Gecenin geç saatleriydi tüm ev haklı çoktan uykuya dalmıştı. Tiffany haricindeki herkes derin ve tatlı bir uykudaydı... Tiffany bir türlü kafasındaki düşünceler yüzünden uyuyamamıştı.Kısa süre yatağında dönüp durduktan sonra yavaşça yatağında doğruldu. Bir türlü uyuyamıyordu yatağında sürekli dönüp durması uyumasına yardımcı olmuyordu... Hızla yatağından kalktı ve peleriniyle asasını alarak odasından çıktı. Asasını sıkıca tutarak ''Lumos''dedi. Şimdi etrafını daha iyi görebiliyordu.Kendi uyumayabilirdi ama onun haricindeki herkesin çoktan uykuya daldığından emindi bu yüzden ses çıkarmamaya özen göstererek ilerlemeye başladı. Hızlı ama dikkatli bir şekilde merdivenlerden indi. Salona kısa süre göz gezdirdikten bahçeye çıktı. Birkaç adım attıktan sonra asasına baktı. Artık onun yaydığı ışığa ihtiyacı kalmamıştı. Kısa süre etrafa baktıktan sonra ''nox''dedi. Asasındaki ışık sönmüştü. Tiffany kısa süre temiz havayı içine çekti. Dışarı çıkmak gerçektende iyi gelmişti. Hava biraz soğuktu ama bunu umursamıyordu. Kısa süre bahçede ilerledikten sonra gözüne kestirdiği bir ağacın altına oturdu ve gökyüzüne baktı. Yıldızlar yine her zamanki gibi tüm güzelliğiyle parlıyor ay ise tüm ihtişamıyla onlara eşlik ediyordu.Yine düşüncelere dalmıştı. Yarın büyük gündü.Okullar açılıyordu.Ama gitmeyi hiç istemiyordu. Ailesinden ve kuzeni amanda'dan ayrılmak istemiyordu. Acaba onu nasıl bir okul yılı bekliyordu.Tüm bu düşüncelerinden omzuna birinin dokunmasıyla bir anda kurtulup kendine geldi ve hızla arkasını döndü. Karşısında kuzeni amandayı görünce küçük bir tebessüm etti. Amanda kısa süre Tiffany'e gülümsedikten sonra onun yanına oturmuştu. Ve gülümseyerek ''Sanırım uykusu kaçan tek kişi ben değilmişim''demişti. Tiffany kısa süre dalgın bir şekilde gülümsedikten sonra kuzenine bakarak ''Evet sanırım... Yatakta dönüp durmak bir işe yaramayınca dışarı çıkıp biraz hava alıyım dedim sen niye uyuyamadın?''diye sordu. Kuzeni amanda kısa tepkisiz kaldıktan sonra gökyüzüne bakarak ''Yarın büyük gün diğmi? Okullar açılıyor yani ayrılıyoruz... ''demişti. Amanda'nın bu cevabı üzerini zoraki bir şekilde de olsa gülümsemişti. Anlaşılan kuzenide aynı sebepten dolayı uyuyamamıştı. Yarın gidiyordu ve bir daha ne zaman görüşecekleri belli değildi sonuçta ikiside farklı okullara gidiyorlardı. Amanda'ya kısa süre baktıktan sonra gözlerini yere devirerek ''Evet yarın büyük gün... yarın ayrılıyoruz ama bu birbirimizden tamamen kopuyoruz anlamına gelmiyor birbirimize sürekli mektup yazarız birbirimize yaşadığımız ve yaptığımız herşeyi anlatırız...'' dedi. Onlardan ayrılmak zaten yeterince zordu şuan amanda bunu daha fazla zorlaştırmaktan başka birşey yapmıyordu. Tiffany duygularına hakim olmaya çalışıyordu.
Amanda ise çoktan ağlamaya başlamıştı. Ağlayarak ve tiffany'e sarılarak ''Seni çok seviyorum kuzen ve seni özliycem...Maceralarımızı... Başımızı beraber belaya sokmalarımızı....'' demişti. Cümlesini tamamlayamamıştı. Amanda neden bu kadar duygusal ve sulugöz olmak zorundaydı ki... Herşeyi her zaman daha da zor hale getiriyordu. Tiffany amandaya sarılarak ''Hey temelli gitmiyorum tatillerde yine gelicem hem sadece ben gitmiyorumki sende gidiyorsun kimbilir kimlerle arkadaş olacaksın bir sürü arkadaşın olacak yeni maceralara atılacaksın... Bir sürü yeni şey öğreniceksin hem iletişimimizi tamamıyla kesmeyeceğiz ki sürekli mektuplaşacağız ah hadi ama kuzen bu kadar sulugöz olma zaten gitmek yeterince zor daha fazla zorlaştırma...'' dedi. Kuzeninden ayrılarak zoraki bir şekilde gülümsedi ve ''Hem beraber geçirdiğimiz son gece bu onuda ağlayarak mı geçiricez hadi ama...''demişti. Kuzeniyse zorda olsa susmayı başarabilmişti. Göz yaşlarını silerek gülümsemiş ve tamam anlamında başını sallamıştı. Bunun üzerine kısa süreliğine de olsa rahat bir nefes almıştı. En azından kuzeni susabilmişti sonunda... Tüm gece boyunca konuşmulardı. Kuzeniyle uzun süre sohbet edip eski günlerden bahsetmişlerdi... Sabaha karşıysa ikiside yorgun ve uykusuz bir şekilde odalarına çıkıp uyumuşlardı. Gece oldukça geç yatmasına rağmen sabah erkenden kalkmıştı. Yapacak bir sürü işi vardı. Eşyalarını toparlamak adına hiçbirşey yapmamıştı. Kendine gelmek için direk duşa girdi. Tüm gece boyunca olanları düşünüyordu. İçinden ''umarım herşey daha da zorlaşmaz '' diyordu.