Sürpriz Ortak

Cadı Mesaj Sayısı : 208 Kayıt tarihi : 23/12/12 Yaş : 33

Farklı geçen bir günümün ardından yine her şey sıkıcı bir hal almıştı. Hafızamı kaybetmiş olmam yetmiyormuş gibi bazen yalnızlık lanetine uğrayıp uğramadığımı merak etmeye başlamıştım. Neden benimde bir dostum yoktu, anlamıyordum... Caitlyn'in başını bu yüzden bir çok kez yemiş olsam da sonuç değişmemişti. Gerçi ona da hak vermiyor değildim. Yani onun sorumlu olduğu bir sürü kişi vardı, ben ise sadece onlardan biriydim. Neyse ki ona borcumu nasıl ödeyeceğimi biliyordum. Elbette görevlerle... Görevler oldukça kanlı geçiyor olsa da çocuk ruhumu pek etkilediği söylenemezdi. Hem zaten o halimi görenler önce yanaşıyor, sonra durumu fark edince bir sürü soru yöneltiyorlardı. Biri hem masum hem cani olamaz mıydı? Gerçi bir yanımın alt benliğim olmasından şüphelenmiyor değildim, yine de bunu araştırma gibi bir zahmete girmiyordum. Şimdi ise en çocuksu halime yalnızlığın ortasındaydım. Kendimi odama kapatmış her zaman ki abur cuburların eşliğinde anime izliyordum. Çocuksu kişiliğime rağmen anime pekte çocuk işi sayılmazdı. Muhtemelen şu an izlediğim son derece kanlı anime de gösterilenler bir sonraki görevde işime yarayacaktı. Bunu düşündüğüm an telefonun çalması ile irkildim. Kim olduğu ile ilgiliyse en ufak bir merakım yoktu ne yazık ki... Bu telefonun numarası tek bilen kişi Caitlyn'di ve yine görev vermesi en büyük ihtimaldi. Yani bu durumda ben yine bir animenin sezonunu bitiremeden peri ve cadı avına çıkacaktım. Lanet... Telefona cevap verdiğimde evet bir görev ile karşı karşıyaydım. Ama bu seferki farklıydı, görünen o ki tehlikeli olacaktı. Bu yüzden karargahta başka cadılarla görüşmem gerekiyordu. Karargahtaki cadılardan ise sadece birini tanıyordum, David. Yakışıklı kahramanım. Bu görev olgusu kalıcı olmadan önce beni kurtaran cadıydı. Onu da uzun zamandır görmüyordum. Eğer şanslıysam belki de yakışıklı bir cadı ile göreve çıkacaktım.

Saatini kontrol edip animenin kalan dakikalarını tamamlayıp hazırlanmaya başladım. Dolabım, çocuksu ve kadınsı karmakarışık kıyafetlerle doluydu. İş karargah ve yetişkin cadıların ortasında olduğundan kadınsı takılarak oldukça dar deri bir pantolon giydim. Üzerine de göğüs dekolteleri bir bluz ile deri ceketini giydiğimde, saçlarını at kuyruğu şeklinde yaptım. Ayna da kendime baktığımda animelerdeki avcılara benzediğimi görmek beni memnun ederken silahlarımı takınarak karargaha gitmek için büyü mırıldandım. Etrafta beklediğim gibi bir sürü cadı vardı ama beklediğim kişi yoktu. Peki öyleyse benim bu gecelik ortağım kimdi? Caitlyn sadece saati ve karargah bilgisi vermişti.

_Gelecek var_

Cadı l Admin Mesaj Sayısı : 110 Kayıt tarihi : 30/04/13

Aşk insanı değiştirir… Anlaşılan o ki Rebekah Oswald’ın bundan haberi yoktu çünkü hala erkeklerle artık ilgilenmese de istediğinde güzelliğiyle kafalarını karıştırıyor, öfkesine öfke, karanlığına karanlık katarak etrafa ölüm saçmaya devam ediyordu. En son bir baloyu bastığını düşünecek olursak tehlikeden korkan biri değildi. Ölüm ise kabullenebileceği bir sondu. Elbette yalnız bırakmak istemediği sevgilisi david’i düşünerek her zamankinden daha dikkatli davranıyordu. Bu yine de yıllardır birlikte yaşadığı öldürmekten zevk alan yanının serbest kaldıktan sonra yapacaklarını etkilemiyordu. Savaşırken aldığı yaralardan çok karşısındakini yok etmekle ilgileniyor bazen zor durumda kalıyordu. Şimdiye kadar hep bir şekilde kurtulmuştu fakat David bu konudan pek memnun değildi. Onun sürekli olarak görevlerde yer almasını istemediğini kesin bir şekilde dile getirmişti. Kendisine bir şey olacağından endişeleniyordu.

Onu anlıyordu aslında ama bu konuda elinden pek bir şey gelmiyordu. Rebekah geri plana çekilebilecek, yapabileceği onca şey varken hiçbir şey yapmadan durabilecek biri değildi. Denemişti ama yapamamıştı. Bu yüzden caitlyn’in verdiği görevi kabul etmiş ve detaylar üzerinde çalışmaya başlamıştı. Hala canını sıkan birkaç durum vardı. Onlardan biri de ortaktı. Caitlyn görevin çok tehlikeli olabileceğini söyleyerek rebekah ne kadar itiraz ederse etsin yanına bir cadı vermişti. İç çekip içinden lanetler okuyarak buna tamam demişti o an şimdiyse aklını bu konudan uzak tutmaya çalışıyordu. Planı son kez gözden geçirdi. Bu havada ormanda sayısı belirsiz cadıları avlamak eğlenceli olacaktı. Hazırlanma vaktinin geldiğini düşünüp kısa bir duşun ardından üzerine siyah saten bir korse altına siyah deri bir tayt ve dizlerinin hemen üzerinde biten çizmelerini giydi. Silahlarını kuşandıktan sonra son olarak bir tane de ceket giyerek aynanın karşısında kendine söyle bir baktıktan sonra karargaha gitti. Erkeklerin bakışlarına aldırmaksızın aralarından geçerken birkaç cadıyla göz göze geldiğinde selam verdi. Salonun ortasında durup ''Serenity Lea Flaır? '' dedi.

Cadı Mesaj Sayısı : 208 Kayıt tarihi : 23/12/12 Yaş : 33

Saatimi kontrol ettiğimde acele etmem gerektiğini fark ettim. Yoksa geç kalacaktım. Ne yazık ki seçmiş olduğum diğer bir anime başka bir güne kalmıştı. Bu gerçekten sinir bozucuydu. Arkadaşı bile olmayan yalnız bir cadı olduğumdan anime ve oyunlar beni mutlu eden yegane şeylerdi. Gerçi belki de bu gece yalnızlığıma bir çözüm bulabilirdim. Ortağımın kim olduğunu bilmiyordum. İçten içe David olmasını deli gibi istiyordum. O cadıyı tekrar görmek bana iyi gelebilirdi. Gerçi onunla konuşmak ne yazık ki kolay değildi. Genel itibariyle sürekli olarak bana nasihat verme peşindeydi. Sanki ben çok söz dinleyen biriydim. Şu an ki hayatımda dinlediğim tek söz bana verilen görevlerdi. Onları da sadece borçlu kalmamak için yerine getiriyordum, hepsi bu. Karargaha vardığımda bir kalabalıkla karşılaştım. Anlaşılan bugün bir çok görev vardı. Bu da David'in buralarda olma ihtimalini yükseltiyordu ki bu gerçekten hoşuma gitmişti. Ortamda bulunan cadıların bazılarını daha önce görmüştüm. Diğerlerini ise hiç tanımıyordum. Bir kaçı benimle bir yerlere gitmek istediğini söylemişti. Bu beni mutlu etmişti. Kabul etmek içinse fazla tereddüt etmemiştim. Ama yine de bazılarının konuşma tarzı kabul sonrası değişince oradan uzaklaştım. Kalabalığın içinde adımın söylendiğini duyar duymaz, sesin sahibini gördüm. Çok güzel bir cadıydı. Kıyafetindeki her bir detay savaşa gittiklerini gösteriyordu. Ama benim aklıma gelen ilk şey izlediğim bir animedeki karaktere ne kadar çok benzediğiydi. Siyah saçları, mavi gözleri ve bakışları ile kesinlikle benziyordu. Öyle ki aklımdan tamamen David uçup gitmiş ortağım olacak kişiye yoğunlaşmıştım. Ona doğru seri adımlar atarken, ona sıkıca sarıldım... İlk kez görüyor olsam da kendime engel olamamıştım. Kendimi geriye çektiğimde konuşmaya başladım.

"Evet aradığın benim ama sen bana sadece Lea de... Çok güzel görünüyorsun..."

Cadı l Admin Mesaj Sayısı : 110 Kayıt tarihi : 30/04/13

Karargaha geldiğinde aklında hala David ile sevgili olmadan önce onun söylediği söz vardı. Onu kaybetmekten korktuğunu söylemişti. O günden sonra bu konuda detaylıca konuşmuşlardı. Rebekah onun eşini ve kızını kaybettiğini öğrenince hem ölen eşini kıskanmış hem de içten içe aşık olduğu adam için üzülmüştü. Bir insanın eşini yitirmesinin nasıl bir şey olduğunu bilmiyordu. Öğrenmek istemiyordu da… Bildiği tek şey insanın ailesini kaybetmesinin berbat olduğuydu. Sevdiği adamında kısmen bu duyguları yaşadığını bildiğinden ona böyle bir acıyı tekrar yaşatmak istemediği için elinden geldiğince dikkatli oluyordu. Ne kadar başarabildiği tartışılırdı gerçi. Yeni bir göreve başlamadan önce beynini boşaltmayı denerken ortağının ismini söyledi. Kendisine doğru gelmekte olan cadıya bakarken derin bir nefes aldı. Cadının güzel olduğu kadar yetenekli olmasını da umuyordu. Kızın kendisine sarılmasıyla şok oldu. Onların dünyasında bu kadar yakınlık kurulmazdı. Herkesin belirli bir sınırı, ast üst ilişkisi vardı. Serenity lea flair adındaki bu cadı ise sanki uzun zamandır arkadaşlarmış gibi ona sıcak davranıyordu. Boğazını temizleyerek ''Şey… ben…'' diye cümle kurmaya çalıştığı esnada kızın kendini bırakmasıyla derin bir nefes aldı.

Gözlerini cadının gözlerine dikerek bu olağan dışı durumda soğukkanlılığından faydalandı. Derin bir nefes alıp hafifçe gülümseyerek ''Teşekkür ederim serenity… yani lea. Sende çok güzel görünüyorsun.'' Dedi. Kıza göz kırptı. Konuyu hızlıca elden geçirip söyleyeceklerini toparlarken ''Ben rebekah oswald. Tanıştığımıza menün oldum lea '' dedi. Bir büyüyle görevin detaylarını gösterirken ''İstersen son bir kez stratejinin üstesinden geçelim ya da '' diyerek tabloyu yok etti. ''Hemen göreve başlayalım'' diye cümlesini bitirdi.

Cadı Mesaj Sayısı : 208 Kayıt tarihi : 23/12/12 Yaş : 33

Görevimin ne olduğundan habersizdim, tıpkı ortağımın kim olduğunu bilmediğim gibi... Bu benim için gerçek bir sürpriz olacaktı. İçten içe ortak olarak düşündüğüm biri vardı, elbette. Ama zaman geçtikçe bu umudum yavaş yavaş kaybolmuştu. Neden bilmiyordum ama işte onun olmayacağını hissediyordum. Adımı söyleyen ses kulaklarımı doldurduğunda onu gördüm. Siyah kıyafetler içinde, baştan aşağı silah kuşanmış cadıyı... Görünen o ki ortağım oydu. Ben ise ona bakarken ortaklık kısmını çoktan unutmuştum. Hayalperest bir kızdım ve bu özelliğimi izlediğim animeler ve okuduğum kitaplarla pekiştiriyordum. Şimdi ise bir hayal alemine dalmıştım. Gördüğüm cadı hayalimde daha önce hayran olduğum bir karakterdi. Üstelik ona gerçekten çok benziyordu. Ayaklarımın kendiliğinden hareket ettiğini hissettiğimde cadının yanına gelmiştim. Hayran ve çocuksu yanım devreye girdiğinde ona sarılmadan duramadım. Cadının sesini tekrar duyduğumda bir nebze de olsa normale döndüğümden onu rahat bıraktım. Yine de ona bakan gözlerimin ışıl ışıl parlamasına engel olamıyordum. Ona kesinlikle hayran olmuştum. Nereye isterse gidebilirdim. Şimdi ise olay belliydi, görev. Bu görev diğer hepsinden daha müthiş olacaktı, hissedebiliyordum. Ona yaptığım iltifatın karşılığında aldığım beğeni kelimeleri ile üzerime baktım. İyi ki bu şekilde giyinmiştim, cadı ile birlikte süper olacaktık. Bu akşam kesinlikle karşımıza çıkacak kadar aptal olanlar mezara girecekti. Teşekkür etmek için ağzımı açmaya karar vermişken görev konusunda duyduklarım ile bir an durdum. Hala görevin ne olduğunu bilmiyordum, sadece süper bir ortağım olacağını öğrenmişti.

"Aslında evet... Görev, strateji üzerinden kesinlikle geçmeliyiz... Ben bu geceki görevin ne olduğunu bile bilmiyorum... Ama yine de harika ötesi bir ortağım olduğu için çok mutlu oldum... Göreve başlamak için sabırsızlanıyorum...".

Cadı l Admin Mesaj Sayısı : 110 Kayıt tarihi : 30/04/13

Sevgili ortağıyla göz göze geldiğinde düşündüğü ilk şey bu savaştan sağ kurtulabilecek kadar yetenekli olup olmadığıydı. Tüm o karmaşanın arasında onu da koruması gerecek miydi merak ediyordu… Kızla ilgili bilgileri sınırlıydı. Elinde onun yaşı, adı ve lea’yı nerde bulabileceğinden başka bir şey yoktu. İsteseydi biraz statüsünü konuşturup birazda göz korkutarak her şeyi öğrenebilirdi fakat yapmamıştı. Zamanını ona harcamak yerine kalbinin tek sahibi ile ilgilenmeyi seçmişti. Onunla geçirebileceği birkaç dakika, sohbet edip eğlenebileceği bir iki saat daha değerliydi rebekah için çünkü ona böyle öğretilmişti. Bir zamanlar ailesi hayattayken ona öğrettikleri ve Oswald’ın aklında kalan tek şey hayatının her anını son anıymış gibi dolu dolu yaşaması gerektiğiydi.

Şimdi… Tam da şu anda rebekah oswald ilk kez bu kararı yüzünden pişman olma çizgisine yaklaşmıştı. Kızın aşırı tavırları onu sudan çıkmış balık etkisine sebep olduğundan görevle kafasını dağıtmayı deneyerek kıza farklı seçenekler sunup konuya odaklanmasını sağlamıştı. Aşık olduğum adamın haberi olmadığı yeni bir görev diye aklından geçirirken duyduklarıyla dondu. Şaşkınlıkla ''Ne? Şaka mı yapıyorsun?'' diye sormuştu. Cadının yüzündeki ciddiliği görünce iç çekmekten kendini alıkoyamadı. David’e haber verip göreve onunla gitmek nedense gözüne bir anda daha cazip görünmüştü.

Birkaç saniye içinde onu bu işlerden uzak tutma kararını hatırlayıp anlayışla gülümsedi. Duruma sırıtan birkaç kişiyi ters bir bakışla susturup ses tonunu ayarlamaya çalışarak boğazını temizledi. Tamamıyla oyunculuğuna güvenerek birkaç saniye sonra ''Şaşkınlığımı mazur gör lütfen bu konularda biraz takıntılıyımdır.'' Diyerek tabloyu yeniden gösterdi. Gözlerini lea’nın gözlerine dikerek ''Görevimiz ormanda cadı avı. Sayısı belirsiz ve oldukça tehlikeli bir görev… Birbirimizden fazla uzaklaşmasak iyi ederiz. Neyle karşı karşıya kalacağımızı bilmiyoruz.'' Diyerek ormanın detaylarını gösterdi. Nerden girip nereye ilerleyecekleri hakkında kısa bir bilgi verdikten sonra ''Dikkatli olmanı öneririm. Şimdi hazırsan gidelim mi?'' diye sordu.

Cadı Mesaj Sayısı : 208 Kayıt tarihi : 23/12/12 Yaş : 33

Hayran bakışlarımı bir türlü kontrol edemiyordum. Ama ne yapabilirdim... Hayallerimi süsleyen benim tek dostlarım olan karakterlerden birini canlı canlı görmek gerçekten heyecanlanmamı sağlamıştı. Hareketlerimi zar zor kontrol ederken aklıma görev geldi. Evet görev... Hakkında hiç bir şey bilmediğim bir diğer şeydi. Tıpkı ortağım gibi... Gerçi onu artık tanıyordum. Adı Rebekah'dı ve en sevdiğim karakterlerden birine benziyordu. Gözlerim hala ışıl ışılken mahcup bir halde görev hakkında soru sordum. Cadı ise biraz şaşkın, biraz kızgın bir şekilde yanıt vermişti.

"Şey, ciddiyim... Caitlyn, sadece ortağımı bulmamı ve verilen görevi yerine getirmemi söyledi, hepsi bu..."

Dürüst yanıtımın onu memnun ettiğini sanmıyor olsam da gerçek buydu işte. Bir sonraki cümlesini duyduğum da ise memnun olmadığını daha iyi anladım. İlk kez bir ortakla çalışıyor değildim. Ama genelde görevleri bende bilirdim. Bu kez neden bir haber görevin içinde olduğumu bilmiyor olsam da Rebekah ile olmaktan mutluluk duyuyordum. Her ne kadar o biraz rahatsız görünse de... Görev ile ilgili talimatları dinlerken anladığımı gösterir bir şekilde başımı salladım. Görev klasik görevlerden pek farklı sayılmazdı. Üstelik zaten dövüşmek için kendimi silahlandırmış olduğumdan bir kaç cadı ya da peri avına hazırdım. Ona ayak uydurarak olmamız gereken yere ormana vardık. Şimdi sadece az önce resimlerini gördüğüm cadıyı ve biraz daha fazlasını avlamam gerekiyordu. Kısa bir süre sonra cadılar ortaya çıktığın da silahlarımı hazır hale getirdim. İlk kurbanımı gördüğüm zaman artık çocuk kimliğimden çıkmıştım. Savaşta daha değişik bir ruh hali içindeydim, bir ölüm meleği. Cadılar can çekişirken silahlarım onların kanları ile kaplanıyordu ve bu durum suratımda tuhaf bir gülücük oluşturuyordu. Bir kaç dakika önce Rebekah'a baktığım parlayan bakışlardan çok farklıydı. Her biri ölümü ifade ediyordu ve baktığım her kişi bir bir can veriyordu.

Cadı l Admin Mesaj Sayısı : 110 Kayıt tarihi : 30/04/13

Caitlyn’in kızı kendisine hiçbir şey söylemeden göndermesine şaşırmıştı. Bu kızı yanına ortak olarak vermek için onun ne kadar uğraştığını hatırladı. Ona çocuk ruhlu ve görev hakkında sıfır bilgiye sahip, rebekah’ın kendini koruyabileceğinden şüphelendiği birini mi veriyordu yani? Gerçekten onun amacı neydi? Onu bazen anlamakta zorlanıyordu. Aslında an itibarı ile anlamaya çalışmayı da bırakmıştı. Kıza sabırla görevi anlattıktan sonra hazır olup olmadığını sormuştu. Sonunda lea adındaki cadının da isteğiyle ormana vardıklarında derin bir nefes alıp silahlarını eline aldı. Zihnini her şeyden arındırarak önlerine çıkabilecek düşmanlara konsantre olduğu esnada gözü ister istemez yanındaki kıza takıldı. Çocuksu ve işe yaramaz olduğunu düşünüyor olsa da masum yanı kendisini bir şekilde etkilemişti. Normalde ortaklarını kaybetmeyi umursamaz çoğu göreve de sırf sorumluluk almamak için tek başına çıkardı ama onun ölmesini istemiyordu. Bu yüzden ona dikkat etmeye karar verdi. Cadılar ortaya çıktığında vakit kaybetmeden onlara saldırıp değersiz canlarını almaya başlamıştı. Kendisine doğru gelen lanetleri savuştururken gözleri bir an için lea ya kaydı. İyi gidiyordu.

Galiba tek başına idare edebilir derken önündeki cadıyı öldürmeye çalışmakla meşgul olan ortağının fark etmediği hamleyi görerek '' Dikkat et…'' diyerek onu kendine çekti. Büyü yolunu şaşırıp başka bir cadıya çarpmıştı ve cadı anında bedeninde kanlar fışkırarak can vermişti. Onu hedef alan cadıya bir lanet gönderdiği esnada kendisine dikkat etmediği için yaralanmıştı. Sinirle '' Lanet olsun''dedi. Öfkeyle uyguladığı kadim lanet gözlerinin birkaç saniyeliğine kan kırmızısına dönüşmesini sağladı. Lanet birkaç güçlü cadının acılar içinde kıvranarak ölmesini sağlamıştı. Gözleri etrafı tararken '' Daha kaç tane olabilir ki?'' diye sordu. Çok geçmeden bir grup daha cadıyla karşılaşmışlardı.

Cadı Mesaj Sayısı : 208 Kayıt tarihi : 23/12/12 Yaş : 33

Görev hakkında bilmem gereken her şeyi öğrendiğimde çocuksu halim geçici süreliğine devre dışı kalmıştı. Bu durum bazen beni bile şaşırtıyordu. Normalde oldukça sakin, küçük bir çocuk gibi oyuncaklarla oynayacak biriyken elime silah aldığımda her şey değişiyordu. Bunun nedenini bilmiyordum. Belki de iç güdüsel bir şeydi. Sonuçta ailemi tanımıyordum ama genlerimde avcılık olduğu kesindi. Diğer türlü üzerime kanı bulanmış onca periyi nasıl açıklardım. Ormanda cadılarla karşı karşıya geldiğimiz de her zamanki avcı kimliğimi takındım. Kullandığım silahlar, ucu sivri hançerler tek tek bedenlere zarar verirken bu durumdan garip bir zevk aldım. Evet bunu itiraf etmeliydim. Nasıl bir anime izlemek bana zevk veriyorsa, silahlarla birilerini kesmekte zevk veriyordu. Tabi sadece av sırasında... Yüzümde oluşan şeytani gülümseme ile yeni cadılara savaş açarken ortağımın sesi ile kendime geldim. Genel anlamda dikkatli biriydim ama görünen o ki Rebekah yanımda olduğu için biraz dikkatsiz davranmıştım. Cadının beni itmesi ile zarar görmesi gereken benken onun zarar görmesi sinirlerimi zıplatmıştı. Bir kaç lanet kullanıp cadıların bir kısmını ellerimi kullanmadan kanlar içinde bıraktığımda Rebekah'ın yanına gittim. İçimden bir kaç iyileştirme büyüsü mırıldandım.

"Dikkatsizliğim için üzgünüm ve teşekkür ederim. sayende yara almadım."

Bir grup cadı daha yanımıza gelirken Rebekah'ın yanından kalktım. Etraf auramın karanlığı ile silikleşirken mırıldandığım bir kaç büyü tüm cadıların kafasını patlattı. Aslında böyle pek zevk almıyordum. Ama yaralı ortağımı düşünmek zorundaydım. Karanlık auram dağılırken Rebakah'ın yanına yaklaştım. gözlerim yeniden ışıldamaya başlamıştı.

"Rebekah, sanırım tüm cadıları yok ettim. Bedenin tamamen iyileştiğinde birlikte eğlenelim mi? Mesela bir parka gidelim... Gecenin karanlığında lunaparkları çok severim...

Cadı l Admin Mesaj Sayısı : 110 Kayıt tarihi : 30/04/13

Ortakları ile göreve çıkmak istememesinin bir sürü nedeni vardı. Dikkatsizlikleri, yaptığı yanlışlar, ikisinin de hayatlarını tehlikeye atacak sakarlıklar gibi daha bir çok şey sayabilirdi. Onlardan bir tanesi oldukça önemli bir gerekçeydi. Aslında diğerlerini gölgede bırakan asıl problem rebekah’ın ara sıra yumuşayan kalbiydi. Ne kadar artık taşlaştığını ve sadece ama sadece David için attığını söylese de içinde derinlerde bir yerler de hala ailesini kaybetmeden önceki o iyilik sever masum kızdan izler taşıyordu. Bu kendisini çok sık göstermese de bazen en olmadık zamanlarda ortaya çıkıp şimdiki gibi ortalığın karışmasına neden olabiliyordu.

Oysa hiç kimse umurunda olmamalıydı. Aşık olduğu adam dışında hiç kimse ve hiçbir şey. Lea’yı kurtarmak için yaralandığı düşünülürse umursamama kısmı konusunda hala pek başarılı değildi ama deniyordu. Kızın sözlerini duyduğunda derin bir nefes aldı. Daha doğrusu sadece bunu denemiş duyduğu acıyla bunu başaramamıştı. Bir ağaca yaslanıp durumun üstesinden gelmeyi denerken ''Önemli değil. Sadece dikkat et ve ölme tamam mı? '' Diye sordu. Kızın yaptığı iyileştirme büyüleri sayesinde yavaş olsa da iyileşirken ağaca yaslandı. Yeni grup cadıyla önlem amaçlı birkaç büyü yaptığı esnada ortağının aurası dikkatini çekti. Yaptığı şeyi şaşkınlıkla izledi. Kızın onları öldürdükten sonraki tavrıyla kalakalmıştı.

Gözlerini kızın gözlerine dikerek ''Biliyor musun senin gibi çocuksu birinin az önceki katliamı yaptığına inanmak çok zor '' dedi. Gerçekten bu çocuk mu o kadar cadının kafasını patlatmıştı yani… Kabullenmekte zorlanıyordu. Yaslandığı ağaçtan kendisini zorlukla ayırarak ''Planlarını yıkmak istemem ama karargaha dönüp rapor vermeliyiz. '' Dedi. İyileşmekte olan yarasını tutarak ''Bende o zamana kadar iyileşmiş olurum. '' Diyerek kıza doğru bir adım attı.

Cadı Mesaj Sayısı : 208 Kayıt tarihi : 23/12/12 Yaş : 33

Cadılarla karşılaştıktan sonra çocuksu tavrımdan eser kalmamıştı. Zaten öyle bir şeyin olmasına da izin veremezdim. Sonuçta çocuksu halimin dertlerini biliyordum. Şu an burada olmak yerine evde anime izlemeyi tercih ederdi ya da oyun oynamayı. Benim ise şu an bunlara ihtiyacım yoktu, ihtiyacım olan şey cadıların kanını dökmekti. Rebekah ile savaşmak giderek daha çok heyecanlanmama neden olurken onun yaralanması, gözümün dönmesine neden oldu. Sonuçta o benim için yaralanmıştı. Sanki,sanki bana değer veriyor gibiydi. Bu his yabancı olduğum bir şeydi, çünkü beni seven hiç kimse yoktu. Sevecek kişilerin tamamı öldürülmüştü, Caitlyn konusunda ise hala emin değildim. Ona güveniyordum ama hiç bir zaman gözlerinde sevgi görmemiştim. Her zaman iyiliğinin altındaki karanlığı yanı görüyordum, sevgi ise yoktu. O yüzden de cadının yardımı beni etkilerken, zarar görmesi içimdeki bir şeyleri tetikledi. Karanlık yanım hiç olmadığı kadar ortaya çıkmışken etraf çok fazla kan, ceset ve patlamış kafalarla dolmuştu. İçimde hiç bir pişmanlık yoktu, zaten olması da gerekmiyordu. Sadece bir kaç saniye sonrasına ise yeniden çocuk ruhuma geri dönmüştüm. Reekah'ın yaralarının iyileşmesinden emin olduğumda soruma cevap bekledim. İlk cümlesi ile gülümsedim.

"Şey... Savaş sırasında ben, başka bir ben oluyorum. Sonuçta diğer türlü hayatta kalamam. Üstelik onlar sana zarar verdiler, bu da hak ettikleri anlamına geliyor..."

Gülümsemem hafif bir sinsiliğe dönüşürken asıl merak ettiğim sorunun cevabını bekledim. Duyduklarım ise hiç hoşuma gitmemişti. Yüzümdeki gülümseme anında solarken gözlerim dolmaya başladı. Anlaşılan yine kendimi kandırmıştım, kimse bana değer vermiyordu. Gerçek anlamda kimse beni istemiyordu. İşi biten herkes kaçmak istiyordu. Gözümden bir damla yaş akarken ayağa kalktım.

"Anlıyorum, Rebekah... Sende herkes gibi kaçıyorsun beni terk ediyorsun... Raporunda iyi şanslar sonuçta senin raporun yeterli olur. Ben evime giderim... Bu sayede daha fazla yanımda olmak zorunda kalmazsın..."

Cadı l Admin Mesaj Sayısı : 110 Kayıt tarihi : 30/04/13

Olanlar aklını kurcalarken kızı şaşkınlıkla süzdü. O kadar peri ve cadı katledip milletin kafasını patlattıktan sonra lunaparka gitmek istediğine inanmakta zorluk çekiyordu. Bu kız kesinlikle çift kişilikliydi. Yoksa birkaç dakika önce dehşet saçıp birkaç dakika sonra çocuklaşmasını başka türlü açıklayamıyordu. Derin bir nefes alıp ortağının bu ilginç teklifini elinden geldiği kadar nazikçe geri çevirdi. Gitmek için bir adım geri attığı esnada kızın solan yüzünü gördüğünde istemsizce durdu. Lea’nın gözlerinin dolması içindeki bir şeyleri harekete geçirirken onun sözlerini dinledi. Hala iyi olan bir parçası onun için üzülürken kız gitmek üzereyken daha sonra kendine kızacağını bilse de '' Dur… '' dedi. Ona bakan kıza birkaç adım yaklaşarak '' Aslında… Yani bence… Raporlar biraz bekleyebilir'' diyerek boğazını temizledi. Kendisini zorlayarak '' Tekrar düşündüm de lunaparka birlikte gidebiliriz. Tabi o oyuncaktan diğerine koşarken beni çekiştirmeyeceğine söz verirsen. Malum hala iyileşiyorum'' dedi. Daha sonra bir büyü mırıldandı. Saniyeler sonra kendilerini lunaparkta bulduklarında iç çekti. Yüzyıllar sonra 18 li yaşlarına dönmeyi kabul ettiği için şimdiden pişman olmuştu.

» Tatlı Bir Sürpriz
» Sürpriz Düello
» Sürpriz Doğum Günü
» Karanlığın Ardındaki Sürpriz
» Üzgün Güzele Sürpriz