I.Psikoloji Dersi

Girecekleri derslerden biri de psikolojiydi. Kendisinin bu tür bir derse ihtiyacı yoktu. Onun hiçbir sorunu yoktu; ama Nathan ile tanıştıklarından beri hep stres altındaydı. Sürekli olarak Nathan Daphne’yi azarlıyordu küçük bir çocukmuş gibi. Bu yüzden Daphne de artık aralarında bir mesafenin olmasının en iyisi olacağını düşünüyordu. Nathan’ın davranışlarına karşılık Daphne de ona soğuk davranmaya başlamıştı. Ne zamana kadar böyle davranacağını da bilemiyordu gerçi. Kendi tabiatına uygun değildi bu tür davranışlar ve çok uzun bir zaman boyunca da böyle davranamayacağını biliyordu Nathan’a karşı. Nathan’ı daha yakından tanımak ve onunla iyi bir ekip olmak istiyordu; ama Nathan buna bir türlü izin vermiyordu. Onun bu davranışlarına çok üzülüyordu Daphne ve bu inadını kırmak istiyordu. Onun sorunlarını dinlemek ve sorunlarına karşılık çözümler üretmek istiyordu. O her ne kadar böyle istese de Nathan istemedikçe böyle bir şeyin olmayacağını biliyordu. Nathan ile okulda buluşmuşlardı ve her ikisinin de gireceği ders olan psikoloji dersinin sınıfına doğru yürüyorlardı. Sınıfa vardıklarında boş bir sıraya geçerek yan yana oturmuşlardı. Konuşma sırası Daphne’ye geldiğinde: “Benim adım Daphne Warner. Özel gücüm şekil değiştirebilme. Birisinin şekline girdiğim zaman bedenim yoruluyor. Ama alıştım artık buna.”

İlk defa akademiye gidiyordu şehre taşındığından beri. Bu kısacık bir zamanda ne kadar çok olay yaşamıştı ve de şok geçirmişti. Sayısını hatırlamıyordu. Hep de kızlarla karşılaşıyordu ve onlarla garip bir şekilde tanışıyordu. Hiçbir erkekle ayak üstü de olsa konuşmamıştı. Erkek erkeğe takılmak kavramını neredeyse unutacaktı. Kızlara karşı soğuk olmasına karşılık hep kızlarla karşılaşıyordu işte. Şimdi de kendi sihirbazıyla psikoloji denen bir derse girecekti. Kendisinin hiçbir akıl sorunu yoktu ki! Ne diye böyle bir derse gerek kalıyordu? Nathan’a dokunmadıkları sürece hiç kimseye bir zararı olmazdı. Ama insanlar bunu bir türlü anlayamıyorlardı işte. Hep inatçı davranarak Nathan’a daha da yaklaşıyorlardı. Oysaki Nathan bunların hiçbirini istemiyordu. O, sadece huzur hissediyordu ve de rahatlık. Ama peri olduğu için ve Daphne gibi bir sihirbazı olduğu için bu iki kavrama maalesef çok uzak kalıyordu Nathan. Bunları düşündükçe sinirleri geriliyordu hep. Bu yüzden de kafasını olabildiğince ailesine odaklanmaya vermeye çalışıyordu. Artık ne kadar başarılı olabiliyorsa… Daphne ile okulda buluşup psikoloji sınıfına doğru yürüdükleri zaman boyunca hiç konuşmadılar. Nathan, Daphne’nin içinde bir ikilemin olduğunu hissediyordu; ama bunun ne olduğunu bir türlü çözememişti Daha fazla buna kafa yoramadan kendilerini psikoloji sınıfının kapısında buldular. İçeri geçip bir sıraya yerleşerek yan yana oturdular. Nathan biraz bu duruma karşı gerilse de elinden bir şey gelemezdi. Bütün sihirbaz ve periler olabildiğince birbirlerine yakın duruyorlardı. Daphne’yi dinledikten sonra sıra Nathan’a geldiğinde: “Adım Nathan. Soyadımı bilmenize gerek yok. Ben bir ateş perisiyim ve görevim de baş belası sihirbazımı belalardan uzak tutmak; ama maalesef o hiçbir şekilde beni dinlemiyor.” Bunu söylediğine memnundu, hatta gözlerinin içi gülüyordu. İçinden büyük bir yük kalkmış gibi hissediyordu. Daphne’ye göz ucuyla baktığında gülümsemesi daha da büyüdü.