Merakın Sonu

Tam olarak nasıl bir insan ya da peri olduğunu açıklayamıyordu kimse. Aslında o da bilmiyordu gerçek kimliğini. Geçmişi, ailesi, arkadaşları, hepsi de zihninin bir köşesinde duruyorlardı; fakat gerçek kimliği parçalandığından onların bir önemi yoktu artık. Dengesiz psikopat perinin tekiydi işte. Kimse ona emir veremezdi, asiyd, inatçıydı, cesur, ukala ve kendini beğenmiş bir yapıya sahipti. Ayrıca eline geçen ne varsa bir silaha dönüştürebilerek ustalıkla kullanabiliyordu onu. Bağımsızlığını ilan ettiğinden beri sürekli bir çalışma ve pratik yapma çabasındaydı. O kadar uğraştan sonraysa uygulamalı olarak birkaç kötü ve köle periyi öldürmüştü. Onların çığlıkları ve yalvarışları tatlı bir melodi gibi gelirken hiç acımadan onları öldürmüştü. Köle perilerin bu dünyada yerleri yoktu ona göre. Zavallı sihirbazları ya da diğer perileri cadılara sunarlarken o iğrenç yaratıklara acımak Chloe'nin yaradılışına ters düşüyordu.

Yine köle perilerden birkaçının kanını akıttıktan sonra ukala bir gülümseme takınarak bir büyüyle üzerindeki kanlı kıyafetleri yenileriyle değiştirdi. Yerde yatan cesetlere son bir kez baktıktan sonra kalbinde duyduğu bir sancıyla dizleri üzerine çökmüştü. Gözlerini kapatıp neler olduğunu anlamaya çalışırken bir sihirbazın belirmesiyle gözlerini hemen açtı. Panik bir halde etrafını turlarken bir sihirbazının olabileceği düşüncesiyle korku tüm bedenini sarmıştı. Özgürlüğüne düşkün bir peri olarak bir sihirbazının olması düşüncesi hiç aklına gelmemişti. Hatta sihirbazını aramamıştı bile. Ancak kalbine saplanan acı tam tersini söyleyerek ona yardım etmesi gerektiğini söylüyordu. Küçük bir iç savaştan sonra vicdanına yenilerek gözlerini kapattı ve soluğu sihirbazının yanında almıştı. Karanlık bir ormanda küçük sihirbazın ne işi olabileceğini düşünürken yerde kanlar içinde yatan kızı kolları arasına alarak ona birkaç iyileştirme büyüsü fısıldadı. Sihirbaz gözlerini açtığında onu bırakarak ayağa kalktı ve donuk gözleriyle küçük sihirbazı süzdü.

"Biraz daha dikkatli olsan hiç fena olmaz sihirbaz."

Öldürdüğü perilerin kanlı cesetleri gözünün önünde duruyorlardı. Hiçbir ifade takınmaksızın boş ve donuk gözlerle onlara bakıyordu. Herhangi bir duygu kırıntısı dahi beslemiyordu onlara. Ne acıyordu ne de vicdan azabı çekiyordu. Ölmeyi sonuna kadar hak eden bir grup iğrenç küçük fareden başka bir şey değildiler. Hatta cadılar için köle periler kobay faresi görevi görüyorlardı. Gözlerini yerde duran cesetlerden ayırıp kendi bedenine kaydırdığında kanlı kıyafetlerini, bir büyü mırıldanarak yenileriyle değiştirmişti. Peri öldürmeye bir lafı yoktu; fakat kanla kaplanan kıyafetlerden nefret ediyordu. Bir süre daha yatan cesetlere baktıktan sonra ablinde duyduğu keskin bir acıyla dizlerinin üstüne çöktü ve küçük bir çığlık dudaklarından döküldü. Gözlerini kapatınca zihnine yerleşen görüntüyle sinirleri gerilmişti. Gözlerini hemen açıp bir süre ne yapması gerektiğini düşündü. Küçük bir iç savaş yaşadıktan sonra gözlerini kapatarak soluğu sihirbazını yanında aldı. Kanlı kıyafetler içinde yatan sihirbazına baktığında hiçbir duygu belirtisi göstermedi. Sadece yanına eğilerek onu kolları arasına aldı ve büyü yardımıyla küçük sihirbazını iyileştirdi. Vücudunda hala yara izleri vardı; ama onlar da kısa sürede iyileşirdi zaten. Sihirbazın çırpınmasıyla onu bırakarak ayağa kalktı. Açıklama yapmaya çalışan sihirbazını dinlerken ufak bir kahkaha dudakları arasından firar etmişti

“Yardımın sözü bile olmaz ama bundan sonra daha dikkatli olsan iyi edersin. Kendini koruyamayan bir sihirbazla bir şey yapamam ben.”

Kızı baştan aşağı süzerek sihirbazı hakkında birkaç ipucu yakalama çalışıyordu. Bir büyüyle kızın üzerindeki kıyafetleri değiştirdiğinde şaşkın olan kıza bakarak yeniden bir kahkaha attı. Sihirbaz olduğu bilen bir kızın ne diye böylesine ürkek olduğuna bir anlam veremiyordu. Eğer kız böyle davranmaya devam ederse Chloe’nin yapacak çok işi vardı. Bu kadar kahkahanın ardından ciddi bir tavır takınarak şaşkın olan sihirbazına birkaç açıklama yapmanın en iyisi olacağına karar verdi.

“Şaşkın olmanı anlıyorum. Ben senin perin oluyorum. Adım Chloe. Bir su perisiyim. Seni korumakla görevliyim vs vs. Bu tarz şeylerin üstünden sonra da geçebiliriz. Şimdi sana gelelim. Senin adın ve gücün nedir? Ondan bahset bakalım.”

Sihirbazını aslında daha farklı hayal etmişti. Kendisi gibi güçlü, cesur, tehlikeli ve iyi silah kullanabilen biri. Ama ne yazık ki hayal kırıklığına uğramıştı. Karşısında hiç beklemediği özelliklerle bir genç kız duruyordu. Gözlerindeki umut, yaşam sevinci ve masumiyetle Chloe'ye bakıyordu genç kız. Bir zamanlar o da bu kız gibi bakıyordu, etrafa ışık saçıyordu hatta. Ama ailesinden ayrıldığından beri her şey değişmişti onun için. Sürekli bir kavganın içindeydi, köle perileri öldürüyor, en güçlü perilerden biri olmaya çabalıyordu. Hayatının ritmi buna bağlıydı. Kimseye bağlı olmadan, özgürlüğüne düşkün biri olarak hayatına devam ediyordu. Karşısında duran bir sihirbazla ise başı dertteydi. Ona kalsa ölüme terk edebilirdi genç kızı; fakat vicdan denen bir hastalık tam tersini söyleyerek sihirbazını kurtarması gerektiğini söylemişti. Onu kurtarmıştı kurtarmasına; ama şimdi ne yapmaları gerekiyordu? Daha doğrusu Chloe'nin ne yapması gerekiyordu? Hayatının büyük çoğunluğunda başına buyruk davranmıştı. O kimsenin sorumluluğunu üzerine almamış biriydi. Fakat şimdi işler değişmişti. Genç kıza küçümseyici bir bakış atarak seninle uğraşamam tarzında birkaç kelime sarf etmişti. Kızın konuşmasını dinlerken derin bir iç çekti.

"Fazla merak iyi değildir güzelim. Öncelikle bunu anla. Ben yokken başını derde sokmaya da çalışma anlaşıldı mı?"

Kızın ürkek davranışları onu eğlendirse de ciddi davranmanın vakti gelmişti artık. Her ne kadar uğraşmayacağını kendi kendine hatırlatsa da bir peri olarak asıl görevi olan sihirbazını koruma işine de kendini odaklandırmalıydı. Buna da sihirbazına birkaç açıklama yapmakla işe başlayabiilrdi. Kısa bir özetin ardından kızın gücünü öğrendiğinde gülümseyerek ona yaklaştı ve elini tuttu. Gücünün derinliğini ölçmek için yaptığı bir büyünün ardından gözleri kocaman olmuştu. Kendini oldukça geliştirmiş olan sihirbazının gücünün büyüklüğünden haberi yoktu anlaşılan. Kıza gücünü kontrollü olarak kullanmasında yardımcı olabilirdi. İyi bir eğitimin ardından sihirbazı bir kişiyi iyileştirmekle kalmayıp birçok kişiyi aynı anda iyileştirebilirdi bile. Çok çalışması sayesinde kendisi de bu seviyeye gelmemiş miydi zaten? Birkaç kişiyi aynı anda öldürebildiği gibi aynı anda iyileştirebilirdi de.

"Gücünü daha iyi kullanman için iyi bir eğitim alman senin yararına olur. Bu arada kısa sürede gerçekleştirilecek bir ritüelle birbirimize bağlanmamız gerek. Böylelikle sen ortadan kaybolduğunda sana daha rahat ulaşabilirim. Öyle bakma! Telefonları hiçbir zaman sevmemişimdir. Biraz eski kafalı olduğumu düşünebilirsin ama öyle. Sormak istediğin bir şey olursa şimdi sorabilirsin. Sonradan olan sorularını cevaplandırmam için öncelikle beni bulman gerekebilir."

Ritüel... Sihirbazıyla aralarındaki bağı daha da kuvvetlendirecek bir ritüel gerekliydi. Böylelikle her iki tarafın da güçleri ve bunu kullanma becerileri artmış olacaktı. Sihirbazı olabileceği düşüncesi ona çok yabancı ve uzaktan gelen bir şeydi. Özgürlüğüne düşkün, hiç kimsenin ne düşüneceğini umursamayan ve şimdiye kadar kendi sorumluluğu dışında kimsenin sorumluluğunu üstüme almamış biri olarak bu düşünceye alışması biraz uzun sürecekti. Belki zamanla iyi anlaşacaklardı ya da tam tersine birbirlerinden nefret edeceklerdi. Şu an buna fazla kafa yormayarak kızı biraz bilgilendirmişti. Sarf ettiği cümlelerde de dediği gibi telefon kullanmayı pek sevmeyen biriydi. Fazlalık gibi geliyordu Chloe'ye. Peri gücüyle istediği kişiye birkaç saniye içerisinde ulaşabiliyorken neden gereksiz bir araca ihtiyaç duysundu ki? Küçük sihirbazının eve gitmek istemesine başını sallayarak karşılık verdi ve ona sarılarak gözlerini kapadı ve bir malikanenin önünde açtı gözlerini. Sihirbazının eve gidişini bir süre izledikten sonra yorgun olan bedenini evine zorlukla atabilmişti.