Karşılaşma

Sıkıcı bir ders günü daha başlamıştı Thomas için...Dersleri sevmiyordu ama ailesinden kalan mirası akıllıca kullanmak ve şirketleri yönetmek için bu derslere girip bu okulu bitirmek zorundaydı. Yatağından istemeyerekte olsa kalkarak banyoya girdi. Kendine gelebilmek için yüzüne bolca su çarptıktan sonra giysi dolabına yöneldi.Bugün ne giysem diye dolabına kısa süre göz gezdirdikten sonra siyah bir gömlek ve siyah bir kot pantalon giymeye karar verdi.üzerini değiştirdikten sonra cep telefonunu da yanına alarak salona indi.Kitaplarını aldı.Tam çıkmak üzereydi ki kapıda amcasıyla karşılaştı.Amcasını görmesiyle gözlerini yere devirmesi bir oldu.Muhtemelen ona yine sorumsuzca davrandığını ve ailesinden kalan mirasın ve şirketlerin o tam olarak büyüyüp sorumluluk sahibi olana kadar kendisinin yönetmesinin daha doğru olacağını söyleyecek ve ondan mantıklı davranarak vekalet vermesini isteyecekti.Çok geçmeden amcası tahmin ettiği gibi miras meselesi hakkında konuşmaya başlamıştı. Thomas amcasının konuşmalarını dinliyormuş gibi görünse de aslında öyle değildi. Aklı okulda kalmıştı. Tamam kabul ediyordu. Dersleri sevmiyordu ama bu okulu sevmediği anlamına gelmiyordu. Amcasının zırvalıklarını daha fazla katlanamayarak ''üzgünüm amca ama okula yetişmem gerek ayrıca seninle bu konuyu daha öncede konuştuk. Fikrim değişmedi. Düşündüğün kadar sorumsuz biri değilim kendi başıma idare edebilirim. Ve son olarak yardım önerin için teşekkür ederim ama hayır yardımına ihtiyacım yok idare edebilirim ben şimdi izninle yetişmem gereken bir okul var.''dedi. Yardımcısı angela'ya dönerek''Angela amcam gidiyor lüften ona kapıya kadar eşlik et bu arada ben çıkıyorum okula yetişmem gerek sonra görüşürüz.'' diyerek evden çıktı. Arabasına binip evden ayrılmadan önce son bir kez gitmekte olan amcasına bakarak alaycı bir şekilde gülümsedikten sonra arabasına binip okula gitti. Evden geç çıkmış olmasına rağmen arabayı hızlı kullandığından olsa gerek okula zamanında yetişmişti. Doğruca okula girip sınıfına gitti. Ama sınıfta kimse yoktu. Saatini kontrol etti derse geç kalmamıştı. Kesinlikle tam zamanında sınıfa gelmişti. Anlaşılan ders boştu yani nerden baksa en azından 1saat kendinindi. Arkadaşlarına yapacak işlerinin olduğunu söyleyerek yanlarından ayrıldı. Okulun içinde kısa süre ne yapacağını bilmeden turladıktan sonra göl kenarına gitmeye karar verdi. Göl kenarında uzun bir yürüyüşün ardından gözüne ilk kestirdiği yere oturmaya karar verdi. Etrafa kısa bir göz gezdirdikten gözüne çarpan ilk ağacın yanına gitti. Ağacın altında biri daha vardı. Daha önce hiç karşılaşmadığı bir kızdı. Okuduğu kitaba gömülmüştü resmen… Kıza uzaktan kısa bir süre baktıktan sonra omuzlarını silkerek kızın yanına gitti ve ''Merhaba oturmamda bir sakınca varmı ?'' diye sordu. Aslında normalde bunu yapmazdı ama bugün pek birileriyle uğraşmak istemiyordu.

Thomas kızın tepkisi karşısında kısa süre sessiz kaldı. Kitaptan kafasını kaldırma gereği bile duymamıştı. Okuduğu kitabın deyim yerindeyse içine düşecekti neredeyse… Ne deniyordu böylelerine derskolik mi? hayır kitapkolik evet sanırım doğru kelime buydu. Şuan okul yansa en son haberi olacak olan kişi bu kız olurdu herhalde... Omuzlarını silkerek kızın yanına oturdu. Okul yansa demişken aslında fena fikir değildi. Bunu yapabilirdi. Hem gidebilecekleri bir okul olmazsa sıkıcı derslerde olmazdı. Uzun süre derslere ara verilirdi ve bu da Thomas için harika bir tatil olurdu. Gerçi sanırım istediğine yine kavuşamazdı çünkü sevgili okul müdürleri ve öğrencilerine düşkün hocaları onlar sırf derslerinden kalmasınlar diye onları okul yeniden eğitim verecek duruma gelene kadar geçici süreliğine onları farklı okullara dağıtırlardı. Ve buda Thomas’ın okulu yakmaması için oldukça geçerli bir sebepti. Hem sevgili amcasını hayal kırıklığına uğratamazdı. Derin bir nefes aldı ve gözlerini yanındaki kıza dikti. Hala kitaptan kafasını kaldırmamıştı. Böyle insanlara aslında hayrandı. Nasıl oluyor da hiç sıkılmadan sürekli ellerinde kitapla dolaşıyorlardı merak ediyordu. Thomas da kitap okumayı severdi ama asla bir kitabı yarım saatten fazla okuduğunu hatırlamıyordu. Ne okuduğunu merak etmişti doğrusu gerçi kitap okumasını bölüp bölmemekte kararsızdı.Merakına yenik düşerek ''Merak ettim ne okuyorsun? Kitaba o kadar dalıyorsun ki okul yansa herhalde en son senin haberin olur. Bu arada adım Thomas seni okulda hiç görmedim yeni mi geldin?''diye sordu. Kızın onu duyduğundan emin değildi gerçi göl kenarındaydı ama kafa dinlemek yerine kitaplara gömülmüştü.

Thomas gözlerini yanındaki kızdan ayırmıyordu. Nedense dikkatini çekmişti bu kız… Onda diğerlerinde olmayan bir şey vardı tanımlayamadığı bir şey. Kızı dikkatle inceledi. Diğer kızların aksine uzun bir elbise giymişti. İstem dışı bir şekilde kendini gülümserken buldu. Kızın uzun elbisesini abartı bulduğundan falan değildi bu aksine elbisesi güzeldi ve üzerinde de oldukça güzel duruyordu. Yüzündeki anlamsız gülümsemeyi anında yok etti onu yanlış anlamasını istemiyordu. Kız thomas’ın soruları üzerine kitap okumayı bırakmıştı. Bu iyiydi. En azından bazı kitapkolikler gibi hayal dünyasında ya da kitabın içinde uzun süre kalmıyordu. Birileri onlara bir şeyler söylediği halde kitap okurken bunların hiçbirini duymayan kitapkolikler tanımıştı ki bu çok sinir bozucuydu. Neyse ki bu kız onlardan biri değildi. Sonunda kızın yüzünü tam olarak görebilmişti. Oldukça güzel bir kızdı. Kitap okurken yüzünü tam olarak göremediği için fark edememişti büyüleyici güzelliğini… Bekle neler oluyordu? Thomas az önce onu büyüleyici bulduğunu mu söylemişti? Nedenini bilmediği bir sebeple kendini tuhaf hissediyordu. Kızın gözlerine bakarken dalıp gitmişti bir an için… Fakat bu kısa sürmüştü. Kızın konuşmaya başlamasıyla kendine gelerek tüm dikkatini kıza verdi.

Kızın macera romanı okuduğunu öğrenince kısa süre sessiz kaldı. Dışarıdan bakılınca tam bir barbie’ydi. Ve genelde o tür kızlar aşk romanları okurdu oysa bu macera romanı okuyordu. Bu pek alışıldık bir şey değildi. Gerçi cevap verirken takındığı tavır pek kibar sayılmazdı ama bu yine de dışarıdan bakılınca barbie gibi göründüğü gerçeğini değiştirmiyordu pek. Kıza gülümseyerek ''Hım demek macera okuyorsun evet bende o tür romanları severim gerçi ben senin dram ya da aşk romanı falan okuduğunu sanmıştım şaşırdım doğrusu '' dedi gözlerini kızın gözlerine dikerek. Ortalık bir süreliğine de olsa sessizliğe bürünmüştü. Kız kendini tanıttıktan sonra kıza elini uzatarak ''Tanıştığımıza memnun oldum katniss ve okulumuza hoş geldin.'' Dedi. Katniss kendini tanıtırken ilk sorusuna cevap verirken takındığı tavrın tam tersi bir tavır takınarak oldukça nazik konuşmuştu. Thomas buna sadece gülümseyerek yanıt vermişti. Gözlerini kıza dikerek ''Aslında bende kitap okumayı severim ama ben senin gibi değilim yani bir kitabı asla yarım saatten fazla okuyabildiğimi hatırlamıyorum. Bu arada akademiye alışabildin mi peki?'' diye sordu.

Tiffany derslerin bitimiyle derin bir nefes aldı. Sonunda koşuşturmaya ara verebilmişti. O dersten diğer derse sürekli bir koşuşturmaca içinde olmak tiffany'i oldukça yormuştu. Eve gidebilirdi fakat canı eve gitmek istemiyordu. Hava güzeldi ve okulda da gayet güzel dinlenip eğlenebilirdi. Bir süre okulun bahçesinde dolaştıktan sonra acıktığını hissetti. Sanırım önce okulun cafesine uğrasa iyi olacaktı. Hem yemek yerken dinlenebilirdi de. Yemekten sonrasını da okulda gönlünce eğlenerek değerlendirebilirdi. Doğruca okulun cafesine yöneldi. Bugün oldukça güzel bir gündü. Tiffany bu gün her zamankinden daha erken uyanmış ve okula tam zamanında gelmişti. Üstelik bugün hiç sakarlık yapmamıştı. Bu harikaydı. Sanırım artık yavaş yavaş normale dönüyordu buda oldukça güzel bir gelişmeydi. Biliyordu o asla tam olarak normal bir kız olamayacaktı çünkü o bir cadıydı ama en azından sakar ve sürekli geç kalan biri olmamak güzeldi. Bunun kalıcı olmasını umuyordu. Cadı olmasına rağmen oldukça normal bir hayatı vardı. Hatta normal insanlardan farksız bir hayat demek daha doğru olurdu. Ailesini cadı oldukları için kaybetmişti ve o günden sonra ise teyzesi tarafından neredeyse her gün gücünü kullanmaması için tembihlenmişti. Tiffany baştan bunda zorlansa da sonradan güçlerini kullanmamayı öğrenmişti. Bir müddet sonra tamamen normal insanlar gibi yaşamaya başlamıştı.


Artık onlardan farkı yoktu. Güçlerini kullanmadığı sürece ki cadı avcıları yüzünden güçlerini kullanması yasaktı ve tiffany bu yasağı delmeye hiç kalkışmamıştı ve kalkışmaya da hiç niyeti yoktu. Normal yaşamakta oldukça eğlenceliydi. Hem büyü yapmadığı için oldukça güvenliydi de. Tiffany cafedeki birkaç arkadaşına selam verdikten sonra kendine bir tost alıp boş bulduğu bir masaya geçti. Arkadaşlarının yanına oturup onlarla sohbet edebilirdi ama yemeğini biran önce bitirip gününün geri kalanını olabildiğince değerlendirmek istiyordu. Hızlı bir şekilde yemeğini yedikten sonra kendine bir milkshake alarak göle yöneldi ordada yiyebilirdi tabi ama gölün eşsiz güzelliğini izlemek için sabırsızlanıyordu. Eşyalarını da alarak koşar adımlarla göle yöneldi. Hava oldukça sıcaktı. Kendine oturmak için gölgelik bir yer aradı. Çok geçmeden bir söğüt ağacı gözüne çarptı. Bu sıcakta oturmak için ideal bir yerdi. Koşarak ağacın altına gitti fakat durma hızını hesaba katmadığı için ağacın altına geldiğinde düşmüştü. Gerçi düşüşü oldukça yavaş olmuştu. Gözlerini açıp düştüğü yere baktığında bir kızın üzerinde olduğunu gördü. Milkshake'ide yanındaki çocuğun üzerine dökmüştü. ''Ah harika '' dedi içinden. Tamda sakarlıktan kurtulmaya başladığını düşündüğü sırada günün ilk sakarlığını yapmıştı yine ''Şey ben Özür dilerim''diyebildi sadece bir an kızın üzerinde olduğunu unutarak.

Thomas kızın ilk tepkisine ister istemez gülümsemişti. Kız thomasın ona barbie muamelesi yapmasından hoşlanmamıştı fakat elinde değildi. Öyle görünüyordu ve genel olarak ara sıra konuşması bozulsa da nezaketinden ödün vermiyordu durum böyleyken Thomas başka ne düşünebilirdi ki… Sesini kontrol altında tutmaya çalışarak ''Haklısın aslında ama macera romanları daha eğlencelidir.'' Dedi. Uzun süre uğraştıktan sonra gülümsemesini zorda olsa bastırmayı başararak ''Ve hayal kırıklığına uğradığım söylenemez aksine düşüncelerimde yanılmış olmama sevindim diyebilirim'' dedi ses tonundaki tınıya engel olmaya çalışarak. Kızın sürekli değişip duran tavrı karşısında sadece gülümsemekle yetindi. Genellikle kızın bu halini çift kişilikli olmaya yorarlardı fakat Thomas kıza baktığında karşısında sadece kendi olmakla muhtemelen ailesinin istediği kişi olmak arasında kalan birinden başka bir şey görmüyordu. İnsanların olaylara bakış açısı gerçekten farklı olabiliyordu. Kızın durumunu az çok anlayabilirdi. Aile baskısı gerçekten bunaltıcıydı. Amcası da sürekli thomas’ı kendine benzetmeye çalışıyordu fakat onun amcasının kopyası olmak gibi bir amacı yoktu. O kendi olmayı seviyordu. Kızın elini sıkarken takındığı tavır karşısında tepkisiz kalmıştı. En doğrusunun bu olacağını düşünüyordu. Çünkü kız gene aynı şeyi yapmıştı başta sert tepki vermişti ve sonra yine nazik davranmıştı.

Katniss güzel bir adı vardı. Sadece adı değil kendisi de oldukça güzeldi. Yine de sağı solu pek belli olmuyor gibi gözüküyordu. Düşünceli bir şekilde ''Akademiye eminim kısa sürede tamamen alışırsın.'' Dedi. Daha sonra kitap okuması hakkında söylediği sözleri hatırlayarak ''Bu arada kitap konusunu bugün bir daha hiç açmayacağıma söz veriyorum'' dedi. Thomas düşüncelere dalmıştı bir an için… Büyük bir sessizlik sarmıştı etrafı. Gözünün önünde bulanık görüntüler belirmişti. Ne kadar uğraşırsa uğraşsın görüntüler bir türlü netleşmiyordu. Beyni sıcak hava yüzünden ona oyun mu oynuyordu yoksa hatırlamadığı geçmişinin silik anılarımıydı bunlar bilmiyordu. Havanın sıcaklığından olmalı diye düşündü. Gerçi bu düşük bir ihtimaldi ama bunu düşünmek rahatlatıyordu onu diğer türlü bir türlü görüntüleri net görememek canını sıkacaktı biliyordu. Tüm gün bu gördüğü şeyler meşgul edecekti kafasını ve Thomas bunun olmasını hiç istemiyordu. En azından bugün. Düşüncelerinden iki kızın çığlıklarıyla birlikte kurtulup kendine geldi. Neler oluyordu? Gözlerini katniss’e çevirdi. Katniss yerdeydi ve üzerinde de bir kız vardı. Bir süre tepkisiz kalıp olanları anlamaya çalıştı. Muhtemelen kız klasik sakarlardan biriydi ve yanlışlıkla katniss’in üzerine düşmüştü. Bunu nasıl becerdiğini merak etse de şimdilik önceliği katniss’ti. Kız özür diliyordu fakat hala katniss’in üzerindeydi. Ayağa kalkıp kızın katniss’in üzerinden kalmasına yardım etti. Kız tam bir yürüyen felaketti. Denecek başka söz yoktu. Katniss’in yerden doğrulmasına yardımcı olduktan sonra ''Sen iyi misin katniss?'' diye sordu endişeli bir ses tonuyla çünkü açıkçası pek iyi gözükmüyordu. Katniss’in cevabından sonra gömleğine bakarak ''Bir bu eksikti.'' Diyerek milkshake'e fazla bulaşmamaya çalışarak gömleğini çıkardı. Daha sonra kıza dönerek ''Milkshake için teşekkür ederim ama ben çilekli sevmem'' dedi. Teşekkür kısmını sinirle söylemişti söylediği cümlenin tam tersini ima eder bir edayla.

Sadece kızın üzerine düşmesi yetmiyormuş gibi birde çocuğun üzerine milkshake dökmüştü. Tam da normal biri olmaya başladığını düşünürken büyük bir hayal kırıklığı yaşıyordu. Bu hayal kırıklığı o kadar büyüktü ki üzerine düştüğü kızın hala üzerinde olduğunu unutturmuştu. Asla normal olmayı beceremeyecekti. Bu sakarlığından bir türlü kurtulamıyordu ne kadar uğraşırsa uğraşsın hep bir şeyler oluyordu. Buna artık ne diyebileceğini şaşırmıştı. Kötü şans demek artık hafif kalıyordu. Kesinlikle normal biri olmak için doğmamıştı. Deniyordu işte ama beceremiyordu. Derin bir iç çekti. Tiffany bu düşüncelerinden çocuğun ona yardım elini uzatmasıyla kurtularak çocuğa baktı. Üstüne milkshake dökmüştü ama o bundan çok ona yardım etmekle ilgileniyordu. Kızın bağırışıyla kızın hala üstünde olduğunu fark etti. Çocuğun yardım elini kabul ederek kızın üzerinden kalktı. Ya da belki de çocuk nazik davranmakla değil de arkadaşını kurtarmakla ilgileniyordu. Kız kabaydı fakat haksız değildi. Onun üzerinden kalkmadığı için sinirlenmekte haklıydı. Ama bu kadar kaba olmak zorunda değildi. Tiffany’nin yüzü kıpkırmızı olmuştu. Ne yapacağını, nasıl davranacağını bilmiyordu.

Kızın yüzüne bakamıyordu. Gözlerini yerden kaldırmayarak ''Ben gerçekten üzgünüm…'' dedi. Fakat bunu o kadar kısık sesle söylemişti ki mırıldanma olarak duyulmuştu. Bu arada etrafta yoğun bir güç hissetti. İki gücün aurasıda birbirinden farklıydı ama yoğundu. Yoksa onlar… Etrafa bakındı onlardan başka kimse yoktu evet kesinlikle onlar birer sihirbazdı. Cadılar böyle şeyleri hissedebiliyordu. Demek akademi de normal öğrencilerin yanı sıra sihirbazlar ve kendisi gibi cadılarda vardı. Kızın son sözleri beyninde ani bir yankılanma yarattı. Bu sefer sinirlenmişti. Üzgündü özür dilemişti daha e yapmasını bekliyordu ayrıca bu kadar kaba davranması gerekmezdi. Sakar olması onun suçu değildi. Sinirli ses tonuna hakim olmaya çalışarak ''Bak senden özür diledim bu kadar kaba olmana gerek yok tamam mı? Ayrıca sadece şoktaydım bu yüzden üzerinden kalkamadım. Üzgünüm daha ne dememi bekliyorsun? Sakar olmak hoşuma gitmiyor düzeltmeye çalışıyorum ama olmuyor. Sakarlık benim suçum değil. Ama kaba olmak kesinlikle senden kaynaklanan bir şey…'' dedi. Sonra üzerine milkshake söktüğü çocuğa bakarak ''Üzerini mahvettiğim için üzgünüm ve senin üzerine düştüğüm içinde ikinizden de özür dilerim.'' Dedi kıza bakarak ve'' En azından ben nezaketimden ödün vermiyorum.'' Diye devam etti ses tonundaki siniri bastırmaya çalışarak. Kızın yüzündeki şaşkınlık dikkat çekiciydi. Şuan daha farklı bir şeye konsantre olmuş gibiydi.

Katniss’in ilk sözlerinden sonra şaşkınlığını gizlemek için baya çabalaması gerekmişti. O eski nazik kızdan geriye hiçbir şey kalmamıştı. Oldukça kaba konuşuyordu. İnsanlar sinirlenince nazik davranmazlardı biliyordu ve onun sinirlenmesi için ortada iyi bir neden vardı fakat yine de bir anda ağzının bu kadar bozulabilmesine şaşırmıştı doğrusu. Az önce ne sinirlense de elinden geldiğince nazik bir tavır takınan kız şimdi bambaşka biri olmuştu. Kızla aynı yerde olmasalar kesinlikle katniss bu değil derdi. Gözleri yanındaki kıza kaydı. Anlaşılan oda katniss’ten böyle bir tepki beklemiyordu. Katniss’in aksine üzerinin milkshake olmasına çok fazla ses çıkarmamıştı. Gömleğini çıkardıktan sonra kıza sinirle baktı. Yeterince üzgün görünüyordu fakat şu anda bu thomasın umurunda değildi. Katniss’in teşekkür etmesi üzerine ''önemli değil'' diye mırıldandı. Kızın mırıldanması dikkatini çekmişti. Yanlış anlamadıysa üzgün olduğunu söylüyordu yine de tam olarak emin değildi. O kadar kısık bir sesle söylemişti ki Thomas kızın yanında olmasına rağmen zar zor duyabilmişti.

Elindeki milkshake’li gömleğini toparlayıp gördüğü en yakın çöp kutusuna attı. Artık işe yaramazdı. Tüm gün bu gömlekle dolaşamazdı ve onu tüm gün yanında taşımak istemiyordu. Okul dolabında fazladan tişörtü olduğu için şanslıydı. Gerçi muhtemelen profesörlerden yada okul yöneticilerinden birine yakalanırsa başı belaya girebilirdi ama bunun için harika bir açıklaması vardı. Okuldaki sakarlar sürüsü gömleği için gerekli olurdu herhalde. Kızın ona bakarak üzgünüm demesinden sonra ''Üzgün olmalısında zaten ve daha dikkatli olman gerek gerçekten gömleğim önemli değil.'' Dedi. Daha sonra gözlerini katnisse dikti hayran bakışlarına karşılık ona bakarak gülümseyerek ''iyi olmana sevindim'' dedi. Karşısındaki sakar kızın son sözlerinden sonra ortalığı büyük bir sessizlik hakim olmuştu. Fırtına öncesi sessizlikten farksızdı. Katniss'e bakarken dalıp gitti yine bir an için. Kalp ritminin bozulduğunu fark etti. Kalp atışları hızlanmıştı. Büyük bir duygu karmaşası yaşıyordu şu anda. Nedensiz bir şekilde mutluydu. Tiffany'e gömlek yüzünden sinirliydi. Ve katniss'e karşı tuhaf şeyler hissediyordu. Yüzünde anlamsız bir gülümseme belirmişti. Sinirliyken bile o kadar güzel ve tatlı görünüyordu ki. Dur bir dakika neler oluyordu? Neden birden böyle düşüncelere kapılmıştı. yoksa ondan hoşlanıyormuydu? Onu tam olarak tanımıyordu bile. Yine de kalp atışlarındaki bozukluk,gözlerini ondan ayıramaması, yüzündeki anlamsız gülümseyiş bunların tek bir açıklaması olabilirdi oda ondan hoşlanıyor olduğuydu.

Kızın sözleri bittikten sonra uzun bir sessizlik oluşmuştu. Onunla da ilgilenecekti tabi ama öncelik gömleğini mahvettiği çocuğundu.Tiffany çocuğun sözlerinden sonra gözlerini ona dikti. Gömleğini mahvetmesine rağmen bu konuda çok fazla bir tepki göstermemişti. Buna şaşırmıştı doğrusu. Böyle yakışıklı ve anlayışlı bir çocuğun böyle kaba bir kızın yanında ne işi var diye düşünmekten kendini alamadı. Gözlerini çocuğun gözlerinden ayırmadan tebessüm ederek ''Daha dikkatli olmaya çalışacağım söz veriyorum.'' dedi. Bir an için kızın yanlarında olduğunu unutarak en şirin haliyle ''Anlayışın için teşekkür ederim. Yani gömleğini mahvettim ve sen bu yüzden bana bağırmadın.'' Dedi. Kızı hatırlayarak ''Bazıları senin kadar anlayışlı olamıyor ne yazık diğmi?'' diye sordu. Gözlerini kıza dikti. Gerçekten ama gerçekten kaba biriydi. Ne yani onun hiç sakarlık yaptığı zamanlar olmamış mıydı? Her insan sakarlık yapabilirdi. Bu gayet normaldi. Kendisinden daha sakar insanlarla tanışmıştı. Hem o insan bile değildi. O bir cadıydı. Onun hayatı büyüydü. Normal insanların hayatından çok uzak bir hayatı vardı. Ama kendi hayatını bile yine insanların oluşturduğu cadı avcıları topluluğu yüzünden doğru düzgün yaşayamıyordu bu hiç adil değildi. Normal yaşamak bir cadı için ne kadar zordu tahmin bile edemezdi. Buna rağmen tiffany oldukça büyük çaba harcıyordu. Zorda olsa bir şekilde başarıyordu da. Az biraz sakar olması normal bir şeydi. Kız gittikçe sinirlerini bozuyordu.

Ne yani ona çarptı diye susup ezilip büzülüp hiçbir dediğine ses çıkarmamasını mı bekliyordu. Özür dilemişti diğmi? Hem de iki kere daha ne yapmasını bekliyordu. Ayaklarına kapanmasını falan mı eğer öyleyse daha çok beklerdi. Kızın pişkin tavrına daha fazla sinirlerine ve ses tonuna hakim olamayarak ''Kaba olmayan halin buysa kaba halini düşünemiyorum bile. Herhalde birilerinin saçına falan yapışırsın. Görüntün ve karakterin birbirinden ne kadar da zıt.'' Dedi.Sonra sinir edici bir şekilde gülümseyerek ''Senin gibi kaba ve kendini beyenmiş insanlar var diye eve tıkılıp kalamam üzgünüm. Ayrıca kabalık insanın elinde olan bir şeydir. Özrümü kabul ederek olayı büyütmeyebilirdin.'' Dedi ses tonuna hakim olmaya çalışarak. Bağırmamaya çalışıyordu. Sinirlerine hakim olmaya çalışarak ama nafileydi. Karşlarını çatarak ''İnsan kendi hareketleriyle karşısındakinin ona nasıl davranacağını belirler diyorsun ama özür dilediğim halde üzerime geliyorsun. Hem de senden iki kez gayet nazik bir şekilde özür diledikten sonra böyle büyük bir kabalıkla karşılaşmam dediğin cümleye pek uymuyor diğmi?'' Sinirden gülerek ''Ya olduğun gibi görün yada göründüğün gibi ol demişler. Fakat sen göründüğün gibi biri değilsin. Bu barbie görünüşlü kişinin bu kadar kaba, kendini beğenmiş ve sinir bozucu biri olabileceğini kim düşünebilirdi ki?'' dedi.

Katniss’in sinirli hali bile güzeldi. Gözlerini onun gözlerinden bir an olsun ayırmak istemiyordu. Kalbi delicesine çarpıyordu. Aralarında tarif edilmesi zor bir çekim gücü vardı. Onda diğerlerinde olmayan ne vardı? Neden ona karşı böyle şeyler hissediyordu? Katniss diğerlerinden farklı biriydi evet bunu biliyordu. Daha onu ilk gördüğü an anlamıştı bunu. Anlayamadığı şey Thomas’ın kendini katniss’e bu kadar çabuk nasıl kaptırabildiğiydi. Ondan başka hiçbir şey düşünemez olmuştu bir anda. Kızın gömleğini mahvetmiş olmasını bile umursamamıştı. Bu düşüncelerinden kurtulmaya çalıştı. Ama başaramadı. Bir türlü kendine ,beynine ve kalbine söz geçiremiyordu. Katniss’e çarpan kızın ikinci kez özür dilediğini duydu zar zor. Dikkati dağıldı bir an için gözlerini kıza dikti. Sinirlenmiş görünüyordu. Özür dilemesinin hemen ardından kullandığı sözcükle de bunu gayet açık bir şekilde bir şekilde belli etmişti zaten. Gözleri yine katniss’in gözlerine kilitlendi. Bir sevgilisi var mı acaba? Diye düşündü. Sevgilisinin olma ihtimali geldi aklına yüzündeki gülümseme bir an için silindi. Bu düşünce canını sıkmıştı thomas’ın… Thomas kendi içinde kendi düşüncelerinin arasında boğulurken katniss’in konuşmaya başlamasıyla kendine geldi. Tüm dikkatini katniss’in konuşmasına verdi. Böylelikle onu boğan düşüncelerden kurtulabilecekti ve bu da oldukça iyiydi. Katniss’in söyledikleri karşısında sessiz kaldı. Araya girebilirdi ama şuan için buna ihtiyaç yoktu.

Sadece tartışıyorlardı. Ya da katniss canının acısını kızdan fena halde çıkarmaya çalışıyordu da denilebilirdi. Gözlerini bir süre kıza dikti. Şimdilik tepkisiz görünüyordu. Ama bunun çok sürmeyeceğinden adı gibi emindi. Katniss’in yanına gelmesiyle gözlerini katniss’in gözlerine dikti. Kalp atışları hızlanmış yine ve çok iyi biliyordu ki şuan yüzünde anlamsız bir gülümseme vardı. Elinde değildi buna engel olamıyordu. Katniss’in sözlerinden sonra gülümseyerek ''Sorun değil okul dolabında fazladan bir tişörtüm vardı. Tabi profesörler yada müdür beni böyle görürse sorun olacaktır ama iyi bir açıklamam var.Senin de elbisen mahvoldu. Gerçi hala çok güzelsin ama tüm gün okulda bu halde dolaşmak isteyeceğini sanmıyorum. Umarım yedek kıyafetin vardır. '' dedi gömleğini mahveden kıza bakarak. Gözlerini katniss’in gözlerine dikti yine bir an dünyada ve etraflarında onlardan ikisinden başka kimse kalmamıştı. Bu garipti. Biliyordu yalnız değillerdi ama öyle hissediyordu. Tabi bu bayan yürüyen felaketin konuşmaya başlamasıyla son bulmuştu. Dikkatini kızın dinlediklerine vermeye çalıştı. Katniss karşısındayken bu oldukça zor olmuştu ama sonunda başarmıştı. Kızın söylediklerinden sonra ''Önemli değil dolabımda birçok gömleğim var. Gerçi gömleğimi mahvettiğin için sana hala kızgınım ama bu büyütülecek bir şey değil'' dedi. Şuan onunla uğraşmak istemiyordu. Kızın bazıları diye başlayan cümlesine karşılık ''Sence normal değilmi? Bazıları dediğin kişinin yani katnissîn üzerine düştün ve resmen kızı ezdin. İstemeyerekte olsa olan bu bence sinirlenmesi gayet normal''dedi.

Karşısındaki tanımadığı çocuk nedense ilgisini çekmişti. Belki kızla çocuk daha doğrusu öğrendiği kadarıyla thomas’la katniss sihirbaz olduğu için bu kadar ilgisini çekmişti. Acaba tiffany’nin bir cadı olduğunu bilseler ne yaparlardı. Katniss denilen şu gıcık kız hala onun karşısında bu kadar gıcık olabilir miydi? Gözlerini yere dikti. Thomas ve şu kız tiffany’le karşılaştıkları için şanslıydılar. Tiffany iyi bir cadıydı. Onlarla ve güçleriyle ilgilenmiyordu. Açıkçası cadılar, sihirbazlar, avcılar hiçbiri umurunda değildi. Onun istediği tek şey güçlerini korkmadan gerektiğinde kullanabildiği sıradan bir hayattı. Kabul ediyordu annesinden babasından ve teyzesinden dinlediği kadarıyla kötü hem de oldukça kötü cadılar vardı ve gerçekten ölmeyi hak ediyorlardı. Ama kötü olmayan cadılarda vardı. İnsanlara zarar vermeyen cadılar, tiffany gibi iyi cadılar tek amaçları güçlerini korkmadan ve insanlara zarar vermeden kullanarak normal hayatlarını yaşamak olan cadılar. Fakat avcılar sadece kötü olanların değil tüm cadıların ve büyücülerin peşindeydi. Onlar için cadıların ve büyücülerin iyi yada kötü olması bir şey ifade etmiyordu. İlgilendikleri ve onlar için önemli olan tek şey ister iyi olsunlar ister kötü tüm cadılar ve büyücüler ölmeliydi. Tabi onlara ihanet eden cadılar olmasaydı avcılar bu kadar sorun teşkil etmiyor olurlardı. Bunu biliyordu çünkü ailesini onlara ihanet eden cadı ve büyücü dostları yüzünden kaybetmişti. Bunu hatırlayınca gözlerini hüzün kapladı. İntikam çanlarının çalmaya başladığını duyabiliyordu. İçinde öfkeden başka hiçbir şey kalmamıştı bir anda. Onların intikamını almak istemesine rağmen kendini tehlikeye atmayacağına annesine söz vermişti gözlerini kapamadan önce bu yüzden kendini tutuyordu. Hem normal olacağına söz vermişti. Teyzesi ve tiffany’den başka kimse kalmamıştı aileden geriye. Teyzesi bu yüzden tiffany’nin üzerine oldukça fazla düşüyordu. Tiffany’yi kaybetmeye dayanamazdı bunu biliyordu hem aynı şey tiffany içinde geçerliydi. Yine kendi sorunlarında boğulup gitmişti. İçindeki öfkeden kurtulmaya çalışarak gözlerini karşısındaki kızla çocuğa dikti. Odaklanmalıydı. Sorunlarını ve duyduğu öfkeyi bir köşeye bırakıp onlara odaklanmalıydı. Kendi iç dünyasıyla savaşırken önemli bir şeyi atlamıştı. Hala şu gıcık kızla tartışma halinceydiler.

Aslında yeni yeni farkına varıyordu da bu tartışma gerçekten uzamıştı. Gereğinden fazla hem de fakat bunun tek nedeni karşısındaki kızdı. Çocuğun söylediklerinden sonra sessiz kaldı. Doğru söylüyordu sinirlenmekte haklıydı ama bu kadar büyütmesine de gerek yoktu. Belki büyütmesini de anlayabilirdi ama en azından bu kadar kaba olmamalıydı. Kabalığını kesinlikle anlayışla karşılayamazdı. Thomas denen çocuğa bakarak ''haklısın sinirlenmekte haklı biliyorum ve onu anlıyorum her şeyi hoş karşılayabilirim çünkü hatalıyım ama bu kadar kaba olmasına katlanamıyorum. Elimde değil.'' dedi. Kızın sözlerinden sonra ''Bak insanları dış görünüşüne göre yargılamak doğru değil haklısın ama tek bir hatasına bakarak yargılamakta doğru değil. Ayrıca zekamı sorgulamak sana düşmez. Herkesin kendine göre sorunları var birinin üzerine düşen ve olanların şaşkınlığını üzerinden atıp kendine gelmeye çalışan kişi sende olabilirdin ve karşılaştığın tepkiye verdiğin tepki benimkinden daha da büyük olabilirdi.'' Dedi. Kızın son sözlerinden sonra ''Biliyor musun özrümü kabul edip etmemen umurumda değil. Ve bu arada göstermelik de olsa birinin özrünü çok sonra kabul etme becerin varmış demek ne güzel. Her neyse bu konu yeterince uzadı. Bence de söylenecek her şey söylendi. Daha fazla uzatmanın bir anlamı yok.'' Dedi. Thomas’a bakıp yapmacık bir gülümsemeyle ''Her şeye rağmen size iyi günler dilerim'' dedi. Ve kızın daha fazla konuşmasına izin vermeyerek yanlarından ayrıldı. Onlardan yeterince uzaklaştıktan sonra durdu ve arkasına baktı onları hala görebiliyordu. Kendine engel olamayarak birkaç büyülü sözcük mırıldandı. Büyü yapmıştı. Biliyordu bu tehlikeliydi ama o kızın kesinlikle bir derse ihtiyacı vardı. Üstelik ölümcül ya da kalıcı olarak büyük hasarlar verecek bir büyü de yapmamıştı. Sadece basit bir sakarlık büyüsü yapmıştı. Kız tüm gün boyunca sakarlık yapıp duracaktı hepsi bu. Ölümcül olmayan sakarlıklar tabi. Düşmek, birine çarpmak, elindeki şeyleri düşürmek, birilerinin üstüne bir şeyler dökmek gibi böylece sakar insanları daha iyi anlayacaktı. Bu ona kesinlikle iyi bir ders olacaktı. Gülümsedi. Kızın çok geçmeden dengesini kaybetmesiyle gülümsemesi daha da arttı ''Bol şanssızlıklar'' diye mırıldandıktan sonra evine gitmek için yürümeye devam etti.

Thomas katniss’i inceledi bir süre. Sinirli görünüyordu. Gözleri öfke saçıyordu. Kız canını fazlasıyla sıkmıştı herhalde. Tartışmanın gereğinden fazla uzadığını düşünüyordu. Görünüşe göre daha da uzayacaktı. Başına büyük bir ağrının girmesiyle elini alnına götürmesi bir oldu. Bundan nefret ediyordu. Ne zaman geçmişini hatırlamaya çalışsa ya da o silik görüntüleri görse bir süre sonra büyük bir baş ağrısıyla karşılaşıyordu. Doktor bunların kendini geçmişini hatırlamaya çok zorladığı için olduğunu söylemişti. Doktorun mantıklı açıklamasına uymayan tek şey thomas’ın artık kendini geçmişini hatırlamaya zorlamamasına rağmen hala kendiliğinden gördüğü bulanık görüntülerin ardından baş ağrısı çekmesiydi. Silik görüntüleri görmek istemediği halde görüyordu bu onun elinde değildi o bulanık görüntüleri netleştirmeye ne kadar çok çalışırsa o kadar büyük bir baş ağrısıyla karşılaşıyordu. Katniss’e bakarken yüzünde oluşan gülümseme kaybolmuştu. Gözleri boş bakıyordu. Sinirli bir şekilde ''Lanet olsun'' diye mırıldandı. Geçmişi her zaman sorun oluyordu ve Thomas bundan gittikçe rahatsız olmaya başlamıştı. Kendini ne kadar zorlarsa zorlasın geçmişini bir türlü hatırlayamıyordu aynı zamanda yine kendini ne kadar zorlarsa zorlasın bulanık görüntülerden silik anılardan ve sülietlerden kurtulamıyordu. Sonuç hep aynıydı büyük bir baş ağrısı. Elini indirdi ve karşısındaki kızlara baktı. Hala tartışmakla meşguldüler. Başının ağrısından başka bir şeye odaklanmaya çalıştı. Dikkatini kızların atışmalarına verdi ama bu büyük bir baş ağrısı çektiği gerçeğini değiştirmeye yetmedi. Birkaç ağrı kesici işini görürdü tabi böyle giderse ilaç bağımlısı olacaktı. Karşısındaki sakar kız konuşmaya başlamıştı. Bunu görüyordu ama ne dediğini duyamıyordu. Dikkat dağınıklığı sorunuyla karşı karşıyaydı. Kendini kızın söylediklerini dinlemeye zorladı. Normalde dikkati kolay dağılmazdı baş ağrısı çekmediği zamanlarda tabi şimdi de bir türlü dikkatini konuşulanlara veremiyordu. Gözlerini birkaç saniyeliğini kapayarak konsantre olmaya çalıştı.

Gözlerini açtığında katniss bir şeyler söylüyordu. Katniss’in sesini duymayı başarmıştı sonunda. Kıyafetler üzerine söylediği şeye gülümsemeye çalıştı ama sadece silik bir gülümseme belirdi yüzünde. Sakar kızdan karşılık gecikmemişti. Bu tartışmaya daha ne kadar dayanabilirdi bilmiyordu. Kız artık sorun teşkil etmeye başlamıştı. Hala aynı konu gündemdeydi yani konuya dikkatini verememesi gayet normaldi. Thomas’ın bir konuya 15 dakikadan fazla odaklanabildiği hiç olmamıştı. Dikkati çabuk dağılan biriydi, sıkıcı konulara pek gelemiyordu, ciddi şeyler pek ona göre değildi zaten bu yüzden amcasıyla sürekli karşı karşıya kalıyordu. Katniss’in sesi dikkatini toplamasına her ne kadar yardımcı olsa da artık Thomas bu konuyla pek ilgilenmiyordu. İlgilendiği tek şey atışmanın ne zaman biteceğiydi. Katniss’in son sözlerinden sonra ''Bu konuyu kapatmanın zamanı geldi de geçiyor daha fazla uzatmanın bir anlamı yok.''dedi. Kız son sözlerini de söyledikten sonra çekip gitmişti. Sonunda katniss’le yalnız kalmışlardı. Thomas gülümsemeye çalışarak ''Ne kızdı ama bir an hiç gitmeyecek zannettim.'' Dedi. Katniss’in büyüleyici gözlerinin içinde kaybolmuştu. Kalbi atışları hızlanmıştı yine. Şuan tek düşündüğü kıza karşı hissettiği tuhaf duygulardı. İlk görüşte aşka inanmayan biri olarak ilk defa gördüğü kişiye bu tür duygular hissedebilmesi tarif edilemez bir şeydi. Katniss’e karşı olan hislerine o kadar odaklanmıştı ki başının ağrıdığını bir süreliğine de olsa unutmuştu. Çok geçmeden etrafın sessizliğe gömüldüğünü fark etti. Thomas’ın konuşacak konu bulamadığı hiç olmamıştı şuan dışında tabi. Resmen nutku tutulmuştu. Söyleyecek kelime bulamıyordu. Sonunda zor da olsa cümle kurmayı başararak ''İlginç bir gündü dimi? Tartışmanız hiç bitmeyecek gibiydi.'' Dedi.

Thomas onlardan uzaklaşmakta olan sakar kızın gidişini izledi. Kızın bir anlık duraksaması onu rahatsız etmişti. Beyni nedenini anlayamadığı bir şekilde tehlike ve tedbir sinyalleri veriyordu ama bu oldukça mantıksızdı. Neye karşı tedbir alacaktı her şey yolundaydı. Etrafta onlara tehlike oluşturacak hiçbir şeyde yoktu. Yine de bir şey onu rahatsız ediyordu nedenini bilmediği bir şey. Etrafa bir göz gezdirdi. Okuldaydılar ne gibi bir tehlike olabilirdi ki? Göl kenarında en fazla yüzme bilmediğin halde göle dalarsan boğulma tehlikesi geçirirdin onda da okuldaki diğer öğrenciler yardıma koşmakta gecikmezdi. Ondaki bu huzursuzluğun sebebi neydi? Neden rahatsızdı? Sakar kızdan sonunda kurtulmuşlardı. Hoşlandığı kızla baş başaydı peki sorun neydi? Bu sorular beyninin içinde dönüp dururken katniss’in sesiyle tüm dikkatini ona verdi. Gülümsemesi o kadar güzeldi ki… Bu güzel anı bozacak kimsenin olmaması da ayrıca güzeldi. Beyninde dönüp duran soruları bir kenara kaldırdı. Sandığından biraz fazla paranoyaktı büyük ihtimalle. Boşuna kafaya takıyordu her şeyi. İçindeki huzursuzluğun tek açıklaması buydu. En azından kendini buna inandırmaya çalışıyordu. Tabi becerebildiği söylenemezdi. Belli etmese de içindeki huzursuzluk ve kafasındaki sorular hala zihnini ve onu meşgul ediyordu. Tüm dikkatini katniss’in üzerinde yoğunlaştırmaya çalıştı. Anca bu şekilde kurtulabilirdi aklındaki sorulardan. Derin bir nefes aldı ve yüzüne bir gülümseme yerleştirdi. Tüm olanlara rağmen katniss’e bakınca gülümsemekte hiçte zorlanmıyordu. Bu olağan bir şey gibiydi. Katniss’e bakarken kendiliğinden yüzünde beliren gülümseme. Normalde Thomas bu gülümsemeyi bir arkadaşında görse yine aptal aşık gülümsemesini takındı bizimki diye dalga geçerdi. Ama şuan kendi deyimiyle aptal aşık gülümsemesine engel olamıyordu.

Katniss’in sözlerine karşılık gülümseyerek '' Evet neyse ki sen onun gitmesini sağlayacak kelimeleri söyledin ve böylece günümüzün geri kalanını kurtardın bunun için sana minnettarım'' dedi. Açık kahverengi saçları ela gözleriyle o kadar güzeldi ki gözlerini ondan alamıyordu. Katniss az önce oturdukları ağacın oraya gitmek için bir adım atmıştı ki denge kaybı yaşamıştı ama kısa sürede kendini toparlamıştı. Thomas bunun üzerine derin bir nefes aldı. Bir an için düşeceğini düşünerek onun için endişelenmişti. Onun için endişelenmişti… Bu kadar kısa sürede bir insana bu kadar değer verilebilir miydi? İnsanları önemsemeyen biri için bu oldukça imkansız gibi görünse de her şey ortadaydı. Katniss’in son sözleri üzerine tamam anlamıyla başını salladıktan sonra katniss’in ardından yürümeye başladı. Çok geçmeden katniss yine denge kaybı yaşamıştı. Thomas ani bir refleksle onu tutmaya çalıştı. Birkaç saniye içinde ikisi de yerdeydi. Thomas gözlerini araladı. Üzerinde olan katniss’i görünce zaten hızlı çarpan kalbi yerinden fırlayacakmış gibi atmaya başladı. Burun burunaydılar neredeyse öpüşeceklerdi. Gözlerini katniss’ten alamayarak ''iyi misin'' diye sordu. Kafasını çarptığı için canı acımış olsa da şuan bunu pekte önemsemiyordu. Dudakları birbirine neredeyse değecekti. Bunu yapmamalıydı biliyordu ama aralarındaki çekime karşı koyamıyordu. Katniss’ten bu yüzden tokat yiyebilirdi ama şuan bu umurunda bile değildi. Şuan istediği tek şey onu öpmekti. Çok geçmeden dudakları katniss’in dudaklarıyla buluştu ve Thomas katniss’i öpmeye başladı.

Thomas aralarında oluşan ani yakınlaşmaya karşı koyamamış sonunda da onu öpmüştü. O an için her şey durmuştu. Hiçbir şey düşünemiyordu. Kalbi delicesine çarpıyordu ve o anın tadını çıkarıyordu sadece… Onun dudaklarında dudaklarını hissetmek anlatılamaz derecede harika bir duyguydu. Bir süre yaşadığı duygu karmaşasının esiri olsa da daha sonra aklına onu öperken bir an olsun bile düşünmediği şeyler gelmeye başladı. Onu öpmüştü. Onu hiç tanımıyordu sadece bir kez karşılaşmışlardı doğru düzgün konuşmamışlardı bile ve Thomas onu öpmüştü. Katniss’in Thomas hakkında ne düşündüğü hakkında hiçbir fikri yoktu. Ya da bir sevgilisinin olup olmadığını bilmiyordu. Sadece kalbinin sesini dinlemişti. Katniss’in öpücüğüne karşılık vermesiyle tüm düşüncelerinden bir anda sıyrılmıştı. Şuan tek düşündüğü katniss’e aşık olduğuydu. Aşka inanan biri olmasına rağmen yine de ilk görüşte aşka inanmazdı bu yüzden oldukça tuhaf geliyordu katniss’e karşı hissettiği tüm bu duygular ama bundan başka bir açıklama da bulamıyordu hissettiklerini anlatmak için.

Katniss’i tutkulu bir şekilde öpmeye devam ederken aklındaki bu sorulardan da kurtulmaya çalışıyordu tabi başardığı söylenemezdi. Bu anın bitmesini hiç istemiyordu. Tüm gün hatta sonsuza kadar böyle kalabilirdi. Biliyordu her güzel şeyin bir sonu vardı ve öpüşmeleri de eninde sonunda bitecekti. Yine de bunu bilmesi hiçbir şeyi değiştirmiyordu. Sonunda dudakları katniss’in dudaklarından ayrılmıştı. Gözleri katniss’in gözlerine kilitlendi. Katniss’in o güzel dudaklarının arasından çok geçmeden kendi ismini duyduğunda gülümsedi. Kalbi delicesine çarpıyordu ve şuan ondan başka hiçbir şey düşünemiyordu. Elini katniss’in yanağına koyarak ''Ben sana aşık oldum. Biliyorum inanması güç ama durum bu. Sana sırılsıklam aşığım.'' Dedi. İlk görüşte aşka inanmayıp bununla dalga geçen birinin ağzından bunları duymak kesinlikle tuhaftı bunun olduğuna kendide inanamıyordu ama ilk kez gördüğü halde ona aşık olmuştu işte. Katniss’i öptükten sonra ''Senin güzel gözlerinde kaybolup gitmekten kendimi bir türlü alamıyorum. Bugün hiç bitmese keşke'' dedi.