Yeni Duygular

Hayatı değişmeye mi başlamıştı yoksa Lucas'a mı öyle geliyordu? Daha birkaç gün önce tanıdığı bir kıza yaaş yavaş kapıldığını hissediyordu ve bu Lucas için biraz garipti. Daha önce hiç hissetmediği şeyler hissediyordu ve bundan da korkması mı gerekiyordu yoksa bu duyguyu benimsemeli miydi bilemiyordu. Fakat özgür olmayı seviyordu. Bir kıza bağlı kalmak özgürlüğünün kısıtlanması demek olmuyor muydu? Özgürlüğünün kısıtlanmasını gerçekten de istiyor muydu? Gerçi sadece öncekilerden farklı hissediyordu sadece. Yani henüz kesin olan bir şey yoktu. Belki de bu duyguları geçici bir durumdu. Olamaz mıydı gerçekten? Bugün de Ofelya ile bir haftanın sonrasında görüşeceklerdi. Buluşmalarının nedeni de Lucas'ın ceketinin Ofelya'da kalmasıydı. Lucas sahilde tanıştıkları o günü aklına getirdikçe gülümsemesi yüzüne istemeden de olsa yayılıyordu. Ama o tanışmanın sonrassında olanlar biraz kötü bitmişti. Ofelya'yı taksiyle hastaneye yetişene kadar akla karayı seçmişti. Ofelya'ya bir şey olacak diye korkudan ölüp ölüp dirilmişti. Birini bu kadar önemsemek gerçekten de zor olmalıydı. Lucas buna bizzat yakından tanıklık etmişti. Hatta belki Ofelya üşür diye ceketini bie üstüne örtmüştü ve ona sımsıı sarılmayı da ihmal etmemişti. Üstüne üstlük bir de kokusu içine dolmaya devam ediyordu. Hastaneye vardıklarında onu kucağına yavaşça alarak taksiciye gözden kaybolmasını sert bir dille ifade etmişti. Para falan da vermemişti taksiciye memnuniyetsizliğini belli etmek için.

Ofelya'yı doktorlara teslim ettikten sonra gerekenlerle ilgilenmek için beklemeye başladı. Zorlu geçen bir bekleyişin ardından Ofelya'nın durumunun iyi olduğu haberini almak içine su serpmişti. Kendisinin yüzünden bu duruma geldiği düşünüyordu. Hatta içi içini bu yüzden yiyordu. Fakat acil gelen bir telefonla Ofelya'yı göremeden hastaneden ayrılmak zorunda kalmıştı. Gitmeden önce de Ofelya'nın durumunu saat başı bildirmeleri için Ofelya ile ilgilenen hemşireye telefon numarasını bırakmıştı. O telaşla çıktığı için de ceketini almayı unutmuştu Ofelya'dan. Yine de Ofelya telefon numarasını bir yerlerden öğrenmiş olacak ki bugün için Lucas ile buluşmak istemişti. Lucas da Ofelya'yı tekrar göreceği için sevinmişti. Buluşma saati yaklaştıkça eli ayağı birbirine dolaşıyordu. Parka Ofelya'dan önce gitmiş ve bir ileri bir geri gidip duruyordu. Ofelya'nın geldiğini hissedince yüzüne sıcak bir gülümseme takınarak Ofelya'ya döndü.

"Hoşgeldin Ofelya!"

Gözlerini açtığında hastanenin beyaz tavanı ile karşılaşmıştı. Etrafına bakarken olanlar bir bir aklına dolmaya başlamıştı. İlk başta yaşadığı garip olayı hatırlamıştı. Sahilde karşılaştığı biri tarafından neredeyse boğuluyordu ve tanımadığı o çocuğa hiç düşünmeden sokulmuştu. Lucas'ın aklına gelmesi ile farkında olmadan gülümsemişti. Peki burada ne işi vardı? Yoksa hatırladıklarının hepsi bir rüya mıydı? Bu düşünce nedense içindeki huzursuzluğun hızla büyümesine neden olmuştu. Ancak gözlerinin önüne gelen görüntülerle hiç bir şeyin rüya olmadığını anlamıştı. Perisinin can çekişen yüzünü ve karnındaki ölümcül sancıları hatırladığında "Hayır Ruby!" diyerek kalkmaya çalışmıştı. Onu durduran ise içeriye giren hemşire olmuştu.
Ofelya hastaneden çıktığında bir taksiye binip eve gitmişti.Arabası sahil kenarında kalmıştı. Eve geldiğinde daire hala boştu.Endişelenmeye başlamıştı. Telefonu arabada kaldığı içinde kimseyi  de arayamamıştı. Gidip arabayı alabilirdi; ama önceliği Ruby'di ve onu merak ettiği için ilk önce eve gelmişti. Uzun -ya da uzun gibi gelen- bir bekleyişten sonra eve geldiklerinde Ofelya hemen kapıya koşmuştu. Onları gördüğünde korkmuştu. Dayanamayıp ikisine birden sarılmıştı. Ancak onları sıkmak istemediği için sarılmasını kısa kesip geri çekilmişti ve "İyi misiniz?" diye sormuştu. Olanları öğrendiğinde ise korkusu daha da büyümüştü. O günden sonra onlara elinden geldiği kadar yardım etmeye çalışmıştı. Bu iki peri de onun için çok değerliydi ve onları kaybetme düşüncesi bile fark etmeden gözlerinin dolmasına neden oluyordu. Zaten Ruby'nin durumu endişelerinin beslenmesine yardım ediyordu. Ofelya ise sürekli onlar için ne yapabileceğini düşünüyordu. Şaşırtıcıydı ama bu düşünceler ve koşuşturmaca içinde ilaçları kullanmadan uyku saatleri büyük oranda azalmıştı! En son ailesini kaybettiğinde böyle olmuştu. Bir kaç saatlik uykuyla ayağa dikilip sonrada tüm gün resimler çizmişti. Neyse ki  b u sefer  ailesini kaybetmemişti. Onu rahatlatan tek düşünce buydu zaten. Ancak biraz daha rahatlaması için yapması gereken bir şey daha vardı.
Hemşireden aldığı numarayı çevirdi ve Lucas'ı aradı. Ona bir teşekkür borcu vardı ve ceketi hala Ofelya'daydı. Sahilde birden karşısına çıkan bu gizemli çocuğu sürekli düşünmesinin nedeni bu olmalıydı. Çocuk yeniden gözleri önüne geldiğinde kalbi hızlanmaya başlamıştı. Bunun nedeninin Lucas'ın yaşattığı boğulma hissi olduğunu düşündü. Yeşil ve kahve tonlarındaki elbisesini giyip hazırlanmaya başladığında ise yine de Lucas'ın harika ve sıcak bir vücuda sahip olduğunu itiraf etti kendine Aslında düşününce de kötü biri sayılmazdı. Kendisini kollarıyla sardığı zaman endişesini hissetmişti. Lucas'ı her düşündüğünde olduğu gibi yine bir gülümseme yerleşti yüzüne.  Ofelya buluşma yerine geldiğinde gözleri onu aradı. Onu gördüğünde hemen yanına gitti ve aynı sıcak gülümseme il ona karşılık verdi.
"Merhaba Lucas. Nasılsın?"

Ofelya'yı heyecanla bekliyordu. Onu düşündükçe kalbi hızlı atmaya başlıyordu ve ister istemez yüzüne aptal bir gülümseme yerleşiyordu. Buna bir anlam veremese de Ofelya'yı sırf bir ceket yüzünden yine görecek olması onu mutlu ediyordu. Bir kıza ne zaman bu kadar değer verdiği daha doğrusu bir kızı ikinci kez görecek olması nadir rastlanan bir şeydi Lucas için. Daha önce kendisine haz veren kızlardan hiçbiriyle ikinci kez görüşmemişti, hatta onların yüzüne bile bakmamıştı. Arkadaş bile olmamışlardı onlarla; ama Ofelya ile arkadaş olmak istiyordu. Onda ne gibi bir farklılığın olduğunu merak ediyordu. Lucas'ın kalbini birazcık etkileyebilen ve ona yeni duygular tattırabilen bu kızla arkadaş olmayı her şeyden çok isterdi. Tabi Ofelya da kabul ederse... Onu ilk karşılaşmalarında az daha onu ölüme sürüklüyordu; fakat aynı zamanda onu kurtarmıştı da. Ofelya ile arkadaş olması için bunlar yeter miydi bilemiyordu. Onunla karşılaştığında soracakları arasında ilk başta yer alan konu bu olacaktı. Üzerine siyah kot pantolon, siyah deri ceket ve siyah bir de tişört giymişti. Eğlenceli biri için oldukça kasvetli bir görünüme sahipti; fakat siyah rengi seviyordu. Dolabının yarısı renkli kıyafetlerden oluşuyorsa diğer yarısı da siyah kıyafetleri oluşturuyordu.

Buluşma noktasına motosikletiyle gitmişti. Ofelya'dan önce varmıştı buluşma yerine; ama önemli değildi. Ofelya'yı istediği kadar bekleyebilirdi. Arkasında hissettiği tanıdık aurayla arkasını dönmüştü. Ofelya oldukça hoş grünüyordu geçen sefer de olduğu gibi. Ona sıcak bir gülümseme takınmıştı ve ilk sözcükler de Lucas'ın dudaklarından dökülmüştü. Elbisesi vücudunu biraz örtüyordu; ama bunu önemsemedi. Geçen sefer yumuşacık ve sıcak tenine bir hayli dokunmuştu zaten. Bugün de böyle bir şeyin olup olmayacağını merak etmekten kendini alıkoyamamıştı; fakat Ofelya'nın daha önce biriyle beraber olmadığını bildiği için ona dokunmayacağına söz vermişti içinden. Tabi onu tekrar görünceye kadar... İçindeki dokunma ve ona sahip olma arzusu doruk noktaya ulaştığında kendisine sinirlenerek saçlarını karıştırdı.

"İyiyim Ofelya. Ceketimi sende unutmuşum sanırım. Onu bana getirdiğin için teşekkürler ama benim bu deri ceket gibi koca bir koleksiyonum var. İstersen sende kalabilir ceketim."

Bu cümleleriyle neyi kastetmeye çalışıyordu çözememişti. Bildiği bir şey varsa o da Ofelya'nın dudaklarının tadını almak istediğiydi. Ofelya'nın ne diyeceğine aldırmadan ona iyice yaklaştı. Yüzündeki gülümsemesi hala duruyordu. Ve Ofelya'nın bir şey demesine fırsat bırakmadan iki avucuyla kızın yanaklarını tuttu ve onu kendine çekerek dudaklarına kapandı.

Lucas'ın konuşması ile gözleri elindeki cekete kaydı. İlk buluştukları gün vücudunu ısıtan ve ikinci kez buluşmalarına neden olan cekete... Ona fırsatını bulup ceketini getiremediği için üzülmüştü. Ancak Lucas'ın konuşması ile biraz rahatlamıştı. Onu zor durumda bırakmak istemezdi. Tam düşüncelerini dile getirmek için gözlerini yeniden Lucas'a çevirmişti ki onun hareketi ile donup kalmıştı.
Dudaklarında hissettiği dokunuş ona diyeceklerini unutturdu Hatta tepki vermeyi de unutmuştu o an. Zaten hızlı atan kalbi anlam veremediği bir şekilde daha da hızlanmıştı. Elindeki Lucas'ın ceketi bu hareketle yere düşmüştü. Yüzünü kavrayan iki el, kendi ellerini nasıl kullanacağını unutturmuştu ve dudaklarını umursamazca emen dudaklar ayaklarındaki kaçmak için var olan son gücüde almıştı. Zaten kaçmak istediğine de emin değildi. Kocaman açılmış şaşkın gözleri ile neler olduğunu anlamaya çalışıyordu.
Dudakları bir an titreyip Lucas'a karşılık vermek istediğinde sonunda kendine geldi ve hislerindeki gizemli değişimlerin neden olduğu korku ile onun ellerinden kurtulmak için çırpındı. Kollarından tutup onu kendinden ayırmak istemişte ancak bu ona daha da sokulmasına neden olmuştu sadece. Lucas onu sımsıkı tutarken dudaklarının üzerindeki etkisine kokusu da katılmıştı. Bu kokuyu özlediğini fark etmişti. Onun kokusundan derin bir nefes almak isterken dudakları aralandı ve Lucas'ın, kalbine kadar ulaşan teması ile ona karşılık vermeye başladı. Ne ara teslim olduğunun farkında bile değildi. Ama derinleşen bu öpüşmede ona karşı gelecek gücü kendinde bulamıyordu. Kollarındaki elleri yavaşça omuzlarına, oradan da boynuna kayarken az önceki korkusunu tamamen unutmuştu ve Lucas'a cesurca karşılık veriyordu. Ta ki dudakları birbirinden ayrılana kadar.
Ayrıldıkları an da yeniden eski Ofelya olmuştu ve yaptıklarına hala inanamıyordu. İlk buluşmalarında bir yabancının bedenine rahatça sokulmuştu. Şimdi ise öpücüğüne cesurca karşılık vermişti! Bu çocukta onu çeken neydi? Neler oluyordu? Bu hissettikleri normal miydi?
Lucas'ın gözlerine bakamıyordu. Boynunu saran ellerini genç perinin göğsüne kaydırırken "Beni deri ceket koleksiyonunu gösterebileceğin kızlarla karıştırma sakın!" dedi ve onu itikledi.

Ofelya yaptığı kıyafet seçimiyle baş döndürücü bir güzelliğe sahipti. Kendisine gelince her zamanki spor giyimi tercih etmişti. Bir koleksiyonu bulunan deri ceketlerinden birini giyinmişti. Deri ceketlere aşırı derecede ilgiliydi. Geçen sefer Ofelya’ya verdiği deri ceket de koleksiyonunun bir parçasıydı. Ofelya’yı hastaneye getirdiğinde üşümesini engellemek için deri ceketini ona vererek acil gelen bir telefonla gitmek durumunda kalmıştı. Ama bugün buluştuklarında Ofelya deri ceketini geri veriyordu. Aslında şu anda deri ceket umurunda falan değildi. Onun için asıl önemli olan Ofelya’yı tekrar görecek olmasıydı. Nedenini bilmediği bir sebepten ötürü kalbi Ofelya’yı düşündükçe hızlı atıyordu. Bir sürü kadınla zaman geçirmiş biri olarak onların yanında olmayan şeyleri Ofelya’nın yanındayken hissediyordu. Bunun ne olduğunu az çok tahmin edebiliyordu; fakat kendisi asla bu tür bir adam değildi. Lucas, eğlence düşkünü, çapkın, zevk arayışında olan ve serseri tipli biri olmuştu. Sadece tek bir kişiye bağlı kalacak biri olamazdı. Bu durumu düşünürken bile gülmemek için kendini zor tutuyordu.

Her kadın Lucas’a bir eğlence yaşatmaktan öteye gidememişti. Ofelya’nın ne gibi bir özelliği vardı? Dudakların tadına baktığında ona olan ilgisi geçecek miydi? Bu soruların cevabı Ofelya’yı öpmekten geçiyordu ve ona iyice yaklaştığında dudaklarına kapanarak onu öpmeye başladı. Öpücüğüne karşılık vermeyen dudakları umursamazca öpmeye devam ediyordu. Dudaklarını öyle yavaş öpüyordu ki her anını her santimetrekaresini zihnine kazımak istiyordu. Ofelya’nın çırpınan bedenini kafasına takmadan onu öpmeye devam ediyordu. Bu yaptığı adilikten başka bir şey değildi; ancak onu bıraktığı anda Ofelya’nın gitmesinden ve tadı harika olan dudaklardan ayrılmak istemiyordu. Bir süre sonra çırpınmayı bırakan bedenin öpücüğüne karşılık vermeye başlamasıyla öpücüğünü biraz daha derinleştirdi. Yanaklarındaki ellerin biri ensesini kavrarken diğeri de beline doğru inmişti. Ofelya’nın bedenini biraz daha kendine bastırarak onu öpmeye devam etti. Onu öpmeye devam etmek istese de artık ayrılmaları gerektiğinin farkına vararak istemeye istemeye Ofelya’dan birkaç adımda uzaklaştı. Ofelya’nın konuşmasını dinlerken elinde olmadan histerik bir kahkaha atmıştı.

“Ofelya beni yanlış anlama. Sen diğer kızlarla kıyaslanamazsın bile. Sadece… Ne bileyim? Sende farklı bir şeyler var ama ne olduğunu çözemiyorum. Bana yardımcı olmak ister misin?”

Konuşması bittiğinde yerdeki deri ceketi alarak soğuk olan havanın etkisiyle titremeye başlayan Ofelya’ya doğru ilerledi ve deri ceketini Ofelya’nın omuzlarına örttü. Daha sonra bir şey demesine izin vermeyerek Ofelya’ya sımsıkı sarıldı, saçlarını yavaşça okşayarak kokusunu içine çekti.

Kendine hakim olamayarak Ofelya’nın dudaklarına kapandığında diğer her şeyi unutmuştu. Parkta olduklarını, birisinin görüp görmeyeceğini ve en önemlisi Ofelya’nın bu konuda ne düşüneceğini. Bu öpücük ani olan bir şeydi, sadece o an için yapmak istemişti ve yapmıştı da. Kendisine karşılık vermeyen dudakları kısa süre sonra karşılık vermeye başladığında öpücükleri daha da vahşileşti ve tattığı dudakları çok sevmişti. Ondan ayrılması ve uzaklaşması gerekiyordu; fakat Lucas’a engel olan bir şeyler vardı. Öptüğü dudakları hiç bırakmak istemiyordu en önemlisi de Ofelya’yı. Onun yanındayken kalp ritminin hızlanmasını durduramıyordu. Bu, onun için yeni olan bir şeydi. Yine sürekli olarak onu düşünüyor olması, onu düşünürken yüzünde oluşan gülücükler. Ona yabancı gelen bu duygulardan bir an önce kurtulmalıydı; ama nasıl olacaktı bu? Onu öptükten sonra belki geçer diye düşündüğü duygular daha da yoğunlaşmıştı. Neler oluyordu Lucas’a? Hiç tatmadığı duyguları bu kızla tatmak… Bu duygular ona ne kazandıracaktı? Acı çekmesine kadar ilerleyecek miydi bu duygular?

Aklında binbir türlü sorular dolanırken Ofelya’dan zorlukla uzaklaşarak onun söylediklerini düşündü. Verdiği cevap ise kendisini bile şaşırtmıştı. İlk defa birisinden yardım istiyordu, hem de bir kızdan. Peki ne için? İlk kez tattığı duygulara bir isim vermesi için… Kendi bile bu duyguları tarif edemezken nasıl birinden yardım isteyebiliyordu? Yerden aldığı deri ceketi Ofelya’nın omuzlarına örttüğünde ona sımsıkı sarılarak hiçbir şey demeden kızın vereceği tepkiyi bekledi. Ofelya’nın gözlerine kilitlenmesiyle Lucas da başka hiçbir yere bakmıyordu. Sadece Ofelya’nın gözlerine bakıyordu, derim mavi gözlerine…

“Sende mi bilmiyorsun hissettiklerini? Peki ne yapabiliriz sence? Bu karmaşadan nasıl kurtulabiliriz? Birbirimize yardım ederek bu sorunu çözebiliriz. Mesela sen kime karşı duygularından emin değilsin?”