İlk Korku

Cadı Mesaj Sayısı : 75 Kayıt tarihi : 10/02/14

Öfke damarlarında kol gezerken karanlık her bir hücresinde daha da yoğunlaşmıştı. Ölüm istiyordu. Kan istiyordu. İntikam istiyordu. Ama her şeyden önce lea’nın iyi olmasını istiyordu. Bu nedenle diğer arzularını bir şekilde bastırarak tamamıyla elleri arasındaki cadıya odaklandı. Bir büyüyle ikisinin de eve gitmesini sağladıktan sonra değer verdiği kadını yatağa yavaşça bıraktı. Endişeyle onun yanına oturup bildiği en güçlü iyileştirme büyülerini denerken kapanmayan yaralarla ağız dolusu küfür savurdu. O piç kurusunu öldürecekti. Her anından zevk alarak yavaşça ve bol bol acı çektirerek… Tatlı masum lea’sına yaptıklarının kat kat fazlasıyla karşılaşacaktı. Gözleri içindeki nefretle daha da kararırken bir büyüyle ilk yardım çantası oluşturdu. Tıp hakkında bilmesi gereken her şeyi birkaç sihirli sözcükle öğrendikten sonra yaralarla ilgilenmeye başladı. İşi bittiğinde onun müdahalesi esnasında kızın kendine gelip büyük bir acı çekmemesi için derinleştirdiği uykusunu normale döndürdü.

Ağrılarını dindirip yaralarının acı vermemesi konusunda da önlem aldıktan sonra onun iyi olacağı gerçeği ile nihayet bir parça rahatladı.Kızın uyanmasını beklerken aklı savaş alanında yaşadıklarına takılı kaldı. Hissettiklerine… Hayatında belki de ilk defa insani denilebilecek duygular hissetmişti.

Ölümü bile umursamayan deamon clades korkmuştu. O çocuksu, dırdırcı, mızmız ama tatlı kızı kaybetmekten korkmuştu. Ona bir şey olacak diye endişelenmiş savaş esnasında bol bol dikkati dağılmıştı. Lanet olsun bu kız onun ne ara zayıf noktası haline dönüşmüştü ki? Sinirle Tam bir aptal gibi davranıyorumdiye homurdanırken kızın kıpırdanması ile nefesini tuttu. Sabırla gözlerini açmasını beklerken saniyeler yıllar gibi gelmişti. Cadı gözlerini araladığında yanağını okşayarak Sonunda uyanabildin iyi misin? diye sordu.

Cadı Mesaj Sayısı : 208 Kayıt tarihi : 23/12/12 Yaş : 33

Olanlara bir anlam vermeye çalışıyor ama başaramıyordum. Bir süre sonra anlama işini de bıraktım zaten, bedenim öyle çok yara almıştı ki neredeyse kendimden geçmek üzereydim. Deamon'ın adını istemeden haykırdığım için ağlamam daha da arttı. O buraya gelmemeliydi, Simon, ona zarar verebilirdi. Bunu istemiyordum. Zaten sırf bu yüzden oldukça iyi dayanmıştım ama yine de büyü sayesinde tükenmiştim. Deamon'ın yüzünde gördüğüm endişe kalbimin sıkışmasını sağladı. Ona efendim demeyi bıraktıktan sonra biraz daha yakın olduğumuzu hissetmiştim. İşin aslı ben ona zaten yakındım, onu seviyordum. Çocuksu ben ona hayrandı, diğer yanım ise delice istiyordu. Yinede bir şey beni ona karşı bazı şeyleri açığa çıkarmamı engelliyordu. Bu belki de yalnızlığımdan ötürü olan bir durumdu. Yeniden yalnız olmayı kaldırabileceğimi sanmıyordum, ona çok alışmıştım. Gözlerim kapanırken kendimden çok Deamon için endişeliydim. Düştüğüm karanlıkta onun Simon tarafından öldürüldüğünü görüyordum. İçten içe acı dolu çığlıklar atsam da dışarı sadece inleme olarak çıkıyordu bende... Kısa bir süre sonra birden gözlerimi açtım. Yanağıma dokunan elle hafifçe irkilerek dokunan kişiye baktığımda ağlamaya başladım. Deamon buradaydı, yaşıyordu ya da ikimizde öldük ben cennetteydim. Yaşadığımdan tam olarak emin olmamı bedenimde hala ufak olsa da sızlayan yaralardan anladım.

"İ-İyiyim. Sa-Sanırım..."

Kendimi zorlayarak da olsa kaldırarak kollarımı Deamon'ın boynuna sararak sarıldım. Kokusunu içime çekerken ağlamalarım hıçkırıklara döndü. Kabusun hala etkisindeydim ve gördüğüm işkence yüzünden de sanırım şok geçiriyordum. Hıçkırıklar arasında dudaklarımı boynuna bastırdım.

"Be-Ben çok korktum. O, sa-sana zarar verdi mi?

Cadı Mesaj Sayısı : 75 Kayıt tarihi : 10/02/14

Bir gün birine kendinden çok değer verme hatasına düşeceği aklının ucundan bile geçmezdi ama lanet olsun ki şuan bunu birebir yaşıyordu. Yatağında yatan bu tatlı cadı onun zayıf noktasıydı. Ona bir şey olması söz konusu olduğunda dikkati dağılmıştı ve itiraf etmek istemese de onu kaybedecek olma düşüncesi korkutmuştu. Nasıl olurdu da bu kızı kendinden çok düşünürdü? Neden ona diğer kölelerinden farklı davranıyordu? Aklı bu sorulara cevap ararken sıkıntılı bir nefes aldı. O ara beyni eski anıları onunla dalga geçmek istercesine önüne getirdi. Çok değil bundan kısa bir süre önce karşısındaki bu tatlı cadı kadar enfes bir güzellikle karşılaştığı günü hatırladı. Rebekah’ın aşık kalbiyle kendisine yüz vermemesinin ardından gerçekleşen savaşta yaptıklarından sonra intikam almaya kalkan sevgilisi ile olan diyalog gözünün önünde canlandı.

İronikti… Zamanında dalga geçip eğlendiği duruma düşmüştü. Lea’ya henüz aşık değilken olan bundan ibaretken david adındaki cadı gibi kör kütük aşık olsaydı ne olurdu düşünmek bile istemedi. Ona bakıp yüzünü okşarken endişesi yatışmış olsa da hala yerindeydi. Korkusu ise henüz geçmemişti. Tatlı tavşanı gözlerini araladığında nefesini tutup bir süre öylece onu izledi. Gözünden akan yaşlar içinde varlığından şüphe duyduğu noktaya ulaşarak onu rahatsız ederken kendini zorlayıp derin bir nefes aldı.

Duyduğu cevap onu tatmin edemediğinden sessiz kalıp göz yaşlarını silerek Geçti güzelim sakinleş… Ben yanındayım… dedi. Onun kalkmaya çalıştığını gördüğünde bir eliyle destek olarak doğrulmasına yardımcı oldu. Lea ona sarıldığında derin bir nefesle kokusunu içine çekti. Sakinleştirebilmek adına yavaşça sırtını okşarken Tamam bebeğim… Korkamana gerek kalmadı artık… Güvendesin. Evdeyiz dedi. Dudaklarına kapanıp onu oldukça nazik bir şekilde hiç olmadığı kadar yumuşakça ve uzun bir süre öptü. Kendini geri çektiğinde alnını onun alnına yaslayarak Benim için endişelenme. Önemli olan sensin… Daha önce gelemediğim için üzgünüm dedi.

Cadı Mesaj Sayısı : 208 Kayıt tarihi : 23/12/12 Yaş : 33

Kendimden geçtikten sonra bile Deamon için duyduğum endişe devam ediyordu. Endişem rüyamı ele geçirdiğinde ise kabus kaçınılmaz bir hal aldı. Saatlerdir gördüğüm işkencenin çok daha kötüsünü Simon'ın Deamon'a yaşattığını görürken kalbim çok hızlı çarpıyor, nefesim ise kesiliyordu. Onun cansız bedenini görmenin verdiği acı yüzünden gözlerimi açar açmaz ağlamaya başladım. Gördüklerim yüzünden Deamon'ın varlığı hala gerçek üstü geliyordu, bu yüzden ona dokunma ihtiyacı ile doğruldum. Beni saran kollara kendimi bırakırken derin aldığım nefeslerle anca normale dönmüştüm. Aslında hala normal sayılmazdım, hıçkırıyor ve acı çekiyordum. Simon'ın saatlerce yaptığı işkence sadece bedenime değil sanki ruhuma da yapılmış gibiydi. Canım yanıyordu fiziksel bir kaç sızıdan ibaret olsa da hissettiğim, asıl acım ruhumdan gelen sızıydı. Sırtımı okşayan eller ve kulaklarımı dolduran o harika sesle biraz daha sakinleşmeye başladım. Bu ne kadar garipti. Bedenime yapılan işkence için teselli eden adamda bedenime başka bir şekilde işkence eden biriydi. Gerçi onunla aramda olan her şey çoktan başka bir boyut kazanmıştı. Onsuz olmak istemeyecek kadar ona bağlanmıştım, üstelik evimiz demişti. Burası bizim evimizdi. Bense hıçkırıklarım yüzünden tek kelime bile edememiştim. Dudaklarımı öpen tatlı dudaklara karşılık verirken öpüşmemiz oldukça farklıydı. Yumuşak ve nazikti. Sevgi gösteriyor gibiydi, beni sevdiğinden emin olmasam da değer gördüğüm bir gerçekti. Diğer yandan ben onu seviyordum. Bunu kabul ediyordum. Uzun süren öpüşme sonrası derin nefesler aldım. Öpücük gerçekten de nefesimi kesmişti ama iyi gelmişti. Alnım onun alnında nefeslerimiz karışırken duyduklarım ile yarım da olsa gülümsedim.

"Se-sende önemlisin. Be-ben adını söylememek için çok uğraştım. İs-istediği sendin ama seni ona veremezdim. Bu... Bu yüzden de dayandım tüm o işkencelere ama yaptığı büyü yüzünden çaresizce adını haykırdım. "

Konuşurken sesim hala titriyordu. Rüyam aklıma geldiğinde gözümden bir damla yaş aktı. Bir elimi Deamon'ın yanağına koyup bir elimle boynunu tutup onu kendime çektim. Onun yumuşakça verdiği öpücüğün aksine biraz sertçe onu öptüm. Alt dudağını emip geri çekildiğimde gözlerine baktım.

"Seni seviyorum, Deamon... Lü-lütfen beni bırakma..."

Cadı Mesaj Sayısı : 75 Kayıt tarihi : 10/02/14

Duygular… Değer vermek… Hissetmek… Tehlikeliydi. Onun dünyası bu tür zaafları affetmezdi. Karanlıktaki kötülerde aşık olabilir ya da az önce saydığı şeylerden birine veya birkaçına sahip olabilirdi ancak bunun sonuçları ağır olurdu. İyiler içinde tehlike söz konusu olsa da onlar en azından birbirlerine saldırmıyorlardı. Caitlyn’nin yanındakiler için tek tehlike Deamon’un olduğu taraftı. Morgana’nın şehrindeyse herkes birbirinin kuyusunu kazdığından bu daha farklıydı. Onun lea’ya değer verdiği için korumaya çalışması bile üzerinde bıraktığı aura yüzünden bir felakete neden olmuştu. Sıkıntıyla onu teselli etmeye çalışırken aklında aralarındaki bu bağ ile ilgili düşünceler dolanıyordu. Tatlı cadısının sesinin titreyerek yaptığı açıklamaya cevap verme fırsatı olmadan dudaklarına kapanan dudaklara yanıt verdi. Öpücük derinleşirken kızı kendine yaralarını acıtmayacak kadar gevşet ama onun yanında olduğunu hissettirecek kadar sıkı tutup kendine yasladı. Öpüşmeleri değişmiş olsa da hareketlerindeki naziklik ve belinde dolanan elin yavaşlığı aynıydı.

Güzellik geri çekilip onu sevdiğini dile getirince onu asla bırakmayacağını belli etmek istercesine dudağına ufak masumane bir öpücük bırakıp sarıldı.Başını saçlarına gömüp derin bir nefes alarak Asla güzelim… Seni asla bırakmayacağım. Benim için özelsin. Sana senin için ölebilecek kadar değer veriyorum. Dedi. Geri çekilip yanağını okşayarak Söz ver. Bir daha böyle bir şey olursa… eğer beni isteyen biri daha sana bulaşırsa hakkımdaki bütün bilgileri verip yardıma gönüllü olarak beni çağıracaksın. Bırak istediklerini alsınlar. dedi.

Alnını öperek Güven bana ikimizi de koruyabilirim. Diye ekledi. Gözlerini gözlerine dikerek ‘Bu gün seni tehlikeye atan şey üzerindeki auramdı. Bu yüzden artık tamamıyla özgür olacaksın diyip kızın üzerindeki işaretini yok etti. Burnuna da tatlı bir öpücük kondururken Ama yanımdan ayrılmanı istemiyorum ve üzerinden auram kalkmış olsa da seni koruyacak birkaç büyüm olacak. Auramın hissedilmesini engelleyen büyüler tabi. Dedi.

Cadı Mesaj Sayısı : 208 Kayıt tarihi : 23/12/12 Yaş : 33

Deamon'ın dokunuşları, dudakları iyi hissetmemi sağlıyordu. Ama yine de bedenimin titremesini ve göz yaşlarımı tam olarak kontrol edemiyordum. İşkence oldukça uzun sürmüştü, hayatımda daha önce böyle bir işkenceye maruz kalmamıştım. Üstelik hak edecek hiç bir şeyde yapmamıştım. Görevlerimde evet karanlık bir yanım vardı, kötüleri yok ettiğimi düşünerek acımasız olduğum zamanlar olmuştu. Ama hiçbirinde Simon'ın bana gösterdiği acımasızlığı göstermemiştim. Deamon'ı kendime çekerek sertçe öptüğümde delice atan kalp atışlarım ve kesilen nefesimle geri çekildiğimde dudaklarımdan onu sevdiğim gerçeği döküldü. Bunun yanında asla bırakmamasını istedim. Onsuz tamamen eksik kalacağımı hissediyorum, artık yalnız kalmak istemiyordum. Dudaklarıma bırakılan masumane öpücük sonrasında bana sarılan bedene sıkıca sarıldım. Beni bırakmayacağı dudaklarından dökülürken gözyaşlarım işte o zaman durmaya başladı. Son söylediği cümlenin etkisi ise kalbim sıkıştırdı. Sevgime karşılık vermiyordu ama değer verdiğini söylüyordu hemde benim için ölecek kadar. Peki bu sevgi olmuyor muydu? Belki de o sevgi nedir bilmiyordu? O an gözden kaçırdığım bir şeyi hatırladım. Deamon karanlıktı, üstelik kızdığında bir iblisten farkı yoktu ama yine de bana şefkat gösteriyordu. Ben ise bununla yaşayabilirdim, evet bunu yapabilirdim. Yanağımı okşayan elle konuşacakken onun yeniden konuşması ile kelimeleri kendime sakladım. Duyduklarım ile dondum. Ona böyle bir konuda söz veremezdim, ona zarar vermelerine ortak olamazdım. Gözlerim yeniden doldu. Bugün yaşadıklarım tekrarlanabilirdi ama ben yine aynı şekilde davranırdım bunu bilmiyorum.

"Hayır sana bunun için söz veremem. Sana zarar vermeleri için onlara ortak olamam, bunu benden .isteme. Sana bir şey olsun istemiyorum."

Yanaklarım dan yaşlar süzülürken üzerimden kaldırdığı büyünün, bedenimden yok ettiği işaretin hiç bir önemi yoktu. Yanağım hafifçe sızlamaya başladığında Simon'ın sözleri beynimde yankılandı, kalıcı yaralar. Hızlı bir şekilde ayaklanıp aynanın önüne geçtim. Neredeyse tüm kesikler gitmişti. Yüzümde, göğsümde ve bacağımda olan birer kesik dışında... Yüzümdeki yara kötü görünüyordu. Dağınık saçlarım, işkence görmüş bedenim çirkindi hatta kesinlikle berbat görünüyordum. Deamon'ın kusursuzluğu yanında çirkin ördek yavrusu gibiydim. Ellerimle yüzüme kapatarak hıçkırmaya başladım.

"A-az önce beni bırakma demiştim Deamon ama bu... Bu yaraları görmeden önceydi bence kendine yeni bir kadın bulabilirsin güzel olan, hem beni sevmiyorsun da... Be- ben seni bu halimle hak etmiyorum..."

Ardından kendimi hızla banyoya attım ve kapıyı kilitledim. Kendimi çok kötü hissediyordum. Simon'ın sesi kulaklarımda yankılanırken banyoyu inletecek şekilde çığlık attım. Elim bedenimde gezinirken sanki hala kesiliyor gibiydim. Buda hıçkırıklarımı ve çığlıklarımı attırıyordu. Ama çığlıklarım bile Simon'ın kelimelerini benden uzak tutmaya yetmiyordu.

Cadı Mesaj Sayısı : 75 Kayıt tarihi : 10/02/14

Teselli etmek. Bu hayatında neredeyse hiç yapmadığı bir şeydi. O genel olarak insanların yarasını deşerdi. Onlarla alay edip canlarının yanışını zevkle izlerdi. Ağlayıp hıçkırmaları kulaklarına tatlı bir melodi gibi gelirdi. Lea’nın hıçkırıkları ise berbat bir histen başka bir şeye neden olmuyordu. Kadınının döktüğü her bir göz yaşı için o lanet olası cadıyı binlerce kez her seferinde daha farklı şekillerde öldürmek istiyordu. Sakinliğini korumak konusunda zorlanırken kızdan istediği söze lea’nın itirazı ile gözlerini devirdi. Yanaklarından yaşlar süzülürken dişlerini sıkıp ‘Tatlım lütfen sakinleş… Öncelikle şunu açıklığa kavuşturalım onlarla başa çıkabilirim. Zarar görmeme kısmına gelirsek… Bununla başa çıkabilirim. Senin hak etmediğin şekilde bir muamele görmeni istemiyorum’ diyerek göz yaşlarını sildi. Tatlı tavşanının aklına bir şey gelmiş gibi hızlıca kalkıp aynanın karşısına geçmesini sessizce izledi. Kadınının görüntüsüne bakıp hıçkırarak ağlamaya başlaması ile yumruğunu sıktı. Duydukları önce şaşırtmış sonra öfkeyle dolmasını sağlamıştı. Onun yüzünde olan birkaç çizik yüzünden bırakacağını düşünüyor olamazdı değil mi? Kahrolası cadıya az önce değer verdiğini dile getirirken üstelik… Tam itiraz etmek için ağzını açtığında lea’nın koşarak kendini banyoya kilitlemesi ile sesli bir küfür savurdu. Onun yanına gitmeden önce birkaç dakika durup sakinleşmeye çalıştı.

Cadıyı anlamalıydı. Kötü şeyler yaşamıştı ve yaralarını kabullenmekte zorlanıyordu. Bu durumda işi bağırıp çağırmak yerine pekte alışık olmadığı bir şekilde tatlı dille çözmeliydi. Tavşanının çığlığı evde yankılanırken bir büyüyle banyoya gidip onu kolları arasına aldı. Bedenini bedenine yaslayıp saçlarını okşarken Bak ben yanındayım tamam mı? Yaraların uyguladığım özel büyü sayesinde zamanla tamamıyla geçecek. Geriye iz falan kalmayacak korkma. dedi. Başına öpücük kondurup kulağına Güvendesin. Diye fısıldadı. Bir eli sırtında yavaşça gezerken Ayrıca dış görünüşün umurumda değil benim gözümde hala çok güzelsin sadece fazla sulu gözsün diyip dudaklarını kendi dudakları ile mühürledi. O an yapmaya çalıştığı tek şey kızın aklını dağıtmaktı.

Cadı Mesaj Sayısı : 208 Kayıt tarihi : 23/12/12 Yaş : 33

Deamon'ın verdirmeye çalıştığı söze kesinlikle itirazım vardı ve yeni kelimeleri fikrimi değiştirmedi. Güçlü olabilirdi, büyü konusunda iyi de olabilirdi, korkusuz olduğu da bir gerçekti. Ama bunların hiç biri beni ilgilendirmiyordu. Ben onu seviyordum ve zarar görmesi isteyeceğim son şeydi. Sızlayan yaralarım yaşadığım işkenceyi aklıma getirdiğinde aynada kendime baktım. Çıplak bedenim korkunç görünüyordu. Kesinlikle berbattım. Sırf bu nedenle Deamon'a olan sözlerimi geri aldım. Beni bırakmayacak olması beni mutlu etmiş olsa da bir sülük gibi ona yapışamaz, bunun için ona zorla sahip olamazdım. Kendimi banyoya kilitlediğim de aynadaki yüzüme tekrar baktım. Yara kapanmış olsa da berbat görünüyordu. Üstelik Simon kalıcı olduğu konusunda bilgi vermişti. Onun sesi, ben acı çekip ağlarken kahkahası yüzünden çığlık atmaya başladım. Onu duymak istemiyordum ama hala duyuyordum. Aynadaki yansımama gözlerim takıldığında gördüğüm kişi kendim değildim. O lanet olası cadıydı. Elime geçirdiğim şampuan şişesini aynaya fırlattım. Dizlerimin üzerine çöküp ağlamaya devam ettiğim de acıdan çok Deamon'ı düşünüyordum. Beni kesinlikle istemezdi. Öncelikle sevmiyordu yinede değer veriyor dedi içimden bir ses. Ama diğer yandan bana değer vermesi bile güzel olduğum için olabilirdi. Hiç bir zaman ben güzelim diye ortalarda dolaşmamış olsam da Deamon'ın beni güzelim diye öpüp okşadığı bir gerçekti. Peki şimdi kendimden geriye çirkin bir yüz kalmıştı. Bozulan dengem yüzünden kapı aniden açıldığında korku dolu bir çığlık attım. Ardından beni çeken kolların arasında yerimi aldım. Kulaklarımda hala psikopat cadının seni olsa da Deamon'ın sesi onları bertaraf edebildiğinde kelimelerini zorla da olsa anladım. Ona sıkıca sarılırken kokusunu derin bir nefesle içime çektim. Büyü yaptığını söylüyordu ve geçeceğini söylemişti. O güçlüydü ve ben ona güveniyordum. Kafamı biraz toparladığım da göz yaşlarım azalmaya başladı. Son sözleri ile gülümsediğim de konuşmaya çalışmam onun dudakları tarafından engellendi. Beni öpüp okşarken eskisi gibiydi. Yani isteyerek yapıyordu bunu. Beni istiyordu. Bunun düşüncesi ile onun öpücüğüne karşılık verirken Simon'ın sesini yeniden duydum. Lanet herif beynimde yer etmiş gibiydi. Burada, Deamon ile olduğumu kanıtlamak adına sertçe öpmeye başladım ve onu kapıya iterek sertçe yasladım. Nefesim kesildiğinde hafifçe geri çekilip gözlerinin içine baktım.

"De-Deamon. Bunu çocukluk olarak görebiliyor olabilirsin. Ama ben seni beni dönüştürdüğün kadın olarak seviyorum."

Bir büyü ile onu çıplak bıraktığımda dudaklarına sertçe kapanıp bedenini okşamaya başladım. Kendimi tanıyamıyordum. Gerçekten tanımıyordum. Tırnaklarımı onun bedenine sürterken dudaklarını dişlemeye başladım. Sonrasında yavaşça boynuna yönelerek göğsünün her yerine öpücüler kondurmaya başladım. Giderek aşağı inerken bir elimle de sertliğini okşamaya başladım. Baştan çıktığı hissederken memnun bir şekilde inledim.

Cadı Mesaj Sayısı : 75 Kayıt tarihi : 10/02/14

Kadınının bedenindeki yara izlerinin geçmesi için elinden gelenin fazlasını yaptığını, geriye hiçbir izin kalmayacağını söylerken lea’nın bu konuda kuşku duymaması adına her kelimeyi üzerine basa basa gözlerini gözlerinden bir an olsun ayırmadan söylemişti. Clades belki de hayatında ilk kez biri için fedakarlık yapıp kadim büyülerden en güçlüsünü uygulayarak o çok önemsediği gücünün büyük bir kısmından 1 hafta kadar kısa bir süreliğine de olsa vazgeçmişti. Bu onun gibi biri için oldukça tehlikeli olsa da umursamıyordu. Nasıl oluyordu emin değildi ama konu bu kız olunca gözü kararıyor ve ondan başka bir şey göremiyordu. Belki de durum onun değer vermesinden daha tehlikeli bir yere gidiyordu. Engellemek içinse elinden pek bir şey geldiği söylenemezdi. Deamon derin bir nefesle aklındaki bu düşünceleri zihninin en karanlık zindanlarına itekleyip kızı kendine biraz daha bastırdı. Öpücüğü biraz daha derinleştirip arzu ile tatlı tavşanının bedeninde ufak bir gezintiye çıktığında yaralarına özellikle dikkat ediyordu. Onun öpücüğü sertleştirmesi garibine gitse de bozmadı. Aynı şekilde ara ara yumuşak ara ara sert bir şekilde yaralarına şefkat göstererek onu öpüp okşarken kapıya dayanması ile bedenindeki dokunuşlar daha da hızlandı.

Nefesi kesildiğinde cadısının geri çekilmesi ile onun iyi olup olmadığını anlamak adına onu baştan aşağı süzdü. Duyduklarından sonra saçlarını okşayarak İyi duyguların bir çoğunu bilmiyorum buna sevgi de dahil ama seni delicesine istediğimi, önemsediğimi biliyorum dedi. Çıplak kaldıktan sonra bedenindeki her bir dokunuş ve öpücükten son derece memnun bir şekilde inlerken lea’nın sertliği onu daha çok tahrik etti. Dayanamadığını hissettiğinde yerlerini değiştirip güzelliğinin bir süre tadını çıkardı. Sertliğini ona bastırıp inlerken onun bir gün için yeterince yorulduğunu düşünüp kucaklayarak yatağa götürdü.

Cadıyı nazikçe yatağa taşıyıp üzerindeki yerini aldı. Dudakları kadınının tatlı dudaklarından boynuna kayarken Tadın enfes bebeğim diye mırıldandı. Bir eli göğüslerini sıkarken Beni büyülüyorsun… dedi. Göğüs uçlarından birini ağzına alıp emdikten sonra hafifçe ısırıp geri çekildi. Diğeriyle ilgilenmeden önce Bu gün senin için çok endişelendim ve her anın tadını sonuna kadar çıkarmakta kararlıyım diyerek diğer dolgunluğu ile ilgilenirken bir eli kadınlığına inip onu okşamaya başladı. Kızın inlemesinden son derece zevk alıyordu.

Cadı Mesaj Sayısı : 208 Kayıt tarihi : 23/12/12 Yaş : 33

Çığlıklar attığım kriz anından sonra Deamon'ın kollarında olmak... Bu halimle hak etmediğimi düşünsem bile iyi geliyordu. Buna nasıl engel olabilirdim, bilmiyordum. O benim hem efendim, hem düşmanım hem de sevdiğim adamdı. Gerçi artık kölesi değildim, düşmanda değildik, o sevdiğim adamdı. Beni öperken onu hissederek, hala beni istediğini bilerek kendimi serbest bırakmaya çalıştım. Ama lanet olası herifin kahkahaları bana söylediği şeyler kulaklarımdan silinmiyordu. Buda hareketlerimi daha da sertleştiren etken oldu. Deamon'ı daha fazla hissetmeye ihtiyacım vardı. Artık o cadının elinde olmadığımı kendime kanıtlamaya ihtiyacım vardı. Kendi içimde sinir krizi geçiriyor gibiydim. Bedenimde dokunuşlarını hissettiğimde dudaklarımdan iniltiler dökülürken kulaklarımdaki kahkaha artmaya başladı. Gözlerimden yaşlar akarken Deamon'ın dudaklarına kapandım. İçimden de onun yanında olduğunu sürekli olarak kendime tekrar ediyordum. Kendimi onun kucağında ve ardından yatakta bulduğumda ona bakmaya başladım. Gözlerindeki tutku kendimden utanmama neden olacak kadar yoğundu. Çünkü ona kendi ağzımla başkasına git demiştim ve şimdi bedenimdeki dokunuşları başka birine verdiği görsem her halde çıldırırdım. Her öpücükle bana iltifat edip bedenimi uyarırken tüm dünyam Deamon olduğu için Simon'ın sesini duymamaya başladım. Bunun rahatlığı ile derin bir nefes alırken bedenimi ona teslim ettim. Kendi iç savaşım yüzünden ona tek bir kelime bile etmediğim aklıma geldiğinde inlemeye devam ediyordum. Göğüslerimin üzerindeki başını kavradığımda onu kendime çektim. Bacaklarımın arası dokunuşları yüzünden sırılsıklam olmuştu.

"Az önceki çıkışım için özür dilerim. Kendimi senin yanında eksik hissettim seni kimse ile paylaşamam Deamon. Seni çok seviyorum."

Dudaklarına kapanıp bacaklarımı beline dolayarak onu kendime bastırdım. Kadınlığıma değen sertliği ile inlerken dudaklarına dişlerimi geçirdim. Emmeye başladığımda ellerim bedenini okşamaya başlamıştı. Öpücüklerim boynuna ilerleyip kulak memesine geldiğinde hafifçe ısırdım.

"Bende senin için çok endişelendim, senin olmak istiyorum Deamon... Bana sahip ol..."

Cadı Mesaj Sayısı : 75 Kayıt tarihi : 10/02/14

Lea’nın içinde bulunduğu durumu anlamaya çalışıyor olsa da başaramıyordu çünkü deamon şimdiye kadar sadece insanların ya da cadıların acı çekişlerini zevkle izleyen taraf olmuştu. Duygularla ilgisi olmadığından en kötü halinde bile sadece fiziksel işkenceye maruz kalmıştı. Onda da kendisini tamamıyla iyileştirdiğinde bütün acıların üstüne karanlık bir örtü örtmek kolay oluyordu. Kolları arasındaki güzelliğin kendisine kıyasla daha narin, daha insancıl olduğunu bildiğinden yaşadığı psikolojik çöküntüyü anca tahmin edebiliyordu. Bu ise ona izlemesi gereken yolda çokta yardımcı olmuyordu. Ne yapması gerektiğini düşünürken tatlı tavşanının tutumu ile kararını verdi. Kızın şuan yaşanan her şeyi unutması gerekiyordu ve o bunu nasıl yapacağını çözmüştü. Yatakta her zamankinden daha fazla iltifatlar yağdırarak tadını çıkarırken duyduğu inlemeler doğru yolda olduğunu gösteriyordu. Özünün tahrik edici kokusu başını döndürürken cadının bedeniyle ilgilenmeye o kendisini çekene kadar devam etti.Sonunda durup gözlerini gözlerine diktiğinde duydukları ile kadınının dudaklarına ufak bir öpücük kondurdu.

Geri çekildiğindeÖnemli değil güzelim. Kendini eksik hissetme… Sen her halinle diğer cadılardan daha güzelsin bebeğim. Dedi. Nefesi lea’nın yüzünü yalarken burnunu onun burnuna sürtüp Hem benim gözüm senden başkasını görmüyor dediğinde sevgilisine kur yapan bir aşıktan farksız olduğunun farkında değildi. Yeniden dudaklarına kapandığında daha fazla dayanamayarak sert bir şekilde kendini kızın içine itti. Elleri onun bedeninde gezinirken göğsünde ve yanağında olan yaraları acıtmamaya özen göstererek öptü. Yavaş hareketleri dudakları boynuna doğru kaydığında hızlanırken endişesi yavaş bir şekilde yatışmaya başladı. İkisi de doyuma ulaştığında bile cadısının içinden çıkmamıştı. Bunun yerine yeniden dudaklarına kapandı. Elleri göğüsleriyle ilgilenirken sertleştiğini hissetti.

Bu sefer aklına farklı bir şey geldiğinden içinden çıkıp kızın bedenine ara ara öpücük ve ısırıklar bırakarak aşağı indi. Dudakları kadınlığı ile buluştuğunda diliyle tadına bakıp öptükten sonra emmeye ara ara ise parmakları ile okşamaya başladı. Lea altında zevkle kıvranırken Sana doyamıyorum bebeğim… Ve iyiliğini istiyorum bu yüzden bana söz verdiğini söyle yoksa işkenceye devam ederim dedi. İtirazla karşılaşacağını hissettiğinde yeniden mahrem yeriyle ilgilenmeye başladı.

Cadı Mesaj Sayısı : 208 Kayıt tarihi : 23/12/12 Yaş : 33

Deamon'ın dokunuşları arasında iyi olmaya çalışırken Simon'ın hala kulaklarımı dolduran sesi yüzünden delirdiğimi düşünüyordum. Bunun başka bir açıklaması olamazdı. Cadı bedenime çok sayıda yara açmıştı. Özellikle jiletlerle açtığı her kesik bedenimde çok fazla acıya neden olmuştu. Ama tüm bu fiziksel acıların yanında ruhsal olarak da çöküntü içindeydim. Korkum, sevdiğim adamı bir daha göremeyecek olmamın verdiği acı hepsi ruhumda yaralara neden olmuştu. Güvensizliğin getirisi aptalca kelimelerden sonra Deamon'ın öpücükleri ile baştan çıkıyordum. Bana söylediği iltifatlar kalp ritmini değiştirirken onu sevdiğimi bir kez daha dile getirdim dahası aptalca kelimeleri de geri almıştım. Karşılığında duyduklarımla gülümsedim. Çünkü kelimeleri sadece söylemiyor aynı zamanda hareketleri ile hissettiriyordu. Beni beğenmiyor olsa böylesine tutkulu davranamazdı biliyordum. Elinde kıvranırken deli gibi inlemeye başladığımda onu istediğimi dile getirdim. Onu istiyordum. Bedenim öylesine hazırdı ki artık acı veriyordu. Beni mahveden hareketleri sürerken dudaklarından dökülen kelimeleri oksijen gitmeyen beynimle anlamaya çalıştım. Lanet olsun! Söz istiyordu ama nasıl olacaktı ki bunu yapamazdım o zarar görürdü. Aslında bu halde mantıklı düşünmek zor olsa da öyle bir durumda haberdar olurdu üstelik bende onunla savaşabilir ve onu korumaya çalışabilirdim. Ona köle olmaya, onunla olmaya öyle alışmıştım ki yalnız hayatında yaptığım şeyleri unutmuştum. Ben katliamlar yapan onun arkasından da lunapark da eğlenen kızdım. Nefes nefese bir şekilde konuşmaya başladım.

"Ah! Tamam söz veriyorum artık dayanamıyorum lütfen, Deamon. Bana sahip ol."

Cadı Mesaj Sayısı : 75 Kayıt tarihi : 10/02/14

İstediği sözü tam olarak duyana kadar elleri altındaki bedene işkence etmekte kararlıydı. Tatlı tavşanının onu korumaya çalışması gururunu okşuyordu okşamasına fakat bu şekilde davranmaya devam ederse başına gelebileceklerin ufakta olsa sadece bir kısmını görmüşlerdi ve bu deamon clades’in hiç hoşuna gitmemişti. Duyguları hissetmek yerine onların insanlar üzerindeki etkisini seyretmeyi seven biri olarak korku ile tanışmak dehşete düşürmüştü. Bunu bir daha yaşamak ise kesinlikle istemiyordu. Tarih tekerrürden ibarettir sözünü bildiğinden kızdan söz almak için onu baştan çıkartmaya devam etti. Sonunda istediği kelimeler dudaklarından döküldüğünde onun iniltileriyle tahrik olarak sertleşmiş erkekliğini kadınlığına bir süre sürttükten sonra sertçe içine girdi. Hareketlerinde belirli bir süre olan yavaşlık kendini onun derinliklerinde kaybedince hızlı hareketlere bıraktı. Zevkin doruklarına yaklaştığında kızın dudaklarına kapanıp onu açlıkla sömürerek tatmin oldu. Lea’da çığlıklar eşliğinde rahatladıktan sonra kendini yana attı. Nefesini düzenlemek için kendine fırsat tanımadan cadısını kolları arasına çekip başını boynuna gömdü. Onun nefes alış verişlerini dinleyerek rahatladı.

Kokusu onun içinde alev alev yanan öfkesini sakinleştirmeye çalışarak Anlaşabildiğimize sevindim bebeğim… İnan bana güvenliğinden emin olmak benim için çok önemli. Diyerek gözlerini kapadı. Yorgunluk bedenini ele geçirirken Yanımdan ayrılmanı istemiyorum. Diye mırıldandı ve kendini uykuya teslim etti.

Cadı Mesaj Sayısı : 208 Kayıt tarihi : 23/12/12 Yaş : 33

Deamon'a istediği şekilde söz vermemek için çok uğraşmıştım. O bir anda hayatımın merkezi olduğu için ona zarar gelmesini elbette istemiyordum. Diğer yandan işkencesi beni oldukça zorluyordu. Eski benliğim ortaya çıktığında ve işkencenin dozu giderek arttığından sonunda boyun eğdim. Onu ele versem bile onunla birlikte savaşabilir, yardım ederdim. İçime giren sertlikle çığlıklar atarken kalçamı cadının hareketlerine göre uydurmaya başladım ve bu bana son derece zevk verdi. Dakikalar sonra bedenim rahatladığında beni çeken kolların arasına sığındım. Yorgun bedenimle nefes almaya çalışırken olmak istediğim tek yer olan kolları bana huzur veriyordu. Onun gibi acımasız birinin kollarında kendini güvende hissetmek garipti ama onun sevmese bile değer verdiğini biliyordum. Duyduğum yeni kelimeler beni daha fazla mutlu ederken ona biraz daha sokuldum.

"Senin güvende olman da benim için önemli, ayrıca senden ayrılmayı bende istemiyorum..."

Mırıldanan dudaklarımla konuşmam bittiğinde kendimi uykunun derinliklerinde buldum. Rüyamda her şey güzel başlamıştı. Sevdiğim adam ve sevgili bebeklerim pastalar bizimleydi. Bir yandan pastaları yiyerek, diğer yandan Deamon ile gülüyordum. Ama sonra bir karartı önce ışığımı ardından sevdiğim adamı benden alırken hiç bir şey yapamadım. Kaldığım karanlıkta onu ararken önüme çıkan kişi ile dondum, Simon. Buradaydı, karşımda... Gülüşü bedenimi titretirken dudaklarımdan Deamon'ın adı döküldü, Simon ise onun cesedini önüme sürükledi. Ben ağlarken bedenimi tezgaha bağlı bir şekilde buldum. Yanına getirdiği oyuncaklar bedenime zarar verirken çığlıklar atarak ağlıyordum. Beni de öldürmesini istiyordum, tıpkı sevdiğim adama yatığı gibi... Ama o ısrarla işkencesine devam ediyordu. Nefesim giderek sıklaşırken sonunda çığlıklar atarak gözlerimi açtım. Çığlığım Deamon'ı da uyandırdığı için ona sıkıca ağlayarak sarıldım. Sık nefesler eşliğinde kokusunu içime çekerken kalbim korkudan deli gibi atıyordu. Onsuz ölürdüm biliyordum. Geçmişimi bilmiyor olsam da geleceğim de cadıyı istiyordum. Hıçkırıklarım artarken kekelemeye başladım.

"Be-Ben, ka-kabus gö-gördüm. Sen... O lanet cadı... Ben... Ya-yaralar... Çok kötüydü..."

Cadı Mesaj Sayısı : 75 Kayıt tarihi : 10/02/14

Lea ile anlaşabilmenin verdiği huzurla yorgun bedenine daha fazla direnmeyerek kendini uykuya teslim ederken deamon hala bir parça öfkeliydi. Simon denen adi heriften intikamını almadan da rahatlayabileceğini sanmıyordu. Karanlık aurası olabilecek en maksimum düzeydeyken bile yanındaki kadını sahiplenici bir tavırla kolları arasında tutuyor, bedenini bedenine yaslayıp fazlasıyla korumacı bir tutum sergileyerek sarıp sarmalıyordu. Derin nefeslerle tatlı tavşanının koksunu içine çekerek orada olduğunun bilincinde uykusuna devam ediyordu. Clades kendi karanlığında uğraşırken duyduğu çığlıklarla kendine gelip hızla yataktan doğruldu. Eli alışık olduğu üzere yastığının altındaki silahına giderken evinin koruma altında olduğunu bilmesine rağmen etrafı taradı. Lea ona sarılıp ağlamaya başladığında malikanesinin güvenliğinden emin olmanın verdiği rahatlama yerini büyük bir huzursuzluğa bıraktı. Silahını ait olduğu yere itekleyerek kıza sıkıca sarıldı. Saçlarını okşarken Tamam güzelim sakin ol… Ben yanındayım. Her ne gördüysen kötü bir kabustu geçti. Dedi. Diğer eli kadınının vücudunda telkin edici bir şekilde gezerken dudaklarına kapanıp onu olabildiğince yavaş ve uzun bir şekilde öptü.

Geri çekildiğinde alnını onun alnına yaslayıp yaşadıkların ise bir daha asla tekrarlanmayacak söz veriyorum dedi. Kızın aklını dağıtabilmek adına düşünürken Hadi kalk seninle dışarıda güzel bir kahvaltı edelim. Biraz birlikte zaman geçiririz hem dedi. Sözlerinin kızı sevindirdiğini görüp memnun oldu. Tatlı cadısının hazırlanmasını keyifle izleyip bir büyüyle oda hazırlandı. Kızın elini tutup bir başka büyüyle ikisini de bildiği güzel bir yere götürdü.

» Korku Efensinin sabrı...
» Korku Dolu Zevk
» Korku Efendisinin Sevgi Anlayışı