Eski Bir Bela

Phin gözlerini araladığında oda kapkaranlıktı. Yatakta rahatsızca diğer tarafa döndüğünde kendi odasında olmadığını fark etti. Nerede olduğuna dairse hiçbir fikri yoktu. Kim bilir hangi otelin lüks odasındaydı yine. O lanet geceden sonra phin evine uğramamıştı bir daha. Rose’a işlerinin olduğunu ve uzun süre görüşemeyeceklerine dair ettiği son telefon görüşmesinden beri bir daha aramamıştı onu çıkmamıştı karşısına mümkün mertebe ondan uzak durmaya ve onunla karşılaşmamaya özen göstermeye başlamıştı. Değişmişti… Hem de çok değişmişti artık rose’un tanıdığı phin değildi. Elinin tersiyle ittiği geçmişine kendi isteğiyle geri dönmüştü. O artık eski phindi. Kendisinden başka kimseyi düşünmeyen kendi bulunduğu tarafa hizmet edip belayı mıknatıs gibi kendine çeken ve tehlikeyi seven phin olmuştu yine. Beyni sadece ölüm için çalışmaya başlamıştı tekrardan gittiği her yere ölüm getiriyordu. Gelecek planları yapmıyordu artık hayatı günü birlik yaşıyor hayatını çokta umursamıyordu. Scarlett’ın perisi olabilirdi evet ama bu onun içindeki iyi olan her şeyin ölmesini engellememişti. Acı çekiyordu hiç olmadığı kadar hem de suçluluk duygusu her geçen saniye onu tüketiyordu. O acı çekerken etrafındakilere de acı çektirmekten geri durmuyordu. Onun sürekli öldüğü her saniyeye karşılık oda karşı taraftan birilerini öldürüyordu. İçinde iyiliğe dair hiçbir şey kalmamıştı. Hep iyilikle kötülük arasındaki o ince çizgide duran phin artık kötü tarafta yer alıyordu. İçinde iyi olan şeylerin yerini saf karanlık almıştı. Acıma, merhamet, iyilik tüm bu duygular yerini acımasızlığa ve kötülüğe bırakmıştı. Vicdan denilen şeye sahip değildi artık. Hala iyi tarafa hizmet ediyordu ama eskisi gibi değildi. Onun iyi tarafa hizmet etmesini sağlayan tek şeyse rose’du. Ona hala aşıktı hem de deliler gibi rose’un tanıdığı phin’le şimdiki phin’in ortak tek noktasıydı o kız. Kalbi hala ona aitti fakat o artık başka biriydi. Eğlence anlayışı bile değişmişti eskiden bara gidip biraz içmek ve müzik dinlemek canı çok sıkkınsa birilerini dövüp rahatlamaktı eğlencesi şimdiyse morgananın şehrinde köle peri avlamaktı kendi ırkından düşman tarafa çalışanlara işkence edip öldürmekti. İçkiyse uyuyabilmek için başvurduğu bir ihtiyaçtı. Yerinden yavaşça doğruldu dün geceki savaşın yorgunluğu vardı üzerinde kendine gelebilmek için duşa girdi.

Duşta uzun süre düşüncelere boğulduktan sonra soğuk suyu açıp kendine gelmeye çalıştı. Bu düşüncelerden kurtulmalıydı. Aklı sürekli rose’la ve o lanet cadıyla meşgul olmamalıydı. Zihnini tamamen boşaltıp öldürmeye odaklanmalıydı. Soğuk duşun etkisiyle zorda olsa kendine gelip düşüncelerinden sıyrıldı. Yanında getirdiği kıyafetleri hızla üzerine geçirdi. Kıyafetleri bile ruh halini o kadar iyi yansıtıyordu ki baştan aşağı siyah giyinmişti. Baştan aşağı silahlarını da kuşandıktan sonra onları insanların gözünde kamufle edecek bir büyü mırıldandı. Periler ve cadıların görmesi sorun olmazdı ama insanların görmesi büyük sorundu bunu göze alamazdı. Otelde yemeğini yedikten hemen sonra hesabını kapatıp morgana’nın şehrine doğru yola koyuldu. Morgana’nın şehrine giriş yaptığında jezebel’le olan görüntüler geldi gözlerinin önüne aklını sürekli meşgul eden görüntüler tüm bedenini büyük bir nefret ve öfke kaplamıştı. Arabasını ormana doğru yöneltti öğrendiğine göre bu ormanda bir grup köle peri bugün efendilerinin isteğini yerine getirmek için toplanacaktı. Phin’de şuan bu küçük partiye gidiyordu. Her partide davetsiz misafirler olurdu sonuçta değil mi? Bu partinin davetsiz ve ortalığı kana bulayacak misafiriyse phin’di. Arabayı yol kenarına park edip ormanın içine daldı. Birazdan çıkacak savaşı bilmesine rağmen fazla sakindi ve yüzünde buz gibi bir gülümseme vardı. İlerledikçe perileri daha çok hissediyordu. Çok geçmeden görüş alanına da girmişlerdi. İnsanın kanını donduracak ses tonuyla ''Şeytanınız bol olsun beyler'' dedi ve tüm dikkatleri üzerine topladı. Onu tabi ki hissetmişlerdi ama önemsememişlerdi şimdiyse tüm dikkatlerini phin’e vermişlerdi. Phin aynı ses tonuyla ''Duydum ki parti veriyormuşsunuz beni davet etmemeniz ne kötü eh her partiyi bozan birileri vardır değil mi?'' dedi. Onlar konuşmaya başladığında bu gereksiz muhabbeti daha fazla devam edemeyeceğini anlayarak karşısındaki perilerden birine sert bir yumruk geçirdi ve hem fiziksel hem de büyülü bir savaşı başlatan ilk kişi oldu. Çok geçmeden etrafta iki yeni perinin varlığını hissetti. Birkaç saniyeliğine duraksamasına neden olan bu durumu önemsememeye karar vererek önündeki savaşla ilgilendi. Savaş bir süre sonra sona erdiğinde etraf resmen kan gölüne dönmüştü. Phin ortalığa şöyle bir göz gezdirdi. Gözüne biraz ileri de onu izleyen iki peri çarptı savaşa katılmamışlardı ve hiç sesleri de çıkmamıştı şimdiye kadar.

Phin silahlarını ölen perilerden geri aldıktan sonra ağır adımlarla hissettiği diğer iki periye doğru ilerlemeye başladı. Onların partiden uzaklaşan birkaç köle peri olabilme olasılığıydı phin’i oraya götüren şey. Madem bir partiyi basmıştı o zaman kimse kaçmamalıydı bundan gözden kaçırdığı kimse olmamalıydı. Gözlerinde hala az önceki savaşın parıltıları vardı. Oldukça eğlenceli bir parti olmuştu doğrusu. Onların acı dolu çığlıklarla yaptığı seremoniyi büyük bir zevkle dinlemişti. Kırılan kemiklerinin sesi seremoniye ayrı bir güzellik ve haz katarken onların acı çekişini eğlenerek izlemişti. Tam olarak oradan ayrılmadan önce dönüp o dinlendirici kan gölüne bir kez daha baktı. Yüzünde engelleyemediği bir gülümseme belirdi ve ilerlemeye devam etti. Evet işte tam anlamıyla eski phin geri gelmişti. Geçmişe gömdüğü kendisi yeniden gün yüzüne çıkmıştı. Şimdi düşünüyordu da ne zor bırakmıştı eski hayatını oldukça uzun bir zaman almıştı eski kişiliğinden kurtulmak asla tam olarak kurtulamamıştı da üstelik hep geçmişten bir şeyler taşımıştı yanında öfkede gözünün döndüğü zamanlar eski haline dönüvermişti bir süreliğine de olsa. Eski hayatını geride bırakmak ne kadar zorsa dönmek de tam tersine hiç olmadığı kadar kolay olmuştu. İçinde tarif edemediği bir sıkıntı baş gösterdiğinde adımlarını hızlandırdı. Bir şeyler canını sıkmıştı. Bu iki periden kaynaklanmıyordu biliyordu birkaç kez yaşamıştı bu duyguyu rose tehlikede olduğu zamanlarda hissettiği bir şeydi bu şimdi yine hissediyordu. Nasıl olduğunu bilmese de rose bir şekilde tehlikedeydi biliyordu. Buradan bir an önce çıkıp rose’u bulmalıydı ama önce şu iki periyi halletmeliydi. Nedenini anlamasa da periler sinirine dokunmuştu. Tam olarak onlara iyice yaklaşıp ikisinin de yüzünü görebilecek derecede yakınlarında durdu ve olduğu yerde çakılı kaldı. Bunlardan biri… bu… rose’tu. Fakat farklı görünüyordu. Siyahlara bürünmüştü tam olarak siyah deri bir kıyafet giymişti ve… ve baştan aşağı silahlanmıştı tıpkı kendisi gibi sanki… savaşa gidiyor gibiydi evet kesinlikle savaşa gidiyor gibiydi. Onu daha önce hiç böyle görmemişti o… rose her zaman phin’in güzel ve cici peri kızı olmuştu.

Her ne kadar ben cici bir peri kızı değilim dese de şu ana kadar o hep cici bir peri kızı olmuştu. Şimdiyse onun bambaşka bir yönünü görüyordu. Dudaklarının arasından sadece ''Rose…'' kelimeleri çıkmıştı bir şiir gibi. Karşısındaki kızın rose olduğuna inanamıyordu ve gerçekten o olup olmadığını doğrulamak için adını söylemişti. Rose adını duyduğunda tepki verince hiç inanmak istemese de şuan karşısındakinin sevgilisi olduğuna inanmıştı. Rose yani onun rose biricik sevgilisi cici peri kızı savaşa gider gibi giyinmiş silahlarını kuşanmış ve morgana’nın şehrine dalmıştı. Evet tam olarak olan buydu. Rose morgana’nın şehrindeydi. Bir dakika ne demişti phin az önce nerdeyiz demişti morgana’nın şehrinde mi? Evet morgananın şehrinde demişti lanet olsun ki öyleydi. Rose bile bile kendini tehlikeye atmıştı tanrı aşkına bunu nasıl yapabilmişti. Ona bir şey olursa phin’in yaşayamayacağını bilmiyor muydu? Sonra kendisinin de rose’dan aşağı kalır bir yanı olmadığını fark etti. Onu çok özlemişti. Şuan her şeyi bir kenara bırakıp ona sarılmak o kadar çok istiyordu ki her şeyi bir kenara atmak ve rose’la olan hayatına geri dönmek istiyordu ama yapamazdı. Hissettiği suçluluk duygusu buna izin vermezdi. Vermiyordu denemişti yanında vakit geçirmeyi denemişti ama yanına bile gidememişti. O an içinden kendine lanetler okudu sürekli köşe bucak kaçtığı kızla karşılaşmıştı işte şimdi ne yapacaktı? Suçlu psikolojisi berbat bir şeydi. Ve phin şuan suçlu psikolojisi denen şeye boğazına kadar batmıştı. Suçluluk duygusu giderek kendini daha da hissettirse de yanındaki peri bu duyguyu bir süre askıya almasını sağladı. Karşısında konuşan periye duyduğu öfke hat safhaya ulaşsa da sakinliğini bozmadı. Rose’un tanıdığı phin olsaydı normalde şuan karşısındaki periye sıkı bir yumruk geçirmişti ama şimdiki phin bu durum karşısında gayet tepkisizdi.

Öfkeyle parlayan gözlerini rose’un gözlerinden ayırıp karşısındaki periye dikti. Karşısındaki perinin aksine şuan phin’in öfke kontrol sorunu yoktu. Karşısındaki peri öfkeyle sinirli ses tonuna hakim olamayarak bağırmıştı phinse gayet sakin bir şekilde soğuk ses tonuyla ''Hayır sapık veya röntgenci değilim ben sadece biraz eğlenmek için partiye gelen sıradan bir periyim. Parti bitince de etrafta birkaç perinin varlığını hissettim ve ayaklarım beni buraya getirdi. Sanırım bunun nedeni rose’tu'' dedi. Sonra alaycı tavrını takınarak ''Peki sen tacizci bir sapık mısın? Benim sevgilime asıldığına göre öyle olmalısın yanılıyor muyum?'' diye sordu. Ardından rose’a dönerek ''Söyler misin rose neden buradasın? Morgana’nın şehrinde olduğunun farkındasın değil mi tabiî ki farkındasın savaşa mı gidiyordun? Tek başına ve bu ne olduğu belirsiz mahlukatla beraber tanrı aşkına tehlikelerden uzak durmanı istediğimi söylemiştim değil mi?'' diye sordu peri bunun üzerine çok sinirlenmiş olacak ki ona yumruk atmaya kalkmıştı fakat phin yumruğunu havada yakalayıp ona sert bir yumruk geçirdi. Gözlerini sendeleyen periye dikerek ''Düşmanını asla hafife alma'' dedi gülümseyerek peri ona bir hamle daha yaptı ve aralarında küçük bir savaş başladı.

Phin aklındaki tüm düşüncelerinden karşısındaki peri ona hamle yaptığı anda kurtulmuştu. Rose’un tanıdığı phin bu konuda zorlanırdı büyük ihtimalle ama şuan olduğu kişinin böyle bir problemi yoktu. O duygularını ve düşüncelerini kontrol edebilen biriydi. Öfke ve nefret işte hissettiği tüm duygular bundan ibaretti. Şuansa karşısındaki kişinin onu gerçekten hafife aldığından başka bir şey düşünmüyordu. Aslında eski haline dönmek onun için o kadarda kötü olmamıştı yeni phin duygularını kontrol etmekte oldukça zorlanırken eski hali bunda gayet başarılıydı. Sadece düşünmek istediklerini düşünmeyi başarıp diğerlerini aklından kolayca atabilmek iyi bir şeydi sonuçta değil mi? Karşısındaki perinin sahip olduğu elementi yada büyüleri kullanmaması dikkatini çekmişti bu açıkça seni güç kullanmadan da yenebilirim demek oluyordu aklı sıra rose’un yanında onu güç kullanmadan yenecekti rose’un önünde sevgilin işe yaramazın teki demenin bir başka yoluydu ama bunu yapabileceğini düşüncesinde feci şekilde yanılıyordu. Eski phin’le yeni phin’in rose haricinde bir ortak noktası daha varsa oda kavga ve savaş konusundaki becerileriydi. Evet her şeyi geride bırakıp rose’un tanıdığı phin haline gelmişti ama asla eski yeteneklerinden bir şey kaybetmemişti. Sonuçta sadece eski hayatını bırakmıştı ve öldürme konusunda daha insaflı hale gelmiş bu işi en hızlı şekilde yapmaya başlamıştı. Eskiden yaptığı gibi karşısındakinin acı içinde kıvranışını büyük bir zevkle izleyip ölümünü elinden geldiğince geciktirmeyi bırakmıştı. Ne kadar değişmeye çalışsa da sonuçta o hala phin’di kendisiydi. Asla kendini tamamen değiştiremezdin sadece değiştiğini düşünürdün oysa eski kişiliğin hep bir köşe de gün yüzüne çıkmak için beklerdi sonuçta o buydu asla inkar edemez ve bu gerçekten kurtulamazdı. Phin yeni hayatında duygularıyla başı dertte olduğu haldeyken bile yeterince tehlikeli biriydi şimdiyse tüm düşüncelerinden uzaklaşmış duygularından soyutlanmış bir şekilde sadece tek bir şeye odaklanmıştı karşısındakini alt etmeye üstelik karşısındaki perinin aksine düşmanını hafife almıyordu da. Düşmanını hafife almak çoğunlukla yapılan en büyük hataydı ödenen bedelse hatayı yapan kişinin canına mal oluyordu. Peri büyüye ve kendine özgü elementin gücüne başvurmayınca phin de başvurmamıştı. Bu küçük savaş karşısındaki peri nasıl istiyorsa öyle olacaktı. Aklı sıra o seni hak etmiyor sen daha iyilerine layıksın diye rose’a hava atmaya çalışmış bunu başaramayınca da öfkesi her geçen saniye artan ve düşünme kabiliyetini yitiren periye birkaç saliseliğine de olsa gülümsedi. Dişli bir periydi karşısındaki ve phin uzun zaman sonra karşısına tıpkı kendi gibi bir düşman çıktığı için memnundu. Onu zorlayan bir rakiple karşılaşmak hep eğlenceli olmuştu bu yüzünden kolay bir hedef yerine zor bir rakibi her zaman tercih ederdi. Kendilerini kavgaya o kadar kaptırmışlardı ki bir an için rose’un varlığını unutmuştu ikisi de ama onun güzeller güzeli peri sevgilisi kendini hatırlatmakta gecikmemişti. Hem de kendini öyle bir hatırlatmıştı ki onu görmezden gelmek imkansızdı. Ağaca çarpıp ikisi de yere düşünce önce bunu karşı tarafın yaptığını düşünmüş sonrasında rose’un zorda olsa duydukları yeter diye bağıran sesini hatırlayınca bunu rose’un yaptığını anlamışlardı. Phin rose’un bu tavrı karşısında sessizliğini korumuştu. Toparlanıp ağaca yaslanarak oturmuş ve olanları izlemeye başlamıştı. Bu perinin kim olduğunu bilmese de rose için önemli olduğu belliydi. Karşısındaki periye baktı. Belki de rose’un eski sevgilisiydi az önce kavga ettiği kişi. Şu durumda kim olduğunu çokta önemsemiyordu.

Perinin rose’a hitap şeklinden hoşlanmamıştı ama yine de bu durumun dışında kalmayı tercih etmişti. Rose’un ağzından phin’in sevgilisi olduğunu duyunca perinin canının ciddi derecede sıkıldığı belliydi hatta yüzünün bir anlığına da olsa asıldığına yemin edebilirdi. Yine de rose’un ağzından sevgilisi olduğunu duyduğunda bile ona olan hitap şeklini değiştirmemişti. Bu phin’i sinirlendirse de hareketlerine, duruşuna yada yüz ifadesine yansıtmamıştı bunu. Perinin gözlerinin içine tehditkar bir şekilde bakmakla yetinmişti. Rose’un ona doğru yürümeye başlamasıyla gözlerini bir süreliğine sevgilisinin gözlerine dikti. Ona bakarken yüzünde oluşan gülümsemeye engel olamamıştı. Tabi bu gülümseme kavga ettiği perinin görüş alanına girmesiyle anında yok olmuştu. Gözlerinde görülen sevgi parıltıları aynı hızla yerini öfke parıltılarına ve nefrete bırakmıştı. Perinin sözlerinden sonra soğuk bir şekilde gülümseyerek gayet sakin bir şekilde ve buz gibi bir ses tonuyla ''Seninle uğraşmak… Kulağa kötü gelmiyor bence eğlenceli bile olabilir yine de sırf seninle uğraşmak eğlenceli diye böyle bir şey yapmam emin ol o ufak eğlenceler için üzülemeyecek kadar değerli'' dedi. Karşısındaki perinin rose’a değer verdiğini anlamak zor olmamıştı ama onun tarafından tehdit edilmek sinirlerini kesinlikle bozmuştu. Birbirlerine tehdit dolu baktılar bir süre rose fark etmese de ikisi de yeniden kavga etmenin eşiğine gelmişlerdi fakat ikisi de kavgayı ya da savaşı başlatacak bir şey yapmamışlardı. Sonunda peri son kez öfkeyle phin’e bakıp gitmişti. Phin başını önüne çevirdiğinde rose’a oldukça yakın olduğunu fark etti. Kalp atışları birden hızlanmıştı. Onu gördüğünden beri zar zor kontrol altında tuttuğu duygularını artık kontrol edemiyordu. Gözlerini güzel peri kızının gözlerine dikti. İçindeki kötü duygular yerini sadece ama sadece rose’a duyduğu aşka ve sevgiye bırakmıştı birde ona duyduğu özlem vardı tabi. Onu özlemişti hem de deli gibi özlemişti. Ona dokunmayı o tatlı dudaklarını hissetmeyi onunla uzun uzun sohbet etmekyi ve zaman geçirmeyi çok özlemişti her şeyden önemlisi onu özlemişti. Rose’un o güzel gözlerinde kaybolmuştu bir anda bu duyguyu özlemişti. Rose’un gözlerinin içine çekilmeyi ve kaybolmayı özlemişti. Rose’un elini alnında hissetmesiyle güzel gözlerin büyüsünden kurtulup kendine geldi. Ne yapacağını anladığı anda ''Rose beni…'' diye itiraz cümlesine başlamış ama dudaklarında rose’un parmaklarını hissedince susmak zorunda kalmıştı. Rose’un sözlerinden sonra derin bir iç çekti ve sessizliğe gömüldü. Konuşma kabiliyetini yitirmişti sanki ona bu kadar yakınlaşmak düşüncelerinin uçup gitmesini sağlamıştı. Mantığı yine tatile çıkmıştı. Kalbi yerinden fırlayacak gibiydi. Eğer mantığını yitirmeseydi beni iyileştirmeni istemiyorum buna gerek yok diyecekti aslında tabi rose konuşmasına izin verseydi. Bunu gerçekten istemiyordu suçluydu ve rose’un bu iyi davranışlarını hak etmiyordu biliyordu. Rose ona ne kadar iyi davranırsa kendini o kadar kötü hissediyordu. O daha iyilerini hak ediyordu kesinlikle.

Rose’la olan yakınlıkları içinde bastırmakta zorlandığı öpme isteğini daha da karşı konulamaz hale getiriyordu. Rose’un gömleğinin düğmelerini açmaya başladığını bile oldukça geç fark etmişti. Gözlerini sevgilisinin gözlerine diktiğinde itiraz etmesi gerektiğinin farkındaydı ama ağzından kelimeler çıkmıyordu. Ona bu kadar yakınken söyleyeceklerini toparlayamıyordu bile. Rose’un öpücüklerini bedeninde hissettiğinde geriye kalan son mantık kırıntılarını kaybettiğinin farkındaydı. Ondan uzak kaldığı süre ölüm gibi gelmişti phin’e şimdi ona oldukça yakındı hatta fazla yakın. Gözlerini kapayıp düşünmeye ve mantıklı bir karar vermeye çalıştı fakat şuan tek düşünebildiği rose’un öpücüklerinden duyduğu zevkti. Bedeni alev almıştı. Her bir hücresi rose için deliriyordu. Onu istiyordu hem de her zamankinden daha fazla istiyordu. Rose’un öpücükleri boynuna çıktığında arzu dolu bir sesle ''Rose…'' dedi ama cümlenin devamını getiremedi. Sözcükler bir an aklından uçup gidivermişti. Rose’un ondan uzaklaşmasıyla kendine gelmeye çalıştı. Hemen kendini toparlaması ve konuşmaya başlaması gerektiğinin farkındaydı fakat rose ondan önce davranarak konuşmuş ve sonra dudaklarını öpmeye başlamıştı. Rose’un öpücüğüne büyük bir özlem,tutku,şehvet ve açlıkla cevap vermesi gecikmemişti. Ona karşılık vermesi kontrol edemediği bir şeydi. Rose’un karşısında yine tüm duvarları yıkılmış beyni düşünme ve vücudunu yönetme işlemini büyük bir zevkle duygularına bırakmış ve bedeni kendini rose’un kontrolüne bırakmak için bir an bile tereddüt etmemişti. Elleriyse ondan habersiz rose’un bedeninde yolculuğa çıkmıştı çoktan. Onu büyük bir aşkla öperken araya suçluluk duygusunun girmesi de gecikmemişti öpücükleri giderek yavaşlarken sonunda kendini geri çekmeyi başarabilmişti phin. Gözlerinin önüne bir anda o lanet cadıyla olanlar gelmişti ve suçluluk duygusu hızla tüm bedenini kaplamıştı. Phin gözlerini bir an için rose’a dikti gözlerinde rose’a duyduğu aşkı ve sevginin yanında çok bariz bir şekilde suçluluk duygusu da görülebiliyordu. Phin gözlerini kaçırarak ''Benimde sana ihtiyacım var rose ama… ama yapamam ben… ben üzgünüm… Özür dilerim sen benden daha iyilerini hak ediyorsun'' dedi üzgün bir ses tonuyla. Jezebelle aralarında geçen şeylerde büyünün büyük etkisi olduğunun farkındaydı eğer aldığı önlemler o cadıyı ondan uzak tutmaya yetseydi ve cadı o kadar takıntılı olmasaydı kesinlikle işler o raddeye gelmezdi. Rose’un gözlerinin içine birkaç saniye baktıktan sonra gözlerini tekrar kaçırarak ''Sana açıklamakta zorlanacağım şeyler oldu. Kötü şeyler… Engelleyemediğim şeyler... ben bu yüzden çok üzgünüm seni gerçekten hak etmiyorum.'' Dedi. Ve yapacağı konuşmayı düşünmeye başladı bunu nasıl rose’a açıklardı ki?

Normalde bu gibi bir olayı karanlıklarla dolu zihnin en ücra köşesine gömüp hiçbir şey olmamış gibi davranması gerekiyordu biliyordu. Sevdiği kadını kaybetmemek için çektiği vicdan azabına ve onu her gün tüketen suçluluk duygusuna rağmen sessiz kalmak ve hiçbir şey olmamış gibi davranarak aşık olduğu kadının üzerine titremesi onu üzmemek için elinden geleni yapması gerekiyordu mantıklı olan buydu phin hariç diğer erkeklerin çoğunlukla yaptığı da buydu tabi. Sevdiğin kadını dünyanın en mutlu insanı yapmak için uğraş kendin acı çeksen de gülümse ve ona hediyeler al zaman geçtikçe de vicdanını susturmanın ve suçluluk duygusunu azaltmanın bir yolunu buluyordun elbet ya da vicdan azabı ve suçluluk duygusuyla yaşamaya alıştığın için görmezden gelebiliyordun kolaylıkla alışıyordun kısaca. Aldatılan aldatıldığıyla kalıyordu ve aldatan bir türlü kurtulamadığı suçluluk duygusuyla. Phin bunu yapacak gücü kendinde bulamıyordu. Rose’u kaybetmek istemiyordu ama hiçbir şey olmamış gibi de davranamıyordu. Suçluluk duygusu mahvediyordu onu. Tüm yaşananlara rağmen onun yüzüne gülüp ona eskisi gibi davranamıyordu. Bu haksızlık gibi geliyordu ona rose’a yaptığı en büyük haksızlık hak etmiyordu rose böyle kandırılmayı. Kesinlikle hak etmiyordu phin’in onu kandırmasını ona her gün bile bile yalan söylemesini gerçeği ondan gizleyerek aptal yerine koymasını hak etmiyordu rose bu ona yapılabilecek en büyük kötülüktü. O muhteşem biriydi. Geçmişte rosu’un nasıl biri olduğu umurunda değildi. Rose’un diğer perilere yaptığı hiçbir şeyi önemsemiyordu. Sevgilisinin acımasızca canını aldığı kişiler de önemsiz birkaç detaydan başka bir şey değildi. Önemsediği tek bir şey vardı phin’in bu derece suçlu hissetmesini sağlayan böyle konuşmasına neden olan şey istemeyerekte olsa rose’a ihanet ettiği gerçeğinden başka bir şey değildi. Phin az önce yaptığı katliam yüzünden pişman değildi. Ya da daha önce yaptıklarından geçmişinden utanmıyordu kesinlikle eski phin olmakta rahatsız etmemişti onu. Sadece kızmıştı kendine eskiyi geride bırakmak için o kadar uğraştıktan sonra bu kadar kolay ve bu kadar çabuk geri dönebildiğine. Yüzüne yediği tokat karşısında tepkisiz kaldı. Hak etmişti o bunu hatta belki daha fazlasını hak etmişti biliyordu. Rose’un onu gözlerine bakmaya zorlamasıyla sevdiği ,aşık olduğu ve uğurunda bir an bile tereddüt etmeden canını verebileceği sevgilisinin gözlerine bakmaya başladı. Söyledikleri karşısında bir süre şaşkın bir şekilde sevgilisine baktı. Yanlış anlamıştı onu.

Az önce yaptığı katliam yüzünden üzgün olduğunu düşünüyordu phin’in ya da eski haline döndüğü için belki de ya da başka bir nedenden dolayı böyle davrandığını sanıyordu ama hiçbiri değildi aslında. Az önce gerçekleştirdiği katliamdan zerre kadar suçluluk duymuyordu. Vicdanı rahattı. Pişman değildi yaptıklarından eski haline döndüğünden beri yaptığı hiçbir şeyden pişman olmadığı gibi bundan da pişman değildi. Onun tek pişmanlığı jezebelin büyülerine karşı koyamayışınaydı ve sonrasında olanlara. Şimdi şuan burada rose’a gerçeği açıklamaya çalışmasının nedeni de rose’u kandırmak istememesiydi sadece. Ne olacaksa bugün olup bitecekti kararlıydı. Rose’un yanında ona yalan söyleyip gerçekleri gizleyerek her gün öleceğine bu gün burada bir kez ölecek ve sonra her şey bitecekti. Rose gerçekleri öğrendikten sonra çekip gidebilirdi sorun değildi. Hatta rose ondan ayrılabilirdi de phin bunu anlayışla karşılardı. Karanlığına daha çok gömülür ve eski dünyasında kendi içinde boğulup giderdi. Rose konuşmasını bitirip dudaklarına yapıştığında şaşkınlıkla olduğu yerde kaldı. Söyleyeceklerini söylemesi gerektiğini biliyordu ama rose’un buna izin vermeyeceği gayet açıktı. Ağzından birkaç sözcük çıkarmaya çalıştıysa da rose’un dudakları buna izin vermedi. Kendini geri çekmeye çalıştı ama bunda başarılı olamadı çünkü o geri gittikçe rose’da ona doğru yaklaşıp dudaklarını öpmeye devam etmiş sonunda da nasıl olduğunu anlayamadan kendini yaslandığı ağacın altında yere yatmış bir şekilde buluvermişti. Kafasını geri çekmeye çalıştığı andaysa fark edemediği şey kafasına dank etmişti yerdeydi. Yani kaçabileceği bir yer yoktu. Kafasını geri çekemezdi çünkü kafası zaten toprakla rose arasında sıkışmış durumdaydı. Rose’un öpücükleri boynuna doğru yönelmişken zar zor ''rose…'' dedi ama cümlenin devamını getiremedi. Şuan duyduğu zevkten başka bir şey düşünemiyordu. Rose’a karşı koymak imkansızdı. Uyanmaya başlayan erkekliği de bunun en büyük göstergesiydi. Dudakları tekrar rose’un dudaklarıyla birleştiğinde bir süre öylece kalsa da sonra oda onu öpmeye başladı. Ona ihtiyacı vardı ve onu istiyordu. Duyduğu pişmanlık bir süreliğine ağır gelse de şuan pekte mantıklı düşünecek ya da duygularına odaklanabilecek durumda değildi. Aşkla, şehvetle ve tutkuyla karşılık veriyordu öpücüğüne.

Elleri rose’un bedenini keşfe çıkmıştı çoktan. Rose’un belinden tutarak birkaç saniye de yer değiştirdi. Elleri rose’un bedenini keşfe çıkmıştı çoktan. Öpüşme derinleşirken dilini rose’un ağzının içine götürdü. Dili sevgilisinin ağzını keşfederken elleriyle de göğüslerini okşuyordu. Uzun süre dudaklarını büyük bir şehvet ve tutkuyla öptükten sonra öpücükleri dudaklarından boynuna doğru kayarken elleri de rose’un deri pantolonunun düğmesini açmakla meşguldü. Birkaç dakikalığına onu öpmeyi bırakıp rose’un üzerindeki pantolondan kurtuldu ve sonra tüm vücudunu öpmeye başladı. Öpücükleri dudaklarından boynuna oradan göğüslerine sonra göbeğine ve daha aşağılara doğru kaydı. Dudakları yeniden rose’un dudaklarıyla buluştuğunda elleri de rose’un iç çamaşırlarından kurtulmakla meşguldü. Sonunda rose’un üzerindeki tüm fazlalıklardan kurtulduktan sonra kendi üzerindekilerden de bir çırpıda kurtuluverdi.Dudakları rose’un dudaklarındayken elleri de önce göğüslerine sonra yavaşça bacak arasına kaydı. Onu bir yandan tutkuyla öperken elleri de onun kadınlığını okşuyordu. Sonunda daha fazla bu tatlı işkenceye dayanamayacağını fark ettiğinde vakit kaybetmeden önce rose’un bacaklarının arasına yerleşti. Sonrada içine girdi ve gidip gelmeye başladı. Saniyeler içinde kendini kaybetmişti. Bir yandan rose’u öpüp okşuyor diğer yandan da hızla gidip gelmeye devam ediyordu. Etrafı ikisinin zevk ve şehvet iniltileri doldurmuştu. Bir süre sonra gidip gelmeleri daha da hızlandı. Rose’unda zirveye çıktığını hissediyordu. Rose doyuma ulaştıktan hemen sonra son bir itişle beraber oda doyuma ulaştığında rose’un üzerine yığıldı. Çok geçmedense kendini yan tarafa atıp rose’u kendine çekerek sarıldı. Rose'un üzerini önce gömleğiyle örttükten sonra kavga esnasında çıkardığı uzun ve geniş siyah paltosunu da üzerlerine örttü. Ve ona daha sıkı sarıldı. Onun varlığını hissetmek istiyordu. Sıcaklığını duymak. Rose’un saçlarına bir öpücük kondurduktan sonra ''Seni seviyorum rose ve her zaman seveceğim.'' Dedi. İçindense ''Özür dilerim'' diye geçirdi. Nefesinin düzene girmesini beklerken huzurluydu. Rose yanında olduğu için onunla birlikte oldukları için mutluydu yüzünde tatlı bir gülümseme vardı ve günün yorgunluğunu görmezden geliyordu.

Phin üzerindeki tatlı yorgunlukla gözlerini kapadı uyumak istiyordu ama aklına bir anda hücum eden düşünceler buna izin vermiyordu. Rose’un yanında gördüğü o peri sinirlerini bozmuştu. Onda hoşlanmadığı bir şeyler vardı. En başta da rose’a bakışından ve hitap şeklinden hoşlanmamıştı. Kabul ediyordu rose’u feci şekilde kıskanmıştı o periden hem de fazlasıyla kıskanmıştı. Öyle ki rose’un yanağını öptüğü için bile onu öldürebilirdi. Sevgilisine dokunmuştu o peri onun aşık olduğu kızı yanağından da olsa öpmüştü ve ona hitap şekli de oldukça sinirlerini bozmuştu phin’in o kendini bilmez perinin onu tehdit etmesinden bahsetmiyordu bile sanki eğer tehdit ederse phin’in gözünü korkutabilirmiş gibi. Bunları düşünürken farkında olmadan rose’u kendine daha da çekip ona sıkıca sarıldı. Uykusunu bölmemek için de oldukça dikkatli davranmıştı. Onu kollarının arasında hissetmek biraz olsun rahatlatmıştı phin’i. Onu kaybetmek istemiyordu ne olursa olsun onsuz olmak istemiyordu. Kokusunu içine çekti bol bol yüzünde engel olamadığı bir gülümseme belirdi. Hafif yan dönerek gözlerini kolları arasında uyuyan güzel peri kızına dikti. Onu çok seviyordu ve engelleyemediği bir şey yüzünden kaybetmek istemiyordu. Yine de böyle bir şeyi ondan saklayamazdı. Onu uyurken izlemek bile güzeldi. Rose’un yanında olduğunu bilmek huzur vericiydi ama aklı hala o perideydi. Gözlerinin önüne tekrar tekrar aynı görüntü geliyordu. Perinin rose’u öpmesi ve rose’un sanki büyülenmiş yada bir hipnozun etkisindeymiş gibi hiçbir tepki vermeden ona öylece bakması. Zaten en çokta bu hipnoz etkisi altına girmiş hali kafasını kurcalıyordu onun rose’la o perinin nasıl bir geçmişi olduğunu bilmiyordu ama o peride olan bir şey rahatsız ediyordu onu. Bunun perinin rose’a davranış ve hitap şekliyle bir alakası yoktu onlarda rahatsız ediyordu sinirlerini bozuyor ve kıskançlık krizine girmesini sağlıyordu ama bu başka bir şeydi. Peride olan bir şeyden kaynaklanan bir rahatsızlıktı bu. O peride anlamlandıramadığı bir şeyler vardı. Phin’i göz ardı edilemeyecek derece de huzursuz eden bir şeyler ama bir türlü ne olduğunu bulamıyordu. Sonra aklına scarlett geldi. Onu bulamamıştı hala kim bilir nelerdeydi. İyi olup olmadığını merak ediyordu doğrusu. Jezebelin eline geçmemiş olmaması içinde içte içe dua ediyordu. Tabi etrafına zarar vermemiş olmasını da ayrıca diliyordu. Onun bozuk olan psikolojisiyle ne yapacağını ve sürekli kontrolden çıkan gücüyle nasıl başa çıkacağını merak ediyordu. Bu konuda hala bir çözüm bulamamıştı. Belki bozuk psikolojisini birazda olsa yakınlık göstererek düzeltebilirdi ama ya kontrol edemediği gücü konusunda ne yapabilirdi ki?

Belki bu ritüelden sonra bir nebze olsa düzelebilirdi sihirbazların güçlerini ritüelden sonra kontrol altında tutabilmelerinin daha kolay olduğunu biliyordu ama onun içinde önce scarlett’ı bulmalıydı. Tabi bu arada jezebel mevzusu da rose’la aralarında sorun olmaktan çıkmalıydı. Yapılması gereken çok fazla şey ve elde kısıtlı zaman vardı. Derin bir nefes alıp güzel sevgilisinin kokusunu içine çekti ve sevgilisinin önce yanağına sonrada dudağına bir öpücük kondurdu ve geri çekilip onu bir süre daha uyurken izledi. Morgananın şehrinde bir ormanda oldukları gerçeği gelmişti aklına ve bu onu daha da huzursuz etmişti. Gözlerini kapayıp uyumayı denedi ama yapamadı. Sabaha kadar düşüncelerde boğulup uyuyan sevgilisini izledi. Güneş yeni yeni doğmaya başladığındaysa sonunda yorgunluğunda etkisiyle kendini uykunun kollarına teslim etti. Üzerinde hissettiği ağırlıkla bilincini açmaya zorladı kendini ama gözleri hala kapalıydı. Çok geçmeden dudaklarında hissettiği dudaklarla birkaç saniye afalladı. Bu tatlı dudakların tadı tanıdıktı ama hala kendine gelmekle uğraşıyordu. Neredeydi? Ne olmuştu? Onu öpen kimdi? Bilinci tamamen açıldığında olanların hepsi bir film şeridi gibi hızlıca gözlerinin önünden geçti. Tereddütsüz bir şekilde o tatlı öpücüğe karşılık verirken gözlerini araladı. Ona büyük bir tutkuyla öperken dudakları rose’un dudaklarından ayrıldığında gülümsedi. Rose’un beline sarılıp onu bir kez daha öptükten sonra gülümseyerek ''Günaydın hayatım'' dedi. Gözlerinden ona duyduğu büyük aşk ve sevgi rahatlıkla okunabiliyordu. Rose’un belinden tuttuğu elini hafifçe gevşetse de geri çekmedi. Rose’un isterse kalkmasını sağlamıştı sadece ama kalkmasını isteyen kimdi ki? En azından phin istemiyordu. Rose’un yanağını okşarken gülümseyerek ''Geceleri seninle uyuyup sabahları seninle uyanmak harika keşke hep yan yana olsak ama yapacak işlerimiz var ne yazık ki'' diye sitem etti küçük bir çocuk gibi davrandığının farkındaydı ama bu gün rose’da bir sanie bile ayrılmak istemediği için bu umurunda değildi. Yine de nerede olduklarını hatırladığında çocuklaşmayı bir kenara bırakıp gülümseyerek ''Seninle bu şekilde sonsuza kadar durabilirim hayatım ama sabah oldu giyinip buradan bir an önce gitmemiz gerek konuşacak çok şeyimiz var ve burası uygun bir yer değil'' dedi. Rose’u uzun uzun tutku ve şehvetle öptükten sonra kendini zorda olsa geri çekip gülümseyerek ''Biraz daha bu şekilde durursak kendime hakim olamayabilirim ve gitme işini uzun bir süre askıya almamız gerekir ve benim daha o küçük baş belası sihirbazımı bulmam gerek'' dedi. Rose’un üzerinden kalkmasıyla oda hızlıca kalkıp üzerini giyindi. Rose’u da giyinirken izledi. Rose tamamıyla giyinince onu belinden tutup kendine çekerek aşk ve şehvetle bir süre öptükten sonra ''Senden bir dakika bile ayrılmak istemiyorum bugün ama biliyorum ki konuşmamız gereken ciddi konular ve bu konulardan biri de senin geçmişinle beraber o kavga ettiğim peri ama bunları istersen benim evimde konuşalım burası konuşmaya çokta uygun değil arabamı ormana yakın bir yere park ettim ne dersin konuşacaklarımızı benim evimde konuşalım mı?'' diye sordu. Rose'un olumlu cevabından sonra sevgilisinin elinden tutarak arabasına doğru ilerlemeye başladı. Doğrusu konuşmak zorunda kalacaklarından fazlasıyla rahatsızdı ama bu konuşmanın olması gerekiyordu. Tabi aynı şekilde ona soracakları da vardı. Arabaya vardıklarında önce rose'un kapısını açtı sonraysa kendi direksiyona geçti. Arabayı çalıştırdığı gibi hızla gaza yüklendi bu şehirde daha fazla durmak istemiyordu. Şehirden çıkana kadar hızını bir an olsun düşürmedi şehirden ayrıldıktan sonraysa normal hız limitine inerek evine doğru sakince sürmeye devam etti.