Aile Yemeği

Son birkaç gündür tiffany’nin içi içine sığmıyordu. Mutluydu. Aşık olduğu adamın aşkına karşılık verip onunla birlikte yaşamasını istediği zamanlar bile ona fazlasıyla yeterken raven evlenmek istediğini dile getirmişti. Evet bunu korkutucu bir şekilde yapmıştı ama ne önemi vardı ki? Bedeni ve ruhu tamamıyla o karanlık cadıya aitken kızgınlığını uzun süre korumasının imkanı olmadığından aeron’un yaptığı bu yarı romantik fazlasıyla korkutucu süprizler onu kalp krizi geçirmenin eşiğine getirip bırakıyor sonra da tarifi imkansız bir mutluluğa sürüklüyordu. Onun teklifini kabul ettikten sonra yaptığı ilk iş ailesine haber vermek olmuştu. Bedenini tamamıyla tatlı bir telaş sarmışken bu durumu gölgede bırakmak isteyecek birkaç aksiliğin olmadığını söyleyemezdi. O ailesinin tanışma partisine hazırlanırken daha önce hiç görmediği bir cadı kafesini basmıştı mesela ama raven o an korkudan mantıklı düşünemediği için nasıl olduğunu anlayamasa da tam zamanında orada olup olaya müdahale etmiş ve adamı yok ederek her şeyi normal haline çevirmişti. Tiffany’nin gördüklerini unutması bir iki günü almış olsa da planını aksatmamıştı. Bu gün kafesini bütün müşterilerine kapatıp aile arasında tanışmak için hazırladığı küçük partinin son rütüşlerini hallederken içinden hiçbir sorun çıkmaması için dua ediyordu. Açıkçası biraz gergindi. Üzerindeki kıyafete son kez bakıp saçlarını düzeltti.

Makyajını kontrol ederken derin bir nefes aldı. Her şeyin hazır olduğuna karar verdiğinde ufak bir büyüyle içki şişelerinin uçarak önüne gelmesini sağladığında gülümsedi. Artık birçok büyü de sorun yaşamadığını görmek güzeldi. Elbette bunu bir parça da onu bıkmadan çalıştıran sevgilisine borçluydu. Tiffany’e göre sıradan bir hayatı olduğu için gerek olmasa da karanlık prensi onun koruma büyüleri konusunda en azından birkaç büyü yapmayı başarması konusunda ısrarlıydı. Bunu düşünüp gülümseyerek işine dalgınlıkla devam etti.

Cadı Mesaj Sayısı : 150 Kayıt tarihi : 01/06/13 Lakap : Kuzgun

Güne Tiffany olmadan başlamaktan nefret ediyordu. Ama o bir türlü vazgeçiremediği tanışma partisi yüzünden evden çok kafesi ile ilgileniyordu. Bu duruma içten içe oldukça küfürler etse de meleğinin mutluluğu için sessiz kalmaya çalışıyordu. İçinden ise tek yaptığı şey lanetler okumaktı. Hissettiği duygular yüzünden ve cadının sadece kendisinin olduğunu bas bas bağırmak adına evlilik teklifi yapmıştı. Ama tüm bunları yaparken kızın aile faktörünü hiç düşünmemişti. Kendi ailesini kaybedeli yüz yıllar oluyordu. Yalnızlık alışılmıştı ve elbette eğlencesine yatağa atılan kadınlar da vardı. Şimdi ise yatağını ısıtan sadece tek bir masum güzel vardı. Saatine bakarken derin bir nefes alarak mutfağa geçti. Yemek işi bittiğinde ise yapması gerekenleri planladı, her şeyin öncesinde ise kafeye yeni bir koruma büyüsü yaptı. İki gün önce kafeyi basan cadı yüzündne böyle bir önlem almaya başlamıştı. En azından bu sayede güzelinin güvende olduğunu biliyordu. Saatler ilerlerken kendisi için bir kaç küçük iş gördü. Sonrasında ise Tiffany'nin kendisi için hazırladığı kıyafetleri giymek için eve döndü. Lanet olsun! O aile ile tanışmak hiç istemiyordu. Sevdiği kadının aklı neredeydi, onu da ayrıca merak ediyordu. Kızlarını isterken ne söyleyecekti. Ben zamanında kızını köle olarak kullandım, sonra aşık oldum. Şimdide evlenmek istiyordum, izniniz olursa... Böyle bir şey söyleyebilirse kendine madalya takardı ya da konuşmanın her hangi bir yeri bölünüp laf edildiğinde onları öldürmeden durabilirse... Üstelik tek konu buda değildi ki... Kendisi karanlık taraftaydı, Tiffany ve ailesi ise aydınlık. Bu iş gerçekten de sarpa saracaktı, bundan emindi. Takımı üzerine geçirip kafeye gitmek için evden ayrıldı. Büyü yerine pahalı arabalarından birini kullandı.
Kafeye vardığında kafası dalgın güzelini gördüğünde gülümsedi. Öylesine dalgındı ki onu aniden kollarına çektiğinde çığlığı kafeyi doldurdu.
"Sakin ol bebeğim, benim..."
Dudaklarına kapanıp ateşli bir öpücük kondururken bitirmesi gerektiği noktada bitirmeyi beceremediği için son sürat öpmeye devam etti. Elleri bedeninde gezinirken onu bulduğu ilk masaya dayayıp ağzının içini keşfe çıktı. Nefesi kesildiğinde dudaklarını boynuna yöneltip göğüslerini okşarken aklına gelen aile faktörü ile aniden durdu.
"Sanırım şu durumda yakalanmak... Kızını isteyeceğim bir aile için çok fazla... Gerçi bu durumda basılmasak bile babamın seni vereceğinden şüpheliyim. Gerçi hayır dese de en fazla seni kaçırırım yapmadığım şey değil sonuçta..."

Gergin ve heyecanlı bir şekilde son hazırlıklarını yaparken hala aklının bir köşesinde raven’ı düşünüp gülümserken dalgınlığından faydalanan biri onu kolları arasına çektiğinde kendine gelip korkuyla çığlık atarak çırpınmaya başladığı esnada kulaklarına dolan ses, ciğerlerini saran kokuyla sakinleşip rahat bir nefes alarak başını kaldırıp gözlerini kalbinin sahibi olan cadının gözlerine dikti. Hala geçen sefer ki kafe baskınının etkilerini üzerinden atmaya çalıştığı için korkudan delicesine çarpan kalbini sakinleştirmeye uğraşırken ''Raven… Beni korkutma huyundan vazgeçmelisin sevgilim yoksa düğünde bir gelinin olmayacak kalpten gideceğim senin yüzünden'' diye sızlandı. Dudaklarına kapanan dudaklar aklını başından alırken büyük bir tutkuyla onun öpücüğüne karşılık verdi. Ellerini özlediği bedenin üzerinde gezdirirken vücudunda hissettiği dokunuşlarla inledi. Gittikçe yoldan çıkan hareketleri sayesinde kendini masada bulduğunda üzerindeki kıyafetin rahatsızlığından dolayı biraz zorlanarak da olsa bacaklarını aşık olduğu adama doladığı esnada göğüslerindeki ilgiyle yeniden inledi. Tanrı aşkına şuan onunla olmaktan başka bir şeyi umursamıyordu. Birazdan ailesinin burada olacağını düşünülürse büyük olasılıkla çıldırmış olmalıydı ama elinde değildi. Üzerindeki bu adamı herkesi ve her şeyi karşısına alacak kadar çok seviyordu.

Tiffany kendini durdurmayı başaramasa da sevgilisinin durup söyledikleri üzerine minnettar bir şekilde gülümseyerek ''Senin tarafından kaçırılmaya bir itirazım yok ama yine de bunu şimdilik bizimkilere söylemeyip tatlılıkla izin isteyelim ''dedi. Yüzünde mutlu olduğunu ayan beyan gösteren bir gülümseyişle kalkıp üstünü başını düzelttikten sonra karanlık prensi’nin dudaklarına tatlı bir öpücük kondurmadan önce ''Seni seviyorum aşkım''diyip dudakları ile onun dudaklarını örttüğü esnada duyduğu öksürükle hızla geri çekildi. Elini kolunu nereye koyacağını şaşırmış ve yüzü utançtan kızarmış bir şekilde ''Ba-ba… Anne hoş geldiniz'' dedi. Sesi düşündüğünden daha cılız çıkmıştı.

Cadı Mesaj Sayısı : 150 Kayıt tarihi : 01/06/13 Lakap : Kuzgun

Tiffany'nin aklını başından almaya alışık benliğini devreye soktuğunda kızın korkusunu kullanarak yine onu delirtmeyi başarmıştı. Bu durum elinde değildi. Ona aşık olabilirdi ama bu içindeki karanlık yanı asla yok etmemişti. Onu kolları arasında çektiğinde bu kafede ilk gün onu arzuladığı gibi yine arzuluyordu. Şu an ailesi gelmese aklında uygulayacağı bir dolu fantezi varken kendini zorda olsa sıkarak sevdiği kadından uzaklaştı. Kaçırma fikri giderek daha mantıklı gelirken dağılan üstünü düzeltti. Tiffany'nin sözlerine gülümserken şeytani ifadesini takındı.
"İzin vermezlerse dediğimi sahiden yaparım biliyorsun..."
Onu sevdiğini söyleyen kadınına karşılık verecekken öpülmeye başladığında o da kelimelerle karşılık yerine alt dudağını emerek sözlerine karşılık verdi. Baş döndürücü aromaya çok çabuk esir olurken öksürük sesi her şeyi bozdu. Tiffany'nin tedirgin halini gördüğünde elini sıkarak güvende hissetmesini istedi. Ama açıkçası iş konuşmaya geldiğinde ne dese bilemedi. Becerdiği hiç bir kızın ailesi ile tanışmak zorunda kalmamıştı. Üstelik Tiffany becerdiği değil, seviştiği kadınıydı.
"Hoş geldiniz.."
Kurduğu tek cümleden sonra eli ayağı birbirine dolanmış sevgilisini masaya yönlendirirken ailesinin de oturmasını bekleyerek sandalyeye yerleşti. Kısa süren sessizlikte adamın kendine bakışlarından hiç hoşlanmazken konuştuğunda durumun kötü olacağını hissediyordu. Zaten yaşadığı da tam olarak bu olmuştu.
"Tiffany'den adını ve soy adını öğrenmiştim. Seni ve ailenin ismini hiç bir toplantıda duymadım Raven. Tarafsızlar arasında da değilsin..."
"Orada olmamam normal çünkü karanlık taraftayım."
"Şaka yapıyorsun öyle değildi mi? Tiffany? Yıllar sonra karşımıza getireceğin kişinin daha düzgün olmasını beklerdim. Hem senin karanlık taraftan biri ile işin ne olabilir ki? Eminim seni tehdit etmiştir. Onunla asla evlenemezsin buna izin vermem..."

Yer yarılsa da içine girsem diye düşünürken ne yapacağını şaşırmış bir şekilde en azından onlara hoş geldin demeyi başardığı için kendini tebrik ederek sessizce onlara baktı. Babasının onaylamaz ve kızgın bakışlarından kaçınıp annesine kaçamak bir bakış attı. Evlerinde otorite her zaman bay Nelson da olmuştu. Katıydı, çiğnenemez kuralları vardı ve bir şeye hayır dediyse geri adım atmazdı. Tiffany’nin tek umudu ise her zaman babasıyla arasında köprü görevi görüp onu yumuşatan annesiydi. O babasına oranla daha anlayışlıydı. Aşka saygısı vardı en azından... Gene de raven konusunda kendisinin yanında olacağından emin olamıyordu. Sessizce sevdiği adamın yönlendirmesiyle masadaki yerini aldı. Kalp ritmini düzenlemeye çalışırken heyecandan kuruyan boğazı ile suyundan koca bir yudum aldığı esnada duyduğu soruyla ufak bir boğulma tehlikesi geçirip öksürük krizine girdi. Ses tonunu ayarlamaya çalışarak ''Baba… '' diye araya girmeyi denediği esnada raven’ın cevabıyla derin bir nefes aldı. Bay nelson’ın buna vereceği tepkiyi tahmin etmesine rağmen duydukları ağzını açık bıraktı. Kendini toparlamayı başardığında ''Şaka falan yapmıyorum ve karanlık tarafta yer alsa da raven gayet düzgün biri. '' Dedi. Gözlerini devirip''sakin olur musun lütfen? Kimsenin kimseyi zorladığı falan yok! Biz birbirimizi seviyoruz''diye de ekledi. Bunun karşılığında babası hışımla kalkıp yanına gelerek onu bileğinden canını acıtacak kadar sıkıca tutup sarsarak ‘Biz seni çok başı boş bıraktık anlaşılan. Ev-len-mi-yor-sun dedim anladın mı? Ayrıca karanlık aydınlık taraf gözetmeksizin herkese iyilik yapan meleğimin karanlıktan birine aşık olduğuna inanmıyorum’ diye bağırırken neye uğradığını şaşırmıştı.

Araya girmeye çalışan zavallı annesi ‘Biraz sakin olur musun tamam karşımıza çıkardığı kişi kötü bir tercih olabilir ama bu onun canını yakmanı gerektirmez lütfen kendine gel hayatım’ diye ortalığı yatıştırma derdindeydi. Tiffany ise olayların daha fazla büyümemesi için içinden dua etme derdindeydi.

Cadı Mesaj Sayısı : 150 Kayıt tarihi : 01/06/13 Lakap : Kuzgun

Olmaması gereken bir pozisyonda yakalandıklarında sevdiği kadının hareketlerini izledi. Aslında onun için sorun değildi ama sevdiği kadının ciddi anlamda utandığını elinin ayağının birbirine dolaşmasından gayet iyi anlamıştı. Bir şekilde başladıkları yemekte olan konuşmalar ise daha ilk dakika da can sıkıcı olmaya başladı. Sevdiği kadının oldukça katı konuşan babasının sözlerini dinlerken derin bir nefes aldı. Sabırlı biri değildi, lakin şu an bir şekilde durmaya çalışıyordu. Yoksa Tiffany birazdan babası kalacaktı. Adamın üstüne basa basa izin vermem kelimelerini tekrar etmesini dinlerken bir an için ilk tanıştıkları ana döndü. Evet, Tiffany'i en başında zorla elde etmiş olabilirdi ama şu an dünya üzerinde ondan başka değer verdiği tek bir canlı bile yoktu. Bu da onu hak ettiğini gösteren en önemli kanıttı. Annesinin araya girip durumu yumuşatmaya çalışması da bir işe yaramazken elini biraz sertçe masaya vurup babasının dikkatini çektiğinde konuşmaya başladı.
"Bakın, iyi biri olmadığımı biliyorum. Hele ki Tiffany'nin yanında oldukça kötü bir kaldığımı da kabul ediyorum. Evlilik meselesine gelirse bana kalsa sizinle tanışmama bile gerek kalmadan kızınızla evlenirdim. Benim tek yaptığım onu mutlu etmeye çalışarak istediğini yapmaktı. Ama şu an babası olarak sevdiğim kadını üzerken benden sessiz kalmamı beklemeyin. Ne kadar tehlikeli olabileceğimi o zaman görürsünüz..."
Tehdit edici konuşmasını babasının sindirmesini beklerken adamın teninin beyazlandığına yemin edebilirdi. Korkmuştu, korkmakta haklıydı da... Ama gel gelelim surat ifadesi hala sinir bozucuydu. Bu da itiraz edeceğini gösteriyordu.
"Bende bundan bahsediyordum işte, eminim kızımı da korkutarak yanında tutuyorsun. Onu mutlu etmeye değil, kendini mutlu etmeye çalışıyorsun. Kızım senin gibi biriyle asla evlenemez. Tiffany, bizimle eve geliyorsun!"
Duydukları ile hızla ayağa kalktığında gözleri koyulaşırken, yaydığı aura ölüm vadediyordu. Tiffany'i elinden tutup kendine çektiğinde büyü mırıldanmaya başladı. Babasının gücü bedenine çekilirken adam sendelemeye başlamıştı. Normalde bu işlem çığlıklar atarak gerçekleşse de meleği için bunu engellemişti. Adamın gücü elleri arasından kayarken gözündeki korkunun daha fazla büyüdüğünü hissetti.
"Tiffany'nin yanı benim, yanım. İzin verseniz de vermeseniz de evleniyoruz."

Tiffany’nin aklında olanlar gerçeklerle pek uyuşmamıştı. Evet hoş karşılamayacaklarını biliyordu ama bu kadar olayların çığırından çıkacağını tahmin edememişti. Babasının canını yakacak kadar gözünün döndüğüne daha önce hiç tanıklık etmemişti bu yüzden şaşkındı. Annesinin söylediği sözleri bile duymuyor gibiydi. Göz yaşlarına engel olmaya çalışırken ''Baba bırak beni.'' Diyebilmişti. Ses tonunun titremesine lanet ederken masaya indirilen yumruk yerinden sıçramasını sağladı. Sevdiği adamın sözleri kalbini ısıtmasının yanında korkmasını da sağlamıştı çünkü onun gözünün döndüğü zamanları görmüştü. İlk karşılaşmalarında partiyi nasıl kana boyadığını hatırlıyordu. İnatla akmaya uğraşan göz yaşlarını geri iterek ''Raven lütfen… Sakin kal aşkım'' dedi. Babasının sözlerini duyduğunda şaşkınlıkla ''Ne?''diye kalakaldıysa bile kendini toparlamayı başardığında ''Hayır… Neden herkes biraz durup olanları anlamaya çalışmıyor. Ortada zorlama falan yok.'' dedi. Fakat bu bay nelson’ın onu çekiştirmesini engellemeye yetmemişti. Raven’ın ayağa kalkıp ona engel olarak tiffan’yi babasından kurtarıp kendi yanına çektiğinde söyledikleri ile derin bir nefes aldı. Bünyesi bu kadar endişeyi kaldıramadığından ayakta durmakta zorlanmış olsa da sevgilisine yaslanıp durumu kurtarmıştı. Karanlık prensinin değişen aurası korkmasını sağlarken yüzünü ellerinin arasına alıp dudaklarına uzun tutkulu bir öpücük verdi. O an bunun kendisini ne kadar utandıracağını değil de sevgilisini yatıştırmasında ne kadar işe yarayabileceğini düşünüyordu.

Kendini geri çektiğinde ''Seni seviyorum sevgilim.'' dedi. Anne ve babasına dönerek ''Evet siz izin vermeseniz de evleneceğiz. Ben sadece bunun sizin de izninizi alarak düğünümde yanımda olmanızı istemiştim. Raven kötü olabillir ama biz birbirimize aşığız. Tanrı aşkına sizin sevgiye saygınız olduğunu sanıyordum.'' Dedi.

Cadı Mesaj Sayısı : 150 Kayıt tarihi : 01/06/13 Lakap : Kuzgun

Aile yemeği olması gereken buluşma giderek savaş alanına dönerken artık öfkesini kontrol etmekte zorlanıyordu. Sevdiği kadının babasının lafları giderek daha da ağırlaşırken söylediği son kelimelerle ayaklandı. Tiffany'i sırf onlar istedi diye bırakacak değildi. İşin aslı onların iznine bile ihtiyacı yoktu. Yapmaya başladığı büyü yüzünden babası zayıflarken çok daha fazlasını ona yapmayı düşündüğü sırada dudaklarına kapanan dudaklarla konsantrasyonunu kaybettiği için büyü yarım kaldı. Ama hala bedeninde babasına ait büyü enerjisi bulunuyordu. Sevdiği kadının harika tadında kaybolarak öpmeye başladığında o durana kadar öpüşmeyi sürdürdü. Duyduğu kelimeler ile sakinleştiğini hissederken kadınının ailesine söylediği sözlerin ardından derin bir nefes aldı. Ama sakinliği babasının sözleri ile yeniden bozuldu.

"Sen, büyümü hemen bana geri ver. Kötü olduğunu biliyordum, ayrıca o benim kızım ve Tiffany sen ne zamandır bize karşı geliyorsun."

Kadınını yakın bulduğu sandalyeye oturtup babasına odaklandığında gözleri siyahın en koyu haliydi.

"Şimdi beni dinle hala nefes alabiliyorsan, bunun tek sebebi Tiffany. Gücünü geri almak istiyorsan bence benimle iyi geçinmeye başla. Kızının mutlu olmasını istiyorsan benimle olmasına izin vermek zorundasın..."

Konuşması biter bitmez büyüyü tamamlayıp adamın tüm gücünün içine çekti. Annesi, zayıflayan kocasının yanına gittikten sonra konuşmaya başladı.

"Sakinleşmek zorundasın. Kızımız onunla mutlu olacaksın izin vermeliyiz."

Kadının hala izin verme meselesini söylemesi komiğine gelse de adamın ona uymasını umut etti. Yoksa bu gidişle adamın katili olacaktı ve bunun ona göre tek kötü yanı Tiffany'nin üzülecek olmasıydı.

Ortamın her geçen saniye daha da gerildiğinin farkındaydı. Aşık olduğu adam şuan için kendini tutmayı başarıyor olabilirdi ama biraz daha böyle devam ederse bunu başarabileceğini sanmıyordu. Raven’ın dikkatini dağıtıp bir parça olsun kendine gelmesine yardımcı olabileceğini düşünüp anne ve babasından utanmasına rağmen karanlık prensini öperken her şeyi unutmuştu. Geri çekilip kalbindekileri dile getirdiğinde sakinleştiğini fark edip derin bir nefes aldı. Yaşananlar ona ağır geldiğinden ayakta duracak gücü kendinde bulamayarak sendeledi. Bunu fark eden sevgilisinin yönlendirmesi ile sandalyeye oturdu. Babasının sözleri kulaklarında yankılanırken gözlerini kapayıp derin bir nefes aldı. Gözlerini araladığında önce sevdiği adamın ardından annesinin sözlerini duydu. Başının ağrımaya başlamıştı. Kendini pekte iyi hissetmiyordu.

Derin bir nefes alıp toparlanmaya uğraşarak gözleri kararan sevgilisinin elini tutup babasına baktı. ''Evet hayatım boyunca her zaman sizi dinledim ve elimden geldiğince üzmemeye çalıştım. Aynı zamanda şimdiye kadar sizden hiçbir şey istemedim. ''Dedi. Gözleri annesine kaydığında ''Ama şimdi istiyorum. Lütfen benim kararıma saygı duyun ve biraz olsun anlayış gösterin '' dedi. Gözlerini sevgilisine dikerek ''Hayatım kendini ne kadar zorladığının farkındayım ve bunun için teşekkür ederim ''dediği esnada annesi"Nelson bence kızımıza güvenmeliyiz. Yeter bu kadar sizin bu davranışlarınızın onu ne kadar sarstığını görmüyor musunuz '' diye çemkirmesi ile ortalık kısa bir sessizliğe bürünmüştü.

Cadı Mesaj Sayısı : 150 Kayıt tarihi : 01/06/13 Lakap : Kuzgun

İçindeki karanlığı zapt etmeye çalışsa da Tiffany'nin babası yüzünden işler çığırından çıktığında artık sessiz kalamadı. Kalamazdı da... Babasının konuşarak yola gelmeyeceğini fark ettiğinde içindeki karanlığın yönlendirmesi ile gücüne koydu. Aslında çok daha fazlasını yapabilir ve en kanlı lanetleri adamın üzerinde deneyebilirdi. Kendisini tutmasının tek sebebi ise sevdiği kadındı. Onun öpücüğünden sonra halsizliği ile derin bir nefes alırken kafasında babasını öldürmekle ilgili çeşitli senaryoları göz ardı etmeye çalıştı. Kadının da kendisi ile aynı fikirde olan kelimelerinden sonra annesi durumu biraz kurtarsa da bay Nestor hala inat edecek gibiydi. Sadece iyi niyet göstergesi olması açısında adamın gücünü geri verdiğinde soğuk ses tonuyla konuşmaya başladı.

"Gücünüzü geri verdim. Şimdi asıl konumuza gelelim. Karanlık taraf olmamın dışında bana asıl kızınızı mutlu edip edemeyeceğimi sormalıydınız. Yine de cevap veriyorum. Tiffany'i mutlu edeceğim izniniz olsun ya da olmasın."

Ortamdaki sessizlik tedirgin ediyor kalp atışlarını düzene sokma çabasını boşa çıkarıyordu. Aşık olduğu adamın koyulaşan gözleri ona her an bir katliama neden olabileceğini hatırlattığından nefes almakta zorlanıyordu. Karanlık prensini en son böyle gördüğünde ilk tanıştıkları zamandan sonraki partideydi ki o zaman şuan sahip olduğu sinirin yarısına bile sahip olmadığına yemin edebilirdi. Rengi giderek daha da solarken duyduklarıyla gözlerini kapayıp derin bir nefes aldı. Tamam en azından kalbinin tek sahibi henüz hala kendisindeydi ve ortamın yatışması adına ilk adımı atmıştı. Babası güçlerini geri kazandıktan sonra hızla ayağa kalkmıştı. Raven’a daha sakin bir şekilde bakarak "Peki… Madem kızımı seviyor ve mutlu olmasını istiyorsun… Buna pek inanmasam da inanmış gibi yapıp aranızdaki bu şeye saygı duydum diyelim. Onu karanlık taraftan nasıl koruyacaksın? İyi taraf seni kötü taraf ise tiffany’i hoş karşılamayacak bunu benden daha iyi biliyor olmalısın. Biliyorsun dimi?"diye sormuştu. Bay nelson’ın itiraz etmek yerine kabullenmeye çalışması ortamı biraz daha yumuşatırken annesine ve kalbinin sahibine minnet dolu baktı. İkisi de bu kriz anını iyi kontrol etmişlerdi. Gerçi bayan nelson’ın sessiz kalıp kızının yanında yer alsa da bu durumdan hoşlanmadığı açıktı.

Gözlerini sevgilisinin gözlerine dikip gülümseyerek '' Aslında iki tarafında bizi kabul etmemesini çokta sorun etmiyorum. Ömrümün geri kalanını geçirmek istediğim kişiyle birlikteyim. Kalbimin sesini dinlerken diğer şeyleri önemsediğimi söyleyemem.'' Dedi. Annesinin "Ama önemsemelisin tatlım. Burada hayatın… yani hayatınız söz konusu."Demesiyle gözlerini devirdi.

Cadı Mesaj Sayısı : 150 Kayıt tarihi : 01/06/13 Lakap : Kuzgun

Bay Nelson'ı dünyadan silmesine sadece ramak kalmıştı. Aklındakileri uygulamaya başlasa bu küçücük dükkanın ortasında bir kan gölünün oluşması büyük bir olasıydı. Ama yine de kendini tutuyordu. Sadece sevdiği kadın üzülmesin diye... Babasını öldürmek elbette sorun değildi. Sorun Tiffany ile babasını öldürdükten sonra nasıl anlaşıp birlikte olacak olmasıydı. Yine de bu durum içinde aklına bir fikir gelmiyor değildi. Bay Nestor'u bu dünyadan sileceği gibi Tiffany'nin zihninden de silebilirdi. Tanıştıkları andan itibaren anca ılımlı yaklaşmaya karar veren babasının sözleri ile durgunlaşırken derin bir nefes aldı.

"Orasını bana bırakın, Tiffany'e asla zarar gelmesine izin vermem..."

Sonunda ortam yumuşamışken kendine en yakın sandalyeye oturdu bu balet günün bir an önce bitmesini beklerken Tiffany ve annesinin arasındaki konuşmaya ise sessiz kaldı. Yeterince karanlıkla iç içe kalmıştı. ellerinin arasına bir de bayan Nelson'ı almayı istemiyordu.

Konu: Geri: Aile Yemeği Salı Mart 01 2016, 23:17

Annesinin sözlerinden sonra derin bir nefes aldı. Bu konuşma gittikçe sarpa sarıyordu ve artık bitmeliydi. Tiffany yüzüne gerçekçi olduğunu düşündüğü bir gülümseme yerleştirdi. Annesi ile babasına ''Bu konularda endişelenmenize gerçekten gerek yok… Sizde raven’ı kabul ettiğinize göre düğünde görüşürüz diyerek bu tanışma faslını burada bitirsek mi diyorum.'' Derken karşı tarafın onu nasıl anladığını bu konuda kırılıp kırılmayacaklarını düşünebilecek durumda değildi. Ancak onların onaylamayan bakışlarını gördüğünde bundan hoşnut olmadıklarını anlamıştı. İkisinin de koluna girip ''Geldiğiniz için teşekkür ederim. Sizinle daha fazla zaman geçirmek isterdim ancak kendimi gerçekten iyi hissetmiyorum. Daha sonra bir ara eve gelirim ikinizle de uzun uzun konuşuruz'' diye bir yandan konuşarak onları kapının yanına getirdi. İkisinin sessiz kabullenişlerine sevinip gönderdikten sonra kapıyı kapatıp kilitledi. Kapalıyız tabelasını düzeltip derin bir nefes aldı. Ne gündü ama… Gerçekten yorgun hissediyordu ancak günü kazasız atlatabilme konusunda gösterdiği çaba için sevdiği adama teşekkür edip onunla ilgilenmekte istiyordu.

Aklına gelen şeyle dudağını dişleyerek yavaş adımlarla raven’a yaklaştı. Kucağına oturup ellerini boynuna dolayarak uzun ve tutkulu bir öpücük verdikten sonra ''Seni çok ama çok seviyorum sevgilim.'' Dedi. Bir eli onun göğsünde muzipçe dolanırken kalçalarını erkekliğine bastırıp dudakları arasında milimlik mesafe kalana kadar ona yaklaştıktan sonra ''Bence bu günkü sabrın takdire şayandı ve günü kansız kapatabildiğimiz için ufak bir kutlamayı hak ediyoruz''diyerek onu yeniden öptü. İlk karşılaşmaları yine bu kafede olmuştu o zaman aşık olduğu adam kendisini masaya yatırmış ancak daha ileri gitmemişti ancak şuan tiffany’nin düşündükleri o gün olanların çok çok daha ilerisindeydi.

Konu: Geri: Aile Yemeği C.tesi Mart 05 2016, 21:56

Kendi iç savaşında, karanlığın içinde sessiz kalmaya çalışıyordu. Ama geçen her saniye gözleri biraz daha kararırken bu duruma daha ne kadar dayanabileceğini bilmiyordu. Bu yüzden hareketsiz kalmak şu an için yapabileceği en iyi şeydi. Ortamı tamamen Tiffany'nin kontrolüne bıraktığında söylenenleri zor olsa da göz ardı ederek ikilinin gidişini izledi. Sonunda biten günle rahat bir nefes aldığında gidip bir yerleri yıkma isteği ile kalkmaya çalıştı. Denemesi kucağına yerleşen güzellikle başarısız olurken öpücüğüne karşılık vererek ellerini beline yerleştirdi. Sözlerini duyup yarım bir şekilde gülümseyerek onu yeniden öptü. İçindeki bir şeyleri parçalama isteği yerini arzuya bıraksa da karanlık yanı devrede olduğu için arzusu da o yönde gelişti. Duyduğu son kelimeler bu kez sinsice sırıtmasına neden olduğunda konuşmaya başladı.

"Kutlama iyi fikir gevşemem gerek, bebeğim."

Dudaklarına aç kurt gibi saldırdığında dişlerini etine geçirerek emmeye başladı. Boynuna yöneldiğinde boynuna bıraktığı ısırık ve öpücüklerin acı ve zevk verdiğini biliyordu. Dokunuşları da sert bir şekilde devam ettiğinde onu sertçe kavrayıp masanın üzerine yatırdı. Kısa sürede çıplak bıraktığı bedene öpücükleri ve dokunuşları ile taparken bacaklarının arasına geldiğinde kokusunu içine çekerek emmeye başladı. Tiffany'i ağzı ve parmakları ile delirecek noktaya getirdiğinde sertçe içine yerleşti. Göğüslerini vahşice okşayıp acıyı verirken içindeki hareketleri ile ona zevk veriyordu. Doyuma ulaşana dek hareketlerine devam ettiğinde sonuna geldiğinde kadınının göğüslerinin üzerinde soluklanmaya başladı.

"Bugünü elimi kana bulamadan atlattığımıza memnun oldum, güzelim. Artık hayalindeki düğün için hazırlık yapmaya başlayabilirsin. Ama öncesinde tüm bu ateşli dakikaların çok daha fazlasını kule de benimle geçireceksin."

Konu: Geri: Aile Yemeği Salı Mart 08 2016, 22:20

Düşündüğünün aksine oldukça kötü geçen tanışma faslının sonunda onun kısmen de olsa anne ve babasını gönderme çabasıyla son bulması derin bir nefes almasını sağlamıştı. Aşık olduğu adamın öfkesini yok edip aklını dağıtmak adına düşündüğü şey ise onlara uzun zevkli dakikalar vadediyordu. Raven’ın kucağına oturup fikrini dile getirdikten sonra duyduklarıyla gülümsedi. Dudaklarına kapanan dudaklara tutkuyla karşılık vermeye başladığında bedeninde hissettiği sert dokunuşlar canını acıtmıştı. Kendini masada bulduktan sonrası aldığı zevk acıyı görmezden gelmesini sağlamıştı. Birlikte doyuma ulaştıktan sonra nefesini düzenlemeye çalışırken sızlayan bedeniyle yüzünü birkaç saniyelikte olsa buruşturmaktan kendini alamadı.

Vücudunun kendini toparlayabilmesi için birkaç büyü denemeyi düşündüğü esnada duydukları ile ''Bence önce biraz dinlenelim sonra bir türlü yiyemediğimiz akşam yemeğini yiyelim ondan sonra kulede istediğin kadar zaman geçirebiliriz hayatım'' diyerek onu öpüp üzerlerini giyinmelerini sağladı. Bir başka büyü onları malikaneye götürürken bu günün kansız bittiği için gerçekten mutluydu.

-RP SONU-

» Aile Toplantısı ve Sonrası