Yeni Bir Şey

Phin eve girdiğinde saat sabahın 6 sıydı. Üzerini bile değiştirmeden kendini yatağına attı. Uzun ve yorucu bir gece geçirmişti. Gözlerini kapadığı anda uykuya dalacağını biliyordu bu yüzden kimse rahatsız etmesin diye cep telefonunu kapadı. Günün geri kalanında enerjik olması için birkaç saat aralıksız dinlenmesi gerekiyordu. Son bir kez saate baktıktan sonra gözlerini kapadı ve derin bir uykuya daldı. Gözlerini açtığında saat 11 di. Banyoya gidip yüzüne bolca su çarptı. Aynaya baktığında gördüğü tek şey uzun süredir aynı saçma rüyayı görmekten sıkılmış ifadesiz bir yüzdü. Tabi kendi gördüğüyle ailesinin gördüğü şey arasında büyük bir uçurum vardı. Phin’in tersine onların gördüğü tek şey asi, sorumsuz ve insan özentisi bir periydi. Kaderine karşı gelmekle hayatının hatasını yapıyordu. Onlara göre phin’in kaderi her peri gibi bir sihirbaza bağlanıp onu korumaktı. Phin’se bundan sürekli kaçıyordu. Bilmedikleri şeyse phin’in aslında sadece zamana ihtiyacı olduğuydu. Zamanla oda kendi sihirbazını bulup bağlanacaktı. Doğru onu aramıyordu ama eğer gerçekten bir sihirbazın perisi olmak kaderinde yazılıysa nasılsa bir şekilde birbirlerini bulurlardı en azından phin buna inanıyordu. Birilerine bağlanmaya karşı olduğu yoktu ya da ailesinin düşündüğü kadar umursamaz biri değildi. Sadece diğer perilerden farklı bir düşünce yapısı vardı. Kendine bakıp gülümsedi. Hem insan formunda kalmayı sevmesi onun gerçek bir peri olmadığını ya da peri olmak için gerekli isteğe ve yeteneğe sahip olmadığı anlamına da gelmiyordu. Neyse ki etrafındakilerin ne düşündüğü umurunda değildi. Birilerinin onu anlamasını ya da ona iyi davranmasını beklemiyordu. Kendini çevresindekilere anlatma gibi bir çabası hiç olmamıştı ve bundan sonra da olmayacaktı. Phin yaptıklarından ve yapacaklarından dolayı yalnızca kendine ve kendi vicdanına hesap vermek zorundaydı başka hiç kimseye bir şey açıklamak ya da hesap vermek zorunda değildi.

Etrafında kimse yoktu çünkü o olmasını istemiyordu. Durum bu kadar basitti. Banyodan çıkarak dolabına yöneldi. Üzerini değiştirdikten sonra kendine bir kahve alarak günlük gazetelere göz gezdirdi. Gazeteler sanki felaket telalığı dalında birbiriyle yarışıyor gibiydi. Haberlerin yarısından fazlasını cinayet, katliam ve kaza haberleri kaplıyordu. Kahvesini çabucak içip gazeteleri masanın üstüne fırlatarak arabalarının anahtarlarını alıp evden çıktı. Arabaya bindiğinde nereye gideceği konusunda en ufak bir fikri yoktu. Her zamanki gibi nereye gideceği konusunu tamamen bedenine bırakmıştı. Nasıl olsa gerektiği zaman gerektiği yerde duracaktı bu hep böyle olmuştu ve böyle olmaya da devam edecekti. Bu garip bir şeydi biliyordu ama bundan şikayetçi değildi. Baştan şehir merkezine doğru sürdüyse de son anda frenlere asılarak geri döndü. Bunu neden yaptığı konusunda hiçbir fikri yoktu sadece içgüdülerine göre hareket ediyordu hepsi buydu. Şehrin çıkısında durup arabasını park etti. Gözüne tabele çarpmıştı varus ormanı yazıyordu. Bir süre buraya neden geldiğini düşünse de sonunda ormanda kısa bir yürüyüş iyi gelebilir diyerek ormana girdi ve yürümeye başladı. Ayakları gideceği yönü belirliyordu phin’se sadece etrafı dinliyordu. Yürümeyi bıraktığında etrafa göz gezdirirken gözlerleri birden karşısındaki kıza kenetlendi. Bu kadar ıssız bir yerde bir kızın ne işi vardı? Gözleri kızın gözleriyle bir araya geldiğinde kızın gözlerinde gördüğü boşluk, dehşet ve korku duygularından rahatsız oldu. Etrafa bakındı ama herhangi bir tehlike göremediği gibi sezemedi de yaydığı auradan sihirbaz olduğunu anladığı kıza dikkatle baktı. Onda tuhaf bir şeyler vardı ne olduğundan emin değildi ama şehir merkezindeki eğlence yerleri dururken buraya gelmesinin nedenini şimdi anlıyordu. Karşısındaki sihirbaz yüzünden buraya gelmişti ayakları onu buraya getirmişti çünkü bu kızla karşılaşmaları gerekiyordu. Belki de bağlanması gereken sihirbaz oydu. Bu düşüncelerini bir kenara bırakarak kızın yanına gitti ifadesiz bir şekilde kızın karşısına geçerek ''Merhaba adım phin... Aslında ben senin iyi olup olmadığını merak ettim iyi misin pek iyi görünmüyorsun da'' dedi.

Phin gözlerini kızın gözlerine dikti. Gözlerinde bir çok duyguyu görmek mümkündü. Hayal kırıklığı, üzüntü, öfke, kin, korku, çaresizlik… Derinlerde bir yerde gördüğü bir şey phin’i rahatsız etse de onu bu denli huzursuz eden şeyin ne olduğunu anlamakta güçlük çekiyordu. Kızın ağlamaktan kızaran gözlerini görünce başını öne eğdi. Onu bu kadar ağlatan şeyin ne olduğunu merak etmişti. Phin’e doğru bakıyor olsa da kızın onu şuan görmediğine yemin edebilirdi. Gözlerinin içinde gördüğü derin boşluk kısa bir süreliğine ürpermesine neden oldu. Kızın ne gibi bir derdinin olduğunu bilmese de oldukça büyük bir problem olduğu açıktı. Phin’in aklından saniyeler içinde bir sürü soru geçti. Bu kızın burada ne işi vardı? Yalnız kalınabilecek birçok güvenli yer sayabilirdi ve bu orman kesinlikle o yerler arasında değildi. Ya tehlikeyi seviyordu ya da aslında nerede olduğundan kendisinin bile haberi yoktu. İkisi de mantıklık değil diye düşündü. Ayaklarının neden Phin’i buraya getirdiği açıktı bu savunmasız sihirbazın yardıma ihtiyacı vardı bu yüzden buradaydı. Etrafa göz atarak temiz havayı içine çekti. Kızın iyiyim demesine karşılık. Yalancı diye düşündü. Kötü bir yalancıydı ne yazık ki. Onun bu yalanına çocuklar bile inanmazdı yine de eğer yardım istemiyorsa ısrar edecek değildi. Yalnız kalıp düşünmesi belki de en iyisiydi. ''Tamam iyi olduğuna göre sorun yok demektir'' diyerek arkasını döndü ve ilerlemeye başladı.

Birkaç adım attıktan sonra durmuştu. Bir şey gitmesini engelliyordu. Gitmek istiyordu ama yapamıyordu. Kız için endişeleniyorum sanırım diye düşündü. Peki ne zamandır bir sihirbaz için endişeleniyordu ki? Kız sihirbazdı başının çaresine bakabilirdi endişelenmesi için bir sebep yoktu neden onu burada bırakıp gidemiyordu ki? Nedenini az çok tahmin etse de kabullenmek istemiyordu bu durumu. Kafasını çevirip arkasındaki kıza baktı. Onun sihirbazı bu kadar zayıf olamazdı bunu kabul edemezdi. Bir iki adım daha atsa da gitmek için sonunda pes ederek geriye döndü ve kıza doğru ilerlemeye başladı. Titrediğini fark ederek ceketini çıkarıp kızın omuzlarına koyduktan sonra geri çekilerek ''Kötü bir yalancısın gerçekten yalan söylemek konusunda tam bir felaketsin çocuklar bile inanmaz iyiyim yalanına'' dedikten sonra kızın gözlerine bakarak ''Sana bir tavsiye sihirbaz ne kadar kötü bir ruh halinde olursan ol gardını asla düşürme. Bu senin için tehlikeli özellikle sizi avlamak isteyen bir sürü cadı etrafta dolanırken.''dedi. Kızın sihirbaz olduğunu bildiğini düşünerek tabi ne kadar bilse de yine de phin’in söyledikleri karşısında büyük bir şok yaşayacağından adı gibi emindi. Phin kabul etmek istemese de kaderindeki sihirbaza bakıyordu.

Phin gözlerini kızın gözlerinden bir an olsun ayıramıyordu. Beyninden hep aynı şey geçip duruyordu ya bağlanması gereken sihirbaz bu kızsa. Bunun gerçek olma ihtimali bir yana bu fikir bile onu çıldırtmaya yetiyordu. Onun sihirbazı bu kadar savunmasız ve kırılgan olamazdı hayır böyle bir şeyi aklının ucundan geçirmesi bile yanlıştı. Phin gibi bir perinin kafası karışık ne yapacağı belli olmayan sürekli gözetip koruması gereken bir sihirbazı olamazdı. Phin’in kişiliğine tersti bu bir kere. Phin genel olarak eğlenceyi seven biraz serseri biraz vurdumduymaz biriydi. Açıkçası ilerde eğer bağlanması gereken sihirbazı bulurda bağlanırsa sihirbazını sürekli kontrole gitmeyi planlamıyordu onunda bir hayatı vardı. Hafta da bir yada 2 kez yanına uğrardı en fazla oda iyi olup olmadığına bakıp dikkatini çeken ters bir şeylerin olup olmadığını sormak için. Ama eğer sihirbazı gerçekten bu kızsa sürekli onu göz önünde tutması gerekecekti ve bu ikisinin hayatı içinde kötüydü. Kendi deyimiyle bebek bakıcılığı yapmak istemiyordu. Gözlerini yere devirip derin bir nefes aldı aslında bunu öğrenmenin bir yolu vardı. Aurasına iyice odaklanarak bunu anlayabilirdi. Bu şekilde içindeki acaba kuşkusundan kurtulabilirdi.

Kızın sözlerinden sonra gözlerini ona dikerek gülümsedi. Bay yabancı kulağa hoş gelmiyordu. Az önce adını söylemişti kıza ama anlaşılan gözleri boş boş baktığında sadece görmemekle kalmıyor aynı zamanda da duymuyordu. Kızın sözleri bittikten yüzüne sahte bir gülümseme yerleştirerek ''Adım phin bay yabancı yerine bana phin dersen sevinirim benim bir adım var sonuçta'' dedikten sonra gözlerini kızın gözlerine dikti. Ona her şeyi anlatmadan önce gerçeği öğrenmeliydi. Gözlerini birkaç saniyeliğine kapattı. Açtığında yüzü düşmüştü resmen somurtuyordu. Derin bir nefes alarak ''Öncelikle ne sarhoşum ne de deliyim. Ben aslında... neyse bunu daha sonra konuşabiliriz önce şu sihirbazlık konusuna açıklık getirelim insanları kandıran kişilere sihirbaz denmez hokkabaz denir sihirbazlar her ne kadar insanların dilinde göz yanılmasında usta kişiler olsalar da cadıların perilerin ve avcıların dilinde sihirbazlar çeşitli yetenekleri olan kişilerdir. Sende bir sihirbazsın yani bir yeteneğin var dimi? Ne biliyim eşyaları haraket ettirebiliyorsundur ya da doğadaki elementlerden birini kontrol edebiliyorsundur veya başka bir şey mutlaka bir yeteneğin vardır. Şimdi söyle bana yeteneğin ne?'' diye sordu.

Phin yüzündeki ifadeden kurtulmaya çalışsa da başaramıyordu. Kızın bu ruh değişimini garipseyeceği kesindi bunu bildiği halde bu durumu değiştiremiyordu ya da değiştirmek istemiyordu da denilebilirdi. Gözlerini kızın gözlerindeki acizliğe ve korunmasızlığa dikti kesinlikle bu kız onun ideal sihirbazı tanımından çok ama çok uzaktı. Her şeyden önce kız kendini cadılardan ya da avcılardan korumayı öğrenmek yerine kendi duygularına hakim olmayı öğrenmeliydi. Kızın sonunda adını kullanması üzerine yüzünde soğuk bir gülümsese de ardından kullandığı kelimeler yüzündeki gülümsemeyi bir anda yok etmeye yetmişti.Bay yabancı çokta rahatsız edici bir söz değilmiş hah en az bay ukala sözcükleri kadar rahatsız ediciydi. Kıza ifadesiz bir şekilde bakarak ''Emin ol en az şakaların kadar rahatsız edici'' diye mırıldandı sessiz bir şekilde. Kızın dinlemeye hazır olduğunu fark ettiğinde hiç düşünmeden konuşmaya başladı. Üzerinde çok düşünmemesine rağmen gayet mantıklı bir açıklama yaparak kızın yeteneğini sordu. Kızın şaşkınlığını üzerinden atması için ona zaman tanıdı. Beklemekten sıkılarak gözlerini kızın gözlerine diktiğinde gördüğü şeyler karşısında kısa bir şaşkınlık geçirdi. Gözlerinde öfke ve nefretten başka bir şey görmüyordu şu anda iyi de kime öfkelenmiş? Ne olduğunu anlamaya çalışırken kızın cevabıyla içini büyük bir huzursuzluk kapladı. Sihirbazın ona doğru bir adım atmasıyla istemsizce bir adım geri çekilmişti. Ona zarar vermek istemiyordu ama gerekirse bunu yapardı. Kızın kalbine dokunmasıyla büyük bir acıyla çığlık atması bir oldu. Kendini berbat hissediyordu canı çok kötü yanıyordu kalbi yanıyordu sanki. Kızı kendinden uzaklaştırmak için gücünü kullanmaya çalışsa da kendini o kadar yorgun ve berbat hissediyordu ki odaklanamıyordu.

Sanki tüm enerjisi bitmişti. Saniyeler içinde kendini yerde buldu. Kızın yeteneğinin ne olduğunu anlasa da onu durduramıyordu. Duyduğu büyük acı düşünmesini engelliyordu. Gözlerinin ağırlaştığını hissetti. Kız hemen durmazsa buna daha ne kadar dayanabilirdi bilmiyordu tek bildiği yaşamak için ihtiyacı olan son enerji kırıntılarını da hızla kaybediyordu. Bilincini kaybetmeden önce söyleyebildiği tek şey ''Kes şunu…'' olmuştu ve daha fazla dayanamayarak gözlerinin kapanmasına izin verdi sonrası büyük ve sessiz bir karanlıktan ibaretti. Gözlerini açtığında birkaç dakika hareketsiz bir iş şekilde öylece durdu. Ölmüş müydü? Nerede olduğunu anlamak için etrafa bakındığında kızı gördü. Hayır ölmemişti hala yaşıyordu ve kendini oldukça iyi hissediyordu demek ki tek yeteneği enerji emmek değilmiş emdiği enerjiyi geri de verebiliyormuş diye düşünerek sessizliğe gömüldü. Sessizliği bozan ilk kişi kız olmuştu. Yerinden kalkarak kızın yanına gitti ve tam karşısında durarak ''Öncelikle bir şeye açıklık getirelim yeteneğini söyle dedim göster değil. Eğer bunu isteyerek yapmadıysan ciddi bir kontrol sorunun var demektir ve daha dikkatli olman gerekir yoksa cadıların ve avcıların seni fark etmesi için uğraşması gerekmez.Ah tanrı aşkına neredeyse ölüyordun'' dedi sinirle. Sakinliğini kalmaya çalışarak ''Evet dediklerimde ciddiydim sen bir sihirbazsın ve anlaşılan yeteneğinde yaşam enerjisi emmek ve o enerjiyi kullanarak iyileştirmek ve hayat vermekte denilebilir ki güç kullanımında kesinlikle kontrolsüz olduğunu düşünüyorum . Ve gücünün ne olduğunu senden duymak yerine birebir görerek öğrendiğim için hiç mutlu değilim. Her neyse gelelim cadılara onlar şu insanların masallarındaki gibi sadece çirkin değiller özel güçleri var büyü yapabiliyorlar ve seni temin ederim en az senin kadar gerçekler '' dedi ve sustu kızın söylediklerini sindirmesini bekledi.

Phin ne kadar kabul etmek istemeyip inkar etmeye çalışsa da içten içe onun kendisinin sihirbazı olduğunu biliyordu. Sadece kabullenmekte zorlanıyordu ve bu da gayet normaldi.Olanları düşününce inkar etmeye çalışmakta haklı olduğunu biliyordu ama elinden bir şey gelmiyordu. Hayat bu sefer phin’e hiç beklemediği kadar büyük bir oyun oynamıştı. Kıza baktı birkaç saniye önce neredeyse onu öldürecek olan kız şimdi gayet savunmasız bir şekilde karşısında duruyordu buna inanmak zordu. Kızın yaptıkları inanılır gibi değildi. Neredeyse phin’i öldürüyordu üstelik phin ona hiçbir şey yapmamıştı. Kızın bu halini görünce bunu bilmeyerek yaptı diye düşündüyse de içinden bir ses hayır bilerek yaptı diye tersini göstermek için bağırıyordu resmen. Phin kız yaşam enerjisini emerken gözlerinde gördüğü intikam ve kini görmemiş olsaydı hareketlerinin kontrolünü kaybetmiş olabileceğini düşünüp üzerinde durmazdı. Ama görmüştü hala o an tekrar tekrar gözlerinin önüne geliyordu. Hayır kesinlikle kontrolünü falan kaybetmemişti. Phin’in yaşam enerjisini emerken ne yaptığının farkındaydı ve bunu durdurma gibi bir girişimde hiç bulunmamıştı. Phin acıdan çığlık atıp yere yığıldığında onun acı çekmesinden zevk aldığına yemin edebilirdi. Bunu gözlerinde görmekle kalmamış o bilincini yitirmemek için uğraşırken yüzündeki gülümsemeyi ve memnun ifadeyi görerek çok yakından tanık olmuştu.Onun ölmesini hayır onun acı çekerek ölmesini istediğini her hal ve hareketiyle belli ediyordu.Yani kesinlikle yaptığı şeyin bilincindeydi phin’in bilinci kapanmadan önce son kez gördüğü tek şey kızın gözleriydi ve o gözlerde gördüğü kin,öfke,nefret ve istediğini alıyor olmanın verdiği mutluluk ve haz vardı. Son hatırladığı şeyler bunlardı.

Kızın şimdiki haliyle o zamanki halini karşılaştırdığında iki farklı sonuca varmıştı kızın ya aklından zoru vardı ya da çift kişilikliydi.İkisi de birbirinden kötüydü ve iki seçenekte kesinlikle bir psikologa ihtiyacı olduğunu gösteriyordu.Tabi onu dinleyebilecek ve çözüm üretebilecek kadar uzun yaşayabilecek bir doktorun var olduğunu düşünmüyordu. Aynı zamandan gücüyle ve kendiyle ilgili sorunları anlattığında onun deli olmadığını düşünecek biri de muhtemelen yoktu. Doğa üstü güçlere kim inanırdı ki… Yani kızın her ne problemi varsa beraber çözmeleri gerekecekti.Derin bir iç çekerek gözlerini gökyüzüne dikti. N Sonuçta kabul etmek istemesem de o…o benim…sihirbazım diye düşündü.Evet sonunda bu gerçeği tam olarak kabullenemese de en azından onun phin’in sihirbazı olduğu gerçeğini kabul etmişti ve biliyordu bunu kabul etmek diğer her şeyi kabul etmenin bir başlangıcıydı. Kıza gözlerini dikip halini gördüğünde onun için istemsizce üzülmüştü. Fakat bu duygudan kurtulması uzun sürmemişti. Neden onun için üzülüyordu ki bazen kendini hiç anlayamıyordu. Kızın konuşmaya başlamasıyla tüm dikkatini kıza vererek konuşmasını dinledi. Kızın ilk sözlerinden sonra içini anlamsız bir üzüntü kaplamıştı kendi için üzülüyor olması gerekmez miydi neden onun için üzülüyordu ki o daha tam olarak yani en azından resmi olarak onun sihirbazı bile değildi. Kızın sözleri bittikten sonra gözlerini kızın gözlerine dikerek derin bir nefes aldı az öncekinden daha sakin bir şekilde ''Öncelikle özrün kabul edildi ama sen yine de gücüne ve kendini kontrol etmeye çalış bunun bir daha olmasını istemiyorum. Ölümle yüz yüze gelmek ve son anda onu oyuna getirip geri dönmek eğlenceli olabilir ama ölme ihtimalimi de görmezden gelemeyiz. Bu arada cadılar hakkında bilmen gereken bir şey daha var onlar sihirbazların peşindeler yani tehlikedesin aslında tüm sihirbazlar tehlikede tabi bir de avcılar var ama önce merak ettiğin soruya gelelim'' dedi. Bir süre sessiz kaldı kızın cevaba hazır olduğunu hissettiğinde ''Benim normal bir insan ya da bir sihirbaz olmadığımı eminim anlamışsındır ben bir periyim. İnanması zor ama durum bu ben bir periyim aslında insan formunda dolaşmayı seven bir periyim demek daha doğru olur bu arada sormayı unuttum adın ne?'' dedi ve sustu emindi kızın soracağı bir sürü soru vardı ama önce verdiği cevabı hazmetmeliydi.

Phin gözlerini kızın gözlerinden ayırarak gökyüzüne dikti. Bir gün sihirbazıyla mutlaka karşılaşacağını biliyordu ama bunun böyle bu şekilde bu ormanda böyle bir zaman diliminde olacağını hiç düşünmemişti. Tabi sihirbazının psikolojik sorunları olacağını da hiç düşünmemişti. Gerçi kız kendi bir şey söylememişti bu konuda fakat bunu anlamak içinde zaten psikolog olmaya gerek yoktu. Hangi normal sihirbaz bir anda yanındaki yabancının üzerinde güçlerini deneyip onu durup dururken öldürmeye kalkardı ki hem de bunu büyük bir öfke ve kinle yaptığı şeyden zevk alarak yapmıştı üstelik sonra birden başka biri olmuş ve yaptıklarından pişman bir şekilde ağlamaya başlamıştı. Gözleriyle sihirbazını süzerken derin bir nefes aldı. Evet bunu artık kabul ediyordu ve anlaşılan alışması çokta zor olmayacaktı. Kızın ağlamaya başlamasıyla içinde onu sarılıp teselli etme isteği oluştu. Az önceki kızgın halinden eser kalmamıştı. Neden böyle olduğuna bir anlam veremiyordu genç peri. Ona anlamsız geliyordu tüm bunlar sadece sihirbazı olduğu ve aralarındaki o henüz resmiyete dökülmeyen bağ yüzünden böyle olduğunu düşünse de saçma gelmişti yine de her şey. Genç kızın sitemkar ses tonu ve söyledikleri phin’in içinde bir şeylerin acımasına neden oldu. Kötü bir hayatı olduğu aşikardı hoş phin’inde harika bir hayatı yoktu ama bundan hiçbir zaman şikayetçi olmamıştı hatta bu durumdan gayet memnundu. Üstelik o hayatı phin seçmişti ve buna hiç pişman değildi ona duygusuz diyenlere gülümsemekle yetinmişti doğru söze ne denirdi ki. Farkında olmadan kıza doğru sarılıp teselli etmek için bir adım atsa da sonradan bunun farkına vararak hemen durmuş ve içindeki bu istekten hemen kurtulmuştu.

Gözlerini başka yöne çevirdi. Phin’in karşısında yeterince ağlamıştı ve emindi ki bu durumdan en az kendisi kadar kızda rahatsızdı. Kim birinin karşısında güçsüz ve zavallı görünmek isterdi ki? Kimse istemezdi biliyordu o yüzden bakışlarını kaçırmıştı. Kızın kendini ne zaman toparlayabileceğini merak etse de bu konuda hiçbir şey söylemeyerek düz sesinde hiçbir duygu barındırmayan bir ses tonuyla ''Neler yaşadığını bilemem hatta tahmin bile edemem ancak sen anlatırsan dinleyebilirim nasılsa birbirimizi tanımamız gerekecek neden birbirimizi tanımamız gerektiğini sana sonra anlatırım şimdi merak ettiğin soruları sormaya devam etmeden önce adını öğrenebilir miyim?'' diye sordu. Kızın hıçkırıklarını duyabiliyordu ve bu canını sıkıyordu karşısındaki genç kızın ağlaması onu anlamadığı bir şekilde rahatsız ediyor teselli etme düşüncelerini aklına getiriyordu fakat phin bu düşüncelerini ısrarla kafasından atmaya çalışıyordu. Kızın son sözleriyle gözlerini büyük bir endişeyle isminin scarlett olduğunu öğrendiği kıza dikti. Ses tonundaki tını onu endişelendirmişti. Scarlett çok geçmeden yere yığılmıştı. Güçsüz bedeni duyduklarına ve yaşadığı şeyler neyse onların ağırlığına daha fazla dayanamamış ve kendini ormanın kollarına teslim etmişti. Bir süre şaşkınlıkla olduğu yerde kaldı. İçinden ''Tanrım lütfen scarletta bir şey olmasın yoksa o kadar kötü ünvanın arasına birde sihirbazına sahip çıkamayan peri lakabı eklenecek dedikoduları duyar gibiyim'' diye düşünse de çok kısa bir zaman dilimi içinde bu düşüncelerin yerini kız için endişeleri aldı. Aralarındaki mesafeyi koşarak birkaç adımda kapatarak kızı kolları arasına aldı. Nabzını kontrol ettikten sonra derin bir nefes aldı ve kızın sadece bayıldığı kararına vardı. Kızı uyandırmak için birkaç kez sarsarak ''Scarlett… Scarlet kendine gel scarlett'' diye seslendi.Duymayacağını bildiği halde elinde olmadan kıza. Kız gözlerini bir süre sonra araladığında endişeyle ''İyi misin ? Seni hastaneye götürmemi istermisin? Arabam çok uzakta değil istersen can sıkıcı konuşmamıza daha sonra devam edebiliriz duydukların yeterince şaşırtıcı ve sıra dışıydı duyacakların daha da şaşırtıcı ve sıra dışı gelecektir ve ben senin bu konuşmamıza devam edebileceğinden emin değilim iyi görünmüyorsun'' dedi. Kızın gözlerinden alacağı cevabın ne olduğunu anladığı için gözlerini kapayıp içindeki güce odaklandı ve kızın kendini daha iyi hissetmesini sağlayacak birkaç sözcük mırıldanarak basit bir büyü yaptı.

Phin gözlerini bir an olsun sihirbazından ayırmıyordu. Ters giden bir şeyler vardı. Huzursuzluk kaplamıştı içini. Kulaklarında tehlike çanları çalmaya başlamıştı çoktan. Scarlett tehlikedeydi hissediyordu. Lanet olsun diye içinden binlerce kez sövdü sihirbazının peşinde olan cadı boş durmuyordu. Dövmesinin parlıyor olması da hayra alamet değildi zaten bir an önce şu giriş kısmını geçip sebep ve sonuca gelmeliydi ama scarlett’ın kafasında soru işaretleri bırakmakta istemiyordu. Üstelik daha sihirbazının nasıl biri olduğu hakkında en ufak bir fikri bile yoktu. Tek bildiği şey gücünün bazen kontrolden çıktığıydı ha birde bazen kana susamış bir katil olabiliyordu gayet rahat bir şekilde. Neden benimde normal bir güce sahip olan bir sihirbazım olmadı ki diye içinden geçirdiyse de sonradan bunun bir saçmalık olduğunu fark edip bu düşüncelerinden kurtulmaya çalıştı. Kim sihirbazını ya da güçlerini seçebiliyordu ki? Gerçi böyle olmasını isterdi. Hatta mümkünsü cadısı ölmüş bir sihirbazının olmasını isterdi. Diğer cadılardan onu korumak daha kolay olurdu o zaman. En azından acaba sevgili cadısı bu sefer hangi saçma büyüleri deneyip hangi hain düşünceler içinde diye düşünmek zorunda kalmazdı. Ne yazık ki scarlett’ın cadıyı yaşıyordu. Avcılar bu aralar işlerini boşladı anlaşılan diye düşündü. Biri phin’e bir iyilik yapıp scarlett’ın cadısını öldürse ona ne kadar minnettar olurdu şimdi. Sinirle ve birazda şaşkınlıkla ''Lanet olsun bunun bu kadar çabuk olmasını beklemiyordum.'' Diye söylendi. Bir şey anlamamış olduğunu belli eden ve ona endişeli gözlerle bakan scarlett’a bakarak ''Sana tehlikede olduğunu söylemiştim ya bu kısmı düzeltiyorum aslında büyük bir tehlikedesin çünkü cadın yani dövmenin oluşmasına sebep olan kişi seni arama çabalarını hızla sürdürüyor bu gidişle bu şekilde sen savunmasız bir durumdayken seni bulması zor olmayacak şu ritüeli bir an önce halletmeliyiz'' dedi. Derin bir nefes aldı ve bir daha scarlett uyku yada baygın halindeyken böyle bir sihirle yerini bulamasın cadısı diye birkaç büyülü sözcük daha mırıldandı. Bu sırada hissettiği bir güç dalgasıyla ürperdi. Suratı düştü. Aklı karışmıştı ortalığı büyük bir sessizlik hakim oldu. Ormanın derinliklerine daldı gözleri.

Scarlett’a bakmıyordu çünkü kelimenin tam anlamıyla dehşete düşmüştü ve bunu onun görmesini istemiyordu. Scarlett’ın peşinde olan cadı kimse kesinlikle phin’in asla karşılaşmak istemeyeceği güçte biriydi. Cadı burada değilken bile gücünü hissettiriyordu hem de fazlasıyla. Bir an da beynine ya onu koruyamazsam düşüncesi hakim oldu. Farkında olmadan yumruğunu sıkmaya başlamıştı. Hayır böyle bir şey olamazdı. Onu koruyabilirdi. Daha önce pek çok periyle ve perisiz cadılarla uğraşmıştı ve hiçbirine yem olmamıştı şimdide yem olmaya niyeti yoktu ya da sihirbazını yem etmeye zor olacaktı belki ama imkansız değildi. Hem imkansız diye bir şey yoktu. Sadece zor başarılırdı ve imkansız zaman alırdı hepsi buydu. Tabi önce şu açıklama ve ritüel kısmını halletmek gerekiyordu. Gözlerini kızın gözlerine dikerek ''Kısacası cadılar gerçekti ve insanlar onları tehdit olarak gördükleri için ki bunda haksız sayılmazlardı avlamaya başladılar gün geçtikçe onlara ihanet eden yani avcıların tarafında yer alan cadılar sayesinde cadıları bulup yok etmek daha da kolaylaştı. Onlarda bulunmamak için yani daha zor bulunmak için güçlerini bölmeye karar verdi. Böylelikle onları bulmak daha zor olacaktı ve cadıların tarafında olan insanlara güçlerini aktardılar bu düşünceyle sonuç olarak zamanla bu insanların içindeki güç ekstra yetenek olarak ortaya çıktı sizde ve şimdi cadılar onları yani güçlerini geri istiyorlar bu yüzden de sihirbazlar diye adlandırdığımız sizlerin peşindeler. Ve avcılarda cadıları daha kolay avlayabilmek için sihirbazların peşinde umarım anlatabilmişimdir.'' Dedikten sonra biraz nefes aldı üzerindeki tedirginliği belli etmek istemiyordu ama ne kadar gizleyebildiği de tartışılırdı. Sonra gözlerini devirerek ''Perilere gelince biz aslında başta cadıların güçlerini verdikleri kişileri izleyip cadılara rapor veriyorduk ama sonra olanlar oldu ve periler de bağımsızlık ilan edip saf değiştirdiler ve sihirbazları cadılardan korumaya başladılar. Yani benim görevim seni senin o müstakbel katilin olma potansiyelindeki cadıdan korumak tabi hala cadılara çalışan perilerde var kısaca periler perilerle ve hatta cadılarla savaş halinde. Neyse konu şu ki benim seni tam olarak koruyabilmem için bana söz vermen gerekiyor daha doğrusu bir ritüel bağlanma ritüeli biliyorum kulağa saçma geliyor ve inan bana ben tüm bunlara henüz hazır olduğumuzu bile düşünmüyorum ama az önce dövmen parlıyordu yani senin cadın az önce seni bulmak için büyük bir çaba harcadı ama bulamadı. Emin ol bulmasını da istemezsin. Yani bu yüzden çabuk olmalıyız.'' Dedi. Sakin olmaya çalışsa da başaramayarak sinirli bir şekilde ''Lanet olsun ki seninle uğraşan cadı çok güçlü bir cadı seni korumak zor olacak'' diye mırıldandı yani en azından o mırıldandığını sanıyordu.

Phin derin bir nefes alarak temiz havayı içine doldurdu. Hala tedirginliği üzerinden atmaya çalışıyordu ama bir türlü başaramıyordu ne yazık ki. Gözlerini birkaç saniyeliğine kapatıp kendini toparlamaya çalıştı. Gözlerini tekrar açtığında az önceki şaşkınlığından eser kalmamıştı ama hala tedirgindi. Bu gün yaşananlar kesinlikle onun için fazlaydı. Bağlanmak,sihirbaz,cadı,güç kontrol problemi hepsi bir anda olmuştu. Bu phin için oldukça fazlaydı. Sihirbaz fikri bile ona uzak gelirken şimdi bağlılık ve şu cadı merak ediyordu acaba hayatı bundan daha karmaşık olabilir miydi? Derin bir nefes daha aldı ve gözlerini gökyüzüne dikti. Şehrin ışıklarından uzakta onları görmek daha kolaydı. Bir müddet bu manzarayı izledi genç peri. Yüzüne sert bir rüzgarın çapmasıyla gözlerini kıza dikti. Hava git gide soğumaya başlamıştı. Zaten çok iyi görünmüyordu ve bu gün yeterince yorulduğunu düşünüyordu biraz daha burada kalırlarsa kızın hasta olacağından korkuyordu. Korkuyordu… Ne zamandan beri yeni tanıştığı bir sihirbazın sağlığı için endişelenmeye başlamıştı? O sıradan bir sihirbaz değil o benim korumam gereken bir sihirbaz diye hatırlattı kendine ve bir müddet daha soğuk esen rüzgarın onu kendine getirmesine izin verdi.

İçindeki huzursuzluk gittikçe kaybolmaya başlamış ve yerini garip bir rahatlama hissine bırakmıştı. Sanırım cadının gücünü artık hissetmediği için rahat hissediyordu kendini en azından bu günlük bulamadı ve arama çabalarını son verdi diye düşünerek rahat bir nefes verdi. Gözlerini kapayıp doğanın sesini dinlemeye başladı bu onu rahatlatıyordu. Bu sırada scarlett konuşmaya başlamıştı. Scarlett’ın aklında soru işareti bırakmadığını sevinmişti ama onu asıl güldüren şey sen benim koruyucu perim olmakta kararlıysan diye başlayan cümlesi olmuştu. Yüzünde oluşan alaycı gülümsemeye engel olamayarak sessizce kıza baktı ve ciddi bir ses tonuyla ''Sihirbazlar ve periler birbirlerini seçemezler yani ben gidip senden başka bir sihirbaza bağlanamam ve sende benden başka bir periye ama hangi tarafta olacağımızı kendimiz seçeriz. Sihirbaza bağlanmak yada cadıya hizmet etmek hangisini seçeceğimiz bize yani perilere kalmış.'' Dedikten sonra birkaç saniye duraksadıktan sonra ''Tabi cadılar perileri tuzağa düşürüp onların ne istediğine bakmadan büyüyle zorla kendilerine itaat edecek duruma getiriyorlar ama konumuz bu değil konumuza dönecek olursak evet seni korumakta kararlıyım yani senin deyiminle senin koruyucu perin olmakta kararlıyım.'' Dedi. O sırada kızın telefonu çalmıştı. Saatine baktı ve gözlerini kıza dikerek ''Ritüel için biriyle görüşmem gerek onunla bu konuyu konuşup ritüeli düzenlemek için yardım istemeliyim. Ritüel için gerekli hazırlıkları tamamladığımda seninle irtibata geçerim. Saat oldukça geç olmuş ve ailen senin için baya endişelenmiş anlaşılan hadi seni evine bırakıyım bu saatte tek başına dolaşman tehlikeli'' diyerek kızın kalkmasına yardım etti. Arabaya doğru ilerlerken ikisinden de çıt çıkmadı. Arabaya binip yola koyuldular kızı evine bıraktıktan sonra aklında bin bir tane soruyla oda kendini bara attı.