Sarhoş Bir Arkadaş

Uzun zamandır tavanı izliyordu. Gecenin bir yarısı terler içinde uyanmıştı. Gözleri yine dikenler saplanıyormuşçasına ağrıyordu. Son zamanlar deliksiz derin uykuları bölünmeye başlıyordu. Birden terler içinde ya da buz tutmuş bir şekilde yatağından fırlıyordu. Rüyaları daha gerçekçi bir hal almaya başlamıştı. Bunu hissetse de yine uyandığında gözbebekleri olmayan gözlerden başka bir şey hatırlamıyordu. Bunun anlamını çözemesede bölünen uykusunu son zamanlarda yaşadıklarına veriyordu. Birden kendini farklı bir dünyanın içinde bulmuştu. Aslında içinde bulunduğu dünyayı saklayan perdeler aralanmış ve gerçek yüzünü göstermeye başlamıştı. Ama perdeyi aralayan kişi anlaşılan perdeleri tamamen açmayı becerememişti ya da unutmuştu. Bunları düşünürken aklına Ruby geldi. Bir kaç gün önce ona yardım etmek için bağlandığı perisi... Büyükbabası sadece bu perdeleri hafif bir esinti ile dalgalandırırken, onları aslında aralayan Ruby olmuştu ve perisinin yardımı ile bu dünyayı tamamen görecekti.

Peri demek hala garibine gidiyordu. Ama geçirdiği o gün bunların gerçek olduğunu gösteriyordu. Artık aralarında bir bağ vardı. Henüz bir kaç defa gördüğü bu kızı çok iyi tanımasa bile ona güveniyordu ve tüm sorularının cevabı olduğunu düşünüyordu. Bunun nedeninin aralarındaki bu bağ olduğunu düşünüyordu. Ruby'e henüz yabancı olsada kendini normal bir yakınından daha yakın hissediyordu ona. Bu düşünceleri içinde birden karmaşık hale gelen hayatına gülümsedi. Belki bu gülümsemesine karşılık bazı cevapları sunardı ona. En azından bu konuda biraz umudu vardı. Çünkü Ruby'e yardım edecekse hala bilmediği bazı soruların cevaplarına ihtiyacı vardı. Ona nasıl yardım edeceği hakkında hala pek bir fikri yoktu. Ofelya etrafındaki insanlara yardım etmeyi severdi. Aynı annesi gibi... sıkıntılı zamanlarda insanlara yardım ederek yeniden gülümsemeyi başarıyordu. Ofelya'da bunu annesinden öğrenmişti. İnsanların gülümsemesi unuttuğu zamanlarda ona yeniden mutlu olması gerektiğini hatırlatıyordu. Çünkü yardıma muhtaç olan değil yardım eden taraftı. Yine de ağrıyan gözleri için biraz yardıma hayır demezdi. Yatağından kalkıp odasından çıktı ve kimseyi uyandırmamak için kapısını yavaşça kapattı. Sessiz adımlarla mutfağa doğru gitti. Gözlerine sıcak çay torbalarını koyarsa belki biraz ağrısını alırdı. Tam mutfağın kapısına gelmiştiki ışığın açık olduğunu gördü. Kafasını yavaşça içeriye uzattı ve yardımcılarının koltuk değneği ile sabırsızca bir sağa bir sola yürüdüğünü gördü.

"Bir şey mi oldu?" dedi kadının yanına giderek. Geçen ay geçirdiği kazanın izleri hala korkudan sıçrayan kadının üzerindeydi. Endişe ile ne diyeceğini şaşıran kadının omuzlarından tuttu ve sandaliyelerden birine oturması için yardım etti. Ayaklarını böyle yaparak zorlamaya devam ederse yırtılan lifler bir süre daha sorun olacaktı. Kadın anlatmakta tereddüt etsede en sonunda içinde endişeden patlayacak olan volkanı kelimelere dökerek söndürmeye karar vermişti. Tek solukta her şeyi anlatmaya çalıştı kadın.

"Melandy, kızım... Az önce aradı. Daha doğrusu arayan başka biriydi. Kızımın sarhoş olduğunu ve gidip almamı söylediler. Ama bu halde onu almaya gidemem. Ne yapacağım, bilmiyorum. Şu an hala barda." dedi. Sonra ciğerlerinde sonuna kadar kullandığı havayı fazlası ile geri almak için derin bir iç çekti. Ofelya endişeli kadına gülümseyerek baktı. Kaybolan uykusunu bulmak için iyi bir yol bulmuştu. Melandy ona buraya ilk geldiği zaman arkadaşlık etmişti. Hala ihtiyacı olduğunda onunla dertleşiyorlardı. Anlaşılan sevgilisi ile aralarındaki sorunu düzeltememişlerdi.

"Onu ben almaya giderim. Merak etmeyin. Ama bundan büyükbabamın haberi olmasın." dedi kadına göz kırparak. Kadın ne kadar itiraz etmeye çalışsada Ofelya onu dinlemeden odasına çıkıp üstünü değiştirdi. Dolabında eline geçen ilk şeyleri üzerine geçirdi. Mavi kotu, beyaz tişörtü ve lacivert hırkası. Sonra bir taksi çağırdı ve yola koyuldu. Normal zamanlarda bisikletini tercih ederdi ama sarhoş bir kızı eve getirmek için bisikletin pek uygun olacağını sanmıyordu. Taksi barın önünde durduğunda hızlı bir şekilde parayı verip barın içine attı kendini. Kalabalığın içinde ilerleyerek Melandy'i aradı. Barmenin yanına geldiğinde arkadaşını ona tarif etti. Belki kızı hatırlar umudu ile. Şansı vardı ki barmen kızın az önce dans etmek için kalabalığa daldığını söyledi. Evet bu şansı Melandy'i o kalabalıktan çıkarmak içinde gerekiyordu. Tezgahın önündeki uzun sandaliyelerden birinin üstüne çıkıp kalabalığa göz attı. Tam arkadaşını gördüğü sırada insanların ona bakışlarını gördü. Garipsemekten çok eğlenir gibi görünüyorlardı. Büyük ihtimalle sarhoş olduğunu ve birazdan sandaliyenin üstünde saçma sapan haraketlerle dans edeceğini düşünüyorlardı. Ofelya bir an kendini öyle düşündü ve bu komik hayal ile oradan aşağı indi. Kalabalıkta zar zor ilerleyerek Melandy'e ulaştı. Kızın kolunu tuttu ve gürültülü müzikte kulağına bağırarak konuştu.

"Melandy, hadi eve gidelim."dedi gırtlağını yırtarak.
"Ofelya,Sende buradasın mı? Dans edelim."dedi sarhoş arkadaşı beceriksizce koluna sarılırken. Ofelya onu buradan çıkarmanın en iyi yolunun dans etme bahanesi olduğunu anladı ve beceriksizce ona ayak uydurmaya çalışarak dans ediyormuş gibi yaptı. Bu sırada da onu yavaş yavaş kalabalıktan çıkarmaya çalışıyordu. Tam boş bir alana çıkmışlardıki yanlarına iki tane garip görünümlü adam gelmişti. Biri saçının yanlarını kazıtmış geri kalanını havaya dikmişti. Diğeri ise suratını delik deşik bir hale getirmişti. Halbuki korkunç görünmesi için kaşındaki çengelli iğne yeterliydi. Bu adamlar az önce sandaliyenin üzerindeyken Ofelya'ya bakanlardandı.

"Size eşlik edelim bayanlar" dedi delik suratlı adam. İkiside kızların kolunu tutmuştu. Melandy buna razı gözüksede Ofelya hem kendi kolunu hem de arkadaşını geri çekti ve en yakın kapıya doğru yürüdü. Adamlar hala söylenerek arkalarından geliyorlardı. Ofelya arkadaşını zar zor dışarıya itip kapıyı adamların suratına çarptı. Adamlardan biri "Burnum!" diye bağırırken Ofelya özel, küçük odaların olduğu bir koridora girdiklerini fark etti. "Burası herhalde özel müşteriler için." diye söylenirken sarhoş arkadaşı ile boş olduğunu düşündüğü sessiz bir odaya daldı. Az önceki adamların koridora girdiğini duyabiliyordu. Buradan dışarıdaki gürültü yok denilecek kadar az duyuluyordu. Ofelya bir belaya bulaşmadan buradan nasıl çıkacaklarını düşünürken omuzuna konulan el ile yerinden sıçradı.

Sevgilisinden ayrıldığından beri sağda solda dolanıyordu. Akademiye bile uğramayalı onun için baya olmuştu. Gerçi dersler şuan için boştu. Profesörler yerlerinde yoktu ve neden olduğuda bilinmiyordu. Dean'in aklında morgana için bilgi toplamaya gittikleri geçiyordu. Bu onu fazla ilgilendirmiyordu ama Morgana ile görülecek bir hesabı vardı tabi bu hesapta ilk önce başkaları vardı ama bunu sonraya bırakmalıydı. Şuan için normal bir kızla bir gece geçirmek istiyordu. Elindeki viski şişesini bırakarak dolabına doğru harekete geçti ve gecenin şanslı fıstığını bulmak için evden çıktı. Her ne kadar ona geçen güçler iyi olsada bazı şeylere karşı fayda etmiyorlardı ve aşk da bunlardan biriydi. Barın kapısını biraz araladı ve önünden içeriye doğru girmekte olan bir kaç güzel fıstığa baktı ve bara doğru ilerledi. Yanından geçip giden kızlara biraz asıldıktan sonra cidden sıkılmaya başlamıştı. Hiç biri yeterince iyi değildi. Ya çok aptallardı ve ne derse desin gülüyorlardı ya da oldukça basit yapılıydılar. Genelde zoru severdi ve o tarz kızların peşinde koşardı. Tam ikinci bardağını alacağı sırada masanın üstüne çıkmış bir kızı gözüne kestirdi. Başta sarhoş bir kız olduğunu düşündü ama sonra üstündeki elbise ve hareketlerini düşününce durum ortaya çıkmıştı. Sarhoş bir arkadaşını almak için gelmiş bir kızdı. Arkadaşı ise çok berbat gözüküyordu. Sanki her an kusucakmış gibi hareketleri vardı. Bir süre onları izledi ve içkisini içmeye devam etti. Her zaman ki yöntemini yapıcaktı. Onlar çıkmak üzereyken onlara çarpıcaktı. Çıkmak için hareket ettiklerini gördüğünde kalktı ve kapıya doğru ilerlemeye başladı. Ancak bir kaç adamın onlara askıntı olmaya başladığını ve ısrarcı olduklarını gördüğünde eli hiç bir zaman yanından ayırmadığı kapsüllerine doğru gitti. Ancak bu insanlar oldukça kolay pataklanabilir tiplerdendi. Onların arkasından devam etti ve genelde amaçlarının belli olduğu özel odalardan oluşan koridora kadar geldi. Kızlar ortalıkta gözükmüyordu hatta adamlar dışında kimse yoktu. Ayrıca özel odaların özel olmasının içerden ve dışardan kimsenin birbirini görmemesiydi. Elini tüplere atmayı bir an düşündü ama sonra vazgeçerek adamların arkasından sessizce ilerlemeye başladı.

Tüpleri onun için çok önemliydi çünkü çok güçlü görünmesine rağmen kimsenin bilmesini istemediği zayıf bir noktası vardı. Güçleri olmayan kimseye dokunmadığı sürece güçleri olmuyordu. Eskiden bu onun için çok sorunlu bir işti. Ancak zamanla aklına güzel bir yöntem gelmişti. Tanıştığı her kişiden dna örneği alarak kapsüllerine koyuyordu ve onlara dokunarak aynı anda bir kaç güç birden elde edebiliyordu. Zamanla diğer büyücülerde onu her güce birden sahip olabileceği düşüncesini doğurmuştu. Bunu sır gibi saklıyordu ve saklamalıydı. Bir sürü düşmanı olabiliyordu. Karakteri yapısı üzerine de kendisi de bayağı bir düşman ediniyordu.

Yavaşça adamlardan birine dokundu ve kafasını çevirdiği anda yüzüne bir yumruk geçirdi. O kadar sert bir yumruk atmıştı ki bir an kendi elinin kırıldığını sanmıştı. Elindeki sinirlere sanki asit dökülmüş gibi hissediyordu ama yumruğun karşılığını almıştı. Adam yerde baygın yatıyordu. Tabiki Dean de diğer adamdan bir yumruk yemişti. Hızlıca yerden kalkarak dudağından sızan kanı sildi ve akademideki beden eğitimi dersine girdiği için sevineceği bir hareket olmuştu. Hızlıca sağında duran soluk kırmızı renkli kadife duvardan ayağıyla güç alarak adama kafa attı. Yığılan adamları kenara çekerek kızların girdiği odayı bulmak için elini kapsüllerinden birine attı ve telepati özelliğini kullanarak girdikleri odayı buldu ve sarhoş olan kızın ve diğer kızın zihnine bakmaya çalıştı ve bir anda şaşırıp kaldı. Kızında özel güçleri vardı. Diğeri ise basit bir sarhoş kızdı. Sarhoş olan kızı telepatiyle uyuması için baskı yaptı. Kız rüyalara dalarken Deande kapıyı yavaşça açtı ve arkası dönük olan kızın omzuna elini uzattı.

"Dikkatli olmalısın senin gibi bir kıza böyle insanlara mağlup olmak yakışmaz."dedi ve gülümsedi. Gözü kızın suratında kalmıştı. Hala bu kızı nasıl tanımadığını anlayamamıştı. Halbuki girdiği derslerde ki tüm kızları aklından çıkmıcak bir şekilde kafasına kaydetmişti. "Bu kız o sırada napıyordu uyuyor muydu !" diye aklından düşünceler geçti. Sonra diğer kıza baktı ve barın hoş kanepelerinin üstünde onun istediği gibi uyuduğunu gördü. Ufak bir sırıtıştan sonra kızın cevabını beklemek için tekrar ona odaklandı.

Melandy kolunu ondan kurtarmaya çalışıyordu. Ofelya en sonunda onu bıraktı ve kulağını dışarıya verdi. O adamların buraya gelmediğinden emin olmak istiyordu. Ama arkadaşının yanından uzaklaştığını hissedince dikkati ona kaydı. Melandy odadaki koltuklara yönelmişti. Eğer bu halde uyursa bu Ofelya için büyük sorun olurdu. Tam "Melandy..." diye fısıldadığı sırada omuzuna değen el ile yerinden sıçradı. Adamlar onları bulmuş muydu? Bu düşünce ile irkildiğini hissetti. Hemen kendini geri çekip arkasına döndü. Ama karşısında başkası vardı. Bu bir an rahatlamasına neden olmuştu. Yine de başka bir bela olma ihtimali içini sıkmıştı. Bu oda da kaçacak yeri de yoktu. Melandy ise çoktan oturduğu yere yığılıp derin sarhoşluk uykusuna dalmıştı. Onu burada bırakamazdı. Zaten buraya onun için gelmişti. Ne yapacağı hakkında seçenekleri aklından geçirirken karşısındaki çocuk konuştu.

Ofelya ona cevap vermeden bir süre sessizce çocuğa baktı ve derin bir nefes alıp aklını toparlamaya çalıştı. Karşısında diğer adamların aksine kendisi gibi biri duruyordu. Ayrıca dikkatli baktığında onu bir yerden tanıyormuş gibi hissetmesine neden oluyordu. Dikkatle çocuğun yüzüne baktıktan sonra görüntü gözlerinde canlandı. Evet, çocuğu tanıyordu. Yeni bir rahatlama ile henüz dışarı veremediği nefesi sonunda dışarıya salmıştı. Ama bu özel oda da ne işi vardı? Burayı o ayırtmış olabilir miydi? Çocuğun cevap bekleyen gözlerinden gözlerini ayırmadan kısa süren sessizliği bozdu. "Odana izinsiz girdiğimiz için üzgünüm." dedi ciddi bir şekilde. Bulundukları ortam rahat konuşmasını engelliyordu. Konuşmaları okulda olsaydı daha iyi olacağına emindi. Gözlerini çocuktan ayırıp Melandy'nin yanına gitti. Adamların gitmiş olacağını tahmin ediyordu. Melandy'nin kolunu omuzuna atmaya çalışarak konuştu. "Arkadaşımı buradan kaldırır kaldırmaz gideceğim. O yüzden biraz sabret." dedi Meland'nin ağır vücudunu yüklenmeye çalışırken. Bir yandan da özel odalardan birinde okuldan birini görmenin şaşkınlığı vardı. Öğrencilerin bu bara uğradığını biliyordu. Bazen konuştuklarını duyuyordu, bazen de buradan geçerken tanıdık bir kaç yüz görüyordu. Ama hiç birinin özel müşteriler için ayrılmış odalara gelebileceğini düşünmemişti.

Melandy'nin omuzuna attığı kolu ellinden kayınca düşüncelerinden sıyrıldı ve arkadaşının yeniden koltuğa yayılan bedenine uzandı. Annesi daha fazla merak etmeden ve karşısındaki çocuğu daha fazla bekletmeden onu buradan çıkarmalıydı.

Kızın arkadaşı koltuğa bayılmıştı ve ölü gibi yatıyordu. Kızla biraz göz göze geldikten sonra onun kim olduğunu anlamıştı. Bu uyuyan kızdı. Derslerde genellikle uyuyordu. O yüzden konuşma fırsatı bulamamıştı. Gerçi Dean pek konuşkan değildi, susup izlemeyi tercih ediyordu. İnsanlar bazen çok düşük çeneli olabiliyordu. Düşününce kızı koruması gerektiğini anladı. Kendisi bile bazen ölümcül yaralar alabiliyordu. Biraz onu izledi
. Her ne kadar savunmasız dursada "Kendimi korurum, yardımına ihtiyacım yok. " havalarında duruyodu. Sarhoş olan kolundan kayıp düştükten sonra sesli bir şekilde güldü ve yardım etmek için onun yanına yaklaştı. Her ne kadar yardım etmek istese de kızın konuşma tarzını sevmemişti ve az önce bu kız için gücünü kullanmak zorunda kalmıştı. Her ne kadar belli etmese de Dean'in eli de attığı yumruktan dolayı morarmıştı. Sarhoş kızın kolundan çekerek kapıya doğru getirdi ve ukala olana dönerek "Bir daha olmasın. Burasının saygın ve eğlenceli bir ortam olduğunu sanıyordum. Sarhoş kızların uyuduğu bir yer değil. Umarım blr daha olmaz yoksa sizi şikayet ederim."dedi ve kızları kapıya çıkardı. Bu ukalanın biraz derse ihtiyacı vardı. Hiç tanımadığı birisi olsa böyle davranmakta haklıydı ama sonuçta aynı akademide okuyorlardı ve bu sıradan bir okul değildi. Ayrıca aklı yerinde değil miydi bu kızın. Peşlerinde olan adamlar onları bulamıcaklar mıydı? Dean onlarla yüz yüze gelmeden buraya nasıl rahatça giricekti. "Offffff! Bazıları aklını peynir ekmekle mi yiyor ? " diye içinden geçirdi. Kız kapının az ilersinde peşlerindeki adamların yerde yattığını görüp teşekkür etse iyi olucaktı.
Kapıdan onları yolladıktan hemen sonra oturdu ve beklemeye başladı. Bir kaç saniye sonra birileri kapıda onlarla konuşuyordu. Hemen kapıya doğru yönelip kulağını dayadı ve dinlemeye başladı. Bir kaç kişi onlara kendilerine ait olan oda ne işleri olduğunu soruyor ve biraz da azarlıyorlardı. Bir kaç zengin züppesi olmalıydılar. Onlarında hakkından gelmesi gerektiğini düşündü ama bu bara bir daha girememesi demek oluyordu ve Dean bu barı seviyordu. Ardından odaya girdiler ve kendisine de fırça atıp odadan çıkardılar. Kapıdan çıktığında kızların orda beklediklerini gördü ve oda onlara bakmaya başladı.
Bu kızda farklı olan ve kendisinde iyilik yapma isteği uyandıran bir tarafı vardı ve bu Deani ona çekiyordu. Normalde umursamaz ve kendisini düşünen bu çocuk uzun zaman sonra birileri için bir şey yapmıştı. Dean bu duyguyu çözmeye çalışırken onlara doğru bakarak dalıp gitti.

Arkadaşını kaldırma işlemi başarısızlıkla sonuçlandığında arkadan gelen gülme sesine doğru döndü. Çocuk yanlarına geldi. Arkadaşını çekerek kapıya kadar getirmesi pek kibarca olmasa da Ofelya çocuğa teşekkür etmeyi düşünmüştü. Ama çocuğun söyledikleri ile bu düşünceden tamamen uzaklaştı. Zaten uykusuzluğun sinirlerini yeterince gerdiği yetmezmiş gibi kabusları yerine de bu çocuk çıkmıştı karşısına. Sinirden aklındaki kelimeleri bir araya getirip cevap verememişti çocuğa. Odanın dışına çıkarıldıklarında Mandy'i düşmemesi için sıkıca tuttu. Bu zayıf kız nasıl bu kadar ağır olabiliyordu. Daha da önemlisi insanlar nasıl bu kadar kaba olabiliyordu. Çocuğun morarmış ellerini ve dağılmış üstünü hatırlayınca "Birde saygınlıktan bahsediyor. Serseri!" diye söylendi kendi kendine. Sonunda Mandy ile dengede durmayı başarmıştı. Yarı uyanıkken yürümesi daha kolay oluyordu en azından. Onu sürüklemeye çalışırken yerde yatan adamları fark etti. Az önce onları izleyen adamlar yerdeki bordo halının üzerindeki desenlere özenmişlerdi anlaşılan. Çocuğun morarmış elleri ve dağılmış üstü yeniden gözünün önüne geldi. Bunu yapan o olabilir miydi? Çocuğun odaya geldiği zamanı düşününce bu sorunun cevabını hemen görmüştü. "Evet"...

Birden çocuğa kaba davrandığı için suçlu hissetti. Ama onunda kibar davrandığı söylenemezdi. Yaptığı iyiliğin karşısında gösterdiği davranış ona teşekkür etmesine gerek olmadığını söylüyordu. O zaman sorun yoktu. Pişmanlığı bir anlığına geçse de arkadaş olmak yerine böyle kaba davranışlar sergilemek onu üzmüştü. Asıl kaba davranışı ise karşılarına dikilen bir kaç zengin züppeden görmüştü. Onu düşüncelerinden ayıran kalın ses odalarında ne yaptığını sorduğunda gerçeğe döndü. Mandy'nin ağırlığı yeniden omuzlarına bindi. Gözlerini yerdeki adamlardan onlara çevirdi. Ne kadar anlatmaya çalışsa da onu dinlemeyip kenara ittiler. Zar zor ayakta kalan Ofelya neredeyse dengesini kaybedecekti. Duvara yaslanıp son anda ayakta kaldı. Onlar içeriye girdiklerinde "Arkadaşları da ondan betermiş" diye söylendi Ofelya arkalarından bakıp. Ancak bir kaç saniye sonra içerideki çocukta odanın dışarısına çıkarıldı, aynı Ofelya'ya olduğu gibi...

Anlaşılan ne odanın sahibiydi, ne de içeri girenler onun arkadaşıydı. Çocuk ona bakarken bir anlığına alaycı bir gülüş atmadan tutamadı kendini. Sonra yerde yatan adamların arasından arkadaşıyla çıkışa yöneldi. Bundan sonra ona bir şey söylemesine gerek yoktu.