Piknik Zamanı

Cadı Mesaj Sayısı : 1172 Kayıt tarihi : 30/07/14 Yaş : 31

Son görüşmelerinin üzerinden koca bir hafta geçmişti. Eski eğlencesiyle geçirdiği güzel geceyi hatırladıkça tutku ve şehvet duygusu bedenini ve ruhunu ele geçirmişti. Son bir haftada yatağına bir kadın ve bir erkek daha girmişti ama her şey görüntüde güzel olmasına karşın eksik olan bir şeyler vardı hep. Kat dışında yatağına giren erkekler ve kadınlar sadece içinden gelen hayvani dürtülerini tatmin etmeye yarıyordu. O kızın gözlerinde adını koyamadığı bir şeyler vardı. Bir parıltı, kabullenemediği, yok saydığı mistik bir şeyler…

Tüm bunlar bedenini ele geçirmesine rağmen arabasını çoktan Kat’in evinin bulunduğu sokağın önüne park etti. Arabadan iner inmez etrafı yokladı. Sol kolundaki saate baktı. Saat daha sabahın sekiz buçuğuydu. Yaklaşık bir yirmi dakikaya en geç yarım saate bu sokaktan geçeceğini biliyordu. Her pazar yaptığı gibi sabah koşusuna çıkacağını tahmin ediyordu. Arabasını kilitledikten sonra kaldırıma oturdu. ‘Acaba hala sabah koşusuna çıkıyor mu?’ Bu soru beynini kemir iken başka bir soru işareti kafasını kurcaladı. Düşünmek istemediği ihtimaller beynini adeta kuşattı. ‘ya gelmezse! Ben ne yapacağım o zaman?’ Bu ihtimali düşünmek dahi istemiyordu. Her ne kadar kendi de kabul etmese de Kat, Fransiscıo için uzun süreli bir oyuncaktan farklıydı. Biraz daha düşününce saçmaladığı fikrine kapıldı. ‘Neler saçmalıyorum ben!’ Oturmaktan sıkılınca ayağa kalktı. Küçük bir çam ağacının yanındaki duvara dayandı. Bir çiçek kopardı ve koklamaya başladı.

Kat’in yanından geçtiğini fark ettiğinde Kat’e doğru koştu. Kızı kolundan tuttu. “Kat!” Kızı sıkıca sağ kolundan tuttuğunda içinde bir ürperti hissetti. Kat, arkasını dönüp gözlerinin içine baktığında yaklaşık bir on saniye kadar hiçbir şey konuşmadan gözünün içine baktı. Bakışları mimlenmişti. O an hiçbir şey hissetmedi, hiçbir şey duymadı. Sadece Kat’in parıldayan gözlerine odaklandı. Bakışlarında kaybolmuştu. Kendine geldiğinde her zamanki gibi şeytani gülümsemesiyle Kat’e bakmaya devam etti. “Sana bir sürprizim var hadi.”

Geçirdiği ateşli geceden sadece bir gün sonra her şeyi hatırlamıştı. Francisco ile yaşadıklarını... En kötüsü de neden kendine unutturma büyüsü yaptırdığı hatırlıyordu. O cadıyı gerçekten sevmişti. Daha önce hiç kimseyi sevmeyen kalbi cadıyı sevmişti. Bu durum kötüydü. Çünkü onun asla aşık bir adam olmayacağını biliyordu. En başlarda buna inanmış olabilirdi. Ama aldatılmalar gündeme geldiğinde durum oldukça karışmıştı. Hele ki onu yakaladığı zaman hayatında hiç duymadığı bir üzüntü kalbini esir almıştı. O da çareyi başka bir cadıdan yardım istemekte bulmuştu. Son konuşmalarından sonra Francisco'nun kendisi artık görmeyeceğine emin olmuştu. Yaptırdığı büyü o adam hayatına girene dek devam edecekti. Bar gecesi ise ne yazık ki bulunmuştu. Önce tadı onu esir almıştı, sonrası ise ortadaydı. Kaç kez sevişmişlerdi? Sayısını bilmiyordu. Üstelik bu kez onun peşinde olacağını hissetmişti. Onun dudaklarından dökülen kelimeleri mırıldandı. “Ben seni tekrar bulurum.”Emindi ki bulacaktı da...

Günleri aynı rutininde devam ederken amcası onu giderek daha fazla boğmuştu. Sanki yeterince çalışmamışlar gibi hep bir ısrar içindeydi. Bunun dışında ise bir kaç partiye katılmıştı. Her parti de kendisine takılan onca erkek olmuştu. Ama hiç birinin öpmesine bile tahammülü yoktu. O cadıyı istiyordu. İstememesi gerekiyordu. Kalbi kırıktı bunu da biliyordu. Ama onu istiyordu hem de delicesine... Onu tekrar unutmak için bir büyü ise işe yaramayacağından yok saymayı denedi.

Bir pazar günü uyandığında bedenini esnetti. Ufak bir duş ve az kahvaltının ardından koşu şortu ile birlikte askılı bir tişört giydi. Sabah koşularını seviyordu, özellikle pazar günleri... Onu hem rahatlatıyor hem de dinç tutuyordu. Koşuya başladığında daha ilk köşeyi döndüğünde onu tutan elle durdu. Bundan korkmamıştı. Kendini korumayı biliyordu. Ama onu tutan kişiyi gördüğünde ani bir donukluk yaşadı. Göz göze geldiği kişi Fracisco'nun kendisiydi. Dediğini yapmış ve bulmuştu. İçini eriten gülümseme ile söylediklerini dinledi. Şaşkınlık yüzüne bir maske gibi takılırken ona bakmayı sürdürdü.

"Sürpriz mi? Senden mi? Ne sürprizi?"

Cadı Mesaj Sayısı : 1172 Kayıt tarihi : 30/07/14 Yaş : 31

"Sürpriz mi? Senden mi? Ne sürprizi?" Duyar duymaz elinden tutup kızı arabaya doğru götürdü. Bir şık şık sesiyle uzaktan arabasını açtı. Karşı koymamıştı. Bu dikkatini çekmişti. Hala kendisinin Kat’in gözünde bir yabancı olduğunu düşünmesine rağmen huysuz Kat mızmızlanmıyordu. ‘Acaba benim kim olduğum hatırlıyor mu?’ Arabayı çalıştırdığında her zamanki sinsi ifadesini takındı. Gülümseyerek Kat’e baktı. “Eskiden seninle bol bol pikniğe giderdik hatırladın mı?” Başını Kat’e doğru çevirdiğinde dikkati dağıldı ve arabanının kontrolünü birkaç saniyelik de olsa kaybetti. Araba birazcık yoldan çıktığında tekrar kontrolü ele aldığında ‘Ne yapıyorum ben!’ Diye iç geçirdikten sonra konuşmasına devam etti. Şüpheleri vardı. Hatırlama ihtimali biraz tedirgin etmişti Fransisco’yu. “Muhtemelen hatırlamıyorsun. Belki götürünce hatırlarsın ha.” İmalı bir şekilde göz ucuyla cevap beklercesine Kat’e baktı.

Koşmaya yeni başlamıştı ki, onu tutan bir el yüzünden durmak zorunda kalmıştı. Gördüğü kişi ise onu şaşkınlığa uğratırken kelimeleri daha fazla şaşırtmıştı. Onu hatırladığı için eskiden nasıl olduklarını hatırlıyordu. Ne yazık ki aldatıldığı zamanları da... Bu yüzden sürpriz yapması inanması zor bir şey gibi gelmişken bunu kelimelerine yansıttı. Ama cevap bile almadan yine mükemmel bir öz güvenle bedenini peşinden sürüklüyordu. Ona bu şekilde karşı çıkmasının imkansız olduğunu hatırladığında, onun yönlendirmesine izin verdi. Çünkü biliyordu, cadı bir şeyi isterse yapardı. Üstelik onu hatırlayan aşık kalbi de onun yanında olmak istiyordu. Arabaya bindikten sonra sürprizini duydu. Piknik... Eskiden genelde yaptıkları bir şeydi. Önce bir şeyler yer, doğanın keyfini çıkarır kuytu köşelerde ise birbirleri ile en özel şekilde ilgilenirlerdi. Hatırladın mı? Sorusuna ise cevap veremeden arabanın yoldan çıkması ile hızla kemerini taktı. Son imalı sözünden sonra bir elini onun omzuna getirdi. Eskiden, hala birlikte oldukları zaman Francisco araba kullanırken parmaklarını üzerinde gezdirmekten hoşlanırdı. Yine parmaklarını ona yakın olan kolunun üzerinde hareket ettirip konuşmaya başladı, eski günlerde ki gibi...

"Bence bu hareketim, sana cevap verebilir. Yine de söylemeliyim, seni hatırlıyorum... Yaptırdığım büyü ne yazık ki sen karşıma çıkana kadar etkiliydi. Yani barda karşıma çıkmakla seni hatırlamama neden oldun..."

Arkasına yaslanıp ellerini onun üzerinde çektiğinde camdan dışarı baktı. Hızlı araba yüzünden hızla gördüğü her şey geri de kalıyordu. Bu yolu hatırlaması ise kısa sürdü.

"Anlaşılan Luxus gölüne gidiyoruz... Yanılıyor muyum?"

Cadı Mesaj Sayısı : 1172 Kayıt tarihi : 30/07/14 Yaş : 31

Eski günlerdeki gibi araba kullanırken parmaklarının üzerinde gezdirip konuşmaya başladı. Biraz huylanmıştı. Bence bu hareketim, sana cevap verebilir. Yine de söylemeliyim, seni hatırlıyorum... Yaptırdığım büyü ne yazık ki sen karşıma çıkana kadar etkiliydi. Yani barda karşıma çıkmakla seni hatırlamama neden oldun..."Genç kızı dinlerken dudağının kenarında sinsi bir gülümseme oluştu. Kızı öpebileceği fikrini kapıldı ama duraksadı. Bir şey engel olmuştu sanki. Kat arkasına yaslandı ve dışarı baktı. Anlaşılan Luxus gölüne gidiyoruz... Yanılıyor muyum?" Bu sefer de sinsi gülümsemesi yerini alaycı ve keyifli bir tebessüme bıraktı. Yüzünü bir anlık da olsa Kat’e çevirdi. “Evet, doğru hatırladın.” Başını tekrar yola doğru dik bir vaziyette çevirdi. Biraz daha muzipleşti. “ Hiçbir şey hatırlamaman daha sıkıcı olurdu.” Biraz hızlandı. Göle az kalmıştı. Kat’in varlığı Fransisco’yu biraz elini ayağa dolaşmasına sebep olsa da bunu belli etmemeye çalışıyordu. Her buluştuklarında adını bir türlü koyamadığı bir heyecan yaşıyordu. Midesine ağrılar giriyor, kalbi sıcak bir karamel misali eriyordu. Üzerinde tarif edilemez bir baskı hissediyordu.

Gölün kenarına vardıklarında boş bir piknik masası aradı. Biraz tenha olan orman kenarına doğru yaklaştığında hızla arabadan indi. Kat’in bulunduğu kapıyı açtı. Tıpkı eski günlerdeki gibi elini Kat’e doğru uzattı. “ Sinyorita buyurmaz mısınız?” Der demez önünde hafifçe bir uşak misali yarı reverans yaparak eğildi. Eli eline değdiğinde ve gözleri gözleriyle kavuştuğunda tarif edilemez bir sıcaklık hissetti. Bu yataktaki ten uyumundan ve her zaman hissettiği sıcaklıktan çok farklıydı.

Onu hatırladığını göstermek adına parmaklarını üzerinde gezdirmişti. Ona dokunmayı seviyordu. Aldatıldığını, şu an sevgili olmadıklarını biliyordu. Ama onun teni, kokusu hala kendisini etkilemeyi başarıyordu. Hatta ona dokunmak bir yana öpmek istemişti. Ama bu isteğini dizginledi. Camdan yolu izlerken nereye gittiklerini fark etti. Luxus gölüne... Yani bu gerçekten de bir sürprizdi. Peki Francisco bunu neden yapıyordu? Onu anladığını söyleyemezdi. Sözlerini duyduktan sonra gülümsedi.

"Sıkıcı mı olurdu? Seninle sıkıcı yapılacak her hangi bir şey olduğunu sanmıyorum..."

Yüzünde tatlı bir gülümseme oluştu. Uzun zamandır, böylesine tatlılıkla gülümsememişti. Bu adam onu gerçekten etkiliyordu. Derinden gelen bir dürtüyle ona yapışıp kalmak ve asla gitmesine izin vermemek istemiyordu. Sevgili olmayı bir kere denemişlerdi, sonu ise hüsrandı. Cesaret edebileceğini sanmıyordu. O da bu anlamını veremediği duruma şimdilik ayak uydurmaya karar verdi. Gölün kenarına geldiğinde etrafa göz gezdirdi. Buraya uzun zamandır gelmemişti. Yeşilin ve mavinin harika karışımının bulunduğu enfes bir yerdi. Kapının açılması ile ona referans yapan adama baktı. İstediği zaman kibar bir beyefendi olduğunu da biliyordu. Elini tutan elle arabadan çıktığında doğanın harika kokusunu içine çekti. Eli hala Francisco'nun elindeyken ona sokulup, dudağına yakın bir yerden yanağını öptü.

"Madem bu bir sürpriz, teşekkür etmem gerek... Teşekkür ederim... Bu arada her halde arabanda yiyecek bir şey vardır... Kahvaltı da pek bir şey yemedim..."

Cadı Mesaj Sayısı : 1172 Kayıt tarihi : 30/07/14 Yaş : 31

Tam Fransisco’ya sokulup dudağına doğru yaklaştığında hisleri daha belirginleşti. Dizginlenemez bir hal aldı. İçindeki erime daha fazla artmıştı. Fakat gösterip de vermeyen bir sokak kadını misali Kat’in dudaklarını dudaklarında değil de yanağında hissettiğinde içinde tatlı bir titreme hissetti. Ne olduğunu tam anlayamadı. Kat, anlamadığı bir ivedilikle arabadan çıktı. "Madem bu bir sürpriz, teşekkür etmem gerek... Teşekkür ederim... Bu arada her halde arabanda yiyecek bir şey vardır. Kahvaltı da pek bir şey yemedim." Tekrar dudağını kenarından gülümsedi. “Olmaz olur mu?” Der demez hızla bagaja doğru ilerledi. Bagajdan piknik sepetini çıkardı. Hızla masalardan birine oturdular. Sandviçleri, içecekleri, kurabiyeleri ve pastayı çıkardılar. Hızla iki aç kurt gibi masadakileri silip süpürdüler. Piknik sepetini boşalttıktan sonra etrafı güzelce toparladı. Kat’e hayran hayran bakar iken bir anda cesaretlenip genç kızın ellerini tuttu. Dudağının kenarıyla gülümsedi. “ Küçük bir düelloya var mısın?”

Öpme isteğine karşı koyamadan onu öpmüştü. Aslında niyeti dudakları olsa da kendini bir şekilde dizginlemeyi başarıp yanağını öpmüştü. Kolay kadın olmak istemiyordu. Diğer yandan onun yanındayken duyguları da kontrol edemiyordu. Sırf konu açmak için yemeklerden bahsettiğinde Francisco'nun içini eriten gülümsemesi ile karşılaştı. Ardından ise getirdiğine emin olduğu yiyeceklerin varlığı ile gülümsedi. Yerleştikleri masa da yemekleri yerken ister istemez cadıyı seyretti. Onunla vakit geçirmek gerçekten zevkliydi. Diğer yandan derinlerde bir yara sızısı ile onu rahatsız etmeye devam ediyordu. Sessizce yemeğini bitirdiğinde başını gök yüzüne çevirdi. Bu sayede onun yüzüne bakmayı kesebilirdi. Cadının sözlerini duyduğunda ise mecburen onunla göz göze geldi. Düello kulağa güzel geliyordu. Diğer yandan güçlerindeki eşitsizlik çoktan galibin kim olacağını söylüyordu. Yine de korkaklık ederek bu işten kaçmayacaktı. Ona ufak bir zarar da verse kendini oldukça iyi hissedeceğini biliyordu.

"Peki... Eşitliğin olmayacağı bir düello olacak ama... Korkup kaçacak değilim... Hadi düello yapalım..."

Cadı Mesaj Sayısı : 1172 Kayıt tarihi : 30/07/14 Yaş : 31

"Peki... Eşitliğin olmayacağı bir düello olacak ama... Korkup kaçacak değilim... Hadi düello yapalım..." Sinsi gülümsemesinin ardından Kat’i hemen elinden tutup yerinden kaldırdı. “Hadi gidelim o zaman.” Göl kenarından uzaklaşmaları gerekiyordu. Küçük ir köprüden geçtiler. Ormanın derinliklerine doğru birlikte ilerlediler. Tenha olduğunu düşündüğü bir yere vardıklarında durdular ve etrafı kolaçan edip birkaç esneme hareketi yaptı. ”Hadi başlayalım o zaman ilk hamle senin.” Yerden fışkıran sarmaşıklar üzerine dolaşırken hızla ağaca çıktı. “Tüm yapabildiğin bu mu?” Alaycı sırıtışsı ve iğneleyici sözleriyle kontrolünü kaybedeceğinin sinyalini vermişti. Fazlasıyla hırslıydı ve kolay pes etmezdi. Kat ‘in yerden fışkıran sarmaşıkları ağaca uzandığında biraz şaşırmıştı. Daha fazla gülümsedi. “Kendini geliştirmişsin. Buna sevindim.” Dudağının kenarına yerleşen sinsi sırıtış düello esnasında pek hayra alamet değildi. Biraz havada ağaçtan ağaca uçar iken yere indi. Ellerini sonuna kadar açarak toprak zemine değdirdi. Yerden çıkan sarmaşıklar her ne kadar Kat’inkiler kadar güçlendirilmiş olmasa da daha hacimli duruyordu. Bir tane geriye doğru takla attı. Eline aldığı bir dal parçasından ateş yakıp sarmaşıkların üzerine attı. Sinsi gülümsemesi daha da keskinleşirken Kat’in moralini bozmak için alaycı birkaç laf etmekten de geri kalamazdı. “Şimdi ne yapacaksın?”

Aralarındaki düello kesinlikle adil değildi. Ama bunun bir önemi de yoktu. Korkaklık etmeden onun karşısına geçebilirdi. Sözlerinin ardından onun tutuşu ile ayağa kalkıp ormanın derinliklerine ilerlediler. Sonuçta göl sıradan insanlarında vakit geçirdiği bir yerdeydi. Francisco için uygun yeri bulduklarında gücünü kullanmak için hazırlandı. İlk olarak sarmaşıkları kullanarak onu alt etmeyi denedi. Yüksek sıçrayışları ile sarmaşıklar daha da büyüdü. Onun alaylı konuşması ile derin bir nefes aldı.

"Elbette tek yapabildiğim bu değil... İzle ve gör..."

Onun atak yapmasını beklerken bitkileri kullanışını izledi. Bir kaç saniye içinde yanan sarmaşıklar ile kalakalmıştı. Ama korkmamıştı. Kendini oluşturduğu sert bitki kökleri ile korurken ince ama dayanıklı sarmaşıklar oluşturdu. Yanan ateşe değdirip onların alev almasını sardığında sarmaşıklarla cadıyı sardı. Ateşten kurtulan cadı onu şaşırtmadı. Cadının yakın durduğu bir ağaca odaklanarak salını harekete geçirdi, ağaç onu gövdesine doğru çekerken hızla önünde durdu. Fazla zamanı olmadığını biliyordu. Fırsattan istifade ona yeniden bir öpücük verdi. Hala dudağını es geçiyor ve yanağı ile ilgileniyormuş gibi görünüyordu. Cadıdan hızla uzaklaştığında yere eğilip toprak zemine değdi. Yerden yükselen bitkilerin arasında sinsice gülümseyip göz kırptı.

"Tamam mı? Devam mı?"

Cadı Mesaj Sayısı : 1172 Kayıt tarihi : 30/07/14 Yaş : 31

"Elbette tek yapabildiğim bu değil... İzle ve gör..."Bir kez daha gülümseyip manevralarına başladı. Sinsi sırıtışıyla daha çekici olduğunu düşünmeye başladı. Bu sefer farklı bir hamle yapmıştı. Ateşi saran sarmaşıkları güçlendirip etrafında daire çizdirdi. Ateşler etrafını sarar iken. Büyük bir rüzgar darbesiyle ateşi söndürdü. Topraktaki suyu çekmeye başladı. Sarmaşıklar kurumaya başlamıştı. Alaycı bir şekilde gülümser iken yakınındaki ağaçtan sarmaşıklar elini kolunu kapsayıp kendisine doğru çekti. Üzerine doğru geldiğinde karşı koymadı. Dudakları yanağına değdiğinde içinde bir gıdıklanma hissetti. Ama sürekli gösterip de vermeyen bir hayat kadını misali bu davranışı canını sıkmaya başladı. Dudağının kenarıyla gülümsediğinde sinsi bir şeyler yapacağı belliydi. Kat, Fransisco’dan uzaklaşıp sinsice gülümseyip göz kırptı. "Tamam mı? Devam mı?"Ani bir hareketle sarmaşıklarını Kat’e doğru uzattı. “Devam!” Devam etmeyi karar verdiğinde sarmaşıklardan kurtulup kurtulmaz var gücüyle Kat’i sarmaladı ve ağaca doğru çekip ağaca bağladı. Ellerini tuttu ve kabaran erkeklik uzvunu kıza sürttü. Ellerini de ellerinin üzerine koyup kıza kenetlendi. Hızla dudaklarına kenetlendiğinde sarmaşıkları da kendisiyle birlikte ağaca bağladı. Birbirleriyle bağlanmıştı. ”İşte şimdi tamam. İstersen berabere diyelim ha!”

Yanağından öptüğü cadıyı deli ettiğini biliyordu. Ama şu an yaramaz bir kız gibi korkusuzca düello yaparken bunu yapmakta kendini haklı görüyordu. Francisco ile birlikteliklerinde utanma pek olmayan bir olguydu. Birlikteliklerini tutku ve şehvet girdabında geçirdikleri düşünülürse, gösterip de vermeyen kız tavrı onu öfkelendirmiş olmalıydı. Bu düşünceyi aklından uzak tutup aralarındaki düelloya odaklandı. Sarmaşıkların bir yenisi ortaya çıktığında cadının karşılığı ile kendini ağaca bağlı buldu. Francisco da saniyeler içinde yanındaydı. Başka bir sarmaşık onu da sararak bedenine yapıştırdığında bacaklarının arsına değen sertliği hissetti. Evet onu kızdırmıştı, diğer yandan arzulamasını da sağlamıştı. Öpüşmeleri oldukça ateşli gerçekleşirken ona dokunmak istedi. Ama kavranan elleri buna engeldi. Cadının sözleri ise cazibeli bir şekilde gülümsedi. Gücünü kullanıp bir kaç sarmaşığın sarışından kurtulup bir elini cadının yanağına koydu. Nefesleri birbirlerine karışarak kadar yüzleri yakındı.

"Bunu kabul edebilirim, beraberliği... Şimdi beni tekrar öper misin? "

Cadı Mesaj Sayısı : 1172 Kayıt tarihi : 30/07/14 Yaş : 31

"Bunu kabul edebilirim, beraberliği... Şimdi beni tekrar öper misin? " Gözleri yuvalardan fırlayacakmış gibi açıldı. Şaşırmıştı. Bunu beklemiyordu. ‘Tekrar mı?’ İç sesiyle konuşmaya başlamıştı. Tereddüt ettiğini düşünüyordu. Etmemesi gerektiğine karar verdi. Niye bu kadar tereddüt ve bilmediği bir korkuya düştüğünü anlayamadı. Daha fazla heyecanlandı. Dudaklarını öpecek gibi büzdüğünde heyecanlanmıştı. İçinden bir şeyler akıp gidiyordu sanki. Terlemeye başladı. Vücudu bilmediği hormonlar ve ısı pompalıyordu. Kalbi küt küt attığında tüm tutkusu, şehveti ve var gücüyle kızın dudaklarına kenetlendi. O kadar sert ve tutkulu öpüyordu ki kızı bıraktığında bir sızı hissetti. Bir büyü darbesiyle sarmaşıkları üzerinden çözdü. Elini kızın beline doladı. Alnına bir öpücük kondurdu. Şehvetten ve tutkudan arınmış bir öpücüktü. Sonra da kıza sımsıkı sarıldı. Kızın yüzüne baktı. Gözlerini biraz kaçırıyordu. Gözlerinin derinliğinde kaybolmak istemiyordu. Elinden tuttu. Başını çevirdi. “Hadi gel gölün kenarına oturalım.” Biraz yürüdüler birlikte gölün kenarına oturdular. Bir ağaca yaslandılar. Kat, başını Fransisco’nun omzunu koyduğunda adını bir türlü koyamadığı ürpertinin yanında daha önce hissedemediği türden bir rahatlık hissetti. Üzerindeki tatlı yorgunluk bir anda silinmiş gibiydi. Yüzünde her zamanki sinsi tebessümden farklı olarak keyifli ve biraz da buruk bir tebessüm suretine yerleştiğinde sol eliyle Kat’i sarmaladı. Başını geriye yasladı. Gün batımını ve gölü seyretmeye koyuldular. Güneş batar iken milyonlarca turuncu kıvılcım gölün üzerinde dans ediyordu.

Ona bu kadar yakınken içinde oluşan tutkuya engel olamıyordu. Onu hala seviyor olmanın hissettiği acıyı görmezden gelmeyi denese de başarılı değildi. Diğer yandan her şeyi oluruna bırakmaya kararlı yanı içindeki çocuk ruhla birlikte çalışıyordu. Üstelik az önceki öpücük gerçekten hoşuna gitmişti. Tekrar öpülmek istediğini söylediğinde muzipçe dudaklarını büzdü. Sanki sözleri onu davet etmemiş gibi birde hareketleri ile öpülmek istediğini dile getirdi. Cadının bir anlık tereddüdüne ise bir anlam veremedi. Belki de hem zor kızı oynayıp hem de şu an öpülmek isteyen yanını anlamıyordu. Sonunda beklediği öpücük geldiğinde sertçe öpen dudaklara aynı sertlikle karşılık verdi. Bu sertliği de anladığı söylenemezdi. Ama bedenini alev aldırdığını kabul edebilirdi. Eli Franciso'nun omuzlarında ve sırtında gezerken öpüşme daha da derinleşti. Nedense şu anki öpücük bir şekilde aralarında garip bir bağa neden olmuştu. Ama bunu düşünmek ve yeniden kırılmak istemediği için vazgeçti. Alnına kondurulan yumuşak öpücük onu şaşırtırken kollarını ona saran bedene sardı. Bir şey gerçekti onu gerçekten istiyordu. Elini tuttuğunda onun yönlendirmesine sesini çıkarmadı. Göl kenarında dinlenmek gerçekten güzel bir fikirdi. Oturduktan bir süre sonra başını Francisco'nun omzuna koydu. Ona böylesine yakın olmak iyi hissettirmiş ve garip bir huzur vermişti. Güneşinin batışını izlerken yüzünde oluşan tek şey mutlu gülümsemesiydi.

RP SONU.

[/quote]

Cadı l Admin Mesaj Sayısı : 386 Kayıt tarihi : 29/05/12 Yaş : 35

Kat Giulio
Saldırı-5
Savunma-5

Fransisco Armani
Saldırı-5
Savunma-5

» Av Zamanı