I.İmitasyon Dersi

Akademinin gizli bölümünde bulunan imitasyon odasına elinde özel iksirlerinden biri ile ilerlemeye başladı. Ders sadece sihirbaz olan öğrencileri kapsadığı için her ne kadar büyücü kimliğini gizlemek zorunda olmasa da bu konudan henüz haberdar olmalarını istemiyordu. Aynı safta yer alan Caitlyn'in isteği üzerine böyle bir derse gönüllü olmuştu. Sihirbazların eğitimi.

Sihirbazlar güçlerinin henüz farkında bile olmayan kişilerde vardı. Onlar ile uğraşmak diğerlerinden zor olsa da insan teknolojisinin yardımı ve biraz büyü ile geliştirilmiş bu salon işleri az da olsa kolaylaştırabilirdi. Derslik dışarıdan göründüğünden çok daha genişti. Odanın bir bölümü kontrol panellerinin ve devasa monitörlerin bulunduğu odadan oluşuyordu. Girişte ise öğrencilerin oturmaları için ayarlanmış sıralar vardı. Eğitmenin onlara bugün yapacaklarını anlatacağı kürsü. Sıraların ilerisinde ise soyunma odaları bulunuyordu. İçeride bulunana kıyafetler her öğrenci için ayrı ayrı seçilmişti. Bu kıyafetler imitasyon dersi için gerekli bir metaryaldi. Bu kıyafetlerin özellikleri imitasyon odasındaki sanal dövüş ve yetenek kullanımların da gerçek dünyada olacak etkileri sihirbaza yansıtmasıydı. Kıyafetin içinde bulunan özel aletler her hangi bir darbede vücuttaki o kası veya sinir hücresini etkileyerek kişiye darbenin etkisi gösteriyordu. Buda dışarısının acımasız gerçeklerine karşılık onları hazırlayan en büyük araçlardan biriydi.

Sihirbazların bu ilk dersinde sıradan bir eğitmen farkı yokmuş gibi içeriye girdi. Bir çok sihirbaz vardı içeride. Bir çoğunun gözlerinde nereden buradayız bakışlarını görebiliyordu. Kürsüdeki yerini aldıktan sonra konuşmasını yapmak üzere elindeki bardaktan bir yudum aldı ve konuşmaya başladı.

"Hepiniz hoş geldiniz genç sihirbazlar. Adım David Colins. Bir çoğunuzun sihirbaz kelimesine yabancı olduğunu biliyorum. Sihirbazlar cadı ve büyücülerin uzun zaman önce güçleri emanet ettiği insanlardır. Her bir insan içindeki bu gücü kendi içinde dönüşüme uygulayarak çeşitli yeteneklere sahip olmuşlardır. Bu durum sadece kendileri için değil. Devam eden nesilleri içinde aynı şekilde devam etmiştir. Atalarınız içinde taşıdığı yetenek sizde de ortaya çıktığı için buradasınız"

Açıklamayı elinden geldiğince anlaşılır dile getirmişti. Kafasında bir plan yaparak sihirbazların bugünkü ders için konularına karar verdi. İlk ders olduğu için fazla zorlamayacaktı. ama boş veremezdi. Farkında olmasalar bile tehlikede oldukları bir gerçekti.

" Şimdi derse geçelim. Her biriniz arka taraftaki kabinde kıyafetlerinizi değiştirdikten sonra imitasyon odasındaki yerinizi alabilirsiniz. İlk gününüz olduğu için kurgulanmış bir hikayeden çok size odaklanmaya karar verdim. İçeride kendi hayal dünyanızı olmak istediğiniz yeri belirleyeceksiniz. Ama dikkatli olun çünkü güvende değilsiniz. Nereden çıkacağını kestiremediğiniz düşmanlarınız olacak. Hepinize başarılar."

Not:Rpnizi yazarken kendi hayal gücünüz ile bir yer oluşturun bu yer her hangi bir yer olabilir. Rpnizin ardından karşınıza çıkacak tehlikeleri ben belirleyeceğim. Gücünüzü kullanarak onları savuşturabileceksiniz. Yeteneğiniz işe yarayı yaramadığına ise zarlar karar verecek. İmitasyon odası dersi ruh gücünüzü arttıran bir derstir.

Her şey üst üste geliyordu. Hayatım bundan daha da beter olamaz dediği anda yeni bir şey çıkıyor. Bu da her şeyi yeniden alt üst etmeye yetiyordu. Ev hapsine alınacağını düşündüğü bir anda ise kendini akademide bulmuştu. Hem de elindeki ayrıcalıklı bir davetiye ile. Caitlyn için söylemesi kolaydı. Gücüne alıştıkça kendini kaybetmelerin geçecek ve kontrol edebileceksin. Saçmalık. Onun gücü ile sorunu yoktu ki her şey kafasının içindeydi. Kendini kaybettiğinde değişen ruh hali gücü kendi çıkarı için kullanıyordu hepsi bu. Sıkkın bir surat ifadesi ile kendini gizli olduğu söylenen dersliğin içinde buldu. Gizli bir yer için çok kolay bulduğunu düşünmüştü. Ama Caitlyn'in evinde geçirdiği günlerde cadıların, büyücülerin neler yapabildiğini ilk elden gördüğünde bunu sorgulamaktan vazgeçti. Sonunda ders başladığında Profesörü dinlemedi bile. Başı ağrıyordu hem de çok fazla. Bir an önce bitsin istiyordu. Sırf bu nedenle odaya girmelerini istediğinde hızla kabine giderek kıyafetlerini giydi ve odanın içine girdi. İçeride neyle karşılaşacağını bilmiyordu. Ama bir anda etraf değiştiğinde gözlerinin önüne gelen bu yer kanını dondurmuştu.

Burada olamam diye tekrarladı kendi kendine. Ama her şey aynıydı, her bir detay. Tıpkı ikiz kardeşi ile kendinin istediği gibi düzenlenmiş doğum günü partisinin yapılacağı yer. Hiç bir zaman ertesi günün olmamasını dilediği, hayatında gerçekten mutlu olduğunu hatırladığı en son anısının ortasındaydı.

Sihirbaz | Akademi Öğrencisi Mesaj Sayısı : 333 Kayıt tarihi : 31/05/12

Okuld sihirbazlar için eğitim verildiğini ilk duyduğunda çok şaşırmıştı. Bundan haberi yoktu. Daha birkaç hafta öncesine kadar neyden haberi vardı ki? Ruby perisi olduğundan beri yavaş yavaş öğreniyordu. Daha yeni bağlanmışkardı ve bu kendini daha da garip hissettirmişti. Sanki içinde bazı şeyler değişmişti. Akan enerjiyi daha netr hissediyordu. Ama bu enerji sadece ona ait değilmiş gibiydi. Evet, her şey gün yüzüne çıkmaya başlamıştı; ama hala alışamadığı, anlamadığı şeyler vardı.

İmitasyon dersinin verileceği gizli sınıfa geldiğinde şaşkınlığı daha da arttı. “Okulda bu kadar çok sihirbaz var mıydı?” diye mırıldandı kendi kendine, kapıdan bakarken. Sonra arkasından gelen ses ile kapının önünü tıkadığını fark etti ve hemen oradan çekilip boş sıralardan birine oturdu. Sınıfı incelemeye devam ederken dikkatini büyük monitörler çekti. Aynı bilim kurgu filmlerindeymiş gibi hissetti. Bu gülümsemesine neden olmuştu. Git gide monotonlaşan hayatından şikayet ediyordu ve izlediği garip filmlere özeniyordu. Şu geçirdiği son haftalarda ise kendi filminin baş rolünde oynamış, bir ayine bile katılmıştı.

Profösörün sesi ile düşüncelerinden ayrıldı. Kendini tanıttıktan sonra hemen dersi anlatmaya başlamıştı ve anlattığı şeyler Ofelya’nın ilgisini çekmişti. Sonunda sihirbazın ne olduğunu anlamıştı. Dahası ailede tek sihirbaz kendisi olmayabilirdi. Aklına büyükbabası ve karıştırdığı gizli işler geldi. Yine de emin olamadı. Peki ya annesi ile babası?.. Bunu öğrenmek içinb yeterince zaman geçirmemişti onlarla. Başka bir aile üyesi de tanımıyordu. Yok değildi aslında. Uzakta başkalarının olduğunu biliyordu; ama araştırmıyordu. Ailesi öldükten sonra Ofelya kendisini bir çok şeyden soyutlamış ve kendisini hayal dünyasına kapatmıştı. Hayata karşı ördüğü bu kalın duvarlar arasında her şey daha güzel ve daha güvenli görünüyordu.

Bu düşünceler arasında onu nelerin beklediğini merak ederek soyunma kabinine gitti. Üstünü değiştirdikten sonra odanın içine girdi. Bir an da etraf değişti ve kendini büyük bir salonun içinde buldu. Her yerde resimler vardı. Duvarları kaplayan resimlerin yanında, bir duvarı boydan boya kaplayan resim çekmişti dikkatini. Duvarın önünde dikilip resmi yakından inceledi. Gözlerinin dolmasına engel olamamıştı. Bu çadır kurmayı öğrendiği, ormandaki kamp gezisiydi. Annesi ve babası Ofelya’nın kurduğu yamuk çadıra gülüyorlardı. Ofelya bir an olduğu yeri unuttu ve bu resmi çizenin kim olduğunu merak etti. Boyaları o kadar canlı duruyorduki bu mutlu ana dokunmak için elini kaldırdı. Belki de ailesini bir daha bu kadar canlı göremeyecekti…

Sihirbaz Mesaj Sayısı : 149 Kayıt tarihi : 02/06/12

Bir sihirbaz olduğunu öğrenmesinin ardından sadece bir kaç gün geçmişti. Yaşanan her şeyin sonucunda artık bazı şeyleri kaldıramayacağını düşünürken sürekli yeni bir şeyler oluyordu. Sonunda hayatını düzeltmenin yolunu bulduğunu düşündüğü anda da yeni bir düzenin parçası olduğunu farkına varmıştı. Bunu kaldırmak zordu hem de çok zor. Tüm soy adının altından ezilmenin dışında bir de bu duruma alışması gerekecekti. Ailedeki sihirbazları öğrenmek onda başka türlü şoklara neden olmuştu. en çok büyük annesi ve yeteneği. Başını iki yana salladı. Büyük annesinin bu kadar otoriter olmasının arkadasın da böyle sırların olabileceğini asa düşünmemişti. Derslikteki yerini aldıktan hemen sonra aklında bu düşünceler dönmeye başlamıştı işte. Engel olamıyordu. Bir şekilde beynini meşgul ediyordu, tüm bunlar.

Her şeyi bir kenara bırakmayı düşündüğünde neyse ki Profesörde kapıdan girmişti. Şimdi onu dinlemekle kafasını meşgul ederken diğer her şeyden uzak tutabilirdi. Onu dikkatle dinlerken kafasındaki bazı şeyler daha fazla oturmaya başlamıştı. Soru işaretleri hala vardı ama azalmışlardı. Konuşma bittiğinde soyunma kabinindeki yerini aldı. Yeteneğine yeni yeni alışıyordu. Aslında kullanmayı bile bilmiyordu. Bu yüzden başına neler geleceğinden habersizdi. Kendini hazır hissettiğinde imitasyon odasına adımı attı. Burası sıradan bir odaya benziyordu, ya ki her şey bir anda kararana kadar.

İçerideki karanlık boşlukta bazı şeyler yavaşça şekillenmeye başlamıştı. Üstündeki kıyafet bile değişmişti. Geldiğinde çok farklı. "Neredeyim ben..." diye söylendi kendi kendine. Aslında nerede olduğunun farkındaydı. Dersin ortasında imitasyon odasındaydı. Ama etraf çok fazla gerçekti. Ayın o en lanet gününün içindeydi, aile toplantısı. Şehrin en lüks restoranlarından birinin içinde bir kapana kısılmaktan hiç bir farkı olmadan sessizce bekliyordu.

_Scarlett_

O an gelmiş ve içinde bulunduğun durumda doğum günü partisi başlamıştı. Önce müzik sesleri duyuldu. Hemen ardından ise devasa boyutta bir pasta masanın üzerinde belirmişti. Her şey güzel gibiydi. Kulağında ikiz kardeşinin ve senin sevinç çığlıkların vardı. Tüm bu mükemmeliyet kara bir sisin etrafını sarması ile değişti. Pasta çürümeye başlamıştı, sesler artık yoktu. Karanlığın içindense iki gölge belirmişti. Senin canını acıtmak için karşına çıkan kişiler. İki adam yüzleri maskeli seni öldürmek istiyorlar kendini korumalısın yoksa ölen sen olacaksın.

_Ofelya_

Bulunduğun yerin atmosferi giderek daha da kararıyordu. Nereden geldiği belli olmayan bir karanlık tarafından ele geçirilen bu yerde garip sesler duymaya başlıyorsun. Önce sessiz bir çığlık gibi gelen bu sesler giderek daha da yaklaşıyor. Resimlerin içindeki her bir detay hareketlenmeye ve tüm gözler senin üzerine toplanmaya başlıyor. Çok geçmeden bulunduğun odada kapana kısılıyorsun. Kaçacak yerin yok, oda da ne kapı nede pencere var. Resimdeki figürler resmin içinden taşarak üzerine doğru geliyor kendini savunmazsan sende tabloda hareketsiz bir figür olacaksın.

_Katniss_

Tanıdık olduğunu düşündüğün bu yerde soylu oldukları her halinden belli olan birkaç insan görüyorsun. Kıyafetleri tanıdık ama içindeki kişiler tamamen farklı. Seni fark ettiklerin de yanına geliyorlar. Asla yapmak istemediğin şeyleri sana yaptırmak için. Onlar gibi olmanı istiyorlar kabul et ya da savaş seçim tamamen sana kalmış.

Not:
Kullanacağınız yetenekleri ve savunmanın yararlı olup olmadığını zarlar belirleyecek o yüzden savaş sonucuna rpniz de yer vermeyiniz. 10 üzeri gelen zarlar başarılı olarak kabul edilmektedir.

Sihirbaz | Akademi Öğrencisi Mesaj Sayısı : 333 Kayıt tarihi : 31/05/12

Etrafını saran sesler bir an içini titretti. Gözlerini duvardaki resimden ayıramadığı için seslerin nereden geldiğini anlayamıyordu. Ama bir çok gözün onun üzerinde olduğunu hissediyordu. Duvardaki resmin içine hapsolmuş ailesi bile ona bakıyordu sanki. Ofelya gözlerini ovaladı. Belkide uzun süre baktığı için ona öyle gelmişti. Ama gözlerini yeniden açtığında resmin içinden çıkan annesi, babası ve kendisi üzerine doğru. Bu onu şoka uğratmıştı. Annesi ile babasını en son bu kadar canlı görmesinin üzerinden yedi yıl geçmişti. Bir an ne yapacağını şaşırmıştı. Gitgide yaklaşan sesler ile yeniden kendine gelmişti. Az önce etkileyici bir şekilde duvardaki resimleri süsleyen figürler şimdi korkutucu bir şekilde etrafını sarmıştı.

Ofelya bir an duvarların yerini ağaçların aldığını görmüştü. Duvarlar yok olmuştu. Kendini ormanda bulmuştu. Gözleri yeniden ailesine döndü. Burası kamp için geldikleri ormandı. Ama bu sefer güzel bir kamp için burada değildi. Elindeki ağırlıkla gözleri annesinin gözlerinden eline kaydı. Elinde bir asa vardı ve üzerindeki kıyafetler değişmişti. Bir cüppe, omuzluk, başlık ve iksir çantası ile tap bir cadıya benzemişti. Aynı hayallerindeki gibi. Şimdi yapması gereken güçlü bir büyü ile etrafını saran figürleri vurup kendine bu çıkmaz dairede bir yol açmaktı. Ama karşısında duran ailesi onun bunu yapmasını engelliyordu. Onları yeniden kaybetmek istemiyordu. Ama Ofelya bunu yapmazsa da onlar yine yok olacaktı. Bunun bir rüya olduğunun farkındaydı. Eğer buradan çıkmazsa bu rüya boğucu bir kabusa dönüşecekti yine. Figürler ona iyice yaklaşmıştı. Artık bir karar vermesi gerekiyordu. Dolan gözleri ile tüm gücünü topladı ve kendisinin bile anlamadığı büyülü sözler fısıldayarak kendi yansımasına nişan aldı. Bir yol açmak için kendi yansımasına güçlü bir alev topu yolladı..

Derste bunun olduğuna inanamıyordu. Dahası hala derste olduğuna bile inanamıyordu. Çoktan kendi kabuslarından birinin içine düşmüş, kapana sıkılmış bir fare gibi hissediyordu kendini. Benliği görüş açısına giren her ayrıntıda biraz daha yitip gidiyordu. Kendini kaybediyordu. Bunun olmaması gerekiyordu ama elinden başka türlüsü gelmiyordu. En karanlık düşü ortaya çıktığında Scarlett başka biri oluyordu. Katilin ona attığı her adımda kendinden bir şey kaybediyordu ve içindeki diğer yan ortaya çıkıyordu. Birazdan olacağını hissettiği gibi. yine de hala kendindeyken bir anlığına böyle bir şeyin olmayacağına inanmayı denedi. Bunun gerçek bir doğum günü olduğunu düşünerek. Pastanı gelmesi ile ortam giderek daha da iyi oluyordu. Taki pastanın çürümeye başladığı ana kadar. Karanlığın içinden çıkan iki maskeli silüer kalp atışlarının giderek hızlanmasına neden olmuştu. Adamların öldürücü bakışlarının merkezinde kendisi vardı. Önce kaçmaya çalıştı. Ama fazla uzaklamamıştı. Çok geçmeden diğer benliğin ortaya çıkışı ile hareketleri yavaşlayıp durdu. Arkasını döndüğünde adamlar neredeyse bir adım mesafesine gelmişti. İçindeki gücün uyanması ise diğer benliğin ortaya çıkmasından bile daha kısa sürmüştü. Öldürücü bakışlarını adamlara odaklandığı anda ona yapılan ilk saldırıda adamlara dokundu. Gücü kullanılmaya hazırdı ve yaşam enerjilerinin bedenine girişine sadece saniyeler vardı.

Sihirbaz Mesaj Sayısı : 149 Kayıt tarihi : 02/06/12

Berbat atmosfer ve üzerindeki iğrenç kıyafetle beklemeye başladı. Acaba sırada ne vardı. Bir büyük annesi eksik gibiydi, onuda görebilme ihtimalinin olup olmadığını merak ediyordu. Derken içeri iki kişi girdi. Kıyafetleri her zamanki mükemmel Alistar ailesine göreydi. Acaba kuzenlerim mi diye düşündü önce hatta bir tanesini gerçekten Nick'e benzetti. ama gözlerinin içine baktığında o olmadığını anlamıştı. Bir anda yanına gelip onu götürmeye çalıştılar. Aklına nedense Grey gelmişti sanki ona doğru sürükleniyordu. İçinde bir kıvılcım hissetti. Gücü siniri ve öfkesi ile ortaya çıkmıştı. İçindeki elektriği adamların vücuduna aktarmayı denedi.

Elise yeni hayatının yeni gelişmelerine adepte olmaya zorlanıyordu. Ailesini kaybettikten sonra kendini toparlamak birazda kafa dinlemek adına yurt dışına çıkmıştı. Döndüğünde herşeyin değiştiğini fark etmesi zor olmamıştı ama bu kadar içinden çıkılamaz bir durumla karşılaşmayıda beklemiyordu açıkçası Demon ailesinde herşey alt üst olmuş aile de deyim yerindeyse soğuk savaş rüzgarları esmeye başlamış bir şekilde bulmuştu bıraktığı sevecen aileyi. Ara verdiği okuluna kuzeninin okulunda devam etmeye karar vermiş ve onun okuluna yazılmıştı. Çok geçmedende kendi hayatıyla ilgili bilmediği gerçekleri öğrenmişti. Şimdiyse daha birkaç gün önce sihirbaz olduğu gerçeğini öğrenmesine rağmen onların okulunda sihirbazlar için hazırlanan bir derse gidiyordu. Heyecanlı olduğu söylenemezdi. Gücünün önceden farkına varmış biriydi. Sinirini eşyalardan çıkartırken diğer eşyaların o atmadan duvarla buluşmasıyla neler olduğunu anlayamasa da birkaç öfke nöbetinden sonra durumu fark edip kontrol altına almaya çalışmıştı. Büyük ölçüde başardığı da bir gerçekti. Gücünü kontrol edebiliyordu öfkeden deliye dönmediği zamanlarda. Gerçi o bu gücün hep insanların bahsettiği şu çakralarını açarsan şunu bunu yapabilirsin varsayımının gerçekliğinden olduğunu düşünmüştü ama bu konuda yanıldığını da anlamıştı sonunda. Derse girdiğinde kuzenine sıcak bir gülümseme sunara k boş bulduğu bir yere oturdu. Çok geçmeden öğretmenleri gelip yapacaklarını anlatmıştı. Öğretmeni büyük bir dikkatle dinledikten sonra üzerini değiştirdi ve imitasyon odasına girdi. Etraf bir anda kararmış sonra da kendini bir ormanın içinde bulmuştu. Etrafta koşuşturan çocukların sesleri geliyordu kulağına. Ailecek en son gittikleri piknikteydi. Bu onun son güzel anısıydı. Üzgün bir şekilde gülümsedi. O günden sonra her şey değişmişti.

Sihirbaz Mesaj Sayısı : 139 Kayıt tarihi : 02/06/12 Yaş : 35 Lakap : yok

Thomas gücünün neden kaynaklandığını öğrendiği günden beri biraz olsun rahatlamış hissediyordu kendini. Olanları öğrenmek bir nebze de olsa iyi gelmişti ona. Sihirbazlar için okullarında özel bir dersin olduğunu yeni öğrenmişti. Bu dersin diğerlerinden daha farklı ve eğlenceli olacağını bilse de sonuçta ders dersti ve o dersleri çokta sevmeyen biriydi. Elinden geldiğince geciktirmek için yavaş adımlarla yürüse de dersliğe gelmişti. Doğrusu buna hazır olup olmadığından bile emin değildi ama perisinden öğrendiklerine göre bu oldukça önemli bir dersti. Hayati bir ders... Derin bir nefes alarak deslikten içeri girdi. Boş bulduğu bir yere oturup öğretmenin gelmesini beklerken düşüncelere dalıp gitmişti. Hayatında son zamanlarda meydana gelen olayları düşünüyordu. Bekledikleri Öğretmenin gelmesiyle düşüncelerini bir köşeye bırakıp derse odaklandı. Öğretmenin söylediklerini dinledikten sonra üzerini değiştirerek imitasyon odasına girdi. Kendini bir anda okulun bahçesinde bulmuştu. Bu sanırım okulun ilk günündeki anısıydı. Etrafta kimse yoktu. Okulun bahçesine bir süre göz gezdirdikten sonra okula doğru yürümeye başladı.

_Scarlett_

Gelen zar=17
Kullandığın güç işe yarıyor ve sana zarar vermeye çalışan iki kişinin tüm yaşam enerjisini emiyorsun.
Kazandığın puan=Ruh gücü=15

_Ofelya_

Gelen zar=5
Yarattğın alev topu zayıflığından ötürü figürlere varamadan sönüyor. Tüm figürler sana hızla yaklaşmaya devam ediyor. Kurtulmak için sadece tek bir şansın kaldı.

_Katniss_

Gelen zar-1
Yeteneğin adamları etkilemiyor bile hatta seni yaralıyorlar. Düştüğün yerden toparlanmalı ve savaşman gerek bu son şansın.

_Elise_

Orman kararıyor ve her tarafı garip bir sis kaplıyor. Önce çocukların sesi kesiliyor ardından garip uğultular duyuyorsun. Bir yaratığın nefes alış verişleri giderek daha yüksek sesle sana ulaşıyor. Arkanı döndüğünde onu görüyorsun. Hiç bir havyana benzemeyen oldukça cüsseli bu yaratık seni avlamak için geliyor. Kendini korumalısın yoksa akşam yemeği olacaksın.

_Thomas_

Okulun ilk günüde her şey normal görünüyor. Taki teneffüs zili çalana kadar. Hızla açılan kapılardan öğrenciler dışarı çıkıyorlar. Ama onlarda bir tuhaflık var. Her biri zombiye dönüşmüş bir sonraki kurbanları arıyorlar ve seni buluyorlar. Kendini savunmalısın yürüyen bir ölü olmak istemiyorsan.

Not:
Kullanacağınız yetenekleri ve savunmanın yararlı olup olmadığını zarlar belirleyecek o yüzden savaş sonucuna rpniz de yer vermeyiniz. 10 üzeri gelen zarlar başarılı olarak kabul edilmektedir.

Sihirbaz | Akademi Öğrencisi Mesaj Sayısı : 333 Kayıt tarihi : 31/05/12

Alev topu asasının ucundan tüm şiddeti ile çıkdı. Ama işe yaramadı. Bu büyü onun için çok güçlüydü. O yüzden çıkan alev topu gücünü koruyarak ilerleyemedi. Dahası onun geriye doğru sendelemesine neden oldu. Dengesini kaybedip yere düştü. O an gözleri annesine döndü. Eskiden olsa Ofelya düştüğünde yanına koşardı. Ofelya kendi sakarlığına gülerken annesi daha dikkatli olması konusunda ona nutuk çekerdi. Bu boyundan büyük işlere kalkıştığında başına hep gelen bir şeydi. Aynı şu an olduğu gibi. Gücüne denk bir büyü yapmamıştı ve kendini yerde bulmuştu. Her zamanki gibi dikkatsiz ve sakardı. Annesine bakarken sakarlığına gülüyordu. Ama ona çok yaklaşmış olan annesi ona nutuk vermeye başlamamıştı. Gözlerinin yitirdiği sıcak bakışları aradı genç kız annesinin gözlerinde; ama yoktu. Orada her şeyden daha çok karanlık bir soğuk vardı. O an gözleri kendi küçüklüğüne kaydı.

"Doğru." dedi hüzünlü bir ifade ile. "Senin kızın ben değilim, o ve ben az önce onu öldürmeye çalıştım." Bu düşünce kendisini kaybetmesine neden olmuştu. Buradakiler onun ailesi değildi. Artık tek ailesi büyükbabasıydı. Aynı yedi yıldıt kendine tekrar ettiği gibi, gerçek buydu. Yerden hızlı bir şekilde kalkıp iksir çantasındaki küçük, büyü kitabını çıkardı. Kendine uygun olduğunu düşündüğü ilk büyülü sözleri mırıldandı ve etrafa gürültü ile birlikte şimşek çakmasını andıran mavi bir ışık yayıldı.

Sihirbaz Mesaj Sayısı : 149 Kayıt tarihi : 02/06/12

Thomas’a daha önce bilmeden yaptığı gibi adamlara elektrik vermeye çalışmıştı. Ama ne yazık ki başaramamıştı. Gücü adamları etkilemek bir yana gıdıklamaya bile yetmemişti. Üstelik direnişi yüzünden onu yaralamıştı. Düşmenin etkisi ile canı yanıyordu. Hala dersin içinde olduklarına inanası gelmiyordu. Gerçekten başı beladaydı ve eğer karşı koymazsa adamlar istediklerini alacaklardı. Buna izin vermezdi, vermemeliydi. İçindeki yeteneğe, güce içinde güçlü olan her bir şeye odaklandı. Kolay lokma değildi. Asla da olmayacaktı. Canı yandığı için her bir hareketinde acıyı biraz daha fazla hissetmişti. Ama her şeye rağmen ayağa kalktı. Onların karşısında dimdik duruyordu artık. Yine ona saldırmaya başladıklarında bildiği dövüş hareketleri onlar üzerinde uyguladıktan sonra yeteneğini kullandı.

Misafir

Vay canına! Okulda normal derslerin yanında bir de sihirbazlar için özel dersler de veriliyordu demek. Buna inanamıyordu. Gücünü taa geçen yaz keşfetmişti. Bir çocuk ona koşarken çarpmıştı ve hiç özür dilemeden çekip gitmişti. Bu olay yüzünden Daphne hem kolunu incitmişti hem de kıyafeti kirlenmişti. Daphne de bu duruma çok sinirlenmişti. O gece de çocuğa küfürler yağdırıyordu. Sonra sabah kalkıp dişini fırçalamak için banyoya gittiğinde aynanın diğer yüzünde o sinirlendiği çocuğu görmüştü. Önce ne olduğunu anlayamamıştı ve panik olmuştu. Odasından çıkmaya korkuyordu. Onu bu şekilde görürlerse olacakların son derece vahim olacağını biliyordu. Bu yüzden öğlene kadar odasından çıkamamıştı ve güzel bir haftasonu kahvaltısından da olmuştu. Ama sonra aynanın karşısına geçip inanarak "Eski halime dönmek istiyorum" dediğinde eski haline geri dönmüştü. Mutluluktan havalara uçmuştu. Daha sonra bunu babasına anlatmaya korkmuştu; ama cesaretini toplayıp ona sorduğunda babası ona her şeyi anlatmıştı. Bu olanlar karşısında çok şaşkındı. Tamam, fantastik filmleri izlemeyi seviyordu; ama bunun kendi hayatında olduğunu bilmek bambaşka bir şeydi. Bu özelliğine daha sonraları hem alışmaya çalışıyordu hem de bunu kontrol etmeye çalışıyordu. İmitasyon odasına girerken işte tam da bunları düşünüyordu. Hala kendini bu yeni gücüne tam olarak adapte edememişti. Ama işte şimdi bunu denemesi için bir şans çıkmıştı karşısına.

Sınıfa girdiğinde bir sürü sıra vardı ve ders öğretmeni de hemen arkasından sınıfa girmişti. Öğretmenin söylediklerine bakılırsa hepsi ayrı ayrı sanal ortamlarda farklı yaratıklarla savaşacaklardı. Kabine doğru ilerleyip kıyafetlerini değiştirdi. Kabinden çıktığında kendini bir anda bir spor salonunda buldu. Burada hiç kimse yoktu. Çok sessizdi. En ufak bir ses dahi yoktu. Bu spor salonunda sadece kendisi ve spor aletleri vardı o kadar. "Burada kimse yok mu?" dedi; ama sadece sesi yankılandı...

_Ofelya_

Gelen zar=18
Oluşan mavi ışık her yeri kaplıyor. Işık parlaklığını kaybettiğinde etrafında senden başka hiç kimse bulunmuyor. Kendini kurtarmayı başardın.
Kazandığın puan=Ruh gücü=10

_Katniss_

Gelen zar-12
Zorlanmış olsan da yeteneğin sonunda kurtarın oluyor.
Kazandığın puan=Ruh gücü=10

_Daphne_

Spor salonunun kapısı büyük bir gürültü ile açılıyor. İçeri giren sert rüzgar bedenini titretmeye yetiyor. Ama asıl sorunun rüzgar değil. Kapıdan bir kaç saniye sonra giren iki sporcu. Onlara göre bu yer onların sen ise davetsiz bir misafirsin. Kendini onlardan kurtarman gerek. Gücün bu konuda sana yardım edecek olan tek şey.

Not:
Kullanacağınız yetenekleri ve savunmanın yararlı olup olmadığını zarlar belirleyecek o yüzden savaş sonucuna rpniz de yer vermeyiniz. 10 üzeri gelen zarlar başarılı olarak kabul edilmektedir.

Misafir

Burada neden kimsenin olmadığı düşüncesini kafasından geçirdiği anda spor salonunun kapısı büyük bir gürültüyle açıldı ve kapıda iki sporcu belirdi. Ne olduğunu anlayamadan sporcular hızlı bir şekilde kendisine doğru geliyorlardı. İkisi de hem iri yarı hem de çok sinirliydiler. Sporcular Daphne'nin hemen dibinde belirdiklerinde solumalarını yüzünde hissediyordu Daphne. "Ben bunlarla nasıl savaşıcam?" dediğinde aklında bir fikir belirdi. Ve aklındaki kişinin şekline büründü. Yani kendisine en yakın kişiye kişiye: Alexis'e. Neden ona büründüğünü anlamıyordu; ama aklına ilk o gelmişti işte "Peki ben bu şekille ne yapacağım?" diye düşünürken beyninde kıvılcımlar çaktı. Okul kafesinde ilk tanıştıkları günde olanları hatırladı. Alexis kavgaya karışmamıştı pek. Hatta hiç karışmamıştı. Fakat kavga kısa bir süre sonra yatışmıştı. Bunun olması tek bir şeyle açıklanabilir ve buna pek inanası gelmiyordu; ama Alexis'in de özel güçleri olmalıydı.

Ve aniden sporculardan birinin aklına girmeye çalıştı. Başarmıştı. Zihni çok karanlıktı sporcunun. Zihni dış görüntüsüyle hiç de tezatlık oluşturmuyordu. Ve aniden aklındaki düşünceleri sporcunun zihnine gönderdi: "Senin düşmanın değilim. Sadece arkadaşınım. Ama yanındaki kişi tam tersine senin düşmanın. Burası da bizim alanımız. Yanındaki kişi de bu alana ait; ama o senin yerini almak istiyor. Hatta sana komplolar kuruyor. Ondan kurtulmamız gerek." Ve sporcu düşmanı sandığı arkadaşıyla dövüşmeye başladı.

Misafir

Alexis her zamankinden çok daha yoğun bir yanlızlık hissediyordu.Nedenini kendiside bilmiyordu fakat annesi ve babası öldüğünde bile bu kadar yalnız hissetmemişti kendisini.Annesi ve babası ilk öldüğünde derinliği sonsuz olan bir boşluğun içinde hissetmişti kendisini.Annesi ve babası öldükten hemen sonra ölüyü gömmek için oluşan kalabalık onu sürekli rahatsız ediyordu.Mirasa konmak isteyen akrabalar artık leşe dönüşmüş bir ceylanın etrafında gezinen birer akbaba gibiydiler onun için.Hatta daha önce görmediği akrabalar bile vardı orada ve o bundan son derece rahatsız ediyordu.Aralarında en nefret ettiğide Robert'ti o Alexisin en nefret ettiği akrabası olan kuzeniydi.Havalı, uyuz, sinir bozucu, şişkonun tekiydi ve anne babasının acısı yetmiyormuş gibi birde onun aşırı derecedeki hava atışlarını çekiyordu.Sürekli ona bakıyordu, adeta ona kitlenmişti.Aklında onunla ilgili binbir türlü kötü düşünce geçiyordu.Bir an ruhu bedeninden ayrılıyormuş gibi hissetti ve daha sonra Robert ve Alexis oldukları yerde öyle kalakaldılar.Birden Robert ağlayarak buradan uzaklaşalım diye tutturmaya başladı.O kadar kötüydü ki bir an şok geçirdiğini sanmışlardı.Alexis bunu kendisinin yaptığını anlamıştı.Daha sonra tek sevdiği akrabası olan ve Alexise gerçekten değer veren halasına bu olanları anlattı ve halasıda ona gerçekleri.İşte Alexis güçlerinin olduğunu anne ve babasının ölümünün ardından öğrenmişti.

Alexis bunları düşünürken çalan ders ziliyle kendisine geldi ve derse girmek için sınıfa girdi.Sınıf ortamı onun bu düşüncelerden sıyrılmasını sağladı ve Alexis kendisine geldi.Öğretmeninin talimatıyla soyunma kabinine girdi ve giysilerini değiştirdi.Kabinden çıktığında kendisini karanlık ıssız bir ormanda buldu dersin etkisiyle kaybolan yanlızlık hissi bu sefer çok daha artarak girmişti yine aklına.Üstelik şimdi yanlızlığın verdiği bir korkuda vardı içinde...

_Daphne_

Atılan Zar=16
Kazanılan ruh gücü=10
Yeteneğiniz başarılı görevi tamamladınız.

_Alexis_

Neden korkman gerektiğini saniyeler sonra anlıyorsun. Karanlığın içinde beliren ne olduğu belirsiz gölgeler peşine düşüyor. Çok geçmeden onların insana benzeyen yaratıklar olduğunu fark ediyorsun. Bunlar öyle yaratıklar ki kurbanlarının kalpleri yiyorlar. Kendini korumak için acele etmelisin.

Misafir

Alexis çalılıklardan gelen bir sesle irkildi. Korkarak etrafına bakındı. son derece insana benzeyen, yanlızca kalp yiyen, o an adını hatırlamadığı ve çok aç görünen yaratıklar etrafını sarmıştı. Gücünü kullanarak oradan kurtulması gerektiğini biliyordu. İlk olarak yaratıkların aklına girip onları etkisiz hale getirmeyi denedi. Akıllarına girmeyi başarmıştı ancak bu yaratıkların bilinçleri yoktu. Bunun için onları bu şekilde atlatamazdı. Başka bir şey düşünmeliydi ama ne? Biraz etrafına bakındı zamanı çok kısıtlıydı her tarafta dev ağaçlar, çalılıklar ve çok kuvvetli bir zehri olan ama zehrinin sihirbazlara etki etmediğini bildiği yer mantarları vardı. Alexis yapacağı şeyi bulmuştu. Önce zehirli mantarlarda bulunan zehri salgılayan maddeyi mantarların hücre çekirdeklerindeki yönetim birimine yoğunlaşarak eline geçirdi ve zehrin daha kolay yayılması için bu maddeyi ağaçlara nakletti biliyorduki bu zehirli madde yaratıkların ölümünü getirecekti. Zehri ağaçlara nakletti sıra ağaçların işletim sistemine girip onu yönetmeye gelmişti. Bunun için konsantre olması gerekiyordu ama onu engelleyen bir şey vardı, bir türlü konsantre olamıyordu. O sırada bir yaratığın bacaklarını tuttuğunu farketti onu engelleyen şey buydu. Henüz acemiydi bir şeyle uğraşırken başka bir şeye konsantre olamıyordu.

Bir yaratık ayaklarından tutarken diğer yaratıklardan biri de ona yaklaşıyordu diğer bir yaratık ise ellerini kavramıştı. Ona doğru gelen yaratık kalbine bakıyordu ve ağzının salyaları bütün çenesini sarmıştı. Anlaşılan kalbini sökmeye geliyordu. Ağacın yönetim sistemine girmeyi başardı şimdi onu yönetmeliydi. Yaratık çok yaklaşmıştı. Ağaç zehri salgılamalıydı. Alexis bütün yaratıklara rağmen tam anlamıyla konsantreydi. Yaratık tam karşısındaydı ve ağaç zehri salmıştı ama zehrin yaratıklara etki etmesi için kısa bir süre gerekiyordu. Yaratık elini Alexisin kalbine koydu ve zehrin etki etmesine çok kısa bir süre kalmıştı...

_Alexis_

Atılan Zar=11
Kazanılan ruh gücü=10
Yeteneğiniz başarılı görevi tamamladınız.

» III.İmitasyon Dersi
» I. İmitasyon Dersi
» II.İmitasyon Dersi
» I. Astronomi Dersi
» III.Simya Dersi