Beklenmedik Karşılaşma

Gecenin acısı daha yeni yeni çıkıyordu Annabel'den. O kadar içkinin getirdiği baş ağrısı dayanılacak gibi değildi. Bünyesi aslında alışıktı sarhoş olmaya; fakat bu seferkinde daha çok ve ağır bir içkiyi tercih etmişti. Sarhoş olmayı istemişti kalbindeki acıdan kurtulmak için. Yalnızlık son zamanlarda kendini iyice hissettirmeye başlamıştı. Arkadaşı olmaması, dertlerini anlatabileceği bir sırdaşının olmaması Annabel'e dokunmaya başlamıştı. Önceleri hiçbir şeyi umursamayan kızın yerinde yeller esiyordu. Neden yalnızlığın ona dokunmaya başladığını anlayamıyordu. Arkadaşının olmaması ya da umursadığın birilerinin olmaması seni zayıf göstermez, kaybedeek bir şeyin olmaz anlayışına ne olmuştu? Artık düşünceler değişiyor muydu? Peki sonrasında ne olacaktı? Yani arkadaş edinince... En fazla sorunlarını anlatabilirdi, sonra gece yatıları, hep birlikte vakit geçirmeler... Her şey böyle mi devam edecekti? Çok anlamsızdı bütün bunlar. Annabel'e çok sıkıcı geliyordu. Tehlikeyi seven bir kıza göre sıradan bir şeylerin peşinden koşmak çok saçma geliyordu Annabel'e. İşin içinde tehlikeli ya da heyecan verici şeyler yoksa o işe olan bütün hevesini kaybederdi Annabel.

Uyanır uyanmaz aldığı duşun ardından karnının acıktığını iyiden iyiye hissetmişti. Dün gece de pek bir şeyler yediği söylenemezdi. Bu yüzden aç olan karnını doyurmak üzere buzdolabını açtığında yiyecek hiçbir şeyin olmadığını gördü. Bundan dolayı yaşadığı kısa süreli hayal kırıklığı yüzünden dudaklarını büzdü ve odasına gidip gardrobunu açarak herhangi bir cafede bir şeyler atıtırmaya karar vermişti. Mini bir etek ve askılı bir bluz giyerek saçlarını omuzlarına bıraktı. Çantasını da alarak evden çıktığında kısa bir yürüyüşün ardından gözüne kestirdiği ilk cafeye girerek boş bulduğu masalardan birine yerleşti. Siparişini verip güzel bir yemekle midesine bayram ettirdikten sonra makyajjını tazelemek üzere lavaboya gitmek için ayağa kalktı. Fakat önüne bakmadığı kısa bir an için önündeki kişiyi göremediğinden dolayı o kişiye çarpmıştı. Çarptığı kişiyi görebilmek için başını kaldırdığında yüzüne bir gülümsemenin yerleştiğini fark etmemişti ve sadece o kişiye "Özür dilerim!" diyebilmişti.

Geçmiş, bugün ve gelecek... İlerde Annabel için neler olacaktı ya da ne gibi maceralara atılacaktı bilinmezdi; ama bildiği bir şey varsa o da bu maceralara yalnız atılmak istemediğiydi. Dediği gibi son zamanlarda yalnızlıktan iyice sıkılmıştı. Dünya ona karşı geliyor gibi içinde sıkıntı vardı. u sıkıntının neyden kaynaklandığını bilmiyordu. Yalnız yere göğe sığamayacak gibi hissediyordu. Belki de bir erkekle geçireceği keyifli dakikaların ardından bu sııntısını unutabilirdi. Hatta dün gece de bara gitme sebebi buydu. Fakat sarhoş olmak ona daha iyi gelmişti. Bugün de baş ağrısı kaçınılmaz olmuştu tabiki de. Ayrıca karnı da acıkmıştı. Gittiği cafede karnını doyurduktan sonra da makyajını tazelemek üzere lavaboya gideceği sırada birisine çarpmıştı. Böyle sakarlıklar yapacak biri değildi. Ama o anda başka birisine dikkat kesildiğinden dolayı önündeki kişiyi görememişti. Çarptığı kişiye odaklandığında belki bir tesadüf olabilirdi; fakat yine de bir erkekle karşı karşıyaydı. Baş ağrısını geçirebilecek biri olabilirdi bu genç adam. Yüzüne yerleştirdiği gülümsemeyle kuru bir özür dilemişti genç adama.

Genç adam tarafından tutulduğunda içini garip bir duygu dalgası kaplamıştı. Onu sabit tutması güzel bir şeydi. Yine de adamın ellerinden kurtularak söylediği sözlere karşılık olarak "Tekrar özür dilerim size çarptığım için. Ama gördüğüm kadarıyla o kadar da belalı bir tipe benzemiyorsunuz. Gerçi belalı olsanız bile dikkatimi çekeceğinden eminim. Çünkü tehlikeleri seven bir kızımdır ve... Bu belalı tiple tanışmak isterim. Tabi sizi için de bir sakıncası yoksa." demişti. Can sıkıntısı ve baş ağrısını giderecek tek bir şey vardı şimdiki zaman için. Onun da ne olduğunu gayet iyi biliyordu Annabel. İçindeki arzu ateşi de yanmaya başlamıştı bile. Geceyi bekleyemeyeceğini biliyordu. Şimdi ve şu dakikada buradan bu genç adamla çıkıp işini halletmek istiyor ve sorunlarına kısa süreliğine de olsa bir çözüm getirmek istiyordu. Yüzüne yaydığı gülümseme hala devamlılığını sürdürürken genç adamın vereceği cevabı merakla beklemeye başladı.

Genç adamdan özür dilerken onu bir yandan da süzmüştü. Tam da gözünün zevkine uygun cinsten biriydi; ama bunu dile getirmeye niyeti yoktu. İçindeki arzu ateşi bir an önce buradan gitmelerini söylemesine rağmen çocuğun korkup kaçmasını da istemiyordu. Daha doğrusu kendisini kötü bir kız gibi görmesini istemiyordu. Acaba ailesi Annabel'i bu halde görse ne derlerdi ya da bir arkadaş grubu olsaydı? Büyük ihtimalle Annabel'i dize getirmek için ellerinden geleni yaparlardı. Fakat bir gerçek vardı ki Annabel bu hayatta kimsesizdi. Ailesi uzun zaman önce Annabel'i terk etmişlerdi. Onları hiç tanıyamamıştı Annabel. Bundan dolayı üzüntü duymuştu çocukluğunun bir döneminde. Hatta çok ağlamıştı; ama büyüdükçe kalbi katılaştı ve kimseye güvenmemesi, kimseyle duygusal bağ kurmaması hakkında ona büyük bir hayat dersi vermişti. Bunu öğrenmesi uzun zaman almasına rağmen geçmişini düşündükçe iyiki de o kötü zamanları geçirmişim diyordu. Kötü zamanlar onun için bir süreliğine geride kalmıştı.

Bu karşısındaki yakışıklıdan da özür dilemişti ve sorunlarının çözümü karşısına çıkmıştı. Özür dilerken dahi ona gülümsemeyi ihmal etmemişti. Çocuğun belalı biri olabileceğini öğrendiğinde korkmadan sözlerine karşılık olarak bu tipleri sevdiğini söylemişti. Belki bu yaptığı saçma bir davranış olabilirdi; ama ilgisini çeken şeylerden biri de tehlikeli tipler olurdu. Onların yaşattığı haz bambaşka bir deneyim olurdu Annabel için. Çocuğun teklifine karşılık da bir şey demeden onunla birlikte bir masaya geçtiler. Aslında buradan farklı bir ortamda eğlencelerine devam etseler ne iyi olurdu. İçecek bir şeyler sipariş verildikten ve içecekleri geldikten sonra içeceğinden bir yudum aldı ve çocuğun kulağına eğilerek fısıltıyla "Bana bir şeyler içmeyi teklif etmen güzel ama eğlencemize başka bir yerlerde devam etsek senin için nasıl olur? Hatta seni bekleyen şey konusunda ufak bir ipucu da verebilirim." dedi. Bu sefer çocuğun dudaklarına gözü takılarak aralarında bir nefeslik boşluk bıraktı. Gözlerini kahverengi gözlere sabitleyerek aniden çocuğun dudaklarına tutkulu bir öpücük bıraktı. Bir süre genç adamın dudaklarının tadını almanın zevkini yaşadı ve ona tekrar gülümseyerek hem cevabını beklemeye başladı hem de içeceğinden bir yudum daha aldı.

Bu genç adamla harika vakit geçirmek için yanıp tutuşuyordu. Yanan ve arzu dolu bedenini genç adama yaklaştırdı. Onun gözlerine bakarken kuruyan dudaklarını ıslatmak içinsiparişle gelen içeceğinden bir yudum aldı ve ıslanan dudaklarını yaladı. Bu sefer adını bile bilmediğin fark ettiği çocuğun kulağına doğru eğildi ve sadece onun duyacağı bir sesle buradan çıkıp eğlencelerine başka bir yerde devam etmelerini söyledi. Hatta ipucu vermek adına da çocuun dudaklarına tutkulu bir öpücük bırakmıştı. Aslında küçük bir öpücük verecektİ; ama kendisine engel olamadığından biraz daha ileriye gitmişti. Hatta vücudunda ufak bir keşfe de çıkabilirdi; fakat bunun ne sırası ne de yeriydi. Bu öpücükle dudakları tekrar kurumuştu. Bu nedenle içeceğine sarıldı yeniden ve büyük bir yudum aldı. İçeceğinden dikkatini ayırıp da çocuğa baktığında yüzüne ukalaca bir sırıtış yerleştirmişti.

Hiç beklemediği bir anda çocuğun dudaklarına kapanmasıyla öpücüğe karşılık verdi. Bu da çocukla birlikte bu öpücüğün devamını getireceklerinin bir kanıtıydı; fakat genç adam beklenenin tam aksini yaparak ona bir hoşçakal demişti ve daha hiçbir şey söylemeden çekip gitmişti. Buna oldukça bozulmuştu Annabel. O kadar öpüştükten sonra gitmek de neyin nesiydi? Böyle bir şeyi neden yapmıştı? Bir sonraki sefere devamını getirebileklerini söylemişti çocuk; ama Annabel için bu, söz konusu bile değildi. Bir işi yarım bırakmak Annabel'in işi olamazdı; ama bu durum biraz sinirlerini hatta oldukça sinirlerini bozmuştu ve bir sonraki seferin bu çocukla olmayacağını biliyordu. Fakat yine de harika bir tadının var olduğunu inkar edemezdi. Böyle tiplerle pek sık karşılaştığı söylenemezdi. Erkeklerin her seferinde bardan ayrılmadan önce tadına bir bakardı bir de tiplerine. Mecbur kaldığı durumlarda yakışıklı olmayanlarla ilgilenirdi. Bu da nadirdi tabiki. İçeceğini bitirir bitirmez kararan havayla birlikte yorgunluğunu üzerinden atmak için bara dopru giden yolda ilerlemeye başladı ve gecenin karanlığına karıştı.