Jezebel

Derin ve karışık kabuslarından yavaşça uyanırken bulanık gözleriyle etrafa baktı. Tam iyi seçememiş olsa da içinde bir his daha önce bura da bulunmadığını söylüyordu. Neredeydi, buraya nasıl gelmişti hiç bir şey hatırlamıyordu. Elini başına götürdü kafasını koparmak istemesine neden olan bir ağrı vardı başında, sanki bu ağrı beynini her bir hücresini öldürmeye çalışıyor gibiydi. Elini başından çekerek gözlerini ovuşturmaya başladı. Daha net görmeyi başarabildiğin de etrafına baktı. Bulunduğu yer küçücük bir odadan ibaretti. Odayı aydınlatan tek şey ise küçücük camdan içeriye vuran güneş ışığıydı. Başındaki ağrı hale etkisini gösterirken duyu organlarının yavaş yavaş hareketi geçtiğini hissediyordu ve bu hisle beraber burnuna gelen iğrenç kokuyla burnunu kapattı. Öyle bir kokuydu ki neredeyse tarifi imkansızdı, kan ve bir kaç kokunun birleşmesinden meydana gelmiş olmalıydı. Böyle bir durumda o kadar kokunun arasından kan konusunu hissetmesi ise oldukça ilginç olsa da o durumdayken içini kaplayan korku her şeyin önüne geçmişti. Hızlı bir şekilde ilk önce kendini kontrol etti koku her ne kadar ona biraz uzak olsa da belki de kanı tanımasının ve onu hemen anlamasının en büyük nedeni vücudunun her hangi bir yerinin kanamasından oluşmuş olmasıydı. Ama kısa süre sonra içinde oluşan bir rahatlama ile kanın kendine ait olmadığını öğrendi. Peki bu halde kimindi bu kan ve nereden geliyordu. Hızla bir şeyler düşündü belkide bu kanın kime ait olduğunu öğrenmekten çok buradan çıkmak için bir şeyler yapması gerekliydi ve kararını vermişti de hemen buradan gitmeliydi. Yataktan kalkarak karşısında duran kapıya doğru ilerledi, kapı kolunu bir kaç defa yukarı aşağı oynatmasına rağmen kapı bir türlü açılmıyordu. Sonrasında kulağını kapıya dayadı belki bir kaç insan sesi yardım isteyebileceği birileri vardır diye kapıyı tüm gücüyle yumruklarken " Yardım edin çıkarın beni buradan" diye bağırıyordu. Ama karşılığın da ne bir ses ne de birisinden bir cevap alabilmişti. içinde ki korku ise geçen her saniye daha da katlanıyordu. Neden biri onu buraya üstelik bu kokuyla baş başa bırakmak istemiş olabilirdi ki. Kapıya bir tekme atarak sırtını kapıya dayadı. Oda da bulunan diğer kapı bir anda gözüne çarptı bu koku kesinlikle oradan geliyor olmalıydı. O tarafa doğru attı adımların sonunda kapıyı yavaşça açtı. Gördüklerini karşısında ise donup kalmaktan dışında hiç bir tepki verememişti. İçerdi manzara gerçekten iğrenç ve mide bulandırıcı bir tablodan oluşuyordu. Küvetin içinde karnının yarılmasından ötürü tüm iç organları dışarıya çıkmış ve tüm vücudu kanla kaplı bir ceset vardı. Nefesi kesilmişti, boğazının kuruduğunu hissediyordu. Ne yaptığının bile farkında olma dan " Lanet olsun burada neler oluyor " diye haykırdı.

Bir kaç saniyenin ardından kafasını toparlamaya çalıştı hala kendine gelmiş değildi nerede olduğunu bilmemekle birlikte çok önemli bir şeyden daha habersizdi çünkü "Kendinden". Ama nedense şu an kendini bilmemek onu rahatsız etmiyordu bile çünkü daha fazla düşünmesi gereken bir şey vardı elinde. Bu kişiye bunları yapan kim olabilirdi, dahası ona bunları yapan biri belki de hemen şu an da kilitli kapıdan içeri girecek ve sonu bu kişiyle aynı olacaktı. Bu yüzden soğuk kanlılığını her ne olursa olsun korumaya çalışıyordu. Cesede kısa bir süre daha baktıktan sonra küvetin yanında duran havluyu eline alarak ölen kişinin yüzünü sildi. Yüzünü görürse belki bir şeylerin hatırlayabilirim diye düşünüyordu. Yüzüne biraz daha odaklandığında da dudaklarının arasından sadece tek bir kelime çıkmıştı " James" . James onu çok iyi tanıyordu hem de hiç kimsenin onu tanımadığı kadar. Kafasının içinde oluşan görüntüler en az karşısında bulunan tablo kadar iğrenç karelerden oluşuyordu. O an o görüntüler ile birlikte benliği de yavaşça yerine oturmaya başlamıştı. Elini cebine attığı anda eline gelen anahtar artık her şeyi hatırladığının bir ispatıydı işte. Dudağının kenarın da oluşmaya başlayan gülümseme kısa süre de yerini kahkahalara bırakırken "Lanet olası pislik sonunda hak ettiğini aldı işte" diyerek ayağa kalktı ve banyodan çıkarken kapıyı arkasından kapadıktan sonra yatağa oturdu. Hiç bir şey hatırlamazken buradan çıkmak için can atıyordu ama şimdi yapacak çok işi olduğu hatırladı ve bunlar için plan yapmalıydı, çünkü James sadece bir başlangıçtı. Çocukluğunu, sahip olduğu masumiyeti ondan çalan herkesle görülecek bir hesabı vardı. Bir kaç saniye sonra kafasında ki planın onu tatmin edeceğini anladığı an yerinden kalktı ve kapıyı çıktıktan sonra kapıyı kilitledi.

Caddeye çıktığında güneşin onu ısıtan sıcaklığında geçmişi ve yaşadıklarını hatırlıyordu belki de tekrar hatırladığı kişi olmak istiyordu ama artık çok geçti. James ve diğerlerinin ona yaptıklarından sonra ellerine bulaşan kanla kirletmişti o küçük çocuğu ve öyle derine gömmüştü ki orada onu bulsa bile asla dışarı çıkaramazdı. Tüm intikamını alacak gücü kendinde bulabilirken, bu gücü kendinde bulamıyordu işte. Ama yine de düşünmek en azından içindeki nefreti bir nebze olsun azaltırken hayatının sadece iğrençliklerle dolu olmadığını hatırlatıyordu. Çocukluğu sadece ailesi ile birlikte olduğu zaman her şey ona toz pembe görünmüştü ta ki hayatını alt üst eden kaza meydana gelene dek. O kaza olduğunda sadece 10 yaşındaydı ailesi o kendini hasta hissettiği için gitmek zorunda oldukları davete onu bakıcısına emanet edip gitmişlerdi. Gece yarısından sonra eve dönüş yollarında ise aptal bir sürücünün hatası yüzünden oluşan kaza her ikisinin ölümüyle sonuçlanmıştı. Sonrasın da günlerce ağlayan Scarlett mahkeme kararıyla en yakın ailesinin yanına gönderilmişti. Amcasının yanına her ne kadar söylemekten şu an utanıyor olsa da James amcasının oğluydu yani kendi ailesinden biri. Aralarında sadece 5 yaş vardı başlarda her şey iyi gibi görünse de ailesinin onu uzak tutmak istediği her şey başına gelmişti. Ailesi köklü bir aileye mensuptu ve aile sırlarıyla birlikte çoğu aile ferdinin karanlık bir tarafı vardı. Sahip oldukları güç onları diğer insanlardan ayıran en büyük özellikleriydi. 15 yaşında onu kendini koruması gerektiği adı altında dövüşmeyi öğretmeye başlamışlardı buraya kadar da her şey iyi gibiydi. Ama sonrası her kişiye özgü olan içindeki yeteneği ortaya çıkarması için ona garip deneyle yapmaya başlamışlardı. Onlara göre deney Scarlett içinse sadece işkenceydi. Acıya dayanaklılığı artması için daha çok acı çektiriliyor ve kimseye kaybetmemesi için ondan çok daha güçlü rakiplerle karşı karşıya bırakılıyordu. Bu da daha daha fazla acı çekmesine neden oluyordu. Tüm bunlar olurken ona söylenen tek şey ise amcasının "Bunlara alışmak zorundasın Scarlett alışmalısın ki aileni temsil en iyi şekilde temsil edebilesin. Amcan olarak tabi ki de bunları sadece senin iyiliğin için yapıyorum" demesiydi. Bunu her duyduğunda onun gerçekten ona iyilik yapmak istediklerine inanmasını mı bekliyorlardı. Üstelik buna bir kez bile inanmamışken amcasının hala aynı kelimeleri geveliyor olması onun sadece ne kadar beyinsiz olduğunu gösteriyordu. Ama yine de hala içinde yok olmamış olan masumiyet eğer gerçekten ailesini temsil etmesi gerekiyorsa onlara olan sevgisinin gücüyle tüm bunlara sonuna kadar katlanması gerektiğini söylüyordu.

Aradan geçen tüm o acı dolu yılların ardından son dövüşünde çok ağır bir darbe almıştı Scarlett. Karın boşluğuna aldığı darbeden dolayı geriye savrulurken arkasından başına aldığı darbe yere düşmesine neden olmuştu. Ağzından kanlar akarken doğrulmaya çalışıyordu ama hiç bir şekilde hareket edemiyordu. O an bir tuhaflık hissetmeye başladı o her ne kadar hareketsiz bir şekilde duruyorsa etrafta ki her şey bir o kadar harekete geçmeye çalışıyordu. Etrafında bulunan cansız her şeyin titreşimini hissediyor sanki her biri hareket etmek için ondan gelecek bir komut bekliyordu. Bu düşünce ile harekete geçen beyni belki de çıkması için o kadar uğraştıkları gücün bu olduğuna kanaat getirmişti ve kısa süre sonra etrafında bulunan cansız her şey az önce onu yere düşüren adama çok sert bir şekilde çarpmaya başlamıştı. Adamın yere yıkılışının ardından ise yavaşça kendinden geçti. Uyandığında gördüğü ilk şey amcasının suratında ki iğrenç gülümsemeydi " Tebrik ederim sevgili yeğenim sonunda başardın. Sahip olduğun bu gücü daha önce ailemizde hiç görmemiştim bu gücü bizim için en iyi şekilde kullanacağından eminim" dedi. O ise hala bitkin olan vücudu ile ona hiç bir şey diyemiyordu zaten konuşabilse diyeceği tek şey "Defol git başımdan" olurdu hepsi bu. Vücudu kendini tamamen toparladığında tüm o can sıkıcı eğitimi artık alması gerekmediğini öğrenmişti. Şimdi cici bir kız olup yapması gereken her şey büyük aile toplantısına katılarak tüm gücünü az gözlü akrabalarının önünde sergilemesi gerekiyordu. Sanki bunu yapmak istiyormuş gibi zaten ona isteyip istemediği de soran olmamıştı ki sadece söylenir ve tepkisizce ondan yapılması beklenirdi, her şeyi. O gece ile ilgili hatırladıkları oldukça azdı, tek bildiği o gecenin hayatın da başka bir dönüm noktası olduğuydu. Parti için hazırlık yapması gerekirken o daha önce girmemesi için uyarıldığı odaya doğru ilerledi. Orası hakkında kafasında bir yığın düşünce vardı belki de ailenini en gizli sırlarını öğrenebilecekti oraya girerek. Ama ne yazık ki şimdiye tek oraya girmek için hiç bir fırsatı olmamıştı şimdi ise herkes bir şeylerle uğraşırken kimsenin onu fark etmeyeceğinden emindi. İçerisi ilk bakıldığında bir kütüphaneye benziyordu her yer kitaplarla doluydu. Raflara göz atarken anne ve babasının adının bulunduğu kitap gözüne çarptı hemen kitabı alarak okumaya başladı ve daha ilk cümle de ona söylenene her şeyin koca bir yalan olduğunu anlamıştı. Ailesi yapılan her şeye karşı çıkarak birbirleri ile evlenmiş ve sırf küçük kızlarını korumak adına başka bir ülkeye taşınmışlardı. Son okuduğu cümle ise o güne kadar başına gelen her şeyden daha çok acı vermişti ona çünkü ailesinin kaza da öldüğü söylenirken onlar aslında amcası tarafından öldürülmüşlerdi. Olduğu yere çöktükten saniyeler sonra ağlamaya başlamıştı hıçkırıklar içerisinde böyle bir şeyi nasıl yapabilmişlerdi ki ona ailenini ne kadar önemli olduğunu anlatırken kendi kardeşini ve onun karısını nasıl öldürecek kadar cani bir karar vermişlerdi. Göz yaşları tükendiğinde yanaklarındaki göz yaşlarını sildi için de asla kaybetmeyeceği bir nefretle odadan ayrıldı ve sonrasında içinde bulunduğu koca malikaneden de o gün kendine bir söz verdi her ne pahasına olursa olsun ailesine bunu yapan herkesi ortadan kaldıracaktı.

Sonrasında aradan geçen onca yıl içindeki nefretin azalmasından çok daha da kuvvetlenmesini sağlamıştı. Bugüne tek hep onları izlemiş ve en mutlu olduklarını anlarda onları ortadan yok etmeyi planlamıştı ve planının ilk kısmını da başarıyla yerine getirmişti. Aradan geçen yıllar onu değiştirdiği gibi o da dış görünüşü değiştirip James"in onu tanıyamamasından faydalanarak onu kiraladığı küçücük odaya getirmesin de yardım etmişti. Sonrasında ise James zevk alacağını düşünürken onun acı dolu çığlıkları arasında tek zevk alan kişi Scarlett olmuştu. Sonrasında bilincini kaybetmesinin tek nedeni ise James kafa karıştıran gücünün onda yarattığı etkinin bir yan etkisiydi. Tüm düşünce ve anılarla dolu karenin ardından sonunda yıllar önce kaçtığı malikaneye varmıştı. Kaderin bir oyunu muydu? bilinmez bugün malikaneden kaçtığı tarihle aynıydı ve yine malikanede parti için hazırlıklar yapılıyordu. Ama bu sefer parti için hazırdı her ne kadar kıyafeti pek uygun olmasa da onlara gerçek bir gösteri sunacağından emindi. Saatin erken olmasından ötürü henüz kimse partinin olacağı salona gelmemişti, bir kaç görevli dışında onlarından fazla dikkatini çekmemişti zaten. Yavaşça masaların arasında gezinirken masadan bir bıçak aldı ve yaptığı ilk şey ucunun ne kadar keskin olduğunu kontrol etmek olmuştu. Onun için yeteri kadar keskin olmasa da planladığı gösteriye uygun görünüyordu. Bu gösteri için oldukça uzun zaman çalışmıştı sadece istediği nesneleri kontrol edebilmek için ve dahası dokunmasına bile gerek duymadan birini parçalara ayırmak için.

Saat ilerledikçe istediği o ana biraz daha yaklaşıyordu en başından beri sadece amcasını ve James'i öldürmeyi planlamışken bu parti sayesinde ailesinin karşı olduğu her şeyi herkesi ortadan kaldırabilecekti. Düşüncesi bile onu o kadar tatmin ediyordu ki bu tarifi imkansız bir şeydi. Etrafına baktı salonun belkide en karanlık ve kimsenin onu fark edemeyeceği yeri seçtikten sonra sessizce beklemeye başladı. Sadece bekledi tüm o konuşmalar gülüşmeler arasında o sadece yapacağı şeye odaklanarak bekledi ve sonunda o anın geldiğini anladığı an gücüne odaklanarak sadece bıçakların havalanarak odanın tavanına çıkmasını sağladı herkes şaşkınlık için de bıçaklara bakıyordu. Belki de bunları sadece gösterinin bir parçası gücü de aralarına yeni katılan üyenin yeteneği sanıyorlardı. Tepkisiz hallerinin başka bir açıklaması olamazdı çünkü yüzünde korkuyu gördüğü tek kişi ise amcasıydı, suratındaki aptal ifade onu nedense ele veriyordu. Ona doğru adımlar atarken " Merhaba amca, hoşçakal amca" dedi ve cümlesi bitirir bitirmez yukarı çıkmış onca bıçak sivri yerleri aşağı gelecek şekilde büyük bir hızla salonda bulunanların üzerlerine yağmaya başladı. Bu kan dolu manzara karşısında yaptıklarından memnun olan bir surat ifadesi ile saatine baktı yaşayan olup olmadığı kontrol bile etmemişti. Eline aldı içki şişeleri yere doğru fırlatırken bir tanesini eline alarak cebinden bir kibrit çıkarıp yere attı. Alkolün etkisi ile bir kaç saniye de her yer alev almıştı onun ise yaptığı tek şey bahçeye çıkıp malikanenin bu halini zevk dolu gözlerle izlemek olmuştu.

Rpniz onaylanmıştır. Karakter başvurusu yapabilirsiniz.