Yeni Bir Hayat

Çocukluğundan beri yaşadığı şehirde güçlerini öğrendiğinden beri farklı duyguları benimsemeye başlamıştı. Özgürlüğün yanında ne istediğini bilme arzusu da gelmişti. Bunlarla beraber en önemli şey ise onun canını yakacak kişilere karşı atakta bulunabilme gücü… Fakat Lydia kimseye zarar veremezdi ki! Ondan faydalanmaya ya da zarar verenlere karşılık olarak hiçbir şey diyemiyordu. Ya olacaklarda korkuyordu ya da başını ağrıtmak istemiyordu. Mutlu bir aile tablosu sergiliyorlardı etraflarındaki insanlara karşı, ancak okulda yaşadığı talihsizlikler onu üzmekten ileriye gidemiyordu. Çalışkan kişiliğinden ötürü ondan yararlanmaya çalışanlardan tut harika vücudunu bir eşyaymış gibi kullanmak isteyen erkeklere kadar herkesten nefret eder olmuştu. Hiç arkadaşı yoktu, zaten ihtiyacı da yoktu. Çocukluğundan itibaren onu hiç bırakmayan dadısı en yakın arkadaşı olmuştu. Bir de kimsenin yerini dolduramayacağı bir diğer kişi olan çocukluk arkadaşı Margaret. Onun yerini de kimse alamazdı. Bu iki kişi onun yanında sonsuza kadar olacak kişiler listesinde ilk sırayı paylaşıyorlardı. Hatta Lydia gizli gücünü öğrendiği ilk zamandan itibaren de dadısı ve Margaret’a hiç tereddüt etmeden söylemişti bunu. Dadısı zaten aile geçmişlerinin sihirbazlardan oluştuğunu biliyordu. Fakat Margaret ilk başlarda çok şaşkın olsa da, hatta korkarak evden kaçmıştı, zamanla alışmıştı bu duruma. Artık aralarında hiçbir sır yokken Lydia’nın başka bir okula başlayacağı düşüncesi kalbine bir yumruk gibi inmişti. Aynı okulu en yakın arkadaşıyla paylaşıyorken şimdi şehrin öbür tarafında bulunan başka bir okula gidecek olması onu oldukça çok üzmüştü. Ailesi ise buna mecbur olduğunda diretmişlerdi.

Okulun ilk günü hızla gelip çatmıştı. Oldukça ürkek yapısı diğer insanlarla konuşmasını engelliyordu. Kimseyle konuşmadan sadece derslere girerek zaman öldürmüş ve okulun bittiğini çalan zil sesini duyduğunda derin bir nefes alıp vererek hızla eşyalarını toplayıp sınıftan koşar adım çıktı. Hızlı adımlarla okuldan da çıktığında hiçbir yere sapmadan evin yolunu tutmuştu. Bir ara sokağın önünden geçerken hiç bilmediği bir dilde birtakım sesler duymasıyla dikkatini çeken tarafa yönelerek yavaş adımlarla ara sokağa doğru ilerlemeye başladı. Biraz daha ilerlediğinde yere çökmüş birisiyle elinde sivri uçlu bir silah bulundan birini görmüştü. Bir çeşit bıçak olduğunu düşündüğü silahın üzerinde kan damlacıkları gördüğünde çığlık atmamak için kendini zor tutmuş ve göz bebeklerinin büyümesine engel olamamıştı. Bir çöp bidonunun arkasına geçerek neler olacağını merakla izlemeye başladı. Diz çöken kişinin çığlık atarak hayatının sonlanışını korkuyla izlerken kaçmak için arkasını dönüp uygun pozisyonu almıştı ki elinde silah bulunan kişiyi yanında görmesiyle hiçbir şey yapamaz olmuştu. Resmen bütün vücudu kilitlenmiş gibiydi.

Okulun ilk günü berbat geçmiş olsa da son zil sesiyle birlikte rahatlamış bir şekilde okuldan hızla uzaklaşarak evinin yolunda yavaş adımlarla ilerlemeye başlamıştı. Bir yandan kulaklıklarıı takmış müzi dinliyor diğer yandan da etrafın tadını çıkararak ilerliyordu. Yalnız bir ara sokaktan geçerken çılık sesleri duymuş olması adımlarının yavaşlamasına neden olmuştu. İçindeki ses o ara sokağa girmemesini söylerken adımları söz dinlemeyerek gizli bir yere saklanarak neler olduğunu görmesini istiyordu. Kaslı vücuduyla diz çökmüş birine acı çektiren birini gördüğünde, hele de elindeki bıçak benzeri şeyde kan damlaları gördüğünde saklandığı yere iyice sinmişti. Ama diğer taraftan vücudunun her yerinde yaralar oluşan zavallı adamın sonunun da nasıl olacağını merak etmiyor değildi. Aslında o adama yardım etmesi gerekiirdi; fakat ürkütücü ve güçlü bir adama karşı ne yapabilirdi ki en fazla? Dua etmekten başka bir çaresi var mıydı ki ölü birine dönüştüğünde ruhunun huzura ermesi için?

Diz çöken adam öldüğünde saklandığı yerden son hızla kaçmak için uygun bir pozisyon almıştı ki elinde bıçak tutan adam onun yanında duruyordu. Bir çığlık atarak kaçmaya çalışmasına rağmen kolundan tutulduğu için hiçbir şey yapamıyordu. Ortamda bulunan  başka birini daha gördüğünde işinin bittiğini anlaması çok uzun sürmemişti. Ortak olmalıydılar. Çünkü ikisi de Lydia'nın bedenini istediklerini açıkça söylemişlerdi ki bu da diğer menfaatçi erkeklerden bir farkları olmadığını kanıtlıyordu. İkisine de nefret dolu gözlerle bakarken kolunu da kurtarmaya çalışıyordu bir yandan. Ayağa kaldırıldığında bedenini hapseden erkeğe karşı çırpınmıştı; fakat çırpınışları boşunaydı. Güçlü birinden hele de bunlar iki kişiyse kurtulması kesinlikle imkansızdı. Diğer adam da onlara yaklaşırken içinden bildiği tüm duaları etmekle kalmayıp gözlerindeki yaşlara da engel olamıyordu. Diğer adam da tam dibinde bittiğinde hiç beklemediği bir şey olmuş ve o adam tarafından beden kıskacından kurtulmuştu. Hatta elinde silah bulunan kişiyi boğazından bıçakladığında ise yeni bir çığlık dudaklarından firar etmişti. Yüzüne sıçrayan kan damlalarını elinin tersiyle silerken korku dolu gözlerle de onu kurtaran kişiyi izliyordu. Gerçi onu kurtarmış mıydı yoksa aynı son onu da mı bekliyordu? Emin değildi. Psikopat olduğunu anladığı kişi kendisine bakıp da soru sorduğunda istemeden de olsa ufak bir kahkaha atmasına engel olamamıştı.

"Ne miyim? Güldürme beni! Asıl sen nesin? Burada neler döndüğünü bilmiyorum ama beni bırakmanı şiddetle tavsiye ederim. Yoksa polisi ararım. Ve ben şaka yapmıyorum."

Başına hiç bu tür bir şey geleceğini tahmin edemezdi. Aklının ucundan bile geçmemişti. Ama hayatta her şey olabilirdi değil mi? Sonuç olarak Ly bir sihirbazdı, hayatında aksiyon olması normal karşılanan bir şey olurdu. Fakat sihirbazlıktan o kadar uzak büyümüştü ki mümkün olduğunca tuhaf yeteneğini düşünmemeye çalışıyordu. Normal bir insan olduğunu hayal ediyor ve ona göre davranıyordu. Sihirbazlık asla istemeyeceği bir gerçekti hayatında. Bunu Margaret’a söylemek istememişti; ama en yakın arkadaşı bir sorunun olduğunu hemen Ly’nin gözlerinden anlamıştı. Yalan söylemeyi beceremeyen Ly aynı zamanda en yakın arkadaşıyla aralarında herhangi bir sırrın da olmasını istemiyordu. Sıradan hayatı aynı monotonluğuyla devam ederken bir cinayeti görmesi hayatına renk katmış olabilirdi. Yanlış zamanda yanlış yerde bulunan biri olarak hemen kaçmazsa başına daha büyük sorunların geleceğini tahmin edebiliyordu. Ancak yakalanması yetmiyormuş gibi bir cinayeti daha yakından görme fırsatı bulmuştu. Sinirleri iyice gerilmiş bir şekilde kaskatı kesilmişti Ayrıca yüzü yakın temastan dolayı kan damlalarıyla kaplanmış ve yanındaki psikopat katil de ona dik dik bakıyordu. Hızlı bir konuşmanın ardından soluklanırken adamın dedikleriyle öfkesi daha da artmıştı. Aynı zamanda korku da hakimdi tüm bedenine. Acaba şimdi kaçsa ne kadar uzaklaşabilirdi ki? Ama bir iki adım dahi atamadan yakalanma olasılığı oldukça yüksekti. Bu yüzden kaçmaktan vazgeçti.

“Sen… Katil olduğun yetmiyormuş gibi birde daha fazla ceset için teminat mı veriyorsun?”

Yüzündeki kan damlalarının tamamını sildiğine emin olunca adamın sözleriyle olduğu yerde donakalmıştı. Sihirbaz mı? Bunu nerden biliyor olabilirdi ki? Yoksa… Bu genç adam da onun gibi büyülü bir varlık mıydı? Bunu sormakla sormamak arasında gidip gelirken ürkütücü sessizliği fark ederek konuşmaya devam etti.

“Evet, sihirbazım. Ama… Sen… Bunu nerden biliyorsun? Ayrıca artık beni tehdit etmekten vazgeç! Yaptıklarınla zaten yeterince korktum. Devamına gerek yok yani. Benim sihirbaz olduğumu bildiğine göre sende de bir şeyler var demektir. Bana sorduğun sorunun aynısı senin için de geçerli. Sen nesin?”

Ona soğuk bakışlar atan adama karşı içinde bir korku belirse de bunu belli etmemeye çalışmıştı. Bunun yanında öfkesi de ortaya çıkmayı bekliyordu. Zaten sesindeki alaycılıkla öfkesini de bir nebze olsun hissettirmişti. Adamın tehdidine karşılık ne yapacağını bilemez bir haldeyken konuşmanın devamında duyduğu şeyler göz bebeklerinin büyümesine neden olmuştu. Şaşkınlığı artarken adamın bunu nerden bilebildiğini de düşünüyordu diğer yandan. Belki de şanslı bir tahmin yürütmüştü? Ama saçmalık ötesi bir tahmini nasıl bulmuş olabilirdi ki? Aklında sorular dönüp dururken kolunda sertçe tutulmasıyla yüzünü buruşturdu. Bu kadar yakın bir temasla adamın kokusu içine dolarken kendinden geçmesi an meselesiydi. Ama kendini çabuk toparlayarak canının acımasına odaklandı. Sorusuna aldığı cevapla ise şaşkınlığı daha da artmış ve çocuğun onu bırakmasıyla düşüncelerine gömülmüştü yeniden. Bir perisi mi vardı şimdi? Perilerin ne işe yaradığını dahi bilmiyorken bir perisinin olduğunu öğrenmesi karşısında ne yapacağını düşünüyordu. Perinin ne demek olduğunu ya da sihirbazlara ne gibi bir faydalarını olduğunu sorabilirdi. Ama sorusunu yöneltince alay konusu olmaktan da korkuyordu. Zaten perisi yeterince ürkütücüydü, bir de onun alay konusu olmak istemiyordu. Diğer yandan başka çaresi de yoktu. Ya perisini yok sayacak ya da onunla uyum içinde yaşamayı öğrenecekti.

“Perim mi? Şey… Perileri filmlerden duymuş olabilirim; fakat ne işe yaradıklarını bilmiyorum açıkçası.”

Perisiyle uyum sağlayabileceğini düşünmüyordu. Zira hem katil hem acımasız hem de kötüydü. Kendisinin tam aksine özelliklere sahipti. Birbirlerinden tamamen zıtlardı. Ying ile yang gibi… Diğer bir seçenek de perisini yok saymaktı. Her ikisi de kendi yaşantılarına devam edeceklerdi. Tabi perisi ne düşünüyordu bilmiyordu. Ona da fikrini sormalıydı; fakat alacağı cevaptan korkuyordu. Perisinin yeniden konuşmaya başlamasıyla korku ve şaşkınlık dolu gözlerle ona bakmaya başladı.

“Ama… Ailem… Onlar… Bensiz ne yaparlar? Sadece kendini düşünmesen olmaz mı? Benim fikrimi de sorman gerekmez mi? Onlarsız nasıl yaşarım? Ya okulum… O ne olacak? Bütün bunlara cevap verebilecek misin acaba?”

Konuşmasının sonuna doğru sesi yüksek çıkmaya başlamıştı. Eski hayatına hoşça kal diyemezdi. Ailesi, sevdiği insanlar, okulu… Hepsinden nasıl vazgeçebilirdi ki? Perisinden birkaç adım uzaklaşıp titreyen bedenini sakinleştirmeye çalışıyordu. Bu sırada ise hala bir peri karşısında ne yapabileceğini ve perinin cevabını bekliyordu.