Öldüren Fantazi

Phin gözüne güneş ışınlarının vurmasıyla yatağında huzursuzca kıpırdandı. Gece eve geç gelmişti ve oldukça yorgundu. Uyumak istiyordu ama lanet olasıca güneş ışınları buna izin vermiyordu. Yatakta diğer tarafa dönerek derin bir iç çekti neden sabah olurdu ki? Gündüzlere belirgin bir kini falan yoktu aslında onun tek sorunu uyuyamamaktı. Yatakta biraz daha dönüp durduktan sonra uyuyamayacağını anlayarak gözlerini istemeye istemeye araladı. Saate bakıp okkalı bir küfür savurarak yataktan kalktı. Henüz saat 11 bile olmamıştı. Akşama daha çok vardı. Rose bu gün sihirbazıyla vakit geçirecekti bunu hatırlayınca somurttu. Sihirbazıyla daha çok zaman geçirdiğini düşünüyordu bazen sanki sevgilisi phin değilmiş gibi. Derin bir nefes aldı az öncekinin ne kadar saçma bir düşünce olduğunu biliyordu. Onu resmen sihirbazından kıskanıyordu üstelik dediğine göre sihirbazı da scarlett’la aynı yaşta bir kızdı. Bu yine de şuan phin’nin yanında olmak yerine başka biriyle olduğu gerçeğini değiştirmiyordu. Onu özlemişti. Kalkıp duşa girdi. Ilık su vücudundan yavaşça akıp onu rahatlatırken unutmak istediği her şey bir bir zihnine dolmaya başlamıştı. Morgana, sihirbazının hayatı, Caitlyn’de olan ani değişiklikler kafasını kurcalamaya başlamıştı yine. Gözlerini kapayıp alnını duvara yasladı. Tanrıçaları kıskandıracak güzellikte bir sevgilisi ve biraz sorunlu da olsa bir sihirbazı vardı. Her perinin aslında phin hariç her perinin hayali sihirbazını bulup ona bağlanma olurdu. Normal bir perinin isteyebileceği her şeye sahipti aslında daha fazlasına mesela caitlyn ve morgana adında iki cadıya sahipti ki bu hiçbir perinin asla istemeyeceği bir şeydi. Ona bir cadının perisi olma fikri bile çok uzak gelirken onun iki tane cadısı vardı biri iyi taraftaydı diğeri kötü. İkisi de oldukça güçlü ve tehlikeli cadılardı ve onların perisiyse bu konudaki şanssızlığıyla herkesi sollayan phindi. Düşüncelerini beyninden uzaklaştırıp kendine gelebilmek için suyu soğuğa çevirdi ve bir müddet soğuk suyun altında durup düşüncelerini daha sonra içinde boğulmak üzere kaldırıp rafa attı ve duştan çıktı. Dolabının büyük bir çoğunluğunu kaplayan siyah gömleklerinden birini üstüne geçirip altına siyah bir kot giyip salona geçti ve kendine bir kahve yaparak sabahtan beri onu huzursuz eden hissi görmezden gelmeye özen göstererek sihirbazını aradı.

Telefonu caitlyn’nin açmasıyla şaşırıp sihirbazını istedi aldığı cevap karşısındaysa resmen nutku tutulmuştu. Onu nasıl bırakabilmişti olabileceğini sormadan edemedi aldığı cevap karşısındaysa sinirle bir şeyler söyledikten sonra telefonu kapatıp onu aramaya koyuldu. Dışarıda morgana sürekli onu ararken ne tür büyüler yapmış olursa olsun scarlett'ı korumak için yeterli olabileceğini düşünmüyordu. Phin bölgeleri tek tek aradı ama bir sonuç elde edemedi. En son morgana'nın şehrine gitmeye karar verdi madem burada yoktu o zaman belki de... bu ihtimali hiç düşünmek istemese de eğer düşündüğü gibiyse onu hemen bulmalıydı. Karanlıkla içli dışlı olduğu için onların arasında kolaylıkla dolaşabilirdi kesinlikle göze batmazdı. Gözlerindeki karanlığı herkes görebilirdi dikkatli bakarlarsa aydınlığı da görebilirlerdi tabi phin buna izin verirse. Üstelik karanlık taraftan tanıdığı birkaç peri vardı onları ziyaret ederek gayet rahat bilgi alabilirdi tabi bu iyi bir ziyaret olur muydu bu konu tartışılırdı. Caitlyn’in şehrinden çıkıp morgana’nın şehrine doğru ilerlemeye başladığında kendini garip hissetti. Karanlık onu korkutmuyordu hayır sadece içine çekiliyormuş gibi hissediyordu ve tuhaf bir şekilde evindeymiş gibi. Yabancı gelmiyordu hiçbir yer en azından o yabancılık çekmiyordu. Rahatsızlık duymuyordu ya da üzerinde en ufak bir tedirginlik yoktu. Şehre inip biraz keşif yaptı birkaç kişiyle konuşup eski tanıdıklarını nerede bulabileceğini sordu. Tahmin ettiği gibi kimse ona tereddütle yaklaşmadı ya da onu sorgulayan gözlerle bakmadı. Herkes onun karanlık tarafta yer alan biri olduğunu düşünüp istediği bilgileri kolayca verdi tabi bunda eski arkadaşlarının ve şuan morgana’nın şehrindeki gündemi bilmesinin de epey bir yardımı dokunmuştu.

Şehirde saatlerini harcamıştı ama değmişti aradığı kişileri ve şuan onların olduğu yere gidiyordu. Adı bile normal bir insanın tüylerini ürpertip kanının donmasını sağlayabilirdi phin içinse hiçbir anlam ifade etmiyordu. Arabasını uygun gördüğü yere bırakıp aradığı kişileri bulmak için etrafta dolanmaya başlamıştı şans bu ya çok geçmeden bulmuştu da yüzüne sinsi bir gülümseme aynı zamanda soğuk ve bir o kadar tehditkar bir ses tonuyla ''James, Harvard sizi görmek ne güzel. Doğrusu beni hayal kırıklığına uğrattınız insan arkadaşını hiç arayıp sormaz mı? Cık cık cık size hiç yakıştıramadım.'' Dedi. Şaşkınlığa uğrayan perilere bakarak ''Siz beni görmeye gelmeyince ben sizi ziyarete geleyim dedim hem biraz konuşmuş oluruz.'' Dedi aynı ses tonuyla gözlerindeki öfke ve tehlike kıvılcımlarını görmemek imkansızdı birazdan burada olacaklar kesinlikle iyi şeyler değildi. Çok geçmeden ortalık karışmıştı uzun süren büyülü ve fiziksel savaşın ardından phin biraz dağılsa da yerde yatan iki eski dostundan daha iyi olduğu aşikardı. James’ın yakasından tutarak ''Cevap ver bana lanet olasıca buralarda tarif ettiğim gibi bir kız gördünüz mü? Bu şehirde olağan dışı bir hareketlilik oldu mu? Konuş yoksa daha kötü olur'' dedi oldukça sakin bir sesle bir süre sonra istediği bilgileri almıştı lakin bunlarla işi henüz bitmemişti.Tüm dikkatini james'a vermişken harvard’ın ''Bizden daha ne istiyorsun phin? İstediğini aldın artık öldür bizi'' dedi yarı açık bilinciyle Phin ikisine de bir süre baktıktan sonra ''Öldürmek? Sizi mi? Ah lütfen yapmayın çocuklar ölmek kurtuluşunuz olur bu bir nevi size merhamet etmek demek. Sizi öldürmek sizi cadılarınızın size yapacaklarından kurtarmak demek ki size asla merhamet göstermeyeceğim.'' Dedi. O sırada onların arkadaşı olduğunu tahmin ettği bir peri kahramanlığa özenmiş olacak ki ''Onları hemen bırak eğer onlara dokunacak olursan seni öldürürüm'' dedi. Phin periye bir müddet bakıp gülümseyerek ''Ne dedin sen?'' diye sordu. Peri lafını bir daha yenileyince buz gibi bir ses tonuyla gülümseyerek ''Söylediklerini sakın unutma'' dedi. Ardından gözlerini james’e dikerek ''Aslında James size merhamet göstermeyecektim ama şimdi düşündüm de sanırım bunu yapabilirim.''dedi. Bunu der demez kolunun içinden eline düşen bıçağı saniyeler içinde harvard’a fırlattı aynı anda da dönüp James’ın boynunu kırdı ve gelen periye döndü. Her şey o kadar hızlı olmuştu ki peri olanları yeni idrak ediyordu. Phin periye bakarak gayet sakin, soğuk aynı zamanda tehditkar bir ses tonuyla ''Evet ne demiştin? Onlara dokunursam ki onlara dokunmakla kalmadım şuan ikisi de ölü beni öldürecektin değil mi? Göster becerilerini'' dedi gülümseyerek ve çok geçmeden periyle büyülü ve fiziksel bir kavga başladı yine. Onun tek amacı sinirini atmaktı ve şu an karşısındaki kahraman bozuntusu da ona bu olanağı gümüş tepsi de sunuyordu. Hissettiği cadıyla birkaç saniye durakladı. Karşıdaki perinin cadısı olabilir mi diye düşündüyse de kendini birkaç büyüyle koruma altına alıp şimdilik cadı phin'e saldırmadığı yada saldırma girişiminde bulunmadığı için sorun teşkil etmediğini düşünüp önündeki periyle ilgilendi.

Gözlerindeki aydınlık artık tamamen yok olmuştu farkındaydı. Karşısındaki perilerin acı çektiğini görmekten zevk aldığı an içindeki aydınlık yanın uzun bir süreliğine yok olduğunu biliyordu. Artık yaşamak ve istediği bilgileri edinmek için değil sırf eğlendiği ve bundan zevk aldığı için savaşıyordu. Tabi birde şu kahraman bozuntusunun ağzının payını vermekte vardı işin içinde. Biri ona yapamayacağı şeyleri söylememesi gerektiğini öğretmeliydi tabi phin’le karşılaşmadan önce yapmalıydı bunu en azından bu aptal perinin yaşamasını sağlardı. Şu dakikadan sonra bunun hiçbir önemi olmadığını biliyordu ne yazık ki öğrenemediklerini öğrenmek için çokta uzun bir süre yaşayamayacaktı en fazla birkaç dakikası vardı sonra onun için her şey bitecekti. Şuan aklındaki tek şey karşısındaki periyi en çok acı verecek şekilde öldürmekti. Diğer düşüncelerinin hepsi uçup gitmişti. Yine kendini kaybettiği ve acımasız bir ölümden başka bir şey düşünmediği o nadir zamanlardan biriydi. Acıma, merhamet, vicdan içinde iyi olan hiçbir şey yoktu. İyi şeylerin yerini saf kötülük ve büyük bir karanlık almıştı. Onları hemen öldürüp acılarına son verebilirdi ama yapmıyordu onların acı çektiğini görmek oldukça zevkliydi bu yüzden en azından uğraşacağı yada canına okuyabileceği yeni bir peri bulana kadar hayatta tuttu ikisini de kendini kahraman sanan peri onların hayatlarını kurtaramamıştı belki ama en azından acılarının dinmesinde yardımcı olmuştu bu da bir nevi kahramanlık sayılır mıydı bilmiyordu ama karanlık tarafa hizmet eden iki güçlü periyi öldürebilen bir periye kafa tutmanın aptallık olduğuna emindi.

Yani karşısındaki bu kahraman bozuntusu hayatındaki en büyük aptallığı yapmıştı. Onunla uzun bir süre eğlendikten sonra oynadığı küçük oyundan sıkılınca eski,güçlü ve karanlık bir büyü döküldü dudaklarından bir şiir gibi söylemişti kelimeleri oysa birini her anında her saniyesinde dayanılmaz acılar çekerek yavaş yavaş öldürecek oldukça bir kara büyünün sözleriydi söyledikleri. Karşısındaki perinin yavaş yavaş ölmesini soğuk bir gülümsemeyle izledi. Öldürdüğü perilere kısa süre göz attı ve yaptığı işten gayet memnun bir gülümsemeyle bıçağını geri aldı. Gitmek için bir adım atmıştı ki duyduğu alkış sessiyle cadıya döndü. Phin’in mavi gözleri hala az önceki küçük savaşın kalıntılarıyla daha koyu bir maviye dönüşmüş parlarken cadıyla göz göze geldi. Anlaşılan az önceki küçük savaşın izleyicisi olarak bundan zevk almıştı ve hayatta kalmayı başaran son periyi alkışlamadan edememişti. Yüzünde belli belirsiz bir gülümseme belirdi sanki az önce bir gösteri izlemişti de oyuncuları tebrik ediyor gibi davranıyordu. Oysa az önce olan şey insanların dilinde vahşetti. Karşısında duran son derece genç ve güzel olan cadıya birkaç dakika dikkatlice baktı siyah elbisesiyle oldukça göz kamaştırıyordu ama onun bakmaktaki asıl amacı cadının kendisi için sorun oluşturmaya çalışıp çalışmayacağını öğrenmekti.

Malum morgana’nın şehrindeydi ve buradaki cadılar perileri köle yapmayı severlerdi. Bir müddet ne yapması gerektiğini düşündükten sonra zaten kendini koruma altına alan büyüleri yaptığını hatırlayıp gitmek için harekete geçti fakat cadının konuşmaya başlamasıyla durup cadının gözlerine baktı bir kez daha. Gösteri bitmişti hala neyin peşindeydi anlamıyordu. Phin’i kölesi yapmayı falan mı düşünüyordu öyleyse kesinlikle yanlış perinin peşindeydi phin özgürlüğüne düşkündü ölürdü ama yine de köle olmazdı. Birden bire tanımadığı bir periye bu ilgi ve alakanın neden olduğunu oldukça merak etmişti doğrusu amacı neydi? Phin ismini söyleyip söylememe konusunu birkaç dakika sessiz kalıp düşündükten sonra belli belirsiz gülümsedi. Ve eski zamanlara yakışır bir reverans yaptıktan sonra her zamanki ukala tavrını takınarak soğuk ses tonuyla ''Gösteriyi beğenmeniz beni memnun etti hanım efendi iltifat için teşekkürler adım phin'' dedi cadının gözlerine bakarak ''Şimdi izninizle yapacak işlerim var size iyi günler dilerim.'' Dedi soğuk, kararlı bir o kadar da ciddi bir ses tonuyla yürümeye başladı.

Phin oldukça güzel ve baştan çıkarıcı cadıya bir süre baktı. Sanırım onun yerine başka bir peri olsaydı kadının ayaklarına kapanır onu yatağa atmak yada en azından ömrünün geri kalanını onun yanında geçirmek için elinden geleni yapardı ama phin’in nedense hiç ilgisini çekmemişti. Tabiî ki eskiden olsa çekerdi ama yine de gidip bir cadının ayaklarına kapanmaz ve asla ömrünün geri kalanını onunla geçirme planları yapmazdı çünkü cadılara karşı oldukça güçlü antipatik duygular besliyordu. Cadı kelimesi bile sinirlerini germeye yetiyordu. Bunda özgürlüğüne oldukça düşkün olmasının ve cadıların onları önce köle sonrada ölü yapmak için besledikleri o inanılmaz isteğinde büyük bir payı vardı. Yaptıkları haksızlıklar da onu çok nadirde olsa rahatsız etmiyor değildi ama bunu gayet rahat görmezden gelmeyi başarıyordu. Onların güç konusundaki tutarsız davranışları yüzünden yüzyıllardır süre gelen savaşta yer alması ise tamamen zorunluluktu düşmanımın düşmanı dostumdur sözünü yüzde yüz destekliyordu bu. Özgürlüğüne düşkün olduğu için caitlyn’in tarafındaydı ve onu köle yapmayı düşünecek cadılara bile tahammülü yoktu. Düşüncelerinden sıyrılıp cadıya baktı bir süre sonra gün içinde olanları düşündü rose’u özlemişti. Onunla bu gün hiç görüşememişlerdi ve şuan onun yanında olmayı ölesiye istiyordu. Onu kendinden uzak tutma kararı almıştı evet ama yapamıyordu ona karşı zar zor ördüğü tüm duvarlar rose’un tek bir bakışına, gülüşüne ve öpücüğüne paramparça oluyordu saniyesinde. Ne yaparsa yapsın ona karşı koyamıyordu rose’u kendinden uzaklaştırmak için kurduğu planların hepsi onu görünce aklından uçup gidiyordu adeta o lanet kalbi delicesine çarparken mantığını devre dışı bırakıyordu uzun süre.

Phin rose’u düşünürken karşısındaki cadı bir şeyler söylemişti lakin aklı rose’la o kadar meşguldü ki dediklerini duymadı. Rose’u ne kadar özlediğini fark edip burada yapacağı bir şey kalmadığı için onun yanına gitmeye karar verdi sessiz geçen birkaç dakikanın ardından karşısındaki cadıya nezaket icabı iyi günler dileyip yanından ayrılmak için hamlede bulundu. Nezaket icabı da olsa sahte hareketlerden hoşlanmıyordu ama el mahkum yapıyordu. Hızlı adımlarla arabasına doğru ilerlerken cadının arkasından bağırdığını duydu durup birkaç saniye olduğu yerde kaldı cidden bu cadının sorunu neydi? Neden gidip diğer cadılar gibi oyuncaklarıyla oynamıyor onun yerine phin’in sinirlerini geriyordu ki? Birkaç saniyelik duraksamanın ardından arkasına dahi dönüp bakmadan yürümeye devam etti. Başka perilerin gözünde bir cadıya böyle davranmak aptallık olabilirdi ama bu phin’in umurunda değildi sıkılmıştı bu durumdan cadının amacını anlayamamak onu deli etmişti köle yapmak istemediği açıktı öyle olsa saldırırdı ama cadı inatla phin’in sinirlerinin ne kadar daha bu gerginliğe dayanabileceğini ölçüyordu. İçinden sakin ol phin çok geçmeden rose’un yanında olacaksın ve her şey bitecek tüm her şeyi unutacaksın sadece biraz sabret diye kendi kendini telkin ediyordu. Düşüncelerinde yanıldığını anlaması sadece birkaç saniyesini aldı etrafını saran bariyerle düşüncelerinde ne kadar yanıldığını çok net bir şekilde anlamış ve öfkeden deliye dönmüştü. Bu bariyerle ilk karşılaşışı değildi ama bunu en son diana kullandığında bunun son olmasını dilemişti. Diana’nın ölüm anı gözlerinin önüne gelinde keyifle gülümsedi fakat sonradan içinde bulunduğu durumu hatırlayarak gülümsemesi anında yok oldu ve içinden kendine saydırmaya başladı. Az önceki gülümsemesinin eski bir anı yüzünden olduğunu görmemek imkansızdı ve onun şuan gözlerindeki karanlığı göz önüne alınca bu anının hiçte iyiliklerle dolu olmadığı açıktı.

Sinirle ''Nasıl oluyor da her seferinde bu bariyerlere takılıyorum lanet olsun'' diye söylendi ve büyük bir öfkeyle bariyerlere sıkı bir yumruk geçirdi. Az önce söylediklerinden sadece lanet olsun kelimesi çok net anlaşılmıştı ama yine de tepkisinden bu bariyerlere yabancı olmadığı açıktı.Öfkeden gittikçe koyulaşan gözlerini cadıya dikti içindeki saf karanlık her geçen saniye daha da büyüyordu. Gözlerinden ne kadar öfkeli olduğu anlaşılsa da bunun tam tersi sakin bir ses tonuyla ''Sizinle konuşacağımız bir şeyin olduğunu sanmıyorum. Ben sizin oyuncak yerine oynadığınız perilerden değilim.'' diye sitem etti. ''Bu büyüden nefret nefret nefret ediyorum'' diye söylendi bağırarak ses tonuna hakim olamamıştı bir an ve nefret kelimesini birçok kez vurgulaya vurgulaya söylemişti bu bile bir gram eksiltmemişti öfkesinden. Sinirle bariyere bir tane daha geçirdi bu yaptığının kendi zararına olduğunu biliyordu ama öfkeden delirmek üzereydi tepkisiz kalamıyordu. Bu cadı onu resmen sinirden çıldırtıyordu. Geçmiş hayatında böylesine sinir bozucu bir cadıyla karşılaşmak için ne gibi büyük bir günah işlediğini merak etti bir an. Öfke dolu gözlerini cadıya dikerek ''Tanrı aşkına neden sizde diğer cadılar gibi gidip oyuncaklarınızla oynamıyorsunuz? Cadılar köleleştirdiği perileriyle oynamaya bayılır diye biliyorum neden elinizdeki oyuncaklarla uğraşmaya başlayıp beni rahat bırakmıyorsunuz? Tamam anladık gösteriyi beğendiniz iyi güzel. İltifatta ettiniz teşekkür de ettim daha ne?'' diye sordu gözlerindeki öfkenin yanında artık nefreti de görmek mümkündü sakin kalmaya çalışıp sinirden sıktığı dişlerinin arasından ''Amacınız ne? Benden ne istiyorsunuz?'' diye sordu. Hala cadının adını yada onunla ilgili herhangi bir şey sormaması onunla ilgilenmediğinin ilgilendiği tek şeyin bu durumdan kurtulup buradan bir an önce çekip gitmek olduğunun en büyük kanıtıydı.

Phin’in sinirleri her geçen saniye daha da geriliyordu. Ona karşı gelmemesi için bir neden göremiyordu o diğer periler gibi değildi ve kesinlikle cadılara karşı kolay lokma değildi. Karşısındaki cadıya büyük bir öfke ve nefretle bakıyordu. Beyni yine tam kapasite ölüm için çalışmaya başlamıştı. Cadıyı beyninde defalarca öldürüyor ve bu birazda olsa sakinleşmesini sağlıyordu en azından hıncını bariyerlerden çıkarmıyordu böylelikle. Kafasının içinde karşısındaki cadıyı her seferinde başka bir şekilde öldürmek birazda olsa rahatlatmıştı onu şuan için istediği tek şey bu cadı ne istiyorsa öğrenip yapmayacağını söyleyerek rose’un yanına gitmekti. Ona zorla bir şey yaptıramazdı sonuçta öyle bir seçeneği olsaydı şuan phin’le konuşmaya çalışıyor olmazdı direk yaptırırdı değil mi? Derin derin nefesler alıp içinden 10 a kadar sayıyordu öfkesinin mantığının önüne geçmemesi için. Morgananın şehrindeydi ve şuan karşısındaki cadı her kimse aurasından anladığı kadarıyla güçlü bir cadıydı ve göze batmak istemiyordu. Güçlü olması umurunda olmasa da eğer bir cadıya savaş açarsa sevgili cadısının onu bulması oldukça kolaylaşırdı ve phin’i ele geçirirse scarlett’ı bulmak hiçte zor olmazdı bu da bulunduğu tarafın işine hiç gelmezdi. Hem eğer ele geçirilirse rose’a ne olurdu? Onu kesinlikle yalnız bırakamazdı. Rose evet onu düşünmeliydi böylelikle kendine engel olabilirdi. Gözlerini birkaç saniyeliğine kapatıp rose’la geçirdiği zamanları düşündü. Rose’la geçirdiği güzel anıları hatırladıkça öfkesinden bir şey eksilmese de oldukça yıpranan sinir sistemine iyi geliyordu anılar. Hatta yüzünde birkaç saliseliğine bile olsa ufak bir gülümseme bile belirmişti. Gözlerini aralayıp cadıya baktı artık daha sakindi. Öfkeli ama sakin en azından artık bariyerle kavga etmiyor ve onu öldürmeyi düşünmüyordu.

Bu da birazda olsa sakinleştiğinin en büyük kanıtıydı. Karşısındaki cadının konuşmaya başlamasıyla içindeki öfke bir kat daha artarken sinirle dişlerini sıktı ve zar zor ses tonuna hakim olarak sert bir şekilde ''Asla…'' dedi. Ardından büyük bir kararlılıkla ''Asla istediğini alamayacaksın'' diye ekledi aynı şekilde artık içinden 10 a kadar saymalarda bir şey ifade etmiyordu onun için. Öfkeden kararan gözleriyle cadıya nefretle baktı. Kolunu tutan cadıya ters ters bakmakla yetinip başını sağa doğru hafifçe eğdi. Eğer onu sürükleyerek bir yerlere götürebileceğini düşünüyorsa fena halde yanılıyordu. Kabul ediyordu büyüyle götürebilirdi ama beden gücüyle asla. Ayaklarının ondan izinsiz hareket etmeye başlamasıyla yanında olan kişinin bayan olmasına aldırmayarak okkalı bir küfür savurdu. Sonra sinirle''Lanet olsun durduramıyorum kendimi'' diye söylendi. Yaptığı büyüyü bozmaya çalışıyordu ama denediği hiçbir büyü işe yaramıyordu bu onun daha da öfkelenmesine sebep oluyordu. Yol boyunca kendini durdurmaya çalışmış ama yapamamıştı bildiği tüm büyüleri deneyip bir sonuç alamayınca öfkeden delirme raddesine gelmişti. Kendini bir sürü koruma altına almasına rağmen bu cadı yine de ona bir büyü yapabilmişti. Bu da onu kesinlikle hafife almaması gerektiğinin bir başka kanıtıydı. Birkaç saniye sonra sadece ayaklarına değil vücuduna da söz geçiremediğini fark ederek nefret ve büyük bir öldürme arzusuyla cadıya baktı. Şuan onu öldürmek için nelerini vermezdi ama yapamazdı yapmamalıydı bunu denememeliydi. Rose’u yalnız bırakamazdı ben buradayım diye bas bas bağırarak morgana’ya kendini gösteremezdi. Bunları düşününce derin bir nefes daha aldı. Kucağında oturan kadını şuan itip üstünden atmak ve bu mağradan çekip gitmek şuan en çok istediği şeydi ama lanet vücuduna söz geçiremiyor büyüyü bozmak için yaptığı hiçbir şey işe yaramıyordu. Cadının sözlerinden sonra sinirle kahkaha attı ve alaycı ses tonuyla ''Sen kendini karşı konulamaz falan mı sanıyorsun üzgünüm ama her erkeğin ilgisini çekebilecek derecede bir güzelliğin yok güzelsin kabul ediyorum ama dediğim gibi bu her erkeği etkileyebilecek derece de güzelsin anlamına gelmiyor'' dedi. Bunu özellikle cadıyı sinir etmek için söylemişti. Madem cadı onun sinirlerini bozuyordu o zaman oda onunkileri bozardı. Cadının söyledikleriyle büyük bir şaşkınlık geçirdi. O denli takıntılı bir cadıydı ki şuan sırf istediğini alabilmek için onu tehdit ediyordu. Eğer onu eğlendirmezse sevgilisini hayatındaki en önemli varlığı sadece ama sadece onunla olmadığı için öldüreceğini söylüyordu.

Birkaç saniye sonra şaşkınlığının yerini büyük bir öfke,nefret,öldürme arzusu ve her geçen saniye kat kat artan bir karanlık almıştı. Gözlerinin içine bakan herkes şuan öldürme arzusunu ve büyük karanlığı görebilirdi. Tabi cadılar görmenin yanında hissederdi de. Tıpkı phin’in şuan cadının şehvetini,arzusunu ve hırsını hissettiği gibi. Cadının hareketleri onu baştan çıkarmaya başlamıştı. Sırf bunun için bile kendinden, cadıdan ve öpücüklerinden nefret ediyor her geçen saniye ondan uzak durma isteği biraz daha artıyordu. Onun öpücükleri şuan kendini aşırı derece de suçlu hissettiriyordu. Rose’u aldatıyormuş gibi bir hisse kapılmıştı. Sanki burada kaldığı düzeltiyordu zorunlu olarak kaldığı her saniye onu aldatıyormuş gibi hissediyor ve büyük suçluluk duyuyordu. Saçmaydı biliyordu ama elinden başka türlüsü gelmiyordu. Gözlerini kapattı ve düşüncelerinden uzaklaşmaya çalıştı. Nefreti hızla artarken öfkesi gözünü kör etmek için büyük uğraşlar verirken o inatla mantıklı düşünmeye çalışıyordu. Yapabilir mi gerçekten diye düşünüyordu. Eğer phin onun büyülerine karşı çıkamıyorsa rose’un hiç şansı yoktu biliyordu. Onu koruma duygusu çok baskındı ama bunu ona yapmamalıydı bu düpedüz ihanetti. Mantığı bile kendiyle savaşa girmişken kalbinin durumu içler acısıydı. Bir tarafı onun istediğini yapmaktan başka bir seçeneği olmadığını yoksa aşık olduğu kızın bir hiç uğruna öleceğini savunurken diğer tarafı bunun bir ihanet olduğunun kesinlikle böyle bir şeyi yapmaması gerektiğini söylüyordu. Birkaç dakika oluşan derin sessizliğin sonunda düşünceli bir ses tonuyla ''Saçmalık…'' diyebildi. Bu olanların hepsi saçmalıktı başka bir şey değildi. Öfkeden koyulaşmış gözlerini cadının gözlerine dikerek ''Tüm bu olanların başka bir açıklaması yok. Hepsi saçmalık ya da sen kafayı yemişsin. Sırf istediğini alabilmek için beni tehdit ediyorsun ne kadar da acınası bir durum seni istemeyen biriyle birlikte olmaya çalışmanı tanımlayacak başka bir şey bulamıyorum. Hiçbir kadın onu istemeyen bir erkekle beraber olacak kadar gurursuz değildir en azından olmamalı.'' Dedi öfkeli bir ses tonuyla. Söylediği şeye herhangi bir itiraz cümlesi henüz kullanmamıştı çünkü hala düşünüyordu. Sinirli bir şekilde ''Tanrı aşkına neden ben? Etrafında senin için ölebilecek sana deli olan bir sürü kişinin olduğundan eminim neden onlardan biri değil de ben? Senin ilgini çekecek ne gibi aptal bir harekette bulundum merak ediyorum doğrusu'' dedi. Sonra düşünceli bir ses tonuyla ''İstediğini yapmayacağım hem sana neden inanıyım söyler misin? İstediğini aldıktan sonra canın sıkıldığında sırf eğlence olsun diye benim sevgilimi öldürmeyeceğini nerden biliyim? Tanrı aşkına hala anlayamıyorum cidden neden ben? Ne gibi bir aptallık yaptım da bu sende beni yatağa atma isteği uyandırdı?'' diye sordu bir yandan da içinde oluşan arzuyu bastırmaya çalışıyordu yapmamalıydı rose’u aldatamazdı. Aşık olduğu kadını aldatmamalıydı her ne kadar cadı onu zorlasa da.

Cadının öpücükleri her geçen saniye aklını başından alıyordu. İçindeki arzu uyanmış bedeni karşısındaki bu kadını isterken kendine söz geçirmek oldukça zorlaşmıştı. Duyguları ve mantığı o cadıyı istemiyordu evet ama bedeni onlarla aynı fikirde değildi. Şu durumda kayıtsız kalmak o kadar zordu ki… Güzel ve son derece seksi aynı zamanda baştan çıkarıcı bir kadın şuan onun kucağında onu baştan çıkarmak için elinden geleni yaparken ve bedeni ona tepki verirken içindeki arzu ve şehvet uyanmışken onun isteğine hayır sözcüğünü söylemek oldukça zordu. Kendini inatla mantıklı düşünmeye zorluyordu lakin şuan mantığından çok erkeklik hormonları iş başındaydı. Her an ona teslim olabilirdi içinde sürüp giden savaş yerini arzunun , şehvetin aşka karşı olan savaşına bırakmıştı. Dişleri sıkmaktan acımaya başlamıştı. Nefesinin düzensizleşmeye başladığını fark etmesi biraz zamanını almıştı. Kucağındaki cadıya her an daha çok çekilirken ve o bununla başa çıkmaya uğraşırken hızlı hızlı nefesler almaya başladığını fark etmesinin zaman almasına şaşırmadı. Sonuçta başka birine aşık olsa da o bir erkekti ve erkeklerin kadınlara olan zaafını da bilmeyen yoktu. Nefesini düzene sokmaya çalışırken rose’u düşünmeye çalıştı. Ona karşılık vermemesini sağlayacak bir şeyler arıyordu çünkü biliyordu bu cadıya istediğini vermesi artık an meselesiydi. Belki aklını meşgul edebilecek bir şey bulursa ki şu durumda aklını kucağındaki cadıyla geçireceği ateşli dakikalar dışında meşgul edecek bir şey bulmak zordu yine de eğer aklını meşgul edecek bir şey bulabilirse bedeninin istediklerini bir süre daha göz ardı edebilirdi. En azından öyle olmasını umuyordu tüm düşüncelerini rose’a yönlendirmeye çalıştı. Gözlerini kapattı ve rose’la geçirdiği zamanları hatırlamaya çalıştı lakin görüntüler her geçen saniye bulanıklaştığından bunun işe yaramadığı açıktı. Cadının az önceki söyledikleri aklına geldi onu istemese de ona zevk vereceğiyle ilgili şeyler şuan bu sözlerin doğru olmasının sadece an meselesi olduğunu bildiği için sinirle gülümsedi.

Cadıdan hala neden onu yatağa atmayı bu kadar çok istediğini öğrenmek için sorduğu soru cadıyı ondan birazda olsa uzaklaştırmıştı hala kucağındaydı ama en azından o baştan çıkarıcı öpücükleri yoktu. Bu biraz da olsa onu rahatlatmışken uyanan erkekliğine, bu kadını isteyen bedenine, erkeklik hormonlarına ve birkaç dakika daha devam etse istediğini verecek olan kendine birkaç lanet okudu içinden. Rose’a olan aşkı bile onu aldatmanın kıyısına gelmekten alıkoyamamıştı üstelik hala onu aldatabilme ihtimali yüksekti. Nefesini zar zor düzene soktuktan sonra içindeki arzuyu ve şehveti bastırmaya çalıştı bir süre sonra cadının konuşmaya başlamasıyla onun dediklerine odaklandı. Cadının dedikleri üzerine öfkeyle parlayan gözlerini ona dikti o gözlerde tutkuyu, şehveti ve arzuyu da görmek mümkündü fakat öfke daha baskındı. Benden sadece zevk vermemi istiyormuş hah sen düpedüz rose’a ihanet etmemi istiyorsun diye haykırırcasına baktı gözlerine sonra gözlerini yere sabitledi ve böyle giderse istediğini sana büyük bir zevkle vereceğim bu gidişle lanet olsun diye içinden kendine söylendi. Tam konuşmaya başlayacağı sırada kalbinde hissettiği acıyla sözleri başlamadan bitti. Duyduğu dayanılmaz acıya rağmen dudaklarından yalnızca ‘Ah’ sesi çıktı bir fısıltı halinde gözlerini kapatıp dişlerini biraz daha sıkarak acıyı görmezden gelmek için her zaman yaptığı şeyi yaptı kendi kabuğuna çekildi ve acı haricinde başka bir şeye odaklanmayı denedi. Rose’a odaklanmayı ama tuhaf bir şey vardı rose’un görüntüsü zihninde çok netken yavaş yavaş silinmeye ve yok olmaya başlamıştı. Rose’un görüntüsü zihninden tamamen yok olduğunda gözlerini açtı ters giden bir şeyler vardı ama ne olduğunu anlamamıştı. Gözlerindeki tüm duygular birkaç dakikalığına yok oldu. Sadece büyük bir boşluk vardı artık o gözlerde ve birde duyduğu acı. Uzun bir süre boş bakan gözleri acı hafifledikçe yerini yeni duygulara bıraktı. Sonunda acı tamamen yok olduğunda o gözlerde sadece kucağındaki kadına duyduğu aşk ve sevgi vardı. Uzun ve yorucu bir günün ardından aşık olduğun kadını görünce tüm yorgunluğu uçup gitmişti sanki. Tek bir gülüşüne gitmişti aklındaki her şey artık sadece onu düşünüyordu. Cadılardan genel olarak nefret ettiği halde bir cadıya aşık olmuştu hatta sevgilisiydi cadının bu mantıken imkansız olsa da kalbe söz geçirmek de bir o kadar imkansızdı. Kalbinin onun yanındayken bu kadar hızlı atmasının başka bir açıklaması olamazdı. Cadının gözlerinin içinde kaybolmuştu bir anda asla olmaz dediği şeyin olduğuna hala inanamıyordu ama olan buydu. Ölesiye seviyordu bu cadıyı. Kucağındaki cadıya çapkınca gülümsedi. Ona doyamıyordu bir türlü.

Sevgilisinin onu yatağa uzatmasına hiç itiraz etmedi. Onun o baştan çıkarıcı öpücüklerinin dudaklarında bitmesiyle birkaç saniye afalladı. Tuhaftı ama dudaklarının tadı sanki farklıydı. Oysa bu dudakların tadını çok iyi biliyordu ya da bilmesi gerekliydi değil mi sonuçta onlar sevgiliydi peki neden tadı farklı gelmişti dudaklarının? Değişen neydi? Bu konuda kafasının karışıklığı yüzüne ve hareketlerine de yansımıştı. Sevgilisinin gözlerine bir müddet baktıktan sonra bu tuhaflığın anlamını çözemediği için huzursuz olmasına rağmen onun öpücüğüne aynı açlık ve tutkuyla karşılık vermişti. Sevgilisi yardımıyla üzerindekilerden kurtulduktan sonra phin tek bir haraketle birkaç saniyede sevgilisiyle yer değiştirdi. Üzerindeki kıyafete sadece ama sadece bir saniye baktıktan sonra hızlı bir hareketle sevgilisinin üzerindeki kıyafetten kurtuldu. Sevgilisiyle arasına giren elbiseden sorununda kurtulunca sevgilisinin vücuduna baştan çıkarıcı öpücükler bırakmaya başladı. Uzun ve güzel bir keşifle kızın tüm bedenini öpücüklere boğduktan sonra bir süre dudaklarına ulaşmadan önce boynunda oyalandı ve sonra dudaklarına yapıştı tekrar onu ateşli bir şekilde uzun süre öptükten sonra ikisinin de soluklanması için geri çekildi.İçindeki sıcaklık tüm bedenine kısa sürede yayıldı. Her bir hücresi karşısındaki cadıya duyduğu arzuyla alev alev yanıyordu. Cadıyı tutluyla ve büyük bir açlıkla öperken onu belinden tutup daha da kendine çekerek bedenini bedenine yasladı. Phin’nin bir eli yavaşça cadının belinden aşağıya kalçasına doğru kayarken diğer eli de sırtında geziniyordu. Etraftaki tek ses arzu ve şehvetten dolayı duyulan iniltilerdi. Öpücükleri dudaklarından boynuna kayarken cadının bacarklarının arasına yerleşti ve içine girdi. Cadının bacakları arasında gidip gelirken onu büyük bir tutkuyla öpmeye devam ediyordu. Zevk ve şehvet iniltileri artarken phin ritmini hızlandırdı. Tıpkı kendi gibi zevkin doruklarına çıktığını hissedebiliyordu. Birkaç dakika sonra ikisi de büyük bir zevk patlaması yaşadı. Vücutları aynı anda titreyip rahatlarken phin kendini cadının yanına attı. Gün boyu yaşadığı stres ve girdiği küçük savaş yüzünden yorgun olan bedeni geçirdikleri ateşli süre zarfında daha çok yorulmuştu. Nefesi yeni yeni düzene girerken göz kapaklarının ağırlaştığını hissetti. Bir süre göz kapaklarına karşı savaş açsa da sonunda galip gelen taraf göz kapakları oldu. Aşık olduğu kadına sarılarak gözlerini kapattı ve kendini derin bir uykunun kollarına teslim etmeden önce dudaklarından ''Sevgilim...''kelimeleri döküldü bir fısıltı halinde cümlenin devamını getiremeden uykuya daldı.

Karanlığın içinde sakin adımlarla ilerliyordu. Nereye gittiğini ya da nerede olduğunu bilmiyordu tuhaf bir şekilde umursamıyordu da. Sadece yürüyordu. Etrafta koşuşturan çocuk sesleri geliyordu kulaklarına her ne kadar onları göremese de sevinç çığlıklarını ve konuşmalarını duyabiliyordu. Onları görmese de oyun oynadıklarını biliyordu hatta konuşmalarından hangi oyunu oynadıklarını bile anlamıştı yine de onları görememesi garipti. Karanlıkta uzun bir yürüyüşün ardından bir malikaneye gelmişti. Etrafta ondan başka hiç ev yoktu aslında o ev dışında hiçbir şey yoktu her yer karanlıktı. Malikanenin bahçesine adım attı. Bir süre malikaneyi izledi sonra kulaklarına yine az önceki sesler doldu. Karşıdan ona doğru koşarak gelen iki küçük çocuk gördü. Onları tanımadığına göre gerçekten onlara doğru koşuyor olamazlardı. Etrafına bakındı belki onun henüz fark etmediği birileri vardır ve çocuklar ona doğru koşuyorlardır diye ama etrafta onun haricinde kimse yoktu. Çocuklar aynı anda bir ağızdan ''Baba seni çok özledik'' diyince gözleri yaşadığı şokun etkisiyle kocaman oldu. Ne demişti onlar ona? Babamı demişti yok canım olamaz diye düşündü. O baba olamazdı. Şüpheli gözlerle çocukları süzerek ''Merhaba çocuklar anneniz nerde?'' diye sordu. Madem bu çocukların babasıydı en azından onlar öyle olduğunu iddia ediyordu o zaman anneleri de olmalıydı. Sorduğu sorunun ardından henüz birkaç saniye geçmişti ki rose’u gördü. Gülümseyerek ona doğru geliyordu. Onu görünce elinde olmadan kafa karışıklığına rağmen gülümsedi. Rose her zamanki gülümsemesiyle ''Hoş geldin hayatım çocuklar babanızı rahat bırakın bakıyım anneyle babanın konuşacak konuları var hadi siz gidin beraber oynayın'' diyerek çocukları phin’in üzerinden aldı. Phin bir süre şaşkın bir şekilde rose’a baksa da sonradan şaşkınlığının yerini büyük bir gülümseme aldı. Rose onu uzunca bir süre öptükten sonra ''Tekrar evine hoş geldin kocacım seni çok merak ettim'' dedi. Kocacım… Demek rose’la evlenmişlerdi ve iki tanede dünya tatlısı ama aynı zamanda baş belası çocukları olmuştu. Bahçede koşuşturan çocuklara bir süre baktıktan sonra rose’a gülümseyerek ''Hoş buldum hayatım seni çok özledim'' dedi. Çocuklarının sevinç dolu çığlıkları kesildiğinde bundan rahatsız olmuştu nedense gene ne işler çeviriyor bu yaramazlar diye içinden geçirerek kafasını çocukların az önce olduğu yere çevirdiğinde ikisinin de kanlar içinde yerde hareketsizce yattığını gördü.

İçinde onları kaybetme korkusuyla onların yanına koşup nabızlarını kontrol etti ve büyük bir üzüntü,öfke,şaşkınlık ve acıyla onlara baktı. Ölmüştü ikisi de daha birkaç dakika önce sevinç çığlıklarıyla etrafta koşuşturuyorlardı şimdiyse etrafı dayanılmaz bir sessizlik kaplamış ikisinin de cansız bedeni karşısındaydı. O sırada kahkaha sesleri duydu tanıyordu bu sesi daha önce hiç duymamıştı ama biliyordu sahibinin kim olduğunu hissediyordu aurasından morgana’nın kahkahalarıydı bu. Onun sesi yankılanıyordu her tarafta. Dizlerinin üzerine çökmüş ağlayan rose çarptı o sırada gözüne onun yanında olduğunu bilmesini istiyordu bu yüzden onu kollarının arasına almak için ona doğru birkaç adım atmıştı ki rose’un öfkesine maruz kaldı. Her şey için onu suçluyordu haklıydı ne diyebilirdi ki rose’un tüm hakaretlerini büyük bir özveriyle dinledikten sonra onu kollarının arasına aldı. Çıkmak için çırpınsa da phin buna izin vermedi. Bir müddet sonra oda çırpınmayı bırakıp phin’e sarılmıştı. Sonra morgana göründü karanlıkların arasından bu durum karşısında baya eğleniyor gibiydi birkaç büyü döküldü dudaklarından phin dikkatini tam olarak toparlayamadan duyduğu büyü sözcükleriyle şok oldu. Ne yazık ki geç kalmıştı önlem almak için rose büyüye çoktan maruz kalmıştı. Düşmanca bakıyordu artık phin’e o güzel gözlerinde sadece onu öldürme arzusu vardı artık ve birde nefret. Aralarındaki savaş kısa sürmüştü aslında savaş bile denemezdi saldıran tek bir taraf vardı oda rose’du. Phin sadece savunma büyüleri yapıyordu her defasında sadece kalkan büyülerini kullanıyor ona zarar verecek tek bir büyü çıkmıyordu dudaklarından sonunda rose fiziksel olarak da saldırıya geçmiş ama yardıma ihtiyacı olduğunu görünce sözleriyle yaralamaya da karar vermişti. En nihayetinde söylediği sözler büyü altında da olsa gerçekleri anlattığını bildiği için oldukça acıtmıştı canını ve boş bulunduğu yada pes ettiği demek daha doğru olurdu duyduğu o kadar sözden sonra savunma yapmayı bırakmıştı.

Çocuklarının dolaylı yoldan da olsa katilinden intikam almaya hakkı vardı dediklerinin her kelimesinde haklıydı sonuçta. O an hiçbir şey umurunda değildi ne caitlyn ne morgana nede scarlett. İşkence dolu birkaç dakikanın artından sonunda hissettiği büyük acının ardından bilincini kaybetti. Gözlerini açmasa da uyanmıştı gördüğü kabustan. Bilinci açıktı hala uyku sersemi olsa da. Kollarının arasındaki bedene biraz daha sıkı sarıldı. Şu an rose’u hissetmeye ve tüm gördüklerinin bir kâbustan ibaret olduğunu kendine kanıtlamaya ihtiyacı vardı. Gözlerini açmadan dudaklarına kısa bir öpücük bıraktı ve ''Günaydın sevgilim'' dedi gülümseyerek. Gözlerini zar zor açıp birkaç saniye sevgilisine bakıp tekrar kapattı ve uyku sersemliğinden geç düşen köşeli jetonu o an büyük bir gürültü çıkararak düştü. Az önce öptüğü ve şuan kollarının arasında olan kişi… o… rose değildi. Gözlerini büyük bir hızla tekrar açıp şaşkınlıkla karşısındaki kadına baktı. Tanrı aşkına neler olmuştu böyle? Phin neden başka bir kadınla yataktaydı. Hızla yattığı yerden doğruldu ve ''Bu bir kabus olmalı'' dedi. Gözlerini sımsıkı kapatıp bir daha açtı ama hayır kadın hala kaybolmamıştı bu bir kabus falan değildi. Öfkeyle ''Lanet olsun'' dedi. Kadının çıplak vücudu gözüne çarptı. O an olanlar bir film şeridi gibi gözlerinin önünden geçti. Her şeyi hatırladığında öfkesi bir kat daha arttı. Şuan karşısında duran cadıyla beraber olmuştu olan her şeyi en ince ayrıntısına kadar hatırlıyordu. Ona aşık olduğunu sanıyordu bir an için rose’a değil de ona aşıkmış gibi davranmıştı. Öfkeyle parıldayan gözlerini cadıya dikerek ''Sen gerçekten takıntılısın beni yatağa atabilmek için bana büyü yaptığına ve başkasına olan aşkımı kendine yönlendirdiğine inanamıyorum sen cidden hastalık derecesinde takıntılı birisin'' dedi sinirle olanları daha önce başına geldiği için anlamakta zorlanmamıştı sonuçta rose’da bir zamanlar daniel’a aşık olduğunu sanıyordu.

Gerçekten nasıl yapabilmişti bunu? Evet büyü altındaydı kabul ediyordu ama bu yinede erkekliğinin cadıya cevap verdiği gerçeğini değiştirmiyordu. Üstelik rose’a deliler gibi aşıkken bedeni başka bir kadına tepki vermişti. Cadı onu baştan çıkarmak için elinden geleni yaparken de ona hayır demek oldukça zor olmuştu üstelik. Bu da rose’u aldattığını yada büyü olmadan aldatmanın kıyısına geldiğini gösteriyordu. Karşısındaki şeytanın çırağıyla evet ona şeytanın çırağı diyordu çünkü kadın istediğini elde edebilmek için her yolu deneyebilecek kadar kontrolsüz ama oldukça zeki ve kötüydü de. Aslında direk şeytanda diyebilirdi tabi ama o lakabı morgana ondan önce kapmıştı ona da anca çıraklığı kalıyordu yapabileceği bir şey yoktu. Şeytanın çırağı olan bu kadınla isteyerek birlikte olmamasına rağmen itiraf etmeliydi ki yaşadıklarından zevkte almıştı. Bu durum onun daha da suçlu hissettiriyordu. Rose’u aldatmıştı bunu gerçekten yapmıştı isteyerek ve gönül rızasıyla değildi ama sonuç olarak başka bir kadınla birlikte olmuştu ve bu gerçek onu her geçen dakika daha da tüketiyordu. Nefret ediyordu her şeyden bu cadıdan, büyülerden,kendinden,duygulardan kısaca her şeyden ve herkesten nefret ediyordu. Öfkeliydi. Kendine öfkeliydi ama en çokta büyü kullandığı için ve bu kadar istediğini elde etmekte takıntılı olduğu için cadıya ona söylediği sözlerin binde birini başka birine söyleseydi kadın muhtemelen yüzüne hırsla tokadı çarpıp birkaç sinir bozucu olduğunu düşündüğü şey söyleyip çekip giderdi ama bu cadı söylediği hiçbir şeyi takmamıştı.

Cadının ilk sözlerinden sonra öfkeyle ''Evet tabi ve bu da ısrarla seni istemediğini söyleyen birini hatta hatırlatırım senle ilk karışlaştığımız anda giydiğin elbiseye yaptığın kışkırtıcı hareketlere aldırmadan adını sorma gereği bile duymayıp çekip gitmeye çalışan birini zorla alıkoyman ve istediğini almak için her şeyi yapman senin cidden takıntılı olduğunu pardon olmadığını gözler önüne seriyor. Yani söyler misin bana hangi kadın etrafında o kadar onun için ölecek bir sürü kişi varken o onu istemeyen hatta onunla hiç ilgilenmeyen birine kafayı takıp istediğini almak için tehdit etmekte dahil her yola baş vurur ki?'' diye sordu. Cadının söylediklerinden sonra sinirle bir kahkaha attı ve şuan onu ne kadar öldürmek istediğini gözlerinden anlaşıldığını bildiği halde saklama gereği duymadan onun gözlerine dikti. Pantolonunu hızla giydi fakat gömleğini giymek için acele etmedi. Öfkeli ses tonuyla ''Birincisi bana adımla hitap etmeyi kes zaten senden, büyülerinden ve kendimden yeterince nefret ediyorum daha fazla etmeme gerek yok. İkincisi evet belki erkekliğim beni az önceki gibi öpmeye devam etseydin yine bana ihanet edecekti ama ikimizde biliyoruz ki eğer hiçbir şekilde yine büyüye başvurmazsan aşık olduğum kızı ikinci kez aldatmazdım aslında ilk kez bile aldatmazdım bunu bildiğin için işe büyü karıştırmadın mı zaten ve üzgünüm ama gerçek şu ki aşık olmadan önce bile bir kere yattığım bir kızla bir daha yatmazdım bilmem anlatabildim mi üstelik şimdi aşık olduğum biri var hayatımda. Üçüncü ve son olarak umarım bir daha karşılaşmayız ama merak ettiğim bir konu var seni ilk hissettiğim anda bir cadıyı engelleyebilecek aklına gelen her türlü büyüyü yaptım yani kendimi koruma altına almıştım normalde benim üzerimde büyülerinin işe yaramaması gerekiyordu ama sen üzerimde büyü kullanabildin gerçekten kimsin sen? Nasıl tüm koruma büyülerine rağmen bana büyü yapabildin? Tanrım neden onları gebertmek için o kadar oyalandım ki sanki ''' dedi. Gömleğini giyip düğmelerini iliklemeye başladı. Bir an önce buradan çıkıp sinirini birilerinden çıkmak istiyordu ve şuan morgananın şehrinde olduğunu düşünürsek de istediğini yapmak için bol bol zamanı ve kurbanı olacaktı. Kendine ne olacağı yada alacağı yaralar ya da şuan ölüp ölmemek umurunda bile değildi. Tek istediği kafasını dağıtmaktı. Şuan bu cadıyla hiç karşılaşmamış olmayı ne kadarda çok istiyordu. ''Zamanı geriye alabilecek bir büyü olsaydı keşke ''diye söylendi kendi kendine biliyordu yoktu öyle bir büyü olsaydı caitlyn zamanı geri alır ve muhtemelen ilk başta öz kardeşini değiştirmek için elinden geleni yapardı ya da olan daha kötü olayları engellemek için ama yoktu ne yazık ki.

Phin’in konuşmadaki amacı cadıyı sinir etmek ya da yaptığı şeyin yanlış olduğunu kabul ettirmek falan değildi aslında onun tek amacı öfkesini dile getirerek biraz da olsa sakinleşmekti. Susarsa öfkeden çıldırabilirdi biliyordu. O 23 yıllık hayatı boyunca asla öfkesini gizleyen ve sessiz kalan biri olmamıştı her zaman öfkesini belli etmiş sözünü karşısındakinden esirgememişti şimdi de farklı davranmıyordu. Bazıları böyle davranarak yanlış bir şey yaptığını çoğu kez söylemişti fakat umurunda değildi. İntikam soğuk yenen bir yemektir diye kim dediyse halt etmişti o ona yapılanların karşısında susup her şeyi kabullenen ve çok çok sonra uzun süredir yaptığı sinsi planları uygulamaya koyanlardan asla olmamıştı ona göre değildi susmak ve her şeyi kabullenmek yıllarca bir köşede durup içi içini yerken planlar yapmak o intikam alacaksa eğer bunu yıllarca geciktirmezdi planını yapar intikam alacağı kişiyi bulur bir güzel canına okurdu. Karşısındakine direkt olarak zarar vermek dururken de asla dolanbaçlı yollar kullanıp onun çevresindekilere zarar vermeye kalkmazdı. Belki sevdiklerine zarar verirse daha çok acı çektirebilirdi ama hiçbir zaman başkalarının hatasını masumlara ve suçsuz kişilere ödetmek gibi bir düşüncesi olmamıştı. Phin’e göre bedeli her zaman hata yapan ödemeliydi başkası değil. Tabi istisnalar kaideyi bozmazdı tıpkı biraz sonra olacak istisna gibi bu cadıyla aralarındaki geçen şeylerin cezasını başkaları ödeyecekti. Onun tek istediği sinirini birilerinden ya da bir şeylerden çıkarmaktı eh bunu yaparken de karşı taraftan birkaç müttefik eksiltmesi fena olmazdı değil mi? Bir taşla iki kuş dedikleri bu olsa gerekti. Cadının söyledikleriyle öfkesi bir kat daha artarken kendine bir kez daha lanet okudu. Evet hatırlıyordu lanet olsun ki hatırlıyordu cadı altında zevkle inlerken adını defalarca haykırmıştı ve o zaman bu cadının ağzından adını duymak hiçte rahatsız etmemişti onu hatta oldukça hoşuna gitmişti. Şuan olanları unutmayı ne kadar çok istiyordu. Bir mucize olsa da hafızasını kaybetse ya da şu cadı bir işe yarayıp yaşananları beyninden silse ne güzel olurdu. İkinci kelimesinden sonraki dediklerini duymamıştı çünkü beyni geçirdikleri ateşli dakikalarda karşısındaki cadının ismini defalarca haykırışını tekrar tekrar gözlerinin önüne getiriyordu. O kendini bu kısır döngüden kurtarmaya çalışırken dünyadan soyutlanmış gibiydi.

Beyninin ona oynadığı küçük oyunlardan başka bir şey duymuyor ve görmüyordu. Beyni yaşananları tekrar tekrar gözlerinin önünde canlandırırken rose’u aldattığı için duyduğu suçluluk duygusu giderek katlanıyordu. Duyduğu öfke,nefret,karanlık ve suçluluk giderek artarken omzunda hissettiği elle beraber düşüncelerinden zorda olsa kurtulmuştu. Yine de kendine tam olarak gelmesi birkaç saniyesini almıştı. Cadının ona dokunmasıyla içindeki öfke ve nefret hat safhaya ulaştı. Cadının ona sarılması ve boynuna kondurduğu öpücükse sabrının son kırıntılarını anında yok etmişti fakat cadının konuşmaya başlamasıyla zorda olsa kendine hakim olmayı başardı tabi bunda en büyük etken cadının söyleyeceklerini merak etmesiydi. Jezebel denen cadıdan duydukları kanının donmasını sağlarken diğer yandan da içinde bulundukları ironiye elinde olmadan soğuk bir şekilde gülümsedi. Morgana’nın şehrinde yine morgana’dan sonraki en güçlü cadı aynı zamanda morgana’nın en iyi öğrencisi yine morgana’nın perisiyle beraber olmuştu. Tuhaf bir şekilde birbirlerine çekilmişler gibiydi. Tabi onun morgana’nın perisi olduğunu kimse bilmiyordu jezebel de dahil bunda sihirbazıyla hala bağlanmamış olmalarının da payı büyüktü. Aslında şuan neredeyse scarlett’la henüz bağlanma ritüelini gerçekleştirmedikleri için minnettardı. Her ne kadar ritüelden sonra perilerin güçleri ciddi ölçüde artsa da bu cadıyla savaşırsa durumun ne olacağını kestiremiyordu. Duyduklarıyla bir süre şok geçirse de bunu çabuk atlatmıştı. Cadının mağaradan çıkmasının ardından ''Sana bol şanssızlıklar dilerim sanırım yine karşılaşacağız jezebel ve büyük ihtimalle bir sonraki karşılaşmamızda beni yatağa atmak değil öldürmek isteyeceksin ama morgana yüzünden yapamayacaksın eh morgana'nın sevgili perisini öldürme zevkini başkasına bırakmayacağını bilmek için müneccim olmaya gerek yok. Bakalım benim kim olduğumu öğrendiğinde de beraber olduğumuzu hatırladığında yüzünde oluşan o iğrenç gülümseme oluşabilecek mi? '' dedi. Scarlett’ı kesinlikle ondan önce bulup caitlyn’e götürmeliydi çok zaman kaybetmeden hızla adımlarla mağaranın çıkışına yürürken ''Lanet olsun neredesin scarlett umarım sana jezebelden önce ulaşırım'' diye söylendi ve adımlarını daha da hızlandırarak aslında tam olarak koşarak demek daha doğru olurdu mağaradan çıktı. Hiç vakit kaybetmeyerek koşarak arabasına atladı ve scarlett’ı aramaya koyuldu.