II.İmitasyon Dersi

Akademideki odasında ilk ders ile ilgili notlarına göz atıyordu. Birçok sihirbaz eğitimi tamamlayarak imitasyon odasından çıkmayı başarmıştı. Ama bunların çok az bir kısmı ilk denemede başarılı olan kişileri oluşturuyordu. Onları özel yapan neydi peki? Masadan ilklerin listesini aldı eline nedenleri yetenekleri olamazdı. Çünkü her bir yetenek kullanan kişi için eşsiz bir ayrıcalığı temsil ediyordu. Masanın üzerindeki listelerden birini aldı birkaç isimden oluşan bu isimler ilklere aitti. Göz ucu ile baktığı listeyi tekrar masaya yerleştirdi. Bu sihirbazların içinde gerçekten işe yarar kişiler çıkabilir miydi? Caitlyn, bu konuda kesinlikle çok ısrarcı bir tutum sergiliyordu. Sihirbazları korumak ve eğitmek konusunda… Kendisi için ise bu durum sadece vakit kaybından başka bir şey değildi. İyi bir şekilde eğitilseler bile bir işe yarayacakları meçhuldü. Henüz yeteneklerinden bile bir haber olan sihirbazları görmüştü, ilk derste. Böyle kişiler ne kadar büyük bir savaşın ortasında olduklarını anlayana kadar avlanıp yok edilirlerdi Dışarıda çok fazla sihirbaz ve peri avcısı cadı vardı. . Elbette onları korumak istiyordu en az Caitlyn kadar. Ama eğitmek ona gerçek anlamda zaman kaybı olarak görülüyordu. Yine de verdiği söz ve Caitlyn’in ona duyduğu güven derse devam etme zorunluluğunu oluşturuyordu.

Masasından kalkarak kendine bir kahve hazırladı ve ardından saate göz attı. Dersin başlamasına birkaç dakika vardı. Kahvesini yudumlayarak dersin olacağı dersliğe doğru ilerlemeye başladı. Büyüleri olsa da akademi içinde kullanmayı gereksiz buluyordu. İnsan teknolojisi birçok konuda işine yarıyordu sonuçta. En çokta dersi işlediği o koca alet ciddi anlamda o sıkıntıdan kurtarıyordu. Sınıfa girdiğinde öğrencilere göz attı, genç sihirbazlara. Sınıfa yürürken aklına bugün ki ders için farklı bir uygulama geldi. Birbirlerini öldürmemeleri için yine makine ona yardım edecekti. Ama bu ders düşmanları şu an yanlarında bulunan sihirbazlar olacaklardı. Konuşmasına başlamadan önce kahvesini masasına bıraktı. Çekmesinden çıkardığı küçük bir kutuyu masasının kenarına yerleştirdi.

“İkinci dersimize başlamadan önce her birinizden defterleriniz den bir parça kopararak isimlerinizi yazmanızı ve masamdaki kutunun içine yerleştirmenizi istiyorum. Bu işlem bittiğinde dersimizi nasıl işleyeceğimizi anlatacağım.”

Misafir

Bu sabah diğer sabahlardan farklı olarak derse geç kalmak üzereydi ve de kalmıştı. Oysaki dün gece o kadar da geç yatmamıştı. Ama hala kafasını kurcalayan sorular vardı. Bunların üstesinden gelebilmek için bütün gece rüyalarında onlarla uğraşmıştı. Bilinç altına da yerleşmişti demek ki bu sorular. Kafasını kurcalıyordu yine kalktığından beri. Ama okula yetişmesi gerekiyorsa bir an önce sorunları bir yana bırakıp hızlı hareket etmesi gerekiyordu. Hemen elini yüzünü yıkayıp üstünü değiştirdi. Çantasını alarak hemen okula doğru koşmaya başladı. Neyse ki evi okula yakındı. Birkaç dakikada okula yetişmişti; ama maalesef derse yine de geç kalmıştı. Sınıfa kapıyı tıklatarak girdi ve özür dileyerek yerine geçti. "Acaba bugün hangi konuyu işleyeceğiz?" diye düşünürken öğretmen onlardan kağıtlara isimlerini yazmasını istiyordu. Acaba ne yapacaktı ki bu isimleri? Çok merak ediyordu; fakat yine de inşallah zor bir şeyler olmazdı. Zaten geçen seferki dersten dolayı hala kendini kötü hissediyordu. Durduk yerde sporcularla dövüşmek zorunda kalmıştı. Daha doğrusu sporcuların birbirlerini dövmesini sağlamıştı Alexis sayesinde. Fakat yine de başka birisinin şeklin girip onun güçlerini kullanmak gerçekten de yorucuydu. Bugün de buna benzer bir şey yapmak zorunda kalırsa kimin gücünü kullanacağını bilmiyordu. Henüz insanları yeni yeni tanımaya başlamıştı ve kimin sihirbaz kimin peri ya da kimin insan olduğunu kestirmiyordu. Bu yüzden bugünkü derste zor bir şeylerin olmaması için içinden dua ediyordu. Ve öğretmenin dediğini yaparak ismini büyük harflerle renkli kağıda yazarak öğretmenin masasındaki kutuya kağıdını katlayıp koydu. Bugün başına neler geleceğini gerçekten de çok merak ediyordu.

Sihirbaz Mesaj Sayısı : 227 Kayıt tarihi : 01/11/12 Yaş : 36

Dante sabahın ilk ışıklarıyla uyanmış ve ilk defa okula gitmek için heyecanla hazırlanıp derse yetişmek içinde tam zamanında evden çıkmıştı. Okulu ve dersleri hala sevmiyordu ama scarlett’ı görmek istiyordu. Bu saatte de scarlett’ın okulda olacağı kesindi. Dante’nin aksine o derslerine düşkün biriydi. Okulu da seviyordu. Dante ilk dersin sihirbazlara özel bir ders olduğunu scarlett’an duymuştu. Bu sihirbazlık mevzusuna hala alışamasa da dersin nasıl olduğunu oldukça merak etmişti. Sırf bu yüzden derse girerek boş bulduğu ilk yere oturdu. Sınıfta çok kişi yoktu. Muhtemelen çoğu uyanamamıştı. O bunları düşünürken profesör gelmiş ve işleyecekleri ders hakkında açıklama yapmaya başlamıştı. Bir sürü şey söylemesine rağmen dante uyur uyanık haliyle sadece isimlerini yazıp kutunun içine atma kısmını duymuştu defterinden bir sayfa çıkarıp özensiz bir şekilde ismini yazıp kutuya attıktan sonra gözleri açık bir şekilde içten içe uyumaya devam etti.

Doğum gününde olanlar hala aklındaydı. Bir an olsun bile aklından çıkarmayı başaramamıştı ki. Lanet öpücük her şeyi alt üst etmişti. Onca zaman kendini ondan uzak tutma girişimi tek bir hareketle son bulmuştu. Öpücüğe deli gibi, aç bir aşık gibi karşılık vermişti. Tadı ise hala damağındaydı. Asla geri çekilmek istememişti aslında ama olması gerekenin bu olduğu konusunda mantığının istikrarlı çalışması ile kendini ondan kurtarabilmişti. Gece boyu düşünmekten uyuyamamıştı, bu da uyku düzenini tamamen mahvetmişti zaten. Sırf bu nedenle günlerdir, doğru düzgün uyuyamıyordu. Akademiye gitmesi gerektiğini ve uyumazsa derse geç kalacağını bilmesine rağmen gece yine dönüp durmuştu. Sonuç ise çalar saatinin istikrarlı çalışması sonucu ucu ucuna yetiştiği ders olmuştu. Şu an öyle çok uykusu vardı ki Profesörü dinleye bileceğinden bile emin değildi. Yine de her şeye rağmen sınıfa gelmeyi başarmıştı. Tabi kafasını sıraya koysa kesin uyuyacak bir halde. Kendine oturacak bir yer ararken Daphne’i gördü. Ona selam verdikten sonra yanına oturdu. Çok geçmeden Profeör gelmişti. Dirseğini sıraya dayayarak başının sıraya düşmemesi için desktek aldı ve dinlemeye başladı. Profesörün isteği basitti, en azından şimdilik. Defterinden bir kağıt çıkardı ve adını yazdı. Sonrasında ismini kutuya atarak yerine oturdu.

Sihirbaz Mesaj Sayısı : 149 Kayıt tarihi : 02/06/12

Ailesi ile güzel bir kahvaltının ortasındaydı Katniss. Elbette bu güzel an sadece büyük annesi ortaya çıkana dek sürmüştü. Yine bir şekilde ona takmayı başarmıştı. Günün konusu genel sabah muhabbeti ile aynıydı aslında, Katniss’in kıyafet seçimi. Etrafındaki herkesin onun prenses olduğunu bilmesi gerekmiyordu ki. Neden sürekli süslü elbiseler içinde barbie bebek gibi görünmesi gerekiyordu. Üstelik gittiği yer bir parti değil okuldu. Hem o zaten normal bir insan bile değil. Ayrıca bugün gireceği derste ona insanlardan ne kadar farklı olduğunu gösteriyordu. Yani bu yüzden onu bunun için zorlaması çok saçmaydı. Sabır denen şey artık onda fazlasıyla tükeniyordu. Sırf bu nedenle yemeğini hızlı hızlı yiyerek odasına çıktı. Sanki büyük annesini çok umursamış da kıyafet değiştirecekmiş gibi. Ama o üzerindeki pantolon ve tişörtten gayet memnundu tek istediği şey odasında bıraktığı sırt çantasıydı, onu aldığında derse girmek için artık hazırdı. Saatini kontrol etti, çoğu zaman olduğu gibi yine erkenci tayfasından biriydi Katniss. O yüzden ön sıralardan birine oturup bir kağıt ve kalem çıkardı. Profesör gelene kadar bir şeyler karalamak istiyordu. Garip şekiller ve yazılar. Çok geçmeden Profesör kapıda görünmüştü işte. Onu dikkatlice dinlemeye başladı. Bir önceki ders onun açısından oldukça zor geçmişti, gerçi bu konuda pekte yalnız değildi. Gücünü yeni keşfettiği için tam olarak nasıl kullanacağını bile bilmiyordu. Konuşma bittiğinde çantasından bir kağıt daha çıkardı ve küçük bir parça kopararak ‘Katniss Alistar’ yazdı. Kağıdı kutuya attıktan sonra yerine oturdu. Dersin gidişatını gerçekten merak etmişti.

Sihirbaz | Akademi Öğrencisi Mesaj Sayısı : 333 Kayıt tarihi : 31/05/12

Yalnız geçen bir sabahın ardından okula doğru yol aldı. Etrafındaki herkes tek tek kayboluyordu. Ne büyükbabası yanındaydı ne de perisi ortalıklarda görünüyordu. Onu bu garip dünyaya sokup nereye kaybolmuşlardı? Bu sabah yardımcıları da ortalıkta görünmüyordu. Kahvaltıyı hazırlayıp ortalıktan kaybolmuştu resmen. Yalnızlık iştahını açmış olmalı ki masayı silip süpürmüştü. İsterse yalnızlığını nasıl sonlandırabileceğini biliyordu. Ama daha fazla insan için endişelenmek istemiyordu. Nasılsa onlar da ortalıktan kaybolacaktı. Bu yüzden zamanını resim çizmeye ayırmıştı. Onu hiç bir zamanı yalnız bırakmayan hayallerine ulaşmanın en güzel yoluydu resim çizmek. Bir ara kendine gelip odasını toplaması gerekiyordu. Her yerde resim kağıtları, kalemler ve kitaplar vardı. Gerçi hiçte toplamak istemiyordu orayı. Bu dağınıklık ona yalnızlığını unutturuyordu. Değişken ruh hali yeni bir hale bürünmüştü. Yardımcılarının hiç sevmediği bir ruh haline... Karanlık odasından dışarıya çıkmayan, sabahları perdesini açmayan, kalemini, canı emanetmiş gibi elinden hiç bırakmayan biri olmuştu. Bu ruh haline ilk büründüğünde ailesini kaybetmişti ve büyükbabasının yanına taşınmıştı... Bu düşüncelerle okula girerken hala elinde tuttuğu kalemine-onu hayal dünayasına bağlayan alete- baktı. "Ama bu sefer farklı olan şeyler var." diye düşündü. Bu sefer ailesini kaybettiği zamandan daha güçlüydü ve o zamankinden daha farklı bir dünyanın içindeydi.

Profesörün sesi ile irkildi. Ne zamandan haberi vardı ne de sınıfa geldiğinden... Derin bir nefes aldı ve derse odaklanmaya çalıştı. Profesör isimlerini yazmalarını söylediğinde bir kağıt çıkardı ve hala elinde tuttuğu kalemle ismini yazdı.

"Ofelya FORFEİT" Kağıdı katladı ve kalemini yeniden eline alıp sırasından kalktı. Kağıt parçasını diğerleri gibi küçük kutunun içine atıp geri yerine döndü. Acaba bugün ki ders nasıl olacaktı?

Misafir

Alexis her zaman ki gibi sabahın köründe kalkmıştı. Sadece giyindi ve saçını taradı okula gitmek için başka bir şey yapması gerekmiyordu onun için. Ardından yeni evinden çıktı. Yaklaşık kırk dakikalık bir metrobüs yolculuğunun ardından okula gelmişti. Ama dersin başlamasına daha yirmi dakika vardı.

Evden çıkarken hiçbir şey yememişti. Okulun kantinine gitti, bir şeyler atıştırdı. Derse beş dakika kalmıştı buda dersliğe gitmesi için anca yeterdi zaten. Yerinden kalktı, çok dalgındı. Bu yüzden masanın üzerine koyduğu kitapları orda unutmuştu. Birden kolunda bir eksiklik hissetti ve kitaplarını masada unuttuğunu anladı. Arkasını döndü, masaya ilerledi, eğilip kitaplarını aldı ve sınıfa gitti. Sınıf dolmaya başlamıştı. Profesöre görünmemek için en köşedeki sıraya oturdu. Kollarını yastık yaptı ve başını kollarına koydu. Gözlerini kapattı. Eğer anne ve babası olsaydı neler olabileceğini hayal etti.

Profesörün sınıfa girmesiyle başını kaldırdı, yüzünde oldukça buruk bir tebessüm vardı. Profesör oturdu ve çekmeceden küçük bir kutu çıkardı. Alexis dikkatle onu izliyordu. Profesör isimlerini bir kağıda yazıp o küçük kutuya atmalarını istiyordu. Alexis profesörün ne yapmak istediğini merak ederek küçük bir kağıda "Alexis ROGERS" yazdı ve götürüp kutuya yerleştirdi. Sonra yerine geçip oturdu ve profesörün dersi anlatması için sınıftaki diğer öğrencileri beklemeye başladı...

Konuşmasının masasına yöneldi ve kahvesini eline alarak sandalyesine yerleşti. Sınıfta yavaş yavaş hareketlenme meydana geldi. Tüm sihirbazlar istediği gibi isimlerinin yazılı olduğu kağıtları masasının üzerideki kutunun içerisine atıyordu. Bu durum meydana gelirken o sessizce kahvesinin keyfini çıkardı. Son yuduma geldiğinde sihirbazların hepsi yerlerine yerleşmişlerdi. Dünden beri bugün işleyeceği dersle alakalı planlar yapmıştı. Kutuya dolan kağıtlar ise sadece bu dersin bir başlangıcıydı. Yerinden kalkarken öğrencilerine kilitlenmiş bakışlarında var olan sinsiliği görmek mümkündü. Göz göze geldiği her bir öğrenciyi ister istemez tedirgin ediyordu, bu bakışlar. Planın bir diğer parçası sihirbazları zorlamaya yönelikti. Kendisi için işe yaramaz görünen bu sihirbazlar, onu haksız çıkarmak istiyorlarsa gerçekten çaba harcamaları gerekecekti. Sonuçta gelecekte başlarına gelecekler bir oyundan ibaret olmayacaktı. Kendilerini bir savaşın içinde bulacaklardı, savaş kaçınılmaz bir şekilde gelecekte karşılarına çıkacaktı. Kendilerini bir savaşın içinde bulduklarında ise hazırlıklı olmaları gerekiyordu. Her savaşta olduğu gibi kendi bu savaşta da hainler olacaktı. Şu an yanlarında oturan arkadaş dedikleri kişiler, gelecekte en büyük düşmanları olabilirdi. Bu konuda oldukça tecrübeli biriydi. Sonuçta bu dünyada uzun bir zamandır bulunuyordu ve karşılarındaki hiç bir sihirbaz bu dünyada yokken o savaşın en kötü halini yaşamıştı. Dostum diye gördüğü kişi tarafından ihanetin en kötü haliyle karşılaşmıştı. Eskiler gözünün önünde belirmeye başladığında onları bir çırpıda yok etti. Ders için daha fazla vakit kaybetmek istemiyordu. Bu yüzden konuşmaya başladı.

“Sihirbazlar, bu dersimizde farklı bir şeyler olacağını söylemiştim sizlere. Birazdan isimlerinizin olduğu bu kutudan kağıtlar çekerek şanslı sihirbazları belirleyeceğim. Ardarda ismini okuduğum kişiler imitasyon odasında birbirlerinin rakipleri olacak. Bu belki de bir çoğunuza ters bir durum gibi gelebilir. Hatta rakip olarak seçtiğim kişi sizin için en değerli arkadaşınız bile olabilir. Ama herkesin bildiği gibi hayat adil değildir. Bir savaşın içinde olduğunuzu bir çoğunuz biliyorsunuz. Bu yüzden gelecekte hayatta kalmak istiyorsanız, tek amacınızı güçlenmek yana kullanmalısınız. Şimdi imitasyon odasındaki yerinizi alın içeri girdiğinizde bende isimleri çekerek rakipleri belirleyeceğim. ”

Konuşmasını sınıfta gezinerek dile getirmişti. Şimdi ise seri adımlarla masasına yöneldi. Öğrenciler imitasyon odasındaki yerlerini aldıkların da seçimleri yaptı. Sesi öğrencilerin duyabileceği şekilde imitasyon odasının içine ulaşıyordu.

_Sonuçlar_
Alexis – Ofelya
Dante-Scarlett
Katniss-Daphne

Alexis - Ofelya
İmitasyon odasına farklı kapılardan giriyorsunuz. Bir süre sonra oda bir çöle dönüşüyor. Birbirinizle karşılaştıktan sonra savaşmaya başlamalısınız. İlk yere düşen kaybeder.

Dante - Scarlett
Sık ağaçlarla dolu bir ormandasınız. Bu yüzden birbirinizi bulmanız biraz zaman alacak.

Katniss - Daphne
Şehir meydanındasınız insanlar dolu etrafta onlar bir süre sonra tamamen kayboluyor ve bu birbirinizi bulmanız için bir fırsat.

Rp out: Kimin kazanıp kaybedeceğine zarlar karar verecek. Sadece bu derste alacağınız puanlar hem saldırı hemde ruh gücünüze eklenecektir.

Sihirbaz Mesaj Sayısı : 227 Kayıt tarihi : 01/11/12 Yaş : 36

Dante derste her zamanki gibi uyukluyor arada uyanıp scarlett’a bakıyordu. Dersle hiçbir ilgisi yoktu. Öğretmenin ne söylediğiyle ya da ne söyleyeceğiyle ilgilenmiyordu. Yine uyanmış scarlett’ı izlerken profesörün birbirinize rakip olacaksınız kelimesiyle dikkatini derse vermişti. Sonrasında duydukları karşısında tepkisizce profesöre bakmakla yetindi. Hayat acımasızdı evet ve insanlar genel olarak çıkarcıydı yine de yakın dostlarını ortadan kaldırmak yada bunu yapabilecek kadar duygusuz olmak kulağa pekte hoş gelmiyordu. Profesör onları ihanete uğradıklarında kendilerini korumaları konusunda yardım etmeye çalışıyordu farkındaydı. Fakat bu olayı kabullenmesini sağlamıyordu. Aslında onun endişelenmesi için bir neden yoktu çünkü onun bu okulda hiç arkadaşı yoktu. Tıpkı diğer okullarda olmadığı gibi bunda da arkadaş edinmemişti. Burada tanıdığı tek kişi vardı oda scarlettı. Onunla rakip olma ihtimalleriyse oldukça düşüktü. Profesörün dediğini yaparak imitasyon odasına girdi. Kendini bir ormanda bulmuştu. Rakibinin kim olduğunu çok merak ediyordu. Bugün canı fazlasıyla sıkkındı ve bu durum onun için oldukça iyi bir stres atma yöntemi olacaktı. Ağır adımlarla ormanın içinde ilerlerken bir yandan da imitasyon olduğunu bildiği halde bu manzaranın tadını çıkarıyordu. Gözleri etrafta rakibini ararken bir yandan da etrafı dinliyordu. Sonunda birini gördü. Çok geçmeden gördüğü kişiyi beyni algıladı ve kim olduğunu fark ettiğinde gözleri şaşkınlıkla açıldı. Farkında olmadan dudaklarından ''Kahretsin...'' kelimesi döküldü. En düşük ihtimalli olasılık gerçek olmuştu. Rakibi scarlett’tı. Derin bir nefes alıp sıkıntıyla nefesini dışarı üflerken color ''Merhaba scarlett'' dedi. Ardından hiç düşünmeden ''Seninle savaşmayacağım.'' Diyerek arkasını döndü gücü yüzünden onları izleyen kamerayı fark edip ona doğru birkaç adım attı ve sert aynı zamanda kesin bir şekilde ''Bu ders burada bitti profesör… Ne demek istediğinizi anlıyorum. İnsanlar güç düşkünüdür ve zamanla en yakın dostumuz bile düşman olabilir fakat bu umurumda bile değil Scarlett’la savaşmayacağım ona karşı gücümü kullanmayacağım'' dedi. Ardından ''Beni disipline verebilir ya da dersinize bir daha almayabilirsiniz veya kendiniz uygun gördüğünüz herhangi bir ceza verebilirsiniz her ne olursa olsun umurumda değil ben kaybettim scarlett kazandı ve bu oyun burada bitti.'' diye ekledi.

İsmini kutuya attıktan sonra içinde garip bir his oluştu. Sanki başına gelecek büyük bir belayı ona haber vermeye çalışıyordu. Bu ne kadarda garip bir durumdu. Sonuçta sadece tek bir şey yapmıştı, ismini yazarak kutuya atmak... Üstelik akademide bulunuyordu. Burasının diğer çoğu yerden daha güvenli olduğu ortadaydı. Yinede bu ders onu endişelendirmiyor değildi. Kendini kaybetme korkusu hem içinde bir yerlerdeydi zaten. Profesörün sesi bile onu etkilemeye yetiyordu. Sonra bu isimlerin aslında ne işe yarayacaklarını öğrenmişti. Sınıfından bir sihirbaz onun rakibi olacaktı. Bu iyi değildi hem de hiç iyi değildi. içindeki şeytan uyanırsa birilerini öldürmesi kaçınılmazdı. İstemsiz bir şekilde imitasyon odasına girdi. Rakibinin kim olacağını merak ediyordu. Bulunduğu ormanın içinde ağaçların arasında ilerlemeye başladı. Sonrasında kalbinin hızlı atmasına neden olan başka bir his ortaya çıktı. Birinin varlığını hissetmişti. O kişiyi gördüğünde nefsi kesildi. Rakibi Dante mi olacaktı yani. Onun zaten daha önce yaşam enerjisini emerek öldürmeye çalıştığı için kendini suçlu hissediyordu. Şimdi bir de deste karşılaşmaları bu nasıl bir oyundu böyle. Kaderi onunla dalga geçiyordu sanki. Dantenin ilk tepkisi ile donup kaldı. Sıkkın bir şekilde konuşmaya başladı.

"Merhaba Dante bende seninle savaşmak istemiyorum zaten"

Konuşması bittiğinde Dante'nin söyledikleri kanını dondurdu. Çok öfkeli ve sinirli konuşuyordu. Bu şekilde konuşması doğru değildi. Karşı geldiği için akademiden atılabilirdi. Buna dayanamazdı onu yakının da yanında hissediyordu. Sonra ise düşündü. Bir sihirbaz olduğu için belki de atılmazdı ama ceza alacak olması bile kendini kötü hissetmesi için bir nedendi.

"Dante yapma böyle eğer bu şekilde devam edersen dediklerin zaten olacak ceza almanı istemiyorum"

Öğrencileri izlediği yerde sonunda istediği an gelmiş ve iki sihirbaz birbirleri ile karşılaşmıştı. Ne olacağı merak eden gözlerle onlar seyrederken hiç tahmin etmediği bir tablo ile karşılaştı. Dante adlı sihirbaz ona kafa tutarak dersini bozmaya çalışıyordu. Bu durum neredeyse kahkaha atmasına sebep olacaktı. Bu sihirbaz konumu bilmeden ona kafa tutmaya kalkıyordu. Gerçi onu suçlayamazdı, sonuçta başlarında bir cadının olduğundan habersizdiler. Gerçi Caitlyn'i bir çoğu tanıyordu ama onun bir cadı olduğunu bilmediklerine emindi. Üstelik anladığı şey Dante'nin Scarlett'a değer verdiğiydi. Bu durumu kullanarak onlara iyi bir ders vereceğini düşündü. Hem bu sayede kendi de eğlenebilirdi. Kızın da ondan aşağı kalır yanı yoktu, onu durdurmaya çalışmasının altında ona değer verdiği açıktı.

"Pekala istediğin gibi olsun delikanlı ama benim bu dersi gerçekleştirmek gibi bir zorunluluğum var, bu yüzden bir şeyi değiştirerek bu derse devam edeceğim. Madem rakip olamayacaksınız. Bana bir takım çalışmasını sunmalısınız. Sizin gibilere karşı kendinizi ve ortağınızı nasıl korur ve kurtarırsınız"

Dante - Scarlett
Ormanda sık ağaçların yanında etrafınızı anlamsız bir sis tabakası sarıyor ve sislerin içindeki uğultuları duyuyorsunuz. Çok geçmeden güçlerini bilmediğiniz beş sihirbaz yanınıza geliyor. Önce her ikinize saldıracak gibi görünürken sonradan hedeflerinin Scarlett olduğunu fark ediyorsunuz. Sihirbazların ikisi bitkileri kontrol edebiliyor, diğerleri ise elektrik gücüne sahipler.

Misafir

İlk derste olanların tekrarlanmasını çok isterdi. Orada hiç olmazsa herkes tek başına savaşıyordu. Ama bu sefer derste başka bir sihirbazla savaşmaları gerekiyordu ve en yakın arkadaş kavramı da geçerli değildi burada. Yeni yeni tanıdığı arkadaşlarıyla şimdi düşman gibi gözükmek istemiyordu. Onlara nasıl saldırabilirdi ki! Bir türlü inanmak istemiyordu profesörün söylediklerine. Ama mecburdular işte. Kendilerini güçlendirmek için tek çare sihirbazlar için olan özel derslere katılmaktı ve kendilerini mümkün olduğunca göstermekti bu konularda. Ancak başarılı olurlarsa güçlerini de geliştirmiş olacaklardı. İçinden dua ediyordu arkadaşlarından biriyle savaşmamak için. Sonra profesör Daphne’nin ismini söylemişti ve karşılaşacağı kişinin ismini. Katniss… Bu ismi ilk defa duymuştu. Kim olduğunu öğrenmek için etrafı kolaçan ediyordu; ama kimin olduğuna dair en ufak bir fikri yoktu. Bulamamıştı onu. Sonra hızlı bir şekilde yerinden kalkarak soyunma kabinine gidip üstünü değiştirdi ve kabinden çıktığında kendisini kalabalık bir şehir meydanında buldu. İnsanlar sürekli bir yerden bir yere gidiyorlardı. Göz gözü görmüyordu. Başka bir yöne de hareket edemiyordu etraf çok kalabalık olduğundan. Ama kısa bir süre sonra insanlar yavaş yavaş ortadan kaybolmaya başlayınca biraz daha rahat görebiliyordu etrafı. Kızı arıyordu gözleri; ama bir türlü bulamıyordu onu. Zaten nasıl tanıyacaktı ki kızı? Daha önce görmemişti bile. Ama onun varlığını hissedebiliyordu. Yakınında bir yerlerde olmalıydı. Etrafı dikkatli bir şekilde tarıyordu.

İnsanlar en sonunda tamamen yok olduklarında onu görmüştü. Katniss denen kızı. Ne tür bir hamle yapacağını bilemiyordu. Kızın hiçbir özelliğini bilmiyordu zaten. Ne tür güçlere sahip olduğunu ya da zayıf yönlerini… Kız hakkında birkaç ufak şey bile bilse kafiydi Daphne için. Bu sayede onu alt etmek için bir şeyler düşünebilirdi. Ama Daphne hiçbir şey yapamıyordu. Eli kolu bağlıydı sanki. Onu bir şekilde yenmeliydi, ama nasıl? Aklına tanıdığı bütün sihirbazları getirdi. Hepsinin bir özelliğini alıp harmanlayarak kızı yenebilirdi belki. Ama önce hangisine bürünmeliydi? Bir kişinin şekline bürünmek zaten Daphne’yi yeterince yoruyordu. Birde buna ek olarak bir kişiden diğerine geçmek daha da yorucu bir süreç demekti. Ama bunu da yapmak zorundaydı. İmitasyon dersinden geçmek ve kendini güçlendirmek için bunu yapmaya mecburdu. Aklından tanıdığı sihirbazları bir kez daha geçirerek ilk olarak hangisiyle başlayacağına karar verdi. Katniss denen kızın yorulmasına neden olacak ve yaşam gücünün birazını almasına yetecek bir güçle karşılık verecekti Daphne. Hemen Scarlett’ın şekline bürünerek Katniss’e doğru yürümeye başladı ve kolundan tuttuğu anda da Scarlett’ın gücüne konsantre olarak Katniss’in gücünü yavaş yavaş emmeye başladı. Kendisindeki gücün kısıtlı olduğunu bildiğinden sadece kızın bayılmasına neden olacak kadar gücünü emebileceğini biliyordu. Bunun başarılı olup olmadığını bilemiyordu. Diğer bir yandan ise neden böyle bir şey yaptığını anlayamıyordu. Daphne böyle insanların incinmesini isteyecek türden bir kız değildi; ama güçlü bir sihirbaz olmak için de bunları yapıyordu. Acaba Daphne’nin içini de yavaş yavaş kötülük kaplıyor olabilir miydi ki?

Sihirbaz | Akademi Öğrencisi Mesaj Sayısı : 333 Kayıt tarihi : 31/05/12

Savaşmak mı? Hem de çevresindeki insanlardan biri ile... Gözlerini sınıfta gezdirdi. Şu bahsedilen gizli savaş açık verdiğinde buradakilerden biri hain olabilir miydi? Elbette her zaman hainler vardı; ama buradaki kişilerden birinin hain olabileceği fikri Ofelya'ya hiçte yakın gelmiyordu. Sınıfındakileri çok iyi tanımıyordu. Aslında hepsi normal insanlarla derse girdiklerinde başka sınıflarda yer alıyordu. Bu ders sadece sihirbazlara özeldi. O yüzden bunun gibi bir kaç derste karşılaşıyorlardı sadece. Yine de bir kaç defa sohbet ettiği insanlar vardı ve ne onların ne de kendisinin ihanet eden kişi olacağına inanmıyordu, ya da inanmak istemiyordu. Hem kendisi neden ihanet edebilirdi ki? Böyle bir şey mümkün değildi. Ama profesör öyle bir konuşmuştu ki kendini düşünmekten alamamıştı. Nedense gözlerinin önünde siyah pelerini ile, göz bebekleri olmayan adam gelmişti. Ama bu kez o pelerinin içinde kendisi vardı. Tüyler ürpertici olmasına rağmen aynı zamanda komik bir düşünceydi.

Bu ders aklına saçma sapan düşüncelerim dolmasına neden olduğu için kendini iyi hissetmemişti zaten kabuslar onun için yeterliyken gerçek dünyada olabilecekler daha da korkutucuydu. Gelecek gerçekten de belirsizdi. Her şeyini kaybedebilir, ya da bir çok şey kazanabilirdi. Ama geleceğin korkutucu endişesi hiç bir zaman son bulmayacaktı.

Profesörün isimleri okuması ile düşüncelerinden ayrıldı ve istemeyerekte olsa imitasyon odasına girdi. Buradan biri ile savaşmak istemiyordu.Karşısına daha önce hiç muhabbet etmediği bir kız gelmişti. Onu daha önceki derslerde görmüştü ama gücü hakkında pek fikri yoktu. Kendilerini çölde bulması ile derin bir nefes aldı. Sıcağı sevmiyordu ve dünyanın en sıcak alanlarından birindeydi. Burada olabilecek en güzel şey bir su birikintisi ikincisi ise bir binekti. Evet, bu ikisi için insanlar ihanet edebilirlerdi. Ama içlerinde bulunacakları savaş kesinlikle bir binek ve bir su birikintisi için olmayacaktı. Ne kadar bu konu hakkında bilgisi az olsa da savaş hakkında bunu rahatlıkla söyleyebilirdi. O nedenle daha dikkatli düşünmeliydi. En sonunda kararını verdi. Evet, bir binek daha iyi olmalıydı. Yerin sarsılması ile ayaklarının altındaki kum kaydı ve altında yükselen şey ile beraber yukarı doğru hareket etti. Neyin üstünde olduğunu anlamak için aşağıya baktığında solucana benzer bir şeyin üstündeydi. Çıkışıyla beraber etrafa saçılan kumlar, kum fırtınası gibi etrafa saçılmışlardı. Ancak altındaki yaratığın yanlara doğru uzanan kulakları onun bu kum yığınından korunmasını sağlamıştı. Ofelya düşmemek için kafasındaki anten gibi uzanan iki uzantıya sıkı sıkı tutunması ile beraber yaratık harekete geçti ve karşısındaki kıza doğru hamlede bulunmuştu. Ofleya daha neler olduğunu anlamadan rakibine saldırıya geçmişti. Bu olay gözlerinin önünde bir görüntü belirmesine neden oldu. Bir lunaparktaki solucanlar.. Ama onlar sudan çıkıyorlardı ve başlarının tepesinde kabuslarındaki adam yer alıyordu. Bu görüntü, ona az önce düşündüğü şeyin gerçek olduğu hissini verdi. Kendini o adamın yerinde görmek hiçte eğlenceli değildi. Bineğinin karşısındaki kıza saldırmasını engellemek için bir şey yapamamıştı. Kazara da olsa dersi başlatmış bulunuyordu.

Sihirbaz Mesaj Sayısı : 149 Kayıt tarihi : 02/06/12

Profesörün ders işleyiş şekline bir yandan hak verirken diğer yandan rahatsız edici bulmuştu. Tamam kabul ediyordu, bir savaşın ortasındaydılar belki. Bu öyle bir savaştı ki henüz kendi rollerini de ve başına geleceklerden bile bihaberdiler. En çokta düşmanlarını bilmiyor olmak onu rahatsız ediyordu. Tek bildiği güce düşkün cadıların gözünde bir kurban olduklarıydı ve bu işte sihirbaz ya da perileri nasıl kullanabildiklerini ya da gerçekten onları da kullanabileceklerin den şüpheliydi. Belki de çok fazla düşünüyordu bu sadece bir dersti. Sınıf arkadaşınızın sizin rakibi olduğu bir ders... Gerçi zaten sıradan bir okulda da aynı şey yok muydu? Tüm sıra arkadaşlarınız gireceğiniz sınav için bir rakipti sizin için burada ise tek fark güçlerini kullanarak dövüşmek zorunda olmalıydı. Kendisi derse vererek imitasyon odasına girdi. Çok geçmeden de rakibinin kim olduğunu öğrendi, Daphne. Kız hakkında biraz bilgisi olsa iyi olurdu, onu nası yeneceğini bilmiyordu. İşin aslı gücünün ona yardım edip etmeyeceğini bile bilmiyordu. Hala alışabilmiş değildi bu duruma. Tabi bu da onu zorluyordu, en çokta yanlışlıkla sevgilisine elektrik verdiği zaman. Derin bir nefes alarak etrafına baktı. İnsanlar kaybolduğunda rakibi karşısında duruyordu. Önce bir afalladı, karşısında neden Scarlett vardı. Kız onu bu afallama da yakalamıştı. Daphne'nin gücü her ne ise Scarlett'da bu durumun içinde gibi görünüyordu. Kız ona dokunduğu ilk anda gücüne odaklandı. Onu tutan elinin bileğini kavradı ve gücünü üzerinde kullandı.

Daphne-Katniss
Gelen zarlar
Daphne-10
Katniss-13
Daphne neredeyse başarmak üzereydin ama Katniss'in gücü sen onu etkilemeden seni etkisiz hale getiriyor.

Katniss
Ruh-10
Savunma-10

Daphne
Ruh-3
Savunma-3

Sihirbaz Mesaj Sayısı : 227 Kayıt tarihi : 01/11/12 Yaş : 36

Okulun bir cadı tarafından yönetiliyor olmasını önemsemiyordu. Caitlyn denen cadının insanlar üzerinde gereksiz güç kullanmayacağını düşünmesinin yanı sıra ondan ceza alabileceğinin de farkındaydı. Alacağı cezadan korkmuyordu ya da başına gelebilecekleri sorun etmiyordu. Değer verdiği ve aşık olduğu kızla savaşmayacaktı. Onunla nasıl savaşabilirdi ki? Ona hayatından daha fazla değer verirken nasıl zarar vermeye kalkabilirdi ki? Kalbi deli gibi çarparken ve gözleri onun gözlerine böylesine dalıp giderken, onu bu kadar severken düşman olabilir miydi ona? Biliyordu dünya acımasızdı. Belki de bunu en iyi bilen kişiydi. İnsanları tanıyordu. İyi bir gözlemciydi ve 20 yıllık hayatı boyunca çok şey öğrenmişti. Herkes bir birine ihanet edebilirdi bu hayatta hatta insanın kendi ailesi bile gün gelir düşman olabilirdi o kişiye biliyordu. İkisinin bir gün farklı saflarda yer alabileceğinin de bilincindeydi. Savaşın sonucunuysa şimdiden biliyordu. Eğer bir gün farklı saflarda yer alırlar ve olurda karşı karşıya gelirlerse yenileceğinden emindi. Yani scarlett’ın kazandığını gönül rahatlığıyla söylemişti. Profesör illa birbirinize karşı savaşacaksınız diye ısrar ederse bu teknolojik aletlerin hepsini gücüyle büyük bir zevkle mahvedebilirdi. Profesörün söyledikleriyle ''Ne?'' diye sordu şaşkınlıkla rakip değil şimdi de ortak mı olacaklardı?

Durumu algılayıp kabullenmesi biraz zamanını aldı. Scarlett’a bakarak ''Şey en azından rakip değiliz ve derste hala devam ediyor'' dedikten sonra ''Ne yazık ki ders bir türlü bitemedi'' diye mırıldandı. Etraf hızla değişiyordu. Etraflarını saran sisle görüş alanları azalmıştı. Dante derin bir nefes alıp duyduğu seslere odaklandı. Etrafta olağan dışı bir şey yoktu. Karşılarında 5 sihirbaz görmesiyle biraz şaşırsa da rahat ve saldırmaya hazır bir şekilde bekliyordu. Çok geçmeden hedeflerindeki kişinin scarlett olduğunu anlayınca içinde bulundukları duruma lanet okudu. Gücüne odaklanıp etraftaki enerjiyi kullanarak onlara bir şeyler fırlatmayı ya da daha iyisi onları bir yerlere fırlatmaya çalışırken scarlett’ın birkaç sihirbazla ilgilenirken fark etmediği bir saldırıdan son anda onu çekerek kurtardıktan sonra koluna aldığı darbeyle aslında gerçek olmayan biri tarafından yapılan ama sevgili profesörleri sayesinde oldukça gerçekçi olan darbe nedeniyle kolunu tutarak ''Lanet olsun'' dedi. Sinirle ''Bunun bizim için gerekli bir ders olduğunu bilmesem ve sizin bu derse zorunlu olarak girdiğinizi bizi imitasyon odasında felaketlere sürüklerken eğlendiğinizi düşünürdüm profesör'' dedi. Bir yandan sihirbazlarla uğraşıken diğer yandan tekrar gücüne odaklandı ve az önceki gibi yine onları fırlatmayı denedi.

İCeza alacakları konusunda neredeyse emindi. Kendi Dante'i durdurmaya çalışsa bile en başta onunla savaşmak istemediğini dile getirmişti. Bu da ceza alması için gerekli bir nedendi. İçten içe kendi için değilde onun için endişeleniyordu. Nedenini bile bilmeden... Aslında biliyordu sadece kabullenmek istemiyordu. Profesör konuşmaya başladığında dikkatle onu dinledi. Rakip olmayacaklardı bu iyiydi. Dant'nin söylediklerine sadece gülümsemekle yetindi. Ama içine birden kötü bir his doğdu. Başlarına gelecek her ne ise pek iyiye işaret görünmüyordu. Etrafın bir anda sisler ile kaplaması ile Dante'e sokuldu. Çok geçmeden düşmanları karşılarına çıkmıştı. Dante öne atıldığında gücüne konsantre olmaya çalıştı. Ama birden fark ettiği şey bütün düşmanların hedef olarak kendini seçmiş olmasıydı. Dante'ni yaralanmasından sonra onun adını haykırdı önce ve sonra kendini tamamen içindeki güce teslim etti. Adamlar ona saldırırken yaşam enerjilerini yok etmeyi planlıyordu.

Scarlett-Dante
Gelen zarlar
Dante-14
Scarlett-16

Dante
Ruh-10
Savunma-10

Scarlett
Ruh-10
Savunma-10

Misafir

Diğer öğrenciler isimlerini çoktan kağıtlara yazıp kutuya koymuşlardı bile. Hemen ardından hepsi teker teker imitasyonlarını gerçekleştirdiler.

Daha sonra Alexis kendini birdenbire bir çölün ortasında buldu. Neyseki çöl ortamı onun gücünü engelleyecek bir ortam değildi. Alexis daha önce konuşmadığı ama adını duyduğu bir sınıf arkadaşıyla karşı karşıyaydı. Kısa bir süre nerde olduklarını anlamaya çalıştıktan sonra karşınındaki kız ilk hamlesini yaptı. Çölün kızgın kumlarının altından dev bir solucana benzer bir şey çıkmıştı. Solucan tipi şeyle beraber rakibide onla yükseliyordu. Solucan yükselirken etrafa saçılan kumlar her ne kadar Alexis için dezavantaj gibi gözüksene aslında öyle değildi. İsterse arada kalın bir duvar olsun bu Alexisin gücünü etkilemiyordu. Alexis gücü hakkında en ufak bir fikri olmadığı bir kızla savalacaktı. Kızın altındaki solucan Alexise saldırmaya başlamıştı. Alexis solucan gelmeden gücünü kullanabilecek bir şey bulmalıydı. Ama ne? solucan Alexise çok yaklaşmıştı. Alexis solucanın geldiğinde ona ne tür bir zarar vereceğini bilmiyordu. Bunun için ilk olarak onu bulmalıydı.

Bir süre düşündü ardından önce solucana benzer yaratığın aklına girmeye karar verdi. Aslında kızın aklına girmek çok daha mantıklıydı fakat şimdilik diğer sihirbazların aklına girmek istemiyordu. Bunun için yaratığın aklına girmeye karar vermişti. Ne yapacağını bulmuştu şimdi ise bunu uygulamaya geçirmeliydi. İlk olarak yaratığın kafasının olduğu bölüme konsantre oldu. Kısa bir uğraştan sonra yaratığın beydindeki komut merkezine girmeyi başarmıştı. Şimdi yaratığı durdurmak için komutun verildiği odacığı bulmalıydı. Çok kısa bir zamanı vardı...

Ofelya-Alexis
Gelen zarlar
Ofelya-20
Alexis-12
İkinizde güçlerinizi kullanmayı başarıyorsunuz ama birinizin gücü daha üstün geliyor.

Ofelya
Ruh-10
Savunma-10

Alexis
Ruh-4
Savunma-4

David Collins demiş ki:: Ofelya-Alexis
Gelen zarlar
Ofelya-20
Alexis-12
İkinizde güçlerinizi kullanmayı başarıyorsunuz ama birinizin gücü daha üstün geliyor.

Ofelya
Ruh-10
Savunma-10

Alexis
Ruh-4
Savunma-4

» III.İmitasyon Dersi
» I. İmitasyon Dersi
» I.İmitasyon Dersi
» I. Simya Dersi
» I.Psikoloji Dersi