1. Beden Eğitimi Dersi

Beden Eğitimi Sınıfında bekleyen öğrenciler yavaş yavaş sıkılmaya başlamışlardı. Öğretmenleri Castiel ortalarda gözükmüyordu. Tam dersin boş olacağını düşündükleri sırada kapının aralandığını gördüler. Bu her zamanki gibi gösterişli spor ayakkabısı, kısa kollu t-shirt'ü ve dar spor şortuyla Cass'ti...

Sınıf kapısından içeri adım atan Cass her zamanki gibi hızlı adımlarla sınıf tahtasının ortasına geldi ve öğrencilere döndü. Her zamanki gibi bazı öğrenciler Cass'in beklediği saygıyla ayağa kalktı ve saygılarını gösterdiler fakat tabi ki bazıları bu beklenen saygıyı görmeyerek yerlerinden kalkmaya pek istekli değillerdi. Cass kalkmayanlara doğru keskin bir bakış attı ve aradığı saygıyı sonunda onlarında bazılarında buldu. Yinede hiç değişmeyecek olanlarda vardı tabii. Bağırmamaya dikkat ederek yavaşça "Oturun." dedi. Sıkıcı konuşmalar yapmayı sevmezdi fakat görevi gereğince bu öğrencilerin -kendi deyimiyle "çaylakların"- iyiliği için her zamanki gibi bir açılış konuşması yapmalıydı. Birkaç kez öksürdükten sonra masasına oturdu ve konuşmasına başladı; "Bugün yapacağımız derste çaylaklar, öncelikle sizin ne kadar dayanıklı ve becerikli olduğunuzu görmek için birkaç etaptan oluşan bir parkur hazırladım. Hazırladığım parkur fazla zor sayılmaz fakat kolay olduğunu da zannetmeyin." Ayağa kalktı ve sınıftaki öğrencileri teker teker süzdü ve konuşmasına tekrar başladı; "Aranızda birkaç çelimsiz görmekteyim. Üzgünüm ama acınacak haldesiniz. Kendinizi koruyabilmeniz için bazı savunma ve saldırı tekniklerini bu derste size ben öğreteceğim. Fakat bu derste tabi ki tek yapacağımız şey savunma ve saldırıda sizi geliştirmek olmayacak. Aynı zamanda bunu yaparken kaslarınızı ve bedensel fonksiyonlarınızı geliştireceğiz. Eğer bir kız mıknatısı olmak veya kendinizi geliştirmek istiyorsanız bu derste beni dinlemek, çevik ve dayanaklı olmak, saygılı olmak zorundasınız." Sözlerinden sonra kapıya doğru ilerledi ve tam çıkacakken tekrar sınıfa döndü. "Bu arada ben Castiel Boecher. Arkadaşlarım bana Cass der fakat unutmayın sizler arkadaşlarım değilsiniz. Ve bence "veya" kısmına takılmayın, isteyen her ikisi de olur." Son sözlerinden sonra gülümsedi ve eliyle gelin işareti verdi.

Spor salonunda her zamanki gibi çaylakları boy sırasına soktu ve erkekli-kızlı ayırdı. Arkasına döndü ve birkaç etaptan oluşan parkuru el hareketleriyle hızlı hızlı anlatmaya başladı. Parkur havuza bağlıydı. Herkes ilk etapta engellerin üzerinden atlayarak geçmeliydi. İkinci etapta 50 metre koşmalı ve üçüncü etapta halat ile tırmanıp diğer taraftan ağlara tutunarak inmeliydi. Dördüncü etapta yüzme havuzundan yüzerek geçmeli ve son etapta ise sürünerek final çizgisine ulaşmalıydı. Cass çaylaklara parkurun etaplarını ve bu etapları nasıl geçmeleri gerektiğini anlattıktan sonra onlara tekrardan döndü. Bazıları bu kadar zorlu bir parkur beklemiyormuş gibi görünse de bazı delikanlılar ve genç bayanlar istekliydi. Korkanlara dönerek "Yapmayın! Herkes yapabilir! Size göstermeme izin verin." dedi ve hızlı bir şekilde parkura başladı. Tabi ki o bir yetişkindi ve yıllarca eğitim almış biriydi fakat yinede gençlerin onu gördükten sonra umutlanmasını bekliyordu. Rahatlıkla bitirdikten sonra biraz soluklandı ve "Şimdi ilk olarak gönüllüleri alalım." diyerek istemsizce sırıtmaya başladı.

Rp Out: Arkadaşlar beden dersleri öğrenci karakterlerin savunma ve saldırı güçlerini geliştirmesi için yapılacak bir derstir yani eğer karakterinizin saldırıyla ya da savunmayla ilgili rplerde kazanmasını istiyorsanız bunu dikkate alın bence. Söyleyeceklerim sadece bunlar değil. Bir sezon boyunca beş tane beden dersi uygulanacak. İlk ders her zaman hem saldırı hem savunmayı geliştirecek. Diğer dört derste ise iki tanesi saldırınızı iki tanesi savunmanızı geliştirecek. Bir derse rp girmeniz için bir hafta süreniz var fakat ilk ders olduğundan iki hafta oluyor bu süre sonrasında ise girseniz bile bir işe yaramaz. Ders aralığı ise iki hafta olacak ve hep pazar günleri olacak. Yani ikinci ders bundan iki hafta sonra verilir ve pazar günü olur yani 24 Haziran. Eğer ertelenmesi gerekirse ben duyuru yaparım arkadaşlar. Her derse katıldığınızda %5 saldırı veya savunma puanı alırsınız bu ders hem saldırı hem savunma puanı alacaksınız. Birinci olan ek olarak +%15 puan, ikinci olan ek olarak +%10 puan ve üçüncü olan ek olarak +%5 puan alacak. Bu derste tabi ki zar atılacak. Anlaşmalı rp değilse girdiğiniz rplerde zar atılırken saldırı ve savunma puanlarınız zar atımına eklenir. Bu arada eklemeyi unutmuşum 1-6 arası yapamamış oluyor. 7-14 arası yapmış fakat orta derecede geçmiş oluyor. 15-20 arası zaten böyle şeyler ne ki onun hiç heh tarzından. İyi şanslar

Thomas günün ilk ışıklarının odasına vurmasıyla gözlerini araladı. Sıkıcı derslerle geçecek bir gün daha başlamıştı thomas her zamanki isteksizliğiyle hazırlanmak için yataktan kalkarak banyoya girdi ve yüzüne bolca su çarptı. Derslerin her ne kadar sıkıcı olduğunu düşünse de onlar öğrenmesi gereken şeylerdi. Bu yüzden okula zamanında gitmeliydi. Sorumsuz olabilirdi ama düşünüldüğü kadar vurdumduymaz değildi. Üzerine rahat bir şeyler giyerek müzik çalarınıda yanına alarak günlük koşusu için dışarıya çıktı. Okula gitmek için tam 1 saati vardı ve oda kendine gelmesi için yeterli bir zamandı. Temiz hava ve soğuk ona iyi gelmişti. Ve koştuğu süre boyunca dinlediği müzik uykulu halinden eser bırakmamıştı. Eve girer girmez duşunu alıp üzerini değiştirdikten sonra mutfağa inerek kendine bir kahve aldı. Kahvaltı alışkanlığı yoktu fakat kesinlikle kafein bağımlısıydı. Kahve içmeden kendine gelemiyordu. Yardımcısı angela her sabah boşu boşuna kahvaltı hazırlardı. Görevi olduğunu düşünüyordu fakat thomas kahvaltı hazırlaması gerekmediğini ona söylemişti fakat o her sabah bıkmadan kahvaltı hazırlamakta ısrarlıydı. Onu birkaç kez ikaz ettikten sonra uyarmayı bırakmıştı. Eninde sonunda thomas'ın kahvaltı etmediği gerçeğine alışacaktı. Angela gülümseyerek mutfak kapısından içeri girerek ''Günaydın bay blake kahvaltınız hazır çayınızı koydum başka bir şey istermisiniz?''diye sordu. Thomas her zamanki soğuk ses tonuyla ''Sana da günaydın angela teşekkür ederim fakat kahvaltı edecek zamanım yok çıkmam gerek ilk derse geç kalmak istemiyorum''diyerek odasına çıkıp eşyalarını alarak okuluna gitti. İlk birkaç sıkıcı dersin ardından spor kıyafetini giyerek sınıfa gitti. Ders beden eğitimiydi fakat dersin boş olduğu konusunda söylentiler dolaştığı için herkes sınıfta gayet neşeli bir şekilde dolanıyordu. Thomas ''Sanırım ders boş ''diye mırıldandı. Uzun bir süredir derslerine giricek olan profesörü bekliyorlardı ve artık çoğu öğrenci dersin boş olduğuna kanaat getirmişti. Thomas tam eşyalarını toplamaya başlamıştı ki kapı açıldı ve içeriye profesör olduğunu düşündüğü biri girdi. Oda dahil olmak üzere sınıfın çoğu ayağa kalkmıştı fakat içeriye giren kişiyi umursamayan kişilerde vardı. Profesörün oturun demesiyle herkes yerine oturdu. Kısa bir konuşmadan sonra spor salonuna gittiler profesör etapları tek tek anlattıktan sonra gönüllü olan öğrencileri çağırmıştı. Etaplar belki biraz zor olabilirdi fakat thomas üstesinden gelebileceğini düşünüyordu. Düzenli bir şekilde spor yapan biri için çokta zor olmamalıydı. Thomas öne çıkarak ''Ben başlayabilirmiyim profesör?''diye sordu. Profesör şöyle bir sınıfa göz gezdirdi. Thomas haricinde gönüllü henüz çıkmamıştı. Profesör evet anlamında başını salladıktan sonra etapları tamamlamak için ilk etaptaki engellerin üzerinden atlamaya başladı.

Atılan zar: 12+0

Çocuğun hızlı başlayışı Cass'i etkilemişti. Lakin sonradan bozulan nefes alış-verişi onu yüzerken yoruyor ve son etabı zar zor bitiriyor. Buna rağmen Cass çocuğu daha ilk dersten sevmeye başlamıştı. Özellikle atılgan tavrını hoş bulmuştu ve kendisine saygı duyacak bir tip olması; Cass bu çocuğu gerçekten sevmişti. Sonrasında ise çocuğa seslendi; "İyi işti evlat! Biraz çalışmadan sonra daha iyi olacaksın! Buna eminim! Şimdi biraz dinlen!" Diğer öğrencilere döndü ve parkuru deneyen ilk öğrencinin başarması onlara biraz umut vermiş gibi gözüküyordu. Hafif sırıttıktan sonra "Şimdi sıradaki!" dedi.

Sam çalan zil ile bir anda kafasını sıradan kaldırdı ve etrafına baktı. Sınıfta, sıkıcı bir derste olduğunu unutmuştu. Herkes toparlanıp çıkmaya başlamıştı ve Sam bunu kendisininde yapması gerektiğini düşünüyordu. Hemen eşyalarını topladı ve çantasına attı. Çantayı aldığı gibi sınıftan hızlıca ayrıldı. Yatakhaneye gitti ve üstüne spor kıyafetlerini giydi. Sonrasında ise spor çantasına birkaç giysi ve havlu tıkıp yatakhaneden çıktı. Akademide gireceği ilk beden dersi olduğundan beden eğitimi dersliği nerede bilmiyordu ve kimseye sormak istemiyordu. Bu yüzden iki kez aynı yeri dolaşmak zorunda kaldı fakat sonunda dersliği buldu ve kapıyı tıklayıp içeri girdi. Komik olan dersin başlamış olması fakat profesörün içeride olmamasıydı. Görünüşe göre ya profesör bugün yoktu ya da biraz gecikmişti. Arka sıralardan birine oturdu ve herkes gibi profesörü beklemeye başladı. Tam profesör yok diye düşündüğünden uykuya dalacakken profesör içeri girdi ve Sam hemen ayağa kalktı. Profesör oturun dedikten sonra öğrencilere bazı şeyler anlatmaya, Sam ise onu dinlemeye başladı. Profesörün sözlerini bitirdikten sonraki beni takip edin çağrısına diğer öğrenciler gibi takip ederek cevap verdi.

Spor salonuna indiklerinde Profesör ilk olarak onları sıraya soktu ve hazırladığı parkurun etaplarını anlatmaya başladı. Sam yine profesörü dinlemeye devam etti. Zaten tek gerekli gördüğü ders buydu. Cadıları yakalamakta ve avlamakta iki kere ikinin kaç ettiği pek önemli değildi ya da gitarın sesinin onlara bir etkisi yoktu. Onlara karşı gereken şey yumrukları ve tekmeleriydi. Onları kovalarken gereken şey hızlı koşmasıydı ve çevikliğiydi. Etapları anlattıktan sonra profesör gönüllüleri sordu. Sam'in kendine güveni tamdı. Bu işi yapabileceğini düşünüyordu. Bu yüzden ilk olarak rakiplerinden birini görmek istedi. İlk gönüllü onun yaşlarında bir gençti. Hızlı başladı fakat sonlara doğru tekledi. Sam ilk olarak bu çocuğun beceriksiz olduğunu düşündü ama sonrasında belkide sadece şansı yaver gitme dedi. Nede olsa çocukluğundan itibaren spora başlayan tek kişi o değildi hayatta. Ama yinede Sam'de fazlasıyla özgüven vardı ve herkesten iyi bir derece yapacağını düşünüyordu. Üç adım öne çıktı ve "Hazırım efendim!" dedi. Sam her zaman babasına böyle seslenirdi. O eğitimler... Gözünün önünden hiç gitmiyor gibiydi. Fakat o eğitimler sayesinde bir avcıya dönüşmüştü ve bundan memnundu. Profesör onayladıktan sonra Sam biraz nefes egzersizi yapıp vücudunu gerdi. Son birkaç nefes egzersizinden sonra engellerden tek tek atlamaya başladı.

Atılan zar: 19+0

Cass, orduda bulunduğu zamanlarda duyduğu saygıyı bir öğrencisinde gördüğünde eski anıları aklına geliyordu ve bu gerçek anlamda hoşuna gidiyordu. Efendim... Ölüm döşeğindeki erler bile bunu ona söylediği zaman bazen o erin öleceğini unutma derecesine kadar gurur doluyordu içi. Her zaman insanlardan saygı bekliyordu. Ona göre hayattaki en üstün kişilerden biriydi kendisi. Hafif bir sırıtıştan sonra sıradaki çaylağa kafasıyla onay verdi. Çaylak ilk olarak ısınma hareketleri yaptı ve hızlı bir şekilde başladı. Birkaç dakika içerisinde parkuru zorlanmadan bitirdi. "İnanılmazdı çaylak! Bu genci örnek almanızı istiyorum işte! Tabi benden sonra!" dedi parkuru bitiren çaylağı göstererek. İçinden yeni çaylakların büyük cevherlere sahip olduğunu geçirmeye başladı birden. Tıpkı gençken kendisinde olduğu gibi...

Gözlerini saatine dikti. Bu dersin bitmesine sadece 5 dakika vardı. Bu harikaydı dersten ve koşuşturmalardan yeterince sıkılmıştı. Ders zilinin çalmasıyla sınıftan kaçarcasına çıktı. Elinde değildi. Sıkılmıştı dersleri seviyordu ama bazen gereksiz görmüyor da değildi. Yani herkes ingilizce konuşurdu bu onların ana diliydi neden birde bunun dersine girmek zorunda kalıyorlardı ki derin bir iç çekti. Kim kendi dilini konuşamayacak kadar beceriksiz olabilirdi ki? Derin bir nefes aldıktan sonra okul dolabına gidip ders kitaplarını bıraktı. Sıradaki ders beden eğitimi dersiydi. Tiffany'nin sakar olduğunu düşünürsek bu onun için ideal bir ders sayılmazdı. Yine de derse girmek zorundaydı. Üstünü değiştirip sınıfa gitti. Boş bulduğu bir yere oturarak profesörü beklemeye başladı. Sınıfın yarısından fazlası dersin boş geçeceği konusunda emindi. Yine de tiffany kötü şansı yüzünden gelebileceğini düşünüyordu. O ne zaman bir şeyin olmadığına sevinse 5 dakika sonra inadına oluyordu. Bu yüzden sevinmek için erkendi. Profesörün gelmesini ne kadar beklediklerini bilmiyordu ama muhtemelen 15 dakika olmuştu. Sanırım artık profesörün gelmeyeceğini düşünüp sevinebilirdi. Tam eşyalarını toplayıp ayağa kalkmıştı ki kapı açılıp içeri profesör girmişti. Şans kesinlikle tiffanyde olan bir şey değildi. Gözlerini yere devirdi. Çok geçmeden sınıfın tamamı ayağa kalmıştı. Yanında oturan çocuk gözüne çarpmıştı birden tamam düzeltiyordu neredeyse tamamı ayağa kalkmıştı.

Profesörün oturun demesiyle herkes yerine oturdu. Hiç ayağa kalkmayanlar oturuşlarını düzeltmek için yerinden kıpırdamadı bile. Büyük saygısızlık diye düşündü. Profesör bugün yapacaklarından kısaca bahsettikten sonra spor salonuna gittiler. Engeller kesinlikle zorluydu. Tiffany genel olarak düzenli spor yapardı ama yine de sakarlığını işin içine katınca nedense bir anda umutsuzluğa kapıldı. Profesör gönüllüleri çağırmıştı. Kocaman sınıftan sadece iki kişi gönüllü olmuştu. İlki zorda olsa bitirmişti etapları kısaca başarmıştı. İkinci gönüllü ise hiç zorlanmamıştı. Şey belki de yapabilirdi. Derin bir nefes aldı. İçinden kendini ikna etmeye çalışıyordu. Yapabilirim. Neden olmasın düzenli olarak spor yapıyorum birazcık sakarsam ne olmuş yani bu beceremeyeceğim anlamına gelmez diyerek kendini telkin etmeye çalışıyordu. Sonunda bir adım önce çıkarak ''Deneyebilir miyim profesör?''diye sordu. Arkadaşlarına göz gezdirdi hiçbiri gönüllü olmaya niyetli değildi. Anlamadıkları bir şey vardı oda ister gönüllü olsunlar ister gönülsüz bu etapları onlarda geçmek zorundaydı ve sıra onlara da gelecekti. Profesör onay verdikten sonra kısa bir süre ısınma hareketleriyle kendini hazırladıktan sonra ilk etaptaki engellerden atlamaya başladı.

Zar atımı: 14+0

Bir bayanın sonunda kendini göstermesi hoştu. Ona baktı ve "Göster bakalım kendini!" dedi. Kız orta derecenin biraz daha iyisindeydi. Son etapta çok az zorlanarak bitirdi ve kendisini bitiş çizgisine attı. Cass alkış tuttu ve "Bravo çaylak! Bakalım senin gibi başka bir bayan arkadaşımız çıkacak mı?" dedi. Sırada kimin olduğuna bakmak için göz gezdirmeye başladı.

Dersin bittiğini haber veren zil kullaklarında çınlıyordu. Ofelya hızla yerinden sıçradı. Yine uyuya kalmıştı... Daha da kötüsü yine aynı kabusu görmüştü. Son bir kaç aydır aynı rüyayı görüyordu. Daha doğrusu gördükleri içinden bir tek onu hatırlıyordu. Aslında hafızasını zorlayınca bu rüyalar tamamen aynı değildi. Ya mekan ya hava ya da kişiler farklı oluyordu. Ama olay ve bir kişi hep aynıydı. Her seferinde o yüzü görüyordu. Acaba bunun nedeni neydi?.. Siyah pelerin giyen birini görüyordu. Pelerinin kapşunu yüzünü kapatıyordu. Yanına yaklaştığında ise göz bebeklerinin olmadığını görüyordu ve hep aynı tepkiyi veriyordu. O gözlere baktığında içinde bir endişe ve dehşet hissi doğuyordu. Dahası bu hiss uyadığında da devam ediyordu. Aynı şu anda olduğu gibi...

Derin bir nefes aldı ve kendine gelmek için kafasını salladı. "Sanırım yüzüme su vurmadan kendime gelemeyeceğim." diyerek sınıftan çıktı. Ama koridorlar boştu. "Bunda bir gariplik var." diye mırıldanarak etrafına baktı. Sonra birden kafasına dank etti. O çalan zil ders ziliydi. Hızla geri döndü. Ders bendendi. Bu Ofelya'yı biraz rahatlatmıştı. Beden dersleri ne kadar yorucu olsa da her defasında bu dersten gülümseyerek çıkıyordu. İçinde tuttuğu-daha doğrusu harcayacak yer bulamadığı- enerjisinin bir kısmından kurtulmak için iyi bir yoldu. Dersin olacağı sınıfa girdiğinde profesör daha gelmemişti. Öğrenciler onun içeri girmesi ile sessizleşmişlerdi. Ama gelenin profesör olmadığını anladıklarında konuşmalarına kaldıkları yerden devam ettiler. Ofelya bir kaç kişiye gülümseyerek selam verdikten sonra yerine geçti. Profesörü beklerken önündeki sıraya bir şeyler karalamaya başlamıştı. Eline her kalem geçtiğinde olduğu gibi... Bulduğu ilk şeye çizmeye başlıyordu.

Sonunda profesör gelmişti. Sınıfla beraber ayağa kalktı. Bir an beden dersi olmayacak diye korkmuştu. Profesörü gördüğü için bu kadar sevineceğini düşünmemişti. Ama içindeki bu hislerden kurtulması gerekiyordu. Şu anda yüzü ne kadar gülümsesede, içeride endişe onu kemiriyordu ve gittikçe nefes almasını zorlaştırıyordu. Profesör ile spor salonuna gittiklerinde nefes almak onun için daha da zorlaşıyordu. Ofelya korkmaya başlamıştı. Çünkü ilk kez bu rüyanın etkisi bu kadar uzun sürmüştü. Uzun ve daha boğucu...

Profesör bugün yapacaklarından bahsederken onu zorda olsa dinlemişti. Parkur çok olmasa da zor görünüyordu. En hoşuna giden şey koşmaktı; ama yüzmek hakkındaki düşünceleri farklıydı. Yüzmeyi tam olarak bildiğini söyleyemezdi. En çok orada zorlanacağını düşündü. Bu yüzden gönüllü olmakta biraz tereddüt etti. Bir kaç kişi çıktıktan sonra bir kez daha derin bir iç çekti. Her geçen dakika daha da boğulacak gibi oluyordu. Ha yüzme havuzunda ha olduğu yerde, sonuçta boğulacaktı. Yüzme havuzuna gelene kadar büyük ihtimalle bu histen kurtulacaktı ve havuz onun için sorun olmayacaktı. Bu düşüncelerle öne çıktı.

"Profesör ben de denemek istiyorum."

Atılan zar: 5+0

Bir çaylak daha denemek için öne çıktı. Cass yine sırıttı ve eliyle engelleri göstererek "İzin verilmiştir." dedi. Kız ilk olarak engellerden zorda olsa atlamayı başardı. Koşu bölümünde herkes gibi fazla zorlanmadan geçti fakat halata tırmanmakta zorluk yaşıyordu. Ağlardan inerken ise sonunda dayanamadı ve havuza doğru inişe geçti. Cass anında yerinden fırladı ve havuza atladı. Kızı çıkardı ve onunla ilgilenmesi için birkaç çaylağı görevlendirdi. Diğer çaylaklar kızı revire götürdükten sonra Cass diğer öğrencilere döndü ve bu sefer biraz daha ciddi bir şekilde "Hala varsa sıradaki gönüllü." dedi.

İsabel sonunda ders zilinin çalmasıyla düşüncelerinden kurtulup kendine geldi. Bir ders daha bitmişti sonunda. Saatine baktı ve esnedi. Ders o kadar sıkıcıydı ki uykusu gelmişti. Ders kitaplarını toplayarak okul dolabına gitti. Eşyalarını dolaba bıraktıktan sonra sıradaki dersin ne olduğuna baktı. Ders bedendi hazırlanmalıydı. Tabi ondan önce kendine gelmeliydi. Dolabını kapatarak okul kafesine gidip kendine bir kahve aldı. Çok zamanı yoktu biliyordu onun için elinden geldiğince acele ediyordu. Kahvesini bitirdikten sonra hızlı bir şekilde üzerini değiştirdi. Koridorlarda kimse kalmamıştı. Sanırım derse geç kalmıştı. Sınıfa doğru koşmaya başladı. Yolda giderken bir yandanda özür konuşmasını hazırlamaya çalışıyordu. İlk dersten geç kalmak bu hiç iyi olmamıştı. Daha profesörü bile tanımıyordu. Sonunda sınıfa varmıştı derin bir nefes aldı ve kapıyı çalıp içeri girdi. Herkes sınıfta koşuşturuyordu. Gözleri profesörü aradı sanırım henüz gelmemişti. Bu iyiydi. Boş bulduğu bir sıraya geçtip profesörü beklemeye başladı. Dersin geç başlama ihtimali olsa da boş geçme ihtimali daha yüksekti. İhtimaller ve olasılıklarla uğraşmayı seviyordu. Gözlerini cama dikti. Dışarıda hava çok güzeldi. Böyle güzel bir hava da okulda olmak işkenceydi. Dışarıya bakıp iç geçirdi. Bu güzel havada yapılabilecek bir sürü güzel şey vardı ama onlar ders işleyeceklerdi. O sırada kapı açıldı ve içeri profesör girdi. Diğer herkes gibi isabelde ayağa kalktı. Profesörün oturun demesiyle yerine oturup derin bir nefes aldı. İşte başlıyorlardı. Profesör etapları anlattıktan sonra hep birlikte spor salonuna gittiler. Etapları geçmeye gönüllü kişiler... Bu imkansız gibi bir şeydi. Belki birkaç kişi gönüllü olabilirdi ama sınıfın çoğunluğunun geride kalmayı tercih edeceğinden emindi. Öyle de olmuştu zaten. Şimdiye kadar sadece 5 kişi gönüllü olmuştu. Üçü başarmış biri suya düşmüştü. 5 e 1 etaplar zorluydu ama geçmeyi başaranlar fazlaydı en azından şimdilik. Elbette tüm sınıf sorunsuz etapları bitiricek diye bir şey yoktu. Etabı tamamlamayı başaranların ve başaramayanların sayısı gittikçe artıcaktı. Son çıkan kızın suya düşmesi herkesin cesaretini bir parçada olsa kırmıştı. Profesörün son sözlerinden sonra bir kız gönüllü olmuştu. Kızın ardından bir adım öne çıkarak ''Denemek istiyorum profesör başlayabilir miyim?''diye sordu. Profesör onay verdikten sonra bir süre nefes ve ısınma hareketleri yaptı. Isınma hareketlerini bitirdikten sonra engellerden atlamaya başladı.

Ruby:19+0

Okuldaki en iyi performanslardan birini sergiliyor.

Isabel:3+0

Halattan tırmanırken güçsüz kalıyor ve düşüyor. Kolu çıkıyor ve revire götürülüyor.

Scarlett:15+0

Çoğu kişiden daha iyi bir başarı elde ediyor.

Zar atımı: 9+0


Engellerde takılıp düşme tehlikesi yaşaması ve havuzda kısa süreliğine geçirdiği boğulma tehlikesine rağmen parkuru bitirmeyi başarıyor.

Gene sıkıcı günlerden biriydi. Kalktığında ilk olarak yüzünü yıkadı ve yatağına geri döndü. Uyandıktan sonra biraz daha yatakta kalmayı ve okula son dakika gelmeyi alışkanlık haline getirmişti. Televizyonda biraz çizgi film izledikten sonra yavaşça üstünü giyinmeye başladı. Gerçi çok zor olmamıştı gece dün giydikleriyle uyumuştu. Pantolonunu giydikten sonra okula gitmek için evden çıktı.Saçlarını taramayı ve dişlerini fırçalamayı her zamanki gibi unutmuştu.

Okula vardığında erkekler tuvaletine giderek üstünü değişti ve hemen beden eğitimi dersine girmek için sınıfa doğru yürümeye başladı. Etrafında kimseler yoktu ama sınıfa doğru yaklaştıkça sınıfta sesler gelmeye başlamıştı. Bu iyiydi çünkü profesörün gözüne batmak ve ona bulaşmak istemiyordu. Tabi her profesör için söylenemezdi bu söz. Çünkü bazılarını deli etmek onun hoşuna gidiyordu. Sınıfa girdiğinde boş bir sıraya oturarak beklemeye başladı. Camdan dışarıya doğru bakıyor ve zamanın geçmesini bekliyordu. Genelde herkes müzik dinlerdi ama Dean müzik dinlemeyi sadece tek başına kaldığında severdi. Bir kaç dakika sonra içeriye profesör girmişti.Hemen onu süzmeye başladı ve bir yandan da ayağa kalktı. Adamın kıyafetleri ''Hey adamım o yeah seksiyim zengimin dar şortum var kızlar bana hasta ama sadece bir beden öğretmeniyim''der gibiydi.Onu dinledi ve yapması gerekenlere bir göz attı.Çok zor olmamalıydı. Böyle parkurlar onun çok hoşuna giderdi ve eğlenceliydi. Deneyen diğer öğrencilere şöyle bir göz atıp zayıflıklarını , güçlü yanlarını ve yaptıkları hataları kafasına kazıdı. İçinden '' Heralde şimdi deneyebilirim ama hey yaşlı 1.si veya demedin fakat ikisi farklı anlam ayrıca neden hava atıcağına susmuyorsun. ''dedikten sonra profesöre ''Denicem bende''

Atılan zar: 5+0


Rahat gençlerden biri koşmaya ve engelleri aşmaya başladıktan birkaç dakika sonra halatın tam tepesine gelmişken şanssızlık eseri geriye doğu düşmeye başlıyor. Sonuç sırtta zedenlenme, hafif bir bacak çıkığı ve baş ödemi. Şanssız çaylak revire götürülüyor.

Giselle elindeki kitabı bir yere bırakmadan spor salonuna girdi. Aslında yürürken de okuyabilirdi ama birkaç dakika önce düşme tehlikesi geçirmiş, aklı biraz da olsa başına gelmişti. Spor salonuna girdikten sonra gözleri oturacak bir yer aradı. Düşüp kalkan onca insanı takmadan köşede bir yere oturdu ve kıvırdığı kitap sayfasını düzelterek kaldığı yerden okumaya devam etti. O kadar konsantre olmuştu ki etrafında olup bitenleri farketmiyordu. Sesleri duymuyordu. Dolayısıyla dersi de dinlememişti.
Bir süre sonra başını kitabından kaldırdı ve etrafına baktı. Sıra yavaş yavaş kendisine geliyordu. Dikkatlice kitabının sayfasını kıvırdı ve ayağa kalktı. Ardından profesöre yürüdü.
"...Eh, artık bitirip gitsem iyi olacak."
Çelimsizdi, sadece kitaplardan zevk alıyordu ama bu derse girmeliydi. En azından şansını denemiş olurdu. Hem bu işkence bittikten sonra kitabını okumaya rahat rahat devam ederdi.

Zar atımı: 8+0


Umursamaz tavırlarıyla parkura başlayan çaylak acemi şekilde geçtiği engellerden sonra biraz daha iyileşiyor. Havuzda fazlasıyla yorulsa da devam etmeyi başarıyor ve parkuru bitiriyor.

Sınıfa girip kendine bir yer seçtikten sonra etrafındaki insanları incelemeye başladı. Kimisi uyuyor, kimisi arkadaşlarıyla konuşuyor, kimisi tek başına takılıyordu. Okul başladığından beri kendine uygun bir dost bulamamıştı ve bir an bunun burukluğunu hissetse de hocanın sınıfa gelmesiyle dikkati o tarafa kaydı. Hocanın dediklerine bakılırsa eğlenceli olacağa benziyordu. Sık sık spor yaptığı için rahatlıkla yapabileceğine inanıyordu fakat ilk sıralardan gönüllü olmak yerine başkalarını izleyip taktik geliştirmeyi tercih etti. Düşüp kendine zarar veren bir çok öğrenci vardı. Bu nedenle halat bölümünde dikkatli olması gerektiğini düşündü. Yüzme kısmında ise sorun olmayacağını düşünüyordu.

Son kızdan sonra öne çıktı ve "Eğer müsaadeniz olursa, profesör?" diyerek parkura başladı.

Atılan zar: 19+0


Denemeyi göze alan son öğrenci sınıfın en iyi derecelerinden birini yaparak hiç zorlanmadan parkuru tamamlıyor. Ders zili ile birlikte öğrenciler yavaş yavaş dağılırken Profesör Cass bu dersin ilk üç öğrencisine gerçekten iyi notlar vermek için ofisine çekiliyor.