Kanlı Aşk

Scarlett’sız geçirdiğim her güne lanet okuduktan onun yanımda olmasının mutluluğunu doyasıya yaşayamıyordum. Bütün o birbirimizle kavga edip tartışmalarımızdan sonra onun bir şeyler hatırlaması düşündüğüm kadar güzel olmamıştı. Sevdiğim kadın acılar içinde kıvranırken içinde bulunduğum çaresizliğe lanet okumuştum. Elimden kan kaybetmesini durdurmak için bir şey gelmemişti sadece acısını bir nebze azaltabilmiştim ve bu her istediğini yapabilen biri olan benim için çok boktan bir durum olmuştu. Baştan delicesine bir arzuyla hatırlamasını isterken şimdi bunun olmaması için tanrıya dua ediyordum çünkü korkuyordum. Ona kötü bir şey olmasından, asla düşünmek istemesem de ölmesinden, sonsuza dek onsuz kalkmaktan korkuyordum. Bu nedenle o günden sonra bir daha geçmiş hakkında tek kelime etmemeye özen gösterdim. Sevgilim her ne kadar olayları kurcalamaya kalksa da her seferinde konuyu değiştirmenin bir yolunu bulmuştum. Aslında bu acı veriyordu. Ben ona aşıkken onun gözlerinde bunu görememek, baktığım gözlerde sevgisi yerine arzusunu görebilmek her seferinde kalbime bir bıçak sokuyordu ama buna katlanmaktan başka çarem yoktu. Her şeyi hatırladığı takdirde olabilecekleri göze alamazdım.

Gece boyunca gördüğüm kabusların etkisiyle sabahın köründe nefes nefese yataktan fırladım. Hızla yanımda yatan güzelliğe baktığımda onun hala yanımda ve nefes alıyor olduğunu görmek rahat bir nefes almamı sağladıktan sonra kendimi duşa attım. Uyumaya çalışmamın bir anlamı yoktu nasılsa beceremeyecektim en iyisi kadınıma kahvaltı hazırlamaktı. Onunla başlayan harika günde bir çok şey yapıp yavaş yavaş akşama yaklaşırken '' Bu akşam biraz kafa dağıtıp bara mı gitsek ne dersin? ''diye sordum.

Günlerim Jonathan ile birlikte geçerken mutlu olduğumu hissediyordum. Gerçekten mutluydum. Onun bana bakışları, dokunuşları, hareketleri her şeyi iyi geliyordu. Ama diğer yandan içten içe mutluluğun bana uzak olduğunu hissediyordum. Kan kaybederek atlattığım iki kriz yüzünden kafam allak bullak olmuştu. Jace ile olanlar için kendimi suçlu hissediyordum. Hatta hatırladığım her bir detayla ağlamak istiyordum. Ama bir yandan da onunla olanları hatırlarken sanki başka birinin hayatını izliyor gibiydim. Ona yaptığım, onunla yaşadığım hiç bir şeyde kendimden bir iz bulamıyordum. Aslında daha çok midemi bulandıran detaylarla doluydu, o anlar. Jonathan ile şu an yaşadıklarımla uzaktan yakından alakası olmayan şeylerdi. Daha çok kabuslarıma ev sahipliği yapıyordu ve kabuslarım dan bile kaçışımın anahtarı Jonathan'dı. Krizlerden sonra kendime verdiğim söze uyarak ona sevgilim gibi davranıyordum ama aşkı bir türlü hissedemiyordum. Jace denen pisliğe aşık olmayı kalbim çoktan bırakmıştı. Ona olan aşkımın büyü olduğunu bilmek bir yana ona hissettiğim tek şey nefretti. Şu an elime geçirsem bana öğrettiği türlü türlü metotlarda onun kafasını gövdesinden ayırırdım.

Yine rüyamı kabusa çeviren silueti görürken öfke ve korku bedenimi ele geçirdi. Öfkem o pisliği öldürmek için ortadaydı, korkum ise bunun gerçek olup Jonathan'ın dan uzakta olmamdı. İçimdeki korku yüzünden uykumda periye daha sıkı sarıldım. Kabusum devam ederken aniden gözlerimi açtım. Yatağın Jonathan olması gereken kısmı boşken yüreğimin ağzına geldiğini hissettim, korkuyordum. Hızla etrafıma bakarken onun odasında olduğumu kendime hatırlatarak derin bir nefes aldım. Çıplak bedenimi duşa atıp kendimi sakinleştirirken mutfağa ilerledim. Beklediğim kişiyi kahvaltı hazırlarken görünce hızla yanına gidip dudaklarına günaydın öpücüğü vererek yemeğe oturdum. Korkumu ona hissettirmemeye çalışırken geçmişi kurcalamaya çalıştım ama yine elim boş döndüm. Lafı değiştirmesi yüzünden pes edip onunla güne devam ettim. Sorusu ile bakışlarımı ona sabitledim.

"Olur. Sanırım bu ikimize de iyi gelecektir ben hazırlanayım, sevgilim."

Onu öpüp hızla odaya çıktığımda güzel olmak için dolabı karıştırdım. Elime mini deri bir etek geçtiğinde kıkırdadım. Mini siyah deri eteği giydikten sonra üzerine seksi kırmızılı siyahlı bir büstiyer buldum. Altına da topuklu ayakkabı ayarlayıp hazırlandım. Aynada kendimi oldukça seksi bulurken hızla Jonathan'în yanına indim.

"Hazırım sevgilim."

Kahvaltıyı hazırladıktan sonra masada oturup dalgınca kahvemi yudumlarken scarlett’ın uyanmasını bekleyip diğer yandan düşünüyordum. Ne yapmalıydım? Doğru adım neydi? Sevdiğim kadının hatırlamaması gerektiğini biliyordum. Bu yüzden onunlayken elimden geldiğince ağzımdan çıkan kelimelere dikkat ediyordum. Ama onu geçiştirerek ne kadar süre oyalayabilirdim ki? Bana daha kalıcı bir çözüm lazımdı. Bir şekilde onun sürekli hatırlamaya çalışmasını engellemeliydim… Aklımın içinde bin bir düşünce gezinirken kadınımın geldiğini bile anca dudaklarıma kondurulan günaydın öpücüğü ile fark etmiştim. Onun gözlerinde bana olan aşkını göremesem de en azından onun tavrı, öpüşüp, sevişmemiz iyi hissettiriyordu. Sevdiğim kadının öpücüğü ile memnun bir şekilde gülümseyip onunla keyifle kahvaltı ettikten sonra günün geri kalanında şimdilik sahip olduğum tek stratejiyi kullanıp konuyu ustaca değiştirerek geçirdim. Düşüncelerimin arasında aklıma gelen şey ile rahat bir nefes alıp çapkınca sırıttım. Sanırım bu günlük yapacağım şeye karar vermiş bulunuyordum. Bar. Geceleri dışarı çıktığımızda onunla bara gitmek pek tercih ettiğim bir şey değildi ama içki müzik ve eğlencenin bana zaman kazandıracağını biliyordum. Akşam dışarı çıkma teklifimi biraz farklı bir şekilde dile getirdiğimde sevgilimin uysal tavrına sevindim. Beni yormak yerine bu şekilde düşünceli davranması hoşuma gidiyordu. Dudaklarıma kondurulan öpücüğü derinleştirip onun tadını çıkardıktan sonra hazırlanabilmesi için geri çekildim.

Sessizce onun hazırlanmasını beklerken ara ara saati kontrol etmekten kendimi alamadım. Sonunda scarlett aşağı indiğinde büyülenmiş bir şekilde onu baştan aşağı süzüp ıslık çaldıktan sonra '' Harika görünüyorsun sevgilim. Kesinlikle bu kadar seksi giyinmene izin vermemeliyim'' diyerek onu öptüm. Geri çekildiğimde '' Yanımdan ayrılma yoksa katil olurum'' dedikten sonra büyüyle daha önce hiç gitmediğimiz bir bara gitmemizi sağladım. Elini tutup içeri girdiğimizde insan kalabalığının arasından geçip bara yöneldim. İkimize de bir içki söyleyip ona bakarak '' Eee burayı beğendin mi?'' diye sordum.

Kahvaltı yaparken kabusum hala benimleydi. Gözlerimi açıp da Jonathan'ı görememek gerçekten canımı yakmıştı. Banyoda vakit geçirirken bile her şeyin bir rüya olduğunu kendime hatırlatmam gerekmişti. Hatta neredeyse ağlayacak raddeye gelmiştim. Çocukluğum zaten kabuslarım ile doluydu ve şimdi de lanet herif yüzünden kabuslar görüyordum. Jonathan, olmasa aklımı kaybetmekten korkar olmuştum. Onun yanına indiğimde hiç bir şeyi anlamaması için ona gülümsedim. Onu üzmek istemiyordum, gerçekten değer veriyordum. Tek sorun kalbimde bir aşkın olmamasıydı. Yine de kararlıydım, aşkımı bulacaktım. Onunla olan geçmişimi konuşmam sevgilim yüzünden bozulmasa belki biraz daha kolay olabilirdi ama olmuyordu. Ben de onu üzmemek adına bu yaptığına izin veriyordum. Bar ile ilgili tekliften sonra hızla hazırlandım. Fazlaca seksi olmuştum beni beğenmesini istediğim ise sadece tek bir erkek vardı, Jonathan. Onun iltifat ve öpücüğüne gülerek karşılık verirken saniyeler sonra bir bara gelmiştik. Elim onun elini sıkı sıkı tutuyordu. Tıpkı onun istediği gibi ve tıpkı benim istediğim gibi... Etrafa göz atarken bana bakan bir kaç gözle karşılaştım. Bana bakmaları elbette sorun değildi. Yani erkekler yolda gördükleri her kıza bakabilirdi. Ama onların gözünde farklı bir şey vardı, tanıyorum bakışı gibi... Bunun dışında gördüğüm arzu ile başımı hemen sevdiğim adama çevirdim. Gerçekten rahatsız etmişti. Ben bar taburelerinin üzerine yerleşirken içkimiz söylenmişti. İçkim den bir yudum alırken elimi Jonathan'ın dizine koydum. Çalan müzik gerekten güzeldi ve yanımda sevdiğim adam varken buraya nasıl kötü diyebilirdim?

"Çok beğendim, sevgilim. "

İçkimi yudumlarken bu kez barmen ile göz göze geldim. Bana bakarak dudaklarını yalaması tüylerimi diken diken etti. Buradaki erkeklerin nesi vardı. Sanki sahiden beni tanıyorlardı ben ise onları tanımıyordum. O an aklıma Dante'e yaptıklarım gelirken kafamın içine dolan düşüncelerin dehşeti ile nefesimi tuttum. Ya o sürtük halimle bu bara gelip o heriflerle takıldıysam bunun düşüncesi bile midemi kaldırdı. Barmeni görmezden gelerek Jonathan'ın elini kavradım.

"Hadi biraz dans edelim sevgilim, müzik güzel..."

Onu biraz çekerek de olsa kalabalığın içine soktum ve ellerim onun bedeninde dans etmeye başladım. Arada sırada boynuna ufak öpücükler kondururken hafif alkolünde etkisinde kendimi müziğin ritmine bıraktım.

Jonathan levitt daha kapıdan girer girmez sıkıntılı bir nefes aldı. Şuan belli etmiyor olsa da fazlasıyla gergindi ve bunun nedeni scarlett’ın hatırlamadığı aşkı değil son derece seksi görünen sevgilisiyle sarhoş olan erkeklerle dolu bir mekanda olmalarıydı. Biraz ilerlediklerinde yanındaki kadına bakan insanlara kaşlarını çatıp öfkeyle bakarken onu belinden tutup korumacı bir tavırla yanına çekti. Bar taburelerine zorlukla ulaşıp oturduklarında kıskançlık denilen duygu damarlarında bir zehir gibi dolaşmaya başlamıştı. Lanet olası heriflerin yanında o varken bile inatla scarlett’a bakmalarına bir anlam veremese de bundan son derece rahatsız olmuştu. Kendini sıkmasaydı şuan bardakilerin yarısından fazlasını öldürmüştü. Kendini sakinleştirebilmek ve kafasını dağıtmak adına ikisine de içki söylediğinde dikkatini sevgilisine vermeye çalışarak barı beğenip beğenmediğini sordu. Kızı geçmişinden uzaklaştırmak adına bulduğu yöntem kelimenin tam anlamıyla çılgınlıktı. Bunu içkiler önüne geldiğinde daha iyi anlamıştı. Kadınına bakarak dudaklarını yalayan barmenin ağzını yüzünü dağıtmak için sinirle ayağa kalkmıştı ki scarlett’ın elinden tutup söylediği sözlerden sonra jon’u bara çekiştirmesiyle işi yarım kaldı.

Sihirbaz ellerini tenine koyup dans ederken etrafına ama özellikle bardaki barmene baktı. Birkaç kemiğini kırıp dilini kestikten sonra kalbini çıkarmanın ne kadar zevkli olabileceğini düşündü sonra bunun sevgilisinin psikolojisi üzerinde yaratacağı etkileri, olasılıkları aklına getirip kendine hakim olmaya çalışarak onun belini kavrayıp kendine çekti. Dudaklarına tutkulu uzun bir öpücük kondurduktan sonra ellerini üzerinden çekmeden onunla dans etmeye başladığında ''Seninle vakit geçirmeyi ve dans etmeyi delicesine özlemişim. Gerçi sanırım akşam kafa dağıtmak için yanlış bir yer seçmişim güzelim. Kıskançlıktan elimden bir kaza çıkabilir'' dedi.

Bardaki bakışlar içeri girdiğim ilk andan itibaren beni tedirgin etti. Bana bakan bakışların altında olması muhtemel şey ise kanımı donduruyordu. Ama aklıma başka türlüsü gelmiyordu. Bu adamlar kesinlikle beni tanıyor olmalıydı, dahası belki de istemediğim derece de beni tanıyorlardı. O anda midemin alt üst olduğunu hissetsem de Jonathan'a belli etmemeye çalıştım. ama bara geldiğimizde işler daha kötü bir aldı. Barmenin bakışları hiç hoş değildi. Dahası sevdiğim adam neredeyse onun üzerine atlayacaktı. Bu, buraya gelme nedenimizin oldukça dışındaydı. Bende onu bardan uzaklaştırarak piste çektim. Dans eden kalabalığın arasında onunla katıldığımda gülümseyerek kıvrak hareketlerle dans etmeye başladım. Her ritim de onunla isteyerek daha fazla temas ederken beni kavraması ile onun gözlerine baktım. Bedenlerimiz arasında hiç bir mesafe kalmazken dudaklarıma kapanan dudakları tüm arzumla öpmeye başladım. Dans eden, sarhoş bedenler bizi umursamadığı için öpücüğü daha tutkulu bir noktaya taşırken ellerimi kaslı bedeninde gezdirdim. Nefeslerimiz sıklaştığında teması kaybetmeden dans ederken duyduklarımla gülümsedim. Onu gömleğin yakasından tutup kendime doğru çektiğimde çenesinden başlayarak boynuna doğru öpücükler kondurdum. Ardından boynuna ufak bir ısırık atarak kulak memesini ısırdım. Beni duyması için kulağına iyice yaklaşırken her nefesim de onun bedenine ürpertiler gönderdiğimi biliyordum.

"Kıskanç erkeğimin bir kaza çıkarmasını istemem. O yüzden buradan gidebiliriz. Eve gittiğimizde sana özel kucak dansı yaparım sevgilim."

Dudaklarına son derece ateşli bir öpücük kondurduktan sonra ondan bir adım uzaklaşarak göz kırptım.

"Ama şimdi tuvaleti kullanmalıyım, geldiğim de hazır ol yakışıklı."

Hızla uzaklaşarak tuvaletlerin olduğu bölümü aradım. Sonunda yön tabelasını gördüğümde oraya doğru ilerledim. Daha az ışıklandırmalı hol gibi bir yerin sonuna ilerlerken belimde hissettiğim elle yan tarafa çekilmem bir oldu. Önce Jonathan sanmıştım ama beni duvara dayayan adamı gördüğümde onun barmen olduğunu gördüm.

"Ne yaptığını sanıyorsun, bırak beni."

Son gördüğüm den beri aklımdan bir türlü çıkmadın bebeğim. O gecenin devamını istiyorum."

"Hey! Seni tanımıyorum bırak beni."

"Ben seni tanıyorum böyle seksi bir bedeni kolay kolay unutmam."

Tekrar konuşmak isterken barmen beni öpmeye başladı. Ah! Lanet olsun! Korktuğum şey gerçekti. Burada daha önce ne haltlar karıştırdıysam adamlar aç gibi bedenimi izlemişti. Onu itmek için çırpınırken dudağıma geçirilen dişle acıdan inledim. Açılan ağzımda onun dilini hissettiğimde midem bulandı. Çırpınışlarım ise hiç bir işe yaramıyordu. Alkol yüzünden bedenimin zayıfladığını hissediyordum ve bu durum kötüydü. Çünkü bir türlü kurtulamıyordum.

Kan arzusu yavaş yavaş gözünü kör etmeye uğraşırken jon inatla derin bir nefes aldı. Diğerlerine oranla iyi biriydi ve caitlyn’in tarafında yer alıyordu evet ama herkesin bir kusuru vardır levitt’in kusuru buydu. Gözünü kan bürüdüğünde hiçbir şey görmüyordu. O çok sevdiği,değer verdiği, uğruna yas tuttuğu, onu kaybettikten sonra hayattan, savaştan tamamıyla çekildiği ortağını da bu krizlerden birinde kaybetmişti. Eğer şimdi kendine izin verirse buradaki herkes nefes alamayacak duruma gelene kadar durmayacağını biliyordu. Sevdiği kadının bu yanını görmesini istemediği içinse kendini var gücüyle sıktı. Onunla dans ederken tahrik olan bedeni aklının farklı yerlere kaymasına yardım ederken kızı kendine bastırıp nasıl bir kıskançlığın içinde olduğunu söylemişti. Boynuna ve kulağına bırakılan ısırıklar ile sertleştiğini hissetti. Kadınının en ufak hareketinde bile bu kadar tahrik olması kesinlikle adil değildi. Nefesi ürpertirken inlememek için kendini sıktı. Duydukları ile scarlett’ı belinden tutup kendine bastırarak yüzleri arasında milimlik mesafe kalana kadar yaklaştı. Dudakları dudaklarına değerken ‘Özel kucak dansı demek… Düşüncesi bile tahrik ediyor. Kesinlikle bir an önce eve gitmeliyiz’ dedi. Sevgilisinin öpücüğüne tutkuyla karşılık verdi. Kızın geri çekildiğinde söyledikleri ile derin bir iç çekerek ''Tamam. Sabırsızlıkla seni burada bekliyor olacağm'' dedi.Onun gidişini izledikten sonra bara gidip bir tekila söyleyerek hesabı ödedi. İçkisini kafasına dikerken Scarlett’ın hala dönmemiş olması hem içinde bir sıkıntıya hem de endişeye neden oldu. Dayanamayıp ona bakmaya gittiğinde koridorda gördüğü görüntü nefesini kesti. Kalbi parçalara ayrılırken kelimelerle anlatılamayacak kadar büyük bir acı hissetti. Seninim diyerek ona değer verdiğini söyleyen kadın başka bir erkeği öpüyordu. Yine! Daha önce hiçbir şey hatırlamadığı zamanlarda da dante’ye tecavüz etmeye kalkışmıştı.

Şimdi ise onu başka biriyle boynuzluyordu. Gözleri doldu… Önce ölmek istedi sonra bu arzusunu bastırabilecek güçte öldürme isteği hissetti ve bu sefer kendini tutmadı. '' Scarlett'' diye kızın adını öfkeyle andıktan sonra adamın yakasına yapışıp acımasızca hırpalayarak öldürdü. Barmenin kanlı bedeni ayaklarının dibinde yatarken öfkesi bir parça dindi. Ağlayan kızın kolundan sertçe tutup duvara dayadıktan sonra sıktığı dişlerinin arasından '' Az önce gördüklerime mantıklı bir açıklaman var mı lanet olası? Yoksa beni yine boynuzlama peşinde miydin?''diye sordu. Bedeniyle kızın bedenini hapsederken '' Söyle sana yetmiyor muyum?’''diye sorup duvara sert bir yumruk geçirdi.

Değerli sevgilimi piste hızla lavaboların bulunduğu koridora ilerledim. Ama daha bir kaç adım atmıştım ki bileğimi kavrayan elle kendimi duvara dayalı buldum. Yanımda Jonathan olmasına rağmen yüzsüzce davranan barmen beni duvara yapıştırmıştı. Dahası dudaklarımı öpüyordu. Onu itmeye çalıştım ama hiç bir işe yaramadı. Eskiden olsa gücüm işe yarardı ama şu an gücümü de kullanamıyordum. Onu itmeye çalışırken dudağıma geçirilen dişler yüzünden acıyla inledim. Ağzımın açılmasına engel olamazken, adam bundan cesaret alarak eteğimin altından kalçalarımı kavrayıp beni kendine bastırdı. Sertliğini hissederken korkuyla çırpınsam da kanımda gezinen alkol yüzünden pek başarılı değildim. Şu an deli gibi korkuyordum. Adam tam burada bana tecavüz edecekti ve işin kötü yanı koridor boştu. Diğer yandan dışarıdan nasıl göründüğümüzü bile bilmiyordum, ağlıyor olsam da hareketlerim kesilmişti. Kulaklarımı dolduran sesle adam benden uzaklaşırken sık sık nefesler almaya başladım. Bir kaç kere de öksürdüm. Adamın kesintisiz öpüşü yüzünden nefes bile alamamıştım. Jonathan ile göz göze geldiğimde içimde bulunduğum durumun ne kadar yanlış anlaşılabileceğini gözlerinde gördüm. Öfkesini adamdan çıkarırken ona dur bile diyemedim. Kesinlikle korkmuştum, diğer yandan ölü barmen umurumda bile değildi. Kolumdan sertçe çekildiğim de kısa süre sonra sırtıma değen duvarı hissettim. Sert itişi yüzünden canım yandığı için hafifçe inledim, göz yaşlarım ise akmaya devam ediyordu. Duyduğum öfkeli kelimeler kalbimi kırarken daha fazla ağladım. Ben sürtük değildim, evet Dante ile olanlar yaşanmıştı. Ama o ben değildim, bunu kabul edemezdim. Üstelik ona aldatamayacak kadar değer veriyordum. Tam ağzımı açacakken yeni duyduğum sözlerle hıçkırdım. Duvara geçirilen sert yumruk yerimden sıçramama neden olurken derin bir nefes aldım.

"Jonathan... Be-Ben... Sadece dediğim gibi tuvalete gidiyordum. A-ama o beni yakaladı ve taciz etmeye başladı. Çırpındım ama durduramadım. Bi-biliyorsun, gücüm yok. Se-sen gelmeseydin. Ba-bana tecavüz edecekti."

Kendimi açıklamaya çalışırken elimle onun yanağına dokundum.

"Sa-sana hala a-aşık olmayabilirim. A-ama seni üzmek istemeyecek kadar, sa-sana değer veriyorum."

Gözlerim kararmaya başladığında önce bayılacağımı sandım. Jonathan'ın omuzlarına tutunup ayakta durmaya çalışırken bir kaç görüntü gözümün önüne geldi. Bir bar, bana asılan bir adam ve Jonathan... Kalbimde onun aşkı varken onu unutmaya çalıştığım o an ve daha fazlası... Görüntüler yerini dayanılmaz acıya bıraktığında önce çığlık attım. İkincisi ise dudaklarımdan dökülmedi. Aniden ağzımın içine dolan kanla konuşamadım. Gözlerim kana bulanırken göz yaşlarım kızıla bulandı ve burnumdan akan kanda onlara eşlik ettiğinde kıyafetten dolayı açık olan yakam kan damlaları ile doldu. Daha fazlasını kaldıramayan bedenim yavaşça infilak ederken kendimi kaybettim.

Scarlett’ı başka biriyle düşünmek bile deli ederken görmek kesinlikle kanını dondurmuştu. Hala inanamıyordu. Bunu ona nasıl yapmıştı? Yaşanan onca şeyden, söylediği sözlerden sonra sana değer veriyorum derken nasıl olmuştu da onu düşünmeden gidip bir başkasıyla kırıştırmıştı? Lanet olsun şuan buradaki her şeyi kırıp dökmek, nefes alan her canlıyı öldürmek istiyordu. Ayaklarının dibinde yatan adam onun öfkesini dindirememişti. Aslında kırgındı. Kalbi acıyordu. Ağlamak istiyordu ama bütün bunları siniri ile gizlemeyi tercih ediyordu. Kızı duvara yapıştırıp hesap sorarken bu nedenle göz yaşlarını önemsememişti. Ona olan aşkı sadece zarar vermeyip dinlemeye çalışmasını sağlıyordu ne kadar isterse istesin başka türlü davranamamıştı. Kadınına zarar vermemek adına duvara sert yumruk geçirdiğinden beri sızlayan kemikleri dünya ile bağlantısını kopmasını engelliyor, kan hırsının gözünü kör etmesine izin vermiyordu. Levitt kendiyle savaşırken duyduğu açıklamaya inanıp inanmamak konusunda kararsız kalmıştı. Sesi düz ve soğuk çıkarken '' Doğru söylediğine inanmalı mıyım yani? Dante ile aranızda olanlardan sonra sözlerine inanabilmek zor oluyor doğrusu!'' dedi. Cümlesinin sonuna doğru sesi daha yüksek çıkmıştı. Kendini tutamayıp duvara bir tane daha sert bir yumruk geçirdikten sonra '' Lanet olsun scarlett'' diye bağırdı. Güvenimi yerle bir ediyorsun sürekli demeden önce kendini susturmayı başardı.

Çenesini kapatmaya çalışmasının nedeniyle onun bir anda değişen haliydi. Kriz geçiriyor gibiydi. İçten içe endişe bedenini ele geçirirken scarlett’ın çığlığı ile öfkesi kayboldu. Kızın ağzından ve burnundan kan gelmeye başladığında yere düşmeden önce onu yakalayıp kolları arasına alarak büyüler yapmaya başladı. Bildiği işe yarayacağını düşündüğü ne kadar iyileştirme büyüsü varsa yapıyordu. Evet kalbi kırılmıştı, öfkeliydi, aldatıldığını sanmıştı ama yine de aşık olduğu kadını kaybetmek istemiyordu. Telaşla '' Scarlett lütfen kendine gel'' derken korkusu hat safhaya ulaşmıştı.

Kurtulmayı beklerken kurtulduğuma bile sevinemedim. Keşke beni başka biri kurtarsaydı. Çok yanlış bir pozisyonda anlaşıldığımızı anladığım da ağlamaya başlamıştım. Ama beni asıl üzen onun bana inanmamasıydı. Dante ile olanları biliyordum. Lanet olsun! Ama bunun bir açıklaması vardı, lanet perinin büyüsü. Şimdi ise ben her şeyim ile bendim sadece hafızam hala eksikti. İçimde karanlık olsa bile bu kadar adice davranmayacağım ortadaydı, bunu Jonathan da biliyordu. Zaten beni affetmesinin bir sebebi de bu değil miydi? Şimdi ise kalbimi kırıyordu. Evet onun kırıldığını görüyordum ama bu benimde kalbimin kırılmadığı anlamına gelmiyordu. Düşüncelerim beynimi işgal ederken ani bir görüntü ve sonrasında hissettiğim korkunç acı yüzünden kan içinde kendimi kaybettim. Düştüğüm boşlukta bile acı çekiyordum. Bu nasıl olabiliyordu? Bedenen çökmüş, zihnim ise dünya ile bağlantısını kesmişti. Ama yine de beynimin içinde acı çekiyordum. Görüntüler ise hala peşimdeydi, hatırlamak istiyordum ama her bir parça sanki beynimi dağlıyordu. Başımı asit dolu bir kovaya sokmuş gibi hissediyordum, acıdan çığlık atsam bile sesim çıkmıyordu. Korkunç acının içinde ne kadar süre kaldım bilmiyorum ama Jonathan'ın sesini duyduğum da acı biraz olsun hafifledi. Bedenim de sızan kanların ıslaklığını hala hissederken gözlerimi zar zor araladım. Kan akışı azalsa da tam olarak durmamıştı. Gözlerim Jonathan'ın endişeli gözleri ile kesişirken ağlamaya başladım. Yanaklarımdaki kanlar göz yaşlarımla aşağı doğru süzülürken hıçkırdım.

"Be-Ben senin aşkını unutmak için bara geldiğim bir zamanı hatırladım. O zaman da bi-bir adamı benim yü-yüzümden öldürmüş ve beni eve götürmüştün."

Acı hala bedenimde dolaşırken hissettiğim duygular birbirine girdi. Jonathan'ı sevdiğimi biliyordum ama sanki şu an kalbim de onun için atıyordu. Ama az önce olanlar ve benim karışıklığım yüzünden duygularımı bile gösteremiyordum. Tek yaptığım ağlamaktı.

Hissettiği bütün o berbat duygulara rağmen scarlett kan kaybederek kendinden geçtiğinde yüreği ağzına gelmişti. Az önce gördüğü mide bulandırıcı manzaradan sonra bile aptal aşık hallerine geri dönmesi sadece birkaç saniyesini aldı. Bu elinde değildi. Kadını ne yaparsa yapsın, ne kadar canını yaksa da onu… onu seviyordu. İşte gerçek bundan ibaretti. Kalbinin sahibini kaybetme korkusuyla bildiği bütün büyüleri denerken içinden kötü bir şey olmaması için dua ediyordu. Bu ise büyük bir olaydı çünkü jon tanrıya çokta inanmazdı. Ancak hayatında ilk defa çaresizce var olmasını, sesini duymasını umarak dua ediyordu. Scarlett’ın gözlerini açmadığı her saniye az önce söylediklerinden pişman olurken jasper’ı, jared’ı ve jace’i denilen o piç kurusunu öldürme isteğiyle doldu. Bütün bunların sorumlusu onlardı. Eğer onlar olmasaydı şuan sevgilisiyle normal bir çift olarak mutlu mesut yaşıyor olacaklardı. Bu düşünceyle dişlerini sıktı. Karanlıkla birleşen kan arzusu başını döndürürken kızın kıpırdaması ile dikkatini ona verdi. Kız yavaşça gözlerini araladığında bildiği her şeyi unutup '' İyi misin?'' diye sordu. Yaptığı onca büyüye karşın onun hala kan kaybettiğini fark etmesiyle sessiz bir küfür savurdu.

Yeni ve kadim büyüler denerken scarlett’ın dudaklarından dökülen sözcükle şok olmasını sağladı. Önce birkaç saniye kızın yüzüne aval aval baktı sonra gerçekleri kavradı. Hatırlama kısmı sevdirdiyse de onun acı çekmesine neden olduğu ve bu bara getirdiği için kendinden nefret etti. Endişeyle '' Burada hafızanı tetikleyecek bir şey olduğunu bilmiyordum. Hatırlamana sevindim ama senin için endişeleniyorum. '' dedi.

Göz yaşlarım, akan kanlara karışırken kafamı bir türlü tam olarak toparlayamıyordum. Hala kesik kesik zihnime giren görüntüler yüzünden çığlık atmasam bile hala acı çekiyordum. Jonathan'a zar zor söylediğim cümleden hatırladığım şeyleri dile getirirken onun gözlerindeki endişeyi gördüm. Az önce bana inanmayıp, neredeyse beni de hırpalayacak olmasına rağmen şu an bana bir şey olsa sanki benimle birlikte ölecekmiş gibi bakıyordu. Hissettiğim aurası hala büyü yaptığını gösterirken kan akışım sonunda durdu acım ise sızılar şeklindeydi. Jonathan'ın kararan gözlerini gördüğüm de kendini benim için daha fazla hırpalamasını istemediğim den bir elimi yanağına koyarak hafifçe okşamaya başladım.

"Daha fazla gücünü kullanma, Jonathan. Ben iyiyim, büyü senide kötü etkiliyor..."

Kesikli konuşmamla derin nefesler alarak kendimi, benliğimi, duygularımı bir şekilde yoluna sokmaya çalıştım. Artık zihnim ona aşık olduğumu kabullenmişti. Kalbim de onun için atıyordu, aşkım yeniden olması gereken yerdeydi, kalbimde. Ama sızı yüzünden buna gülümseyemedim. Yine de mutluydum, onu daha fazla mutlu edeceğim için mutluydum. Onu gerçekten çok seviyordum. Ona yaklaşıp dudaklarıma bulaşan kanı elimin tersi ile silerek dudaklarını öpmeye başladım. Bir süre tadını çıkarıp kendimi gerçi çektiğimde gözlerine aşkla bakıyordum.

"Bunu bilemezdin, Jonathan. Ayrıca üzülme artık tamamen sana aşık olduğumu biliyorum ve lütfen benzer bir durum yeniden meydana gelirse seni aldattığımı düşünme. Seni mutlu etmek isterken, sana böylesine aşıkken seni asla aldatmam. Buradaki pislikler senin bana aşık olmadığın benim ise çaresizce seni unutmaya çalıştığım zaman kullandığım kişiler. Yine de hiç kimseye bana aşık olmadığını biliyor olmama rağmen dokunmaya katlanamamış ve kaçmıştım."

Hissettiği bütün o berbat duygulara rağmen scarlett kan kaybederek kendinden geçtiğinde yüreği ağzına gelmişti. Az önce gördüğü mide bulandırıcı manzaradan sonra bile aptal aşık hallerine geri dönmesi sadece birkaç saniyesini aldı. Bu elinde değildi. Kadını ne yaparsa yapsın, ne kadar canını yaksa da onu… onu seviyordu. İşte gerçek bundan ibaretti. Kalbinin sahibini kaybetme korkusuyla bildiği bütün büyüleri denerken içinden kötü bir şey olmaması için dua ediyordu. Bu ise büyük bir olaydı çünkü jon tanrıya çokta inanmazdı. Ancak hayatında ilk defa çaresizce var olmasını, sesini duymasını umarak dua ediyordu. Scarlett’ın gözlerini açmadığı her saniye az önce söylediklerinden pişman olurken jasper’ı, jared’ı ve jace’i denilen o piç kurusunu öldürme isteğiyle doldu. Bütün bunların sorumlusu onlardı. Eğer onlar olmasaydı şuan sevgilisiyle normal bir çift olarak mutlu mesut yaşıyor olacaklardı. Bu düşünceyle dişlerini sıktı. Karanlıkla birleşen kan arzusu başını döndürürken kızın kıpırdaması ile dikkatini ona verdi. Kız yavaşça gözlerini araladığında bildiği her şeyi unutup '' İyi misin?'' diye sordu.

Yaptığı onca büyüye karşın onun hala kan kaybettiğini fark etmesiyle sessiz bir küfür savurdu. Yeni ve kadim büyüler denerken scarlett’ın dudaklarından dökülen sözcükle şok olmasını sağladı. Önce birkaç saniye kızın yüzüne aval aval baktı sonra gerçekleri kavradı. Hatırlama kısmı sevdirdiyse de onun acı çekmesine neden olduğu ve bu bara getirdiği için kendinden nefret etti. Endişeyle '' Hatırlama nöbetlerin gittikçe daha da kötüye gidiyor… Sana bir şey olmasından korkuyorum.'' dedi. Dudaklarına ateşli bir öpücük kondurup geri çekerek '' Seni seviyorum güzelim... Az önce seni dinlemeden yargıladığım için özür dilerim. '' dedi

Hafızam giderek berrak bir hal alırken az önce çekmekte olduğum acıyı umursamadım. Bu acılar elbete bitecekti, nedeni ise ortadaydı. Kuzenime ve bana yapılan lanet... İkimizde aynı peri tarafından kullanılmış ve yine aynı peri tarafından lanete maruz bırakılmıştık. Peki, bunu neden hak etmiştik? Belki ben hak etmiş olabilirdim, sonuçta geçmişim sürüsü ile ceset kaynıyordu. Bilerek öldürdüğüm insanlar ya da çift kişilikli zamanlarım da istemeyerek de olsa yok ettiğim bedenler... Zararım sadece insanlara da değildi üstelik, canlı olan her şey ellerimde yok olabiliyordu. Elise'in ise böyle bir geçmişi yoktu, o temizdi. Hem de her yönden... Sadece şımarıklık yaptığı zamanlar oluyordu, yine de kimse sırf şımarık diye lanetlenmeyi hak etmezdi. Jonathan'ın kendini suçlayan kelimelerine cevap verirken onun daha fazla kendini hırpalamaması için gücünü kullanmamasını istedim. Ama o ısrarla bunu kullanıyordu. İnsan olsam da aurasından gücünü anlayabiliyordum. Endişe ile kurduğu cümleye zoraki bir şekilde gülümsedim. Bu belki de daha iyiyim demek için en güzel yoldu.

"Artık girmem gereken başka bir nöbet kalmadı sanırım, sevgilim. Bana bir şey olmaz sen hep benim yanımdasın..."

Dudaklarıma kondurduğu tutkulu öpücüğe karşılık verirken onun tadı dudaklarımdan süzülen kana karıştı. Artık akmıyordu ama yine de akan kanlar hala dudaklarım da buluyordu. Buna rağmen öpüşmeyi sürdürdük. Öpüşme bittiğinde duyduklarımla sevdiğim adamın yanağını okşadım.

"Özür dilemene gerek yok aslında. Çünkü yanlış anlaman için çok şey yaşadık. Ama artık benzer bir durumda yargısız infaz yapmamayı denersin. Seni seviyorum, hem de her şeyden çok. Seni asla aldatmam "

Ona yaklaşıp bedenini duvara dayadığım da tutkulu bir şekilde dudaklarına yapıştım. İçimdeki aşk arzu ile iş birliği yaparak ellerim onun bedeninde gezinirken ne halsizliğim ne de kaybettiğim kanlar umurumdaydı. İşin aslı keşke gücüm olsaydı da bana bakan adamlardan yaşam enerjisi çalabilseydim. Öyle bir enerji şu an oldukça işime yarardı. Nefes nefese bir halde geri çekildiğim de Jon'un tutkulu gözlerine baktım.

"Eve gitmeye ne dersin, sevgilim."

Bedeninin içindeki karanlığın her geçen saniye daha da arttığını hissedebiliyordu. Buna rağmen sevdiği kadınla konuşurken bile büyü yapmayı kesmedi. Endişesi , onu kaybetme korkusu o kadar büyüktü ki levitt içindeki insani yanı tamamen kaybetmek anlamına gelecek olsa bile kadim büyüleri içinden mırıldanmadan duramıyordu. Gözlerinin beyazının yerini tamamıyla siyaha bıraktığında kalbinin sahibinin gülümsemesini gördü. Duyduğu sözler içinde derinlerde bir yere dokunurken jon’unda yüzünde silik bir tebessüme belirdi. Tam anlamıyla bir gülümseme sayılmazdı ve sadece birkaç saniyeliğine görünmüştü. Başka türlü davranmak istemişti ancak yapamıyordu. Scarlett hatırlayacak bir şeyin kalmadığını söylese de henüz her şeyi tam anlamıyla hatırlamadığını biliyordu. Bu tür büyüleri bilirdi.

Her anı bir öncekinden daha kötü bir halde vücudu bırakırken olan biten her şeyi hatırlamak bünyede ya büyük zararlara ya da… ya da hiç düşünmek istemese de ölüme neden olurdu. Jasper’ın o kadar ileri gitmemesini umut ederken '' Evet bir tanem hep yanındayım ve seni asla bırakmayacağım. Bir daha asla.'' Dedi. Saçlarına ufak bir öpücük bıraktıktan sonra ona sıkıca sarıldı. Kızı incitmekten korkan bir şekilde kolları arasında tutup bedenine yasladı. Derin nefeslerle o tatlı kokusunu içine çekerken '' Bende seni çok seviyorum sevgilim… Söz veriyorum bir sonrakine seni ne olursa olsun öncelikle dinlemeyi deneyeceğim'' dedi.

Ona arzu dolu bir şekilde bakarken eve gitme fikriyle ona uzun ve tutkulu bir öpücük verdi. Nefes nefese bir halde tutkusunu bastırmaya çalışırken '' İyi fikir hayatım. Çok şey yaşadın ve dinlenmelisin üstelik düşündüm de bence baş başa zaman geçirmemiz en iyisi'' diyerek bir büyü mırıldandı ve ikisini de evlerine götürürken normale dönmeye başladığını hissetti. Bu rahatlamasını sağlarken mutluluğu daha da arttı.

» Kanlı Ziyaret
» Geçmişin Kanlı İzleri