Arayış

Avcı Mesaj Sayısı : 12 Kayıt tarihi : 25/10/14

Arayış içindeydi. Bir klan arayışı.. Önceden elbette bir klanı vardı ama artık ortada klan denen bir şey kalmamıştı. Kendi klanı katledilmişti hem de başka bir klan tarafından. Bu da işin garip tarafıydı tabi. Bir avcı klanı başka bir avcı klanını katledebiliyor muydu? Daha önce duymadığı bir şeydi. Ama her şeyin bir ilki vardı değil mi? Katledilişten sonra geçirdiği her gece kabuslarla doluydu. Uykusuz kaldığı her gece vücudunu zayıflatmıştı; ama bunu umursamıyordu. Büyük bir boşluğun içindeydi. Onu hayata döndürebilecek bir şey yoktu. Yanında olan kimse yoktu. Sevdiği ve değer verdiği her şeyi kaybetmişti. Aslında pek arkadaş canlısı değildi, bu yüzden arkadaş sayısı da bir elin parmaklarını geçmezdi. Yalnız başına takılmayı sever, sessizliğin verdiği rahatlama hissini başka bir şey vermezdi ona. Görevlere bile tek başına giderdi. Avcı lideri çoğu sefer onu bu konuda uyarmıştı; ama o yine de hep aynı şeyi yapıp duruyordu. Grup çalışmasını sevmemek onun suçu değildi ki! Diğer avcılar Lucien'a göre beceriksiz bir avuç insandan başka bir şey değildi. Klandaki en yetenekli ve soğukkanlı avcı oydu. Soğukkanlı oluşundan ötürü diğer avcılar onu bazen uyarıyorlardı. Soğukkanlı olmak görevleri açısından avcılarda olması gereken özelliklerden biriydi. Fakat Lucien bir avcının göstermesi gereken soğukkanlılıktan daha fazla soğukkanlıydı.

İsmini duyduğu bütün klanları araştırır olmuştu. Ama istediği gibi bir klan bulamamıştı maalesef. Boşuna süren arayışlar her defasında umutlarını daha da fazla tüketiyordu. Ancak arayışlarına devam etmeyi de sürdürüyordu. İsmi kendisine garip gelen bir klan daha duymuştu. Onu araştırmaktan bir zarar gelmezdi. Bir süre etrafta bu klanın ismini soruşturdu. Bulduğu sonuçlar doğrultusunda Fortis Eğitim Alanı'na gelmişti. Nasıl bir adam araması gerektiğini bilmiyordu. Boş gözlerle etrafa bakmaktan başka bir şey gelmiyordu elinden. Etrafa boş boş bakmaya devam ederken ortalık kısa sürede birbirine girmişti bile. Pantolonundaki özel yapılmış kemerinden hançerini çıkardı ve savunma pozisyonuna geçti.

Avcı Lideri Mesaj Sayısı : 97 Kayıt tarihi : 22/07/14

Yaptığı toplantı sonrasında bir klanın daha yok etme emrini vermişti. Öldürülen avcılara ise kesinlikle acımıyordu. Evet aslında aynı amaca hizmet ettikleri söylenebilirdi. Ama diğer klanların tek düşüncesi onları küçük görmesini sağlıyordu. Onlara göre içinde büyü taşıyan her canlı yok edilmeliydi. Kendinden bir haber olan sihirbazlar, yeni yeni yeteneklerini öğrenen periler ya da cadılar... Masum ya da iyilik yapan cadıların avlanıyor olması sinirini bozuyordu. Her canlının yaşama hakkı vardı, elbette başkalarına zararları olmadığı sürece... Yok etme emrini verdiği klanın ise çoktan fişinin çekilmesi gerektiğini biliyordu. Son olan olay ise bardağı taşıran son damla olmuştu, koruma altına aldığı cadı ailesinden biri öldürülmüştü. Diğer yandan Roman Ivashkov'un da o klan ile ilgili geçmişi vardı. Detaylar tek bir kişinin klandan sağ kurtulacağı kararına bağlanırken kısa sürede klan yok edilmişti.

Şimdi ise klandan arta kalan pisliklerle uğraşıyorlardı. Bulunduğu bölge boş bırakılmayacak ve oraya da bir üst kurulacaktı. Diğer yandan aradığı bir avcı da vardı, Lucien... Adamları ile bölgenin klana yakın kısmını araştırırken kaçmış olabilecek bir kaç kişiyi de harcamışlardı. Ani bir karışıklık ve adam sürüsü ortaya çıktığında silahına sarıldı. Karşısına çıkan henüz oldukça genç olduğunu düşündüğü avcı ile göz göze geldikten kısa bir süre sonra atik bir hareketle çocuğu yakasından tutup ağaca fırlattı. Tepki vermemesi açısından karın boşluğuna bir yumruk indirdikten sonra çocuğun yüzüne dikkatli baktığında Roman'ın resmini gösterdiği küçük çocuğu hatırladı. Lucien olması muhtemel çocuktan bir iki adım geri çekildi. Yine de gardını düşürmüş değildi.

"Yolunu mu kaybettin? Küçük avcı..."

Avcı Mesaj Sayısı : 12 Kayıt tarihi : 25/10/14

Eğitim alanına geldiğinde arabasının motorunu susturdu ve arabasından indi. Bu araba ona güzel bir kız tarafından hediye edilmişti. Zengin kızla birkaç kez flörtleşmişti ve sonunda onu yatağa attığında istediği tatmine ulaşamamıştı. Her defasında yaşadığı bir sorundu bu. Hedefi yüksek olduğu için onu tatmin etmek kızlar tarafından hiç de kolay olmuyordu. Bu sorunu pek de dert etmiyordu. Onu asıl ilgilendiren şey göreviydi. Görevini layıkıyla yerine getirmek ve cadıları ölümün pençesine bırakmak. Onun için iyi ya da kötü diye bir ayrım söz konusu değildi. Kafasına eseni yapar ve söz dinlemezdi. Hala da öyleydi durum. Zaten avcı liderleriyle anlaşamadıkları kısım da buydu. Onun namını duyan avcı liderleri başına buyrukluğu yüzünden onu klanlarında istemiyorlardı. Kendileri kaybederdi, sonuç olarak onun gibi bir avcıyı kolay kolay hiçbir yerde bulamazlardı. Görevine bağlı hareket ederdi, yalnız ve temiz çalışırdı, soğukkanlıydı ve bir klana alıştı mı sadakati sonsuzdu. Eğitim alanına ayak bastığında ufak çaplı bir kargaşa çıkmıştı bile. Tanımadığı bir yüz onu yakasından tutup fırlattığında ne yapacağını bilemedi. Boşluğuna gelen bir anda olan bir şeydi bu, yoksa o avcıya ne yapacağını çok iyi bilirdi. Sırtında duyduğu acıyla yüzünü buruşturdu. Ayağa kalkmaya çalıştığı sırada karnında hissettiği yeni bir acı dalgasıyla "Ahh!" dedi.

"Hayır ama bu yaptığın hiç hoş değildi."

Ayağa kalkıp üstündeki tozu silkeledi.Adamın gözlerine gözlerini kenetlediğinde ona öfkeli bir bakış attı.

"Ben buraya yeni bir klan bulma umuduyla geldim. Umarım doğru yer burasıdır.."

Avcı Lideri Mesaj Sayısı : 97 Kayıt tarihi : 22/07/14

Klandan arta kalanları temizlerken bir terslik olacağını tahmin ettiği için pekte şaşırmamıştı. Böyle pisliklerle ilk kez karşılaşmıyor son olmayacağının ise bilincindeydi. Adamları klandan bir kaç kişiyi hırpalayıp yok ederken oda gözüne birini kestirdi. Nedense diğerlerinden farklı gelmişti, gözüne. Gerçi bu yine de onu hırpalamasına engel olmamıştı. İşareti onu yok edilen klandan olduğunu gösterirken vuruşu biraz daha sertleşti ta ki çocuğun yüzüne daha dikkatli görene kadar... Roman'ın oğlunun resmini aldıktan sonra teknolojinin yardımı ile resmin yaşı büyütülmüş ve muhtemel görüntüsüne kavuşturulmuştu. Elbette yine de yüzde yüz geçerli bir kanıt değildi ama gözler asla değişmezdi. Beş yaşındaki o küçük çocuğun gözlerini hırpaladığı kişinin gözlerinde görmüştü. O yüzden dövmeyi bırakıp konuşmaya başladığında Lucien odluğunu düşündüğü çocuğun sözleri ile sırtını en yakın ağaca yaslayıp kollarını göğsünde birleştirdi. Onun hemen yeni bir klan arayışına çıkması tuhaf gelmişti. Belki de zorla klana dahil olduğundan bir an önce eski yükünden kurtulmak istiyordu.

"Aslında doğru yerden çok doğru kişi ile karşılaştın demeliyiz... Adım Saevus, Venari Obscuram klanının lideriyim... Yetenekli bir avcı olduğunu gösterirsen belki seni klana alırım..."

» Arayış