Kabuslardan Kaçış

[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

İçini saran sıkıntı yüzünden günlerdir uykusuzluk çekiyordu. Uyumak sorun değil aslında sorun uykuya devam edebilmekti. Gördüğü kabuslar artık sinirlerini bozmaya başlamıştı. Bir anda her şey değişmişti sanki. Transa girmiyordu artık buna sevmeliydi. Yani en azından son zamanlarda olduğu kadar sık girmiyordu. ama kabusları üstelik bütün detayları hatırlamak korkuyordu. Başına geleceklerin ne olacağını bilmemek onu korkutan buydu. Henüz perisine bağlanmamıştı bile. Phin'e bir anda güvenen kalbi onun yanında güvenli olacağına emindi. Ama o günden sonra onu görmemişti. Terk edip gitmeyeceğini biliyordu ama. Bu bağlılığın bir an önce gerçekleşmesi gerekiyorsa neden onu bir an önce bulmuyordu. Hem bulunması zor biride değildi en azından uyanıkken evini de öğrenmişti onu bıraktığı gün. Daha fazla bu düşüncelerle evinde kalamadı, kalamazdı da. Ailesi ile konuştuktan sonra hazırlanmak için odasına çıktı. Eskisinden daha çok gülümsüyor olması ailesinin de gittikçe iyi olmasını sağlamıştı. En azından onları artık sık sık üzgün bir yüzle görmüyordu. Bu gerçekten iyi olmasını sağlıyordu. Bu yüzlerin solmaması içinse ne yapması gerektiğini biliyordu. Yaşaması gerekiyordu. Bunun için ne gerekiyorsa yapacaktı. Üzerine kısa bir şort giydi ve üstüne kolsuz bir tişörtle merdivenlerden koşarak indi. Yürümek istemediği için garajdan bisikletini almıştı.

Caddelerde, sokaklarda pedal çevirerek ilerliyordu. Hava ok sıcaktı bu yüzden sırt çantasını almıştı yanına. Yorulduğunda mola verdiğinde yanına aldığı sudan içiyordu arada. Caddelerde bisiklet sürmek tehlikeli olduğundan şehre yakın ormana ilerledi. Kaç saattir pedal çevirdiği bilmiyordu ama gerçekten yorulmuştu. Ormanın biraz derinliğinde bisikletten inip ağaca yasladı bisikleti. Hemen yanına çömelerek çantasının içini karıştırmaya başladı. Yanına bir mp3 çalar almıştı. Kulaklığını takarak müzik dinlemeye başladı.

Hava Perisi Mesaj Sayısı : 3 Kayıt tarihi : 21/08/12

Seth de kendini dışarıya atmıştı. Sıkıntıdan. Kabuslardan, rüyalardan kaçmaktan değil. Hoş, dün gece kabus görecek kadar uyumamıştı. Odasında uyuduğu sarışın uyutmamıştı da denebilirdi. Ancak bu bile sıkıntısını uzun süreliğine giderememişti. Kapıdan çıkarken şapkasını kafasına geçirdi ve bir sırıtışla geriye baktı. Bu kızla bir daha işi olmayacağından emindi. Şapkasını gözlerini gizleyecek şekilde indirdi ve kapıyı ardından kapattı.

Bugün ne yapacağı hakkında bir fikri yoktu. Her güne böyle başlıyordu, ardından mutlaka yapacak bir şeytanlık bulurdu. Üzerinde her zaman giydiği uzun ceketi, olması gerekenden kısa , küt kravatı ve pantalonunun üzerinde iki kemeri vardı. Onun tarzıydı bu. Zincirleri, eldivenleri ve şapkası tarzını tamamlıyordu. İnsanların garip bakışlarını takmadan ormana kadar yürüdü. Buraya neden geldiğini bilmiyordu. Omuz silkerek ağaçların arasında ilerledi.

Taa ki, bir sihirbazın varlığını hissedene kadar. Başını yavaşça kaldırdı ve şapkasının ucunu tuttu. Bu ilginçti. Uzun zamandır ilk kez bir sihirbaza rastlamıştı. Olduğu yerde parmak uçlarında dönerek sihirbazın olduğu yere doğru yürüdü. Kulaklarını takmış müzik dinleyen bir kıza gözü çarptı ve fazla yaklaşmadan durdu. Bu ormanda işi neydi? Belki de insanlara belli etmeden güçlerini kontrol etmek için buraya gelmişti. Tüm sihirbazlar "ucube" lakabı almamak için güçlerini akademide kullanır veya gizli yerlerde pratik yaparlardı. Bu sihirbazın gücü neydi acaba? İçindeki bilgi açlığıyla kıza doğru yürüdü.

"Ne kadar güzel bir gün, değil mi?" dedi sırıtırken kısılmış sarı gözlerini şapkasıyla gizleyerek.

Ormanın temiz havasını içine çekti. Ciğerleri dolduran hava ile kendini daha iyi hissediyordu. Gerçekten yorgundu. Bacakları pedal çevirmekten ağrımıştı. Ama bunu önemsememişti. Kendini bilmediği bir nedenden ötürü mutlu hissediyordu. Halbuki ortada bir kaç iyi gelişme dışında pekte mutlu olacağı bir olay meydana gelmemişti. Hatta korkması gerekiyordu. Gerçi düşününce cesur bir kız olmayı seçmişti. Phin'in söylediklerini yapacaktı. Phin onu garip bir şekilde ailesinden biri gibi görmeye başlamıştı bile. Kaybettiği ikizinin yerini doldurabilecek bir kardeş değildi belki Phin ama güvenebileceği bir abi olmuştu onun için. Kendi deyimiyle koruyucu perisi o gün ona neden öyle dediğini bilmiyordu. Şimdi her aklına geldiğinden bu onu güldürüyordu nedense. Phin ise bu durumdan biraz rahatsız gibi görünmüştü o gün belki de ona da komik geldiği için böyle davranmıştı. Bir anlığına bile olsa onunla dalga geçtiğini düşünmüştü belki de. Ama onun asla böyle bir niyeti yoktu. Dengesiz biri olduğu ise bir gerçekti. Düşünmeden söylediği çok şey vardı hayatında. Gerçi düşünmeden söyledikleri değil asıl tehlikeli olan benliğini hapsettiği o küçücük yerdeki büyü yaratığın uyanışıydı. Düşüncesiz psikopat bir katil. Ellerini başına götürdü. Kötü şeyler düşünmek bugün yapacakları listesinde yer almıyordu. Derin bir nefes aldı tekrar hava bedeninde gezintiye çıkmışken o da kendine geldi. Slow bir şarkı dinliyordu. Belki de bu onu etkilemişti. Bunu değiştirmek için müzik listesini biraz karıştırdı. Açılışta çalan bir müzik ile onu içine çeken bir şarkı bulmuştu. Hafifçe başını sallamaya başlamıştı. Çalan şarkının ritmine göre. Sonra ona elleri eşlik etti ardından ise dudakları şarkıyı mırıldanmaya başlamıştı. Oturduğu yerde dans ediyor gibiydi. Ta ki birinin varlığını hissedene kadar sürmüştü bu durum. Sesi biraz kısıp karşısında belirlediği bir noktaya odaklandı. Belki hissettiği kişi sadece buradan geçip giden biri olacaktı. En azından öyle olmasını umuyordu.

Yanına yaklaşan yabancıyı fark ettiğinde kulaklığını çıkardı. Ondan bir şekilde rahatsız olmuştu. Ama Phin ile de bir ormanda karşılaşmışlardı. Ön yargı denen şey yüzünden kendi başına gelenleri hatırladıkça en azından yabancıya cevap vermenin bir sakıncası yok diye düşündü. Başını kaldırarak şapkasının altındaki gözlerine baktı. Nedense içi ürpermişti birden ama belli etmek istemiyordu.

"Evet öyle. Ormanda bir yürüyüş ya da başka bir yerlerde gezmek için güzel bir gün."

» Kaçış
» Gerçeklerden Kaçış
» Vulneribustan Kaçış
» Gizemli Kaçış
» Büyük Kaçış